บทที่1โดนพี่สาวหลอก

ติ๊ดๆๆ เสียงปลุกของนาฬิกาดังขึ้น "อืม~~เช้าเเล้วหรอเนี้ย" ภายใต้ผ้าห่มมีมือเรียวยาวยื้นมาปิดเสียงอันน่ารำคราญของนาฬิกาปลุกและก็ชักมือกลับและนอนต่อ แต่การนอนนั้นก็ดันถูกรบกวนเข้าให้ "ไอ้น้องขี้เซาแกตื้นขึ้นมาเดียวนี้"

ผู้เป็นพี่พูดแล้วก็ดึงผ้าห่มออกจากตัวของน้องชาย"อะไรคนจะนอน"

"จะนงจะนอนไม่ได้แล้วนี้แปดโมงแล้วนะเฮ้ย"

ผู้เป็นน้องก็ตะโกนเสียงดัง " หาาา !!"

" ทำไมพี่มิ้นไม่มาปลุกผมตั้งแต่แรก" ว่าแล้วร่างบางก็วิ่งเข้าไปอาบน้ำแต่งตาด้วยความเร็วเเสง จนเสร็จเรียบร้อย

"ไปก่อนนะพี่มิ้น" ร่างบางวิ่งออกไปด้วยไม่สนว่าตนลืมดูนาฬิกาและโดนพี่สาวหลอกเต็มๆ ส่วนมิ้นพี่สาวของร่างบางนั้น"อุ๊ปส์ 5555"

" โอ้ยไอ้เนยแกนี้โดนหลอกตั้งหลายครั้งยังไม่จำอีก" ส่วนผู้ที่โดนหลอกยังคงไม่รู้ตัว "แฮ่กๆ"

"มาถึงโรงเรียนแล้ว" เนยวิ่งเข้าไปในห้องแล้วพูดออกมาว่า" มาทันรึป่าวว่ะ" เพื่อนในห้องหันมาพูดพร้อมกันว่า"อ่าวหวัดดีเนย" เนยถามเพื่อนในห้องว่า

"นี่ยังไม่ได้เรียนหรอ??" เพื่อนในตอบพร้อมกันว่า

"ยัง" 'นี้หรือว่าตรูโดนหลอกว่ะ แต่ชั่งมันเถอะ'

"อ้าวไอ้เนยมาซะเช้าเชียว" นาวเอ๋ยทักเนยแบบตกใจนิดๆ

"จะไม่ให้มาเช้าได้ไงก็พี่มิ้นอ่ะดิดันมาปลุกและหลอกกันได้ว่าสายแล้ว" ร่างบางบ่นให้เพื่อนนาวฟัง

"555...สมควรใครใช้ให้แกนอนยังกับแมวขี้เซาเอง" นาวพูดพร้อมขำไปด้วยกับนิสัยขี้เซาของเนย

"อ้าวไอ้นาวแกจะขำทำไมว่ะมันก็เป็นเรื่องปกติป่าวว่ะ" เนยผู้ใสซื่อตอบ "มันไม่เหมือนกันเว้ย...อ่ะ!ดูเหมือนครูจะมาแล้ว" นาวหันไปบอกเนยก่อนจะพูดว่าจะเลี้ยงข้าวเนย

"ตอนเที่ยงคุณชายนาวผู้เดี๋ยวเลี้ยงอาหารเพื่อนเนยสุดเลิฟเอง" "ให้มันจริงเถอะ"

ตัดไปตอนเที่ยง

"โอ้ยเมื้อย....หิวก็หิว" เนยบ่นเบาๆก่อนหันไปถามนาวว่า

"เฮ้ยไอ้นาวไปกินข้าวกันหิวแล้วข้าวยังไม่ได้กินเลย" นาวเมื่อได้ฟังแล้วจังพาเนยไปกินข้าวที่โรงอาหาร "ไอ้เนยแกอยากเอาไรก็รีบเลือกจะได้จ่ายตัง" นาวหันไปบอกเนยที่ยังเลือกไม่ได้ว่าจะกินอะไร "ป้าผมเอาอันนี้อันนั้น" หลังจากที่เนยสั่งอาหารได้แล้วนาวจึงจ่ายเงินค่าอาหารของเนย

และเดินไปนั่งกินข้าวจนอิ่มและก็กลับไปเรียนจนถึงเลิกเรียน

"ไอ้นาวกูกลับก่อนนะเว้ย" เนยตะโกนบอกนาวและรีบตรงกลลับบ้านทันทีแต่ในระหว่างทางกลับบ้านเนยก็ดันวิ่งไม่ดูทางไปชนกับใครเข้าให้

(ตัดจบแบบค้างๆ)

(จงค้างไปซะ)

ไรท์

ดีครับทุกคน ตอนแรกน้องเราก็โดนพี่สาวหลอกซะแล้วไรท์ขอฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะครับ

บทที่2 ตื่นเช้ากว่าปกติ

"โอ้ยเจ็บ" เสียงร้องของเนยดังขึ้นก่อนที่เนยจะลุกขึ้น

"เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับที่ผมวิ่งไม่ดูทาง" เสียงของร่างบางเอ่ยขึ้น

"ไม่เป็นไรครับ" เสียงแหบทุ้มนุ่มหนูเอ่ยขึ้น " ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวครับ " สิ้นเสียงของร่างใหญ่และร่างใหญ่ได้เดินไป "อะ อ้าวว่าจะถามชื่อสะหน่อย" ร่างบางบ่นพำพัม "เฮ้ย!!จะค่ำแล้วนี่ว่ากลับถึงบ้านมีหวังโดนเชือดทิ้งแน่" พูดเสร็จร่างบางก็รีบวิ่งกลับบ้าน

ร่างบางวิ่งมาถึงบ้านแล้วก็ต้องตกใจเพราะเจอพี่สาวของตัวเองยืนกอดอกรอเขาอยู่หน้าประตู "กลับมาแล้วหรอไอ้น้องรัก" มิ้นยิ้มให้กับน้องตัวเองอย่างสดใส แต่ในสายตาของเนบนั้นรอยยิ้มของมิ้นมันน่ากลัวมากๆ

"เเล้วทำไมวันนี้กลับบ้านช้า" มิ้นพูดขึ้นพอสิ้นเสียงแล้วก็รอคำตอบของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า "วิ่งไม่ดูทางเลยวิ่งชนคนอื่นเลยมีเรื่องนิดหน่อย"เนยพูดตามความจริง "เฮ้อ" มิ้นถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับน้องแสนซุ่มซ่าม "ดีเท่าไรแล้วที่เราไม่เอาเรื่องแกอ่ะ"

"ป่ะๆ เข้าบ้าน" น่าจะชวนเข้าบ้านตั้งนานแล้วพี่ π ^ π

เมื่อเข้ามาถึงบ้านเนยก็ขอตัวไปอาบน้ำและทำการบ้าน

เมื่อเนยอาบน้ำเสร็จแล้วและก็กำลังทำการบ้านใกล้เสร็จเนยก็วางปากกาลงและนั่งพักสักพักพี่ของเนยก็ตะโกนขึ้น "เนยกินข้าว" มิ้นตะโกนให้เนยลงไปกินข้าวเย็นด้วยกัน " แป๊ปหนึ่งพี่เดียวลงไป " เนยตะโกนตอบก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินลงไปกินข้าวพร้อมพี่สาว

"โฮ่!! พี่มิ้นนี้ทำอาหารอะไรเหมือนเดิมเลยนะ" เนยยิ้มให้พี่ตัวเองและกินอาหารต่อ " มันอร่อยอยู่แล้วนี่ใครย่ะนี่เซฟมิ้นเลยนะจะบอกให้ " มิ้นพูดขึ้นแบบขำๆก่อนจะลงมือกินข้าว

[เช้าวันต่อมา]

ติ๊ดๆติ๊ดๆ เสียงนาฬิกาปลุกยังคงดังเหมือนเดิม แต่ที่แปลกจากเดิมคือเนยตื่นเช่าก็ปกติ " อื่อ " เสียงงัวเงียของร่างบางเอ่ยขึ้น และตามมาด้วยเสียงเปิดประตู " อ่ะเด๊ะ!! " เสียงตกใจเมื่อคนเป็นพี่เดินเข้ามาเห็นว่าน้องชายจามซุ่มซ่ามกำลังลุกขึ้นไปอาบน้ำโดยไม่ต้องใก้มิ้นปลุกเลยแม้แต่น้อย และเมื่อเห็นว่าน้องตัวเองตื่นแล้วก็ลงไปทำอาหารเช้าและพอเนยลงมาก็ต่างคนต่างกินข้าวเช้าและไปโรงเรียน

(ตัดจบแบบงง)

(ช่วงคุยกับไรท์)

ไงทุกคนเป็นไงบ้างเอ๋ยสนุกมั้ยครับเฮ้อไม่ค่อยมีคนเข้ามาอ่านเลยง่ะแต่ก็พอมีคนเข้ามาคอมเมนท์ไรท์ก็เลยมีกำลังใจขึ้นมาวันนี้เลยมาอัพให้ครับ

คนอ่านคนนี้น่ารักมากเลยครับขอบคุณครับผม