เสียงไก่ขัน เจื้อยแจ้ว~~

บ่าวเกือบทุกคนในเรือน ต่างรีบวิ่งพุ่งพล่านออกมาจากเรือน  ออกญาเภชรธิเบต หัวหน้ากรมนา กล้าพูดป่าวประกาศไปทั้งคลุ้งน้ำว่า  บ่าวเรือนนี้ขยันที่สุด แต่ทุกคนก็เชื่อกัน 

"ออกญาท่าน ขอรับ" บ่าวผู้หนึ่งกล่าวทักถามหาออกญาเภชรธิเบต

"มีกระไรไอ้รุ่ง" เสียงที่ดูขลังๆ เปล่งออกมาอย่างน่ากลัว

"วันนี้ อีเฟือง มันได้หน่อไม้ มาขอรับ " เสียงไอ้รุ่ง

"จะให้บ่าว จัดสำรับอาหารให้เลยไหม เจ้าคะ" อีเฟืองพูด

"เออ ก็ดีนะ แล้วแต่มึงเลย ว่าจักทำกระไร" ออกญาพูด

"อย่าพึ่ง" เสียงที่บ่าวทุกในเรือนเกรงกลัว เเต่ก็รักที่สุดออกมา

พร้อมกับร่างสาวงาม หุ่นผอม พร้อมกับทรงผมแบบแม่หญิงจันทร์วาด ในเรื่องบุพเพฯ พร้อมกับใบหน้าละอ่อนเหมือนเด็กอายุ 15 ที่แต่งหน้าไม่จัดนัก ก้าวออกมาจาก หอนอน

"ข้าอยากกินเเกงหอยใส่หน่อไม้" แม่หญิงพูดด้วยน้ำเสียงขู่ๆ

"แต่ไม่มีหอยหนาเจ้าคะ" อีเฟืองพูด

"ก็ ไปงมมาให้ข้าสิ" แม่หญิงพูด

"เจ้าค่ะ" อีเฟืองพูดพร้อมกับก้มหน้า

"เรื่องมากจังเลยนะ แม่บุหงาราตรี" ออกญากล่าว

"ก็ข้าอยากกินหนิเจ้าคะ" "หิหิ" แม่นายขำ

10 นาที ผ่านไป.....

"แม่นายขอรับ ไม่มีขอรับ" ไอรุ่งพูด พร้อมกับทำท่าหอบๆ

แม่หญิงบุหงาราตรี ทำท่าเหมือนจะถอดใจ แต่ก็พูดคำนึงออกมา

"ไปซื้อที่ตลาดได้ไหมอ่าาาา" แม่หญิงอ้อน

"โอ้ยยย เพลานี้ จักได้รับทาน ข้าวไหมนี่" ออกญาโมโหหิว

"ขอรับ" ไอ้รุ่งตอบ

ที่ตลาด.......

"นี่ แม่มึง มีหอยหรือไม่" ไอ้รุ่งพูดกับแม่ค้า

"มิมีดอก" แม่ค้าพูด

"เพลานี้ หอยหายากจะตาย" พ่อค้าขายผ้าพุด

"ใช่จ้ะ พี่รุ่ง" เฟืองพูด

"กลับไปกูจักโดนโบยไหมวะะะ" ทั้งสองพูดพร้อมกัน

ถึงบ้าน....

"อะไรนะ" แม่นายตะโกนพูด

"เจ้าค่ะ ไม่มีหอยเจ้าค่ะ" เฟืองพูด

"เอาล่ะ ไปจัดสำรับเถอะ" ออกญาพูด

กล่าวจบบ่าวทั้งสองก็รีบไปเตรียมสำรับข้าวปลา เฟืองรีบเดินตรงไปที่ครัวหลังเรือน เป็นศาลาขนาดใหญ่มีผนังเป็นไม้ไผ่สาน ด้านในมีเตาถ่าน 2 เตา มีเครื่องปรุงหลากรสและมีแปลงผักอยู่หลังครัว

ปล. จะลงทุกเช้านะครับ ถ้าเกิน10ขึ้นไปก็อาจจะลงช้าหน่อย ใครอยากอ่านตอนต่อไปก่อนใครให้พิมพ์ไปว่า

'ฮองเฮาพลัดถิ่น' ใน read a write ฝากด้วยนะครับ

ตอนแรกอาจจะไม่ค่อยสนุก ตอนหลังๆสนุกแน่ครับ

คราที่เจ้านายในเรือนรับทานข้าวเสร็จ 

แม่หญิงบุพผาราตรี รับวิ่งไปที่ โรงครัว โดยมีบ่าวคู่ใจ 2 คน คือ นังบุญเพ หญิงร่างผอมใบหน้าซีดขาว ปากสีชมพู หน้าตกกระ ที่คอยปัดสีฉวีวรรณ รอเป็นเมียน้อย ขุนณรงค์ฤทธิ ผู้เป็นพี่ชาย ของ บุพผาราตรี

และ นังบุญหนา สาวร่างอวบ ใบหน้าสดใสใจดี ผู้จงรักภักดีต่อเจ้านาย แต่ก็ถูกบ่าวคนอื่น ดูเกลียดดูแคลน 

'ตึกตัก ตึกตัก'  เสียงเดินของบุพผาราตรี ดังไปทั่วเรือน

"ลูกจักรีบไปใย"  ออกญาพูดด้วยสงใส

"โรงครัวก็อยู่ข้างล่างนี่เอง" ออกญาพูด

"ข้าจะรีบไปจัดการสำรับเจ้าค่ะ" บุหงาราตรีพูด

"พี่เจ้า คงกลับมาถึง อีกสัก *30 บาท ค่อยเตรียมก็ได้นี่ ออเจ้า"  ออกญาพูด

พี่ของบุหงาราตรีไปงานราชการที่ละโว้ และไปพร้อมกับ เเม่หญิงอังคนา คู่หมั้นของขุนณรงค์ฤทธิ์

"ข้าจักไปเตรียมรอออกญาโกพิทักษ์ด้วยเจ้าค่ะ" บุหงาราตรีพูด

ออกญาโกพิทักษ์เป็นเพื่อนของพ่อของนางจะมาเจรจาเรื่องราชการที่เรือน

"ข้าขอตัวนะเจ้าคะ" บุพผาราตรี กล่าวลา

บุพผาราตรีเดินไปที่โรงครัว ด้วยความร่าเริงตามภาษาวัยรุ่นสมัยอยุธยา

"พวกเจ้าไปเอามะม่วงมานะ ข้าจักทำเครื่องจิ้ม " บุพผาราตรีบอกนัวบุญเพ

"ส่วนเจ้า ไปเอาของมาทำเครื่องจิ้มนะ" นางบอก บุญหนา

จู่ๆ บ่าวหลายคน เสียงเอะอะโวยวาย ต่างคนต่างรีบวิ่งไปที่ท่าน้ำ แม่หญิงบุหงาราตรีสงใสมากจึงชะโงกหน้าไปดู และเเล้วบ่าวผู้ชายสองคน ช่วยกันยกกล่อง ลัง ตะกร้าต่างๆขึ้นมาบนเรือน

"ของผู้ใด ไอ้ม่วง" คุณพ่อถาม

"ออกขุนท่านกับแม่หญิงอังคนาขอรับ" ไอ้ม่วงบอก

และแล้วชายร่างสูงผอม หน้าตาดี ผมสีนิล เดินมากับหญิงสาวร่างผอม หน้าตาโกงๆ ผมสีนิลเงางาม เดินมาพร้อมกัน

"คุณพ่อขอรับ" เมื่อพูดเสร็จ ขุนณรงค์ฤททิ์ก็ไหว้

"คุณลุงเจ้าคะ" แม่หญิงอังคณาไหว้

"ไหว้พระเถิด" ออกญาเภชรธิเบตรพูด

"คุณลุงเจ้าคะ ออกญาโกพิทักษ์มารอที่ท่าน้ำเเล้วเจ้าค่ะ" แม่หญิงอังคนาพูด

"จริงหรอลูก"  "ไอ้ม่วงไปตามท่านมา" ออกญาพูด

"ขอรับ" ไอ้ม่วงพูด

หลังจากที่ไอ้ม่วงไปรับเชิญท่านมา จากท่าน้ำทั้งสามคน คือ ออกญาเภชรธิเบตร ออกญาโกพิทักษ์ ขุนณรงค์ฤทธิ์

"ขอบคุณนะขอรับ ที่มาบอกกล่าว" ขุนฤทธิ์พูด

"เอ้อ ข้าไหว้นะขอรับออกญาท่าน" ออกญาโกพิทักษ์พูด

5 นาที ต่อมา......

"คุณพ่อคะเค้ามาเจรจาเรื่องอะไรคะ" บุหงาราตรีถาม

"มีคนได้อวยยศโขลูก" ออกญาพูด

"เจ้าค่ะ" บุหงาราตรีพูด

*10บาท เท่ากับ  1 ชั่วโมง 5 บาท เท่ากับ 30 นาที