( วอร์ )

ผมหวังอยากมีความรักที่ดีๆอย่างที่ใครๆเขาต้องการ และผมก็หลงเชื่อคำบอกรักการกระทำทุกอย่างให้เรารู้สึกดีมาก คิดว่าเขาจะซื่อตรงและรักเราเพียงคนเดียว เพราะเขาทำให้เรารู้สึกพิเศษต่างจากหลายๆที่เขาเคยคบ แต่แล้ว..ก็รู้ความจริงว่าเขาทำเพื่อแก้แค้น เป็นแค่คำลวงหลอก แต่ผมจะไม่ยอมเจ็บปวดคนเดียว ใครทำผมเจ็บคนนั้นต้องเจ็บกว่าเขาจะได้รับรู้ถึง...

ความ

เจ็บ

ปวด

ที่

ผม

เจอ

(...จุดเริ่มต้น...)

ห้างสรรพสินค้า

"ทำไมพี่เขามองมึงแปลกๆว่ะ หรือพี่เขาจะสนใจมึง" ต้าพูดขึ้น

จะว่าสนใจก็ไม่เชิงดูสายตาแปลกๆจริงด้วย

ทำไมรู้สึกคุ้นๆหน้าจัง

"แต่มองยังไงพี่เขาก็หล่อทุกมุมน่าอิจฉาจังวะ"

ก็ยอมว่าหล่อแถมยังสเปคผมด้วย ผมนะไม่เกี่ยงเรื่องเพศอยู่แล้ว ถ้าเป็นผู้หญิงก็ขอให้เป็นแนวน่ารักๆ และเข้ากันได้ก็พอ

"มึงก็หล่อนะ"

"ชมให้กูดีใจเล่นป่ะเนี้ย"

"เปล่ากูพูดจริง"

"สนใจรับคนหล่อคนนี้เป็นแฟนเปล่าครับ"

"แหวะ จะอ้วก"

ผมทำหน้าพะอืดพะอม ทำท่าโก่งคอจะอ้วก

"แพ้ท้องเลยเหรอที่รัก มาๆเดี๋ยวลูบหลังให้"

ผมกับมันชอบเล่นกันแบบนี้บ่อยๆ จนใครก็คิดว่าเป็นแฟนกัน ผมก็บอกว่าเป็นแค่เพื่อน มันชอบทำเหมือนหวงผม แต่ก็รู้แหละว่ามันแกล้ง

"ไปไกลๆตีนเลย"

"พูดอย่างนี้ ไม่น่ารักเลยครับ"

"พอเลยๆ หยุดกวนตีนสักทีเถอะ"

"ค้าบบบบ"

มันพูดเสร็จก็ยังจ้องไปที่พี่คนนั้น

"มึงก็เลิกมองไปทางเขาได้แล้ว รีบๆเลือกเสื้อผ้าดิ"

"เขินอ่ะดิ หน้าแดงเลย"

ผมหุบยิ้มทันทีที่ไอ้เพื่อนตัวดีมันแซว ใครจะไม่เขินกันวะคนหน้าตาดีมองเราขนาดนี้

"อยากเจอตีนไหม"

"เฮ้ยๆใจเย็นๆดิ ไม่อยากรู้เกี่ยวกับเขาหรอค๊าบบ"

"ไม่อ่ะ"

"แหม ไม่เนียนครับ กูรู้ว่าสเปคมึง แต่ก็นะถึงหน้าตาจะดีแต่นิสัยนะสิ เฮ้อ.."

ส่อรู้อีกแล้ว และอีกอย่างมันพูดแบบนี้ใครจะไม่อยากรู้ล่ะ

"มึงรู้จักพี่เขาหรอ"

"รู้ดิพี่เขาเป็นถึงเดือนมหาลัยเราเลยนะเว้ย แต่อีกหนึ่งปีก็จบแล้ว"

"ถึงว่าล่ะหน้าคุ้นๆ"

"มึงอยากรู้ไหมว่าพี่เขาโสดไหม"

"แล้วโสดไหม"

"ลูกสอง"

อึ้งไปเลยดิครับ ขนาดนั้นเลย

"ฮ่าๆๆๆ ขำหน้ามึงว่ะ กูหยอกเล่น

มันกระดิกนิ้วให้ผมเข้าไปใกล้ๆ

"พี่เขานะชื่อ หยิ่น เป็นลูกครึ่งฮ่องกง หล่อ รวย แถมเจ้าชู้เพลย์บอยจัดๆ ควงคนน่ารักไปไหนมาไหนไม่ซ้ำหน้า"

ดูจากลักษณะและสายตาพี่เขาก็คงจะเป็นอย่างที่ไอ้ต้าว่า

"รู้ดีนะมึงเนี่ย"

ชีวิตผมก็ดีหน่อยที่มีมันนี่แหละเป็นคนบอกข่าวต่างๆมากมายให้ผู้รู้ ผมไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไหร่ชอบอยู่เงียบๆมากกว่า

"อยู่แล้ว ถ้าคิดจะคบก็เผื่อใจเอาไว้บ้างนะ"

"ใครบอกว่ากูจะคบ"

"แหม ใครจะไปรู้ล่ะ มึงก็สเปคพี่เขา"

"ขอโทษนะคะ มีคนฝากของมาให้ค่ะ"

ผมกำลังจะตอบกลับไอต้า แต่กลับมีพนักงานของร้านยื่นช่อดอกไม้ กับกล่องสีฟ้าให้

"ของผมเหรอครับ"

"ใช่ค่ะ เขาบอกให้เปิดดูของข้างในด้วยนะคะ"

"คนที่ให้เอามาให้เป็นใครหรอครับ"

"เขาไม่ให้บอกค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"

"เปิดดิมีอะไรในกล่อง"

ไอ้ต้าที่มองผมกับพนักงานคุยกันเสร็จ พูดขึ้น ผมไม่รอช้ารีบเปิดดูเพราะอยากรู้ข้างในกล่องคืออะไร

มีข้อความเขียนในกระดาษที่เป็นรูปหัวใจว่า

( ของขวัญสำหรับคนน่ารัก💗...

หยิ่น)

แล้วก็นาฬิกาสีดำเรือนหนึ่งที่ดูแล้วราคาไม่เบาเลย

"โห กูว่าล่ะ จ้องจะจีบมึงจริงๆด้วย มึงจะเอาของพี่เขาจริงหรอ"

"ไม่เว้ย ใครจะรับยังไม่รู้จักกันดีเลย"

"ถ้างั้นเดี๋ยวกูไปคืนให้"

มันคงคิดว่าผมไม่กล้าไปคืน เพราะผมไม่ชอบเป็นจุดสายตา

"ไม่เป็นว่ะ กูอยากไปคืนด้วยตัวเอง"

"แน่ในนะ"

"อืม มึงแค่ไปเป็นเพื่อนก็พอ พรุ่งนี้ค่อยคืนที่มหาลัยแล้วกัน"

มหาวิทยาลัย

ตอนนี้ผมกับไปไอต้ากำลังยืนนั่งรอแกวหน้าคณะของพี่หยิ่น

"ดูคนมองมาที่เราเต็มเลยทำอย่างกับจะมาจีบสาว"

"จีบอะไรมึง"

"ก็ดูที่มือมึงสิ ไอกล่องของขวัญ แล้วก็ช่อดอกไม้นี่อีก"

ผมหันไปรอบๆก็เห็นคนหันมามามองกันเยอะเลย ไม่คิดจะมีคนมองเลยอะขนาดนี้ หรือเพราะเราคิดคำพูดจะพูดกับพี่หยิ่นอยู่เลยไม่ค่อยสนใจ

"กูว่า กูเอาไปคืนให้ดีกว่านะ มึงไปโดนเขาแซว เดี๋ยวก็ไปด่าเขาอีก"

ไอต้าเอ่ยปากพูด มันเป็นเพื่อนผมตั้งแต่ม.ปลายเลยรู้นิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี

"อ้าว ว่ากูปากหมาหรอ"

"รู้ตัวหนิ"

"สัส"

ผมทำท่าจะต่อยมันแต่มันหลบได้ทัน ถ้าไม่เห็นแค่ความเป็นเพื่อนมึงได้โดนกระทืบแน่นอน

"เห้ยๆ นั้นไงๆ พี่เขามาแล้ว"

ไอฟิวชี้ไปที่พี่หยิ่น ที่กำลังเดิน เหมือนเขาจะเดินมาทางพวกเราด้วย

"ว่าไงน้องวอร์ มารอใครหรอ"

"มารอพี่นั่นแหละ "

พี่เขาหันมาถามผม แต่ไอต้าเป็นคนตอบแทน

"กูพูดกับน้องวอร์ ไม่ได้พูดกับมึง"

"อ้าวพี่พูดงี้ก็สวยดิ "

ต้าทำท่าจะเข้าไปหาเรื่อง แต่ถูกวอร์ดจึงไว้

"ไม่อยากมีเรื่องกับเด็กว่ะ ว่าแต่น้องวอร์มีอะไรถึงมาหาพี่หรอ"

"ผมเอาอันนี้มาคืน"

วอร์ยื่นของไปคืนแต่ถูกหยิ่นดันกับมาคืน

"เอามาคืนทำไมพี่ให้เรานะ "

"พี่เอามาให้ผมทำไม เรายังไม่รู้กัน"

"แต่พี่รู้จักเรานะ ถ้าน้องอยากรู้จักพี่ให้มากขึ้นก็นัดเจอกันบ่อยๆสิ น้องน่าจะรู้ว่าพี่จีบเราอยู่ จริงไหม"

เมื่อพูดเสร็จหยิ่นก็กอดที่คอของวอร์

"เห้ยไปจะมากไปแล้วพี่ ถึงเนื้อถึงตัวเก่ง "

"ทำเป็นหวง เป็นผัวเขาหรือไง ถ้าไม่ใช่อย่าก็อย่าเสือก"

วอร์มองดูหยิ่นก็ร้ายใช่ย่อย คาดเดาสถานการณ์ถ้าไม่ห้ามคงได้ต่อยกันสักยก

"พอเถอะต้า ทำอย่างกับกูเป็นผู้หญิงไปได้

พี่ก็เหมือนกันผมไม่ชอบให้ถึงเนื้อถึงตัวถ้าไม่สนิทกัน"

เมื่อห้ามเพื่อนแล้ว วอร์ก็จับมือหยิ่นออกแล้วพูดต่อ

"อีกอย่างไม่ต้องเรียกผมว่าน้อง มันดูกระดากปากยังไงไม่รู้ "

"ก็ได้พี่ไม่เรียกก็ได้ แต่เราก็ทำความรู้จักเรื่อยๆจนสนิทกันก็ได้หนิ"

"ไม่ดีกว่าคับ แล้วนี่ก็ของพี่ ผมขอคืนให้"

วอร์ส่งของคืนให้หยิ่น แล้วจะเดินไปแต่ถูกหยิ่นคว้ามือไว้ แต่ขณะก็มีเพื่อนของหยิ่นสามคนเดินตามมา

"อ้าวหยิ่นอะไรว้า มีเด็กมาจีบถึงคณะเลยหรอวะ เดี๋ยวนี้เด็กมันแรดว่ะ " เพื่อนคนนึงเอ่ยขึ้น

ทำให้วอร์สบัดมือออก

"พูดดีๆหน่อยพี่ เพื่อนพี่นั้นแหละจีบเพื่อนผม" ต้ากล่าว

"อ้าวหรอก็เห็นเป็นคนยื่นช่อดอกไม้กับของกล่องนั้นให้ไอหยิ่นหนิ"

"เอามาคืนต่างหากละ"

"แต่หน้าแบบมึงก็น่าจะแรดเหมือนกัน"

"กวนตีนแล้วสัด อุตส่าห์ทนตั้งแต่ที่ด่าเพื่อนกูแล้วนะ "

"มาดิว่ะ เด็กน้อยเอ้ย"

"เห้ยๆนี่มหาลัยนะเว้ย "

ต้าจะเขาไปต่อยคนที่พูดว่า แต่ถูกเพื่อนกลุ่มหยิ่นกันไว้

"พอเลยมึง ไอเสือ"

หยิ่นห้ามไว้

"ถึงว่าแหละถึงคบกันได้ปากหมาเหมือนกันนี่เอง"ต้ากล่าว

"เอ้า ไอเด็กนี่" เพื่อกลุ่มหยิ่นกล่าว

"พอเลยพวกมึง กูละปวดหัวจริงๆ"

หยิ่นห้ามเพื่อนไว้อีกครั้ง

"กลับเถอะต้า "วอร์พูด

"เดี๋ยวสิ เรายังคุยไม่จบเลย ถ้าจะไปให้เบอร์หรือไลน์พี่ไว้ไหม"

"ไม่ครับ ผมไม่ค่อยให้เบอร์คนที่ไม่สนิทกัน"

"เราก็มาทำความรู้จักให้มากขึ้นไง"

"เอ๊ะพี่ เพื่อนผมไม่ให้ก็คือไม่ให้ไง "ต้าพูด

"ไปเถอะ"

วอร์ดึงมือต้าออกมา เพราะตัวเองเป็นคนไม่ค่อยพูดแล้วไม่ชอบความวุ่นวายเลยเลือกที่จะเดินออกมา แต่ก็ได้ยินเสียงจะโกนตามหลังมาไม่หยุด

"แล้วเจอกันใหม่นะ เด็กน้อย"

เสียงเพื่อนของหยิ่นนั้นเอง

(หยิ่น)

"ไงมึง ไปจีบน้องมันจริงดิ กูไม่เห็นมึงจีบใครเลยหนิ" เสือพูด

"นั่นดิ กูเห็นไปกับคนนู้นทีคนนี้ทีแต่นั่นคือคนที่เข้าหามึง แต่คนนี้มึงเข้าหาเอง คิดจะจริงจังหรอ"

ไอทิวสมทบ ผมหันมอง ยิ้มให้กับพวกมัน

อยากรู้จังเลยเรื่องของกูเนี่ย

"หึ แล้วพวกมึงคิดว่าไง"

"กูว่าน่ารักดีนะ" ทิวพูด

"แต่กูว่าหล่อ"กานต์พูดต่อ

"ดูแล้วเหมือนคนโรคส่วนตัวสูง กูว่ายากหน่อยนะคนนี้" เสือพูด

ผมว่าคงไม่ยากหรอก

"มึงว่างั้นหรอ พวกมึงคิดว่าใช้เวลาเท่าไหร่"

ผมพูดต่อ พวกมันคงรู้ว่าที่บอกว่าใช้เวลาเท่าไหร่หมายถึงอะไร

"เห้ย จริงจังหรอเนี่ย กูให้สามเดือน มึงจะจีบติดหรือเปล่าเถอะ" ไอกานต์พูด

"มึงจะดูถูกไอหยิ่นเกินไปแล้ว เพื่อนรัก อย่างมันต้องแค่สองเดือน" ทิวกล่าวต่อ

"แต่กูว่าอย่างไอหยิ่นแค่เดือนเดียวก็จบแหละ ใช่ไหมเพื่อน"

ผมยิ้มพอใจกับคำพูดไอเสือ สมกับเป็นเพื่อนรัก

"ดีลคับ"

"อะไรว่ะ สองคนมึงอ่ะ ถ้าจีบไม่ติดภายในหนึ่งเดือนพวกมึงสองคนต้องเลี้ยงเหล้าพวกกูสองคนด้วย"

"ใช่ พูดถูกใจ"

กานต์กับทิวพวกสมทบกัน

"ได้ แต่ถ้าไอหยิ่นทำได้ภายในหนึ่งเดือน พวกมึงต้องเป็นคนเลี้ยง" เสือพูด

"ได้"

"ได้"

ไม่คิดเลยว่าแค่จะจีบใครสักคนพวกมันก็เอามาพนันกันซะใหญ่โต แต่ก็ดีเกมนี้จะสนุกขึ้นอีกหน่อย ถ้าถามผมว่าคิดจะจริงจังไหมผมตอบเลยว่า (ไม่) ถ้าไม่เป็นการขอของน้องชายผม

_ อดีต_

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตู

"เปิดมาได้เลยครับไม่ได้ล็อค"

ผมตอบออกไป เมื่อประตูเปิดออกผมก็ได้เห็นน้องชายตัวดีของผม มันชื่อ ยู

"ว่าไงเจ้าน้องชาย"

"ก็ไม่มีอะไรแค่มาหา"

"แค่มองหน้าก็รู้แล้ว จะมาอ้อนขออะไรพี่ล่ะ"

"พี่ชายผมเนี่ยรู้ใจที่สุด"

ว่าแล้วเจ้าน้องชายผมก็พุ่งเข้ามากอด

เมื่อมองหน้าชัดๆก็เห็นน้องตาแดง เหมือนผ่านการร้องไห้มา

"เป็นไร ทำไมถึงร้องไห้"

"เปล่าสักหน่อยแค่ฝุ่นเข้าตา"

"คิดจะโกหกพี่หรอ"

"_"

เหมือนน้องชายตัวดีของผมจะไม่อยากตอบว่าร้องไห้เพราะอะไร ผมเลยเปลี่ยนเรื่องคุย

"ใกล้ถึงวันเกิดแล้ว อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม"

ผมกับน้องจะชอบซื้อของวันเกิดให้กันและกันตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่ก็ทำแบบนี้ เราเลยชอบการทำแบบนี้มันเหมือนการใส่ใจ เทคแคร์กันไปด้วย

"ยูไม่อยากได้ของขวัญ แต่อยากให้พี่ช่วยอะไรสักอย่าง"

"อะไรล่ะ"

"คือผมกับแฟนกำลังมีปัญหากัน เลยอยากให้พี่ช่วย"

"ไอบิวมันทำไรเรา"

"ก็ไม่อะไร แต่ผมเห็นพี่เขาชอบไปดูแลเทคแคร์คนอื่น ผมไม่ชอบ "

"ใคร?"

"มันชื่อวอร์ เป็นลูกของเพื่อนบ้าน พ่อแม่ของพวกเขาสนิทกัน "

"หึงเขาว่างั้น"

"ยูไม่หึงหรอก ถ้ามันไม่ตั้งใจแย่งพี่บิว"

"แน่ใจนะว่าเขาจะแย่ง"

"ตอนที่ยูอยู่กับพี่บิว แค่วอร์โทรมาให้ช่วยพี่เขาก็พร้อมไปหา. พี่คิดว่าไงละ "

"ก็เขาสนิทกัน"

"พี่เข้าข้างเขาหรอ''

"โอเค พี่จะจัดการให้ หายงอนนะ"

"จริงหรอ รักพี่ที่สุดเลย"

ทันใดนั้นน้องตัวแสบก็เข้ามาสวมกอด

"พอแล้วมั้ง จะดีใจอะไรขนาดนั้น ไปพักผ่อนได้แล้ว"

"รับทราบค้าบบบบ ไปแล้วว"

เรื่องก็เป็นมาอย่างนี้

ปัจจุบัน (มหาลัย)

"ให้พี่ไปส่งไหม"

"ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยวก็มีคนมารับ"

"แต่พี่เห็นเราโทรหลายรอบแล้วนะ บ้านอยู่ไหน"

"ไม่เป็นไรคับผมกับแท็กซี่ก็ได้"

"กลัวพี่หรอ ไปกับพี่ไม่ต้องเสียตังค์นะ ถึงบ้านปลอดภัยแน่นอน"

"ไม่.."

"เร็วสิ พี่จอดรอเรานานแล้วนะคนมองเต็มเลย"

น้องเขาหันซ้ายหันขวา สงสัยไม่ชอบการเป็นจุดสนใจเลยรีบขึ้นรถเพื่อตัดความรำคาญ

"ไปส่งผมที่xx"

"เค"

.

.

.

"ที่พาผมไปไหนเนี่ย"

"พอดีพี่หิวอ่ะไปหาอะไรกินกัน"

"แต่ผมรีบกลับบ้าน"

"แป๊บเดียวน่ะ ไม่นาน ไม่หิวหรอ"

"ไม่ครับ"

"ไหนๆก็ถึงแล้วไปกินเป็นเพื่อนพี่หน่อย"

"ก็ได้ครับ แต่ต้องไม่นานนะ" ยิ้มร้ายๆสิครับคนอะไรจะง่ายขนาดนี้

“ร้านนี้ดีไหม”

“พี่เลือกที่พี่อยากกินไปเถอะคับ พอดีผมไม่หิว”

“กินเป็นเพื่อนหน่อยนะ ไหนๆก็มาแล้วพี่ก็ไม่อยากกินคนเดียวด้วย ไปกันเอาร้านนี้แหละ”

น้องมันก็เดินตามผมมา ร้านที่ผมเลือกก็เป็นร้านที่ผมมาเป็นประจำเพราะมันอร่อย ผมกับน้องยูชอบมากินบ่อยๆ ผมตัดนู่นนี่ให้น้องมันเพื่อเอาใจ จะได้เห็นถึงความใส่ใจ ร้อยทั้งร้อยทุกคนก็ต้องการคนเอาใจ วิธีนี้จีบติดแน่นอน

“พี่ไม่ต้องให้ผมแล้วคับ ผมบอกอยู่ว่าไม่หิว”

“โอเคๆ คิดว่าร้านนี้เป็นไงบ้าง”

“ก็อร่อยนะคับ”

“ร้านนี้เป็นร้านประจำพี่เลย ถ้าอยากเจอพี่มาร้านนี้บ่อยๆนะ”

“คับๆกินๆแล้วรีบกลับเถอะนะคับ” น้องมันเคี้ยวๆข้าวแล้วพูด แก้มป่องๆทำไมภาพนี้มันน่ารักว่ะ ทำให้ผมยิ้มออกมา ไม่ๆอยากตบหน้าเรียกสติ เราต้องไม่ชอบคนที่แย่งแฟนน้อง

“มีใครเคยบอกไหมว่าเราน่ารัก”

“มีคับพ่อแม่ แล้วก็ไอต้า ส่วนมากมันจะพูดผมมากกว่า”

“สนิทกับต้ามานานยัง”

“ทำไมคับ ก็ตั้งม.1”

“นานเลยนะเนี่ย 7-8ปีเลยเนาะ พี่ก็มีเพื่อนที่สนิทกันมานานแบบนี้เหมือนกัน เรารู้กันตั้งแต่เรียนป.5”

“อ่อคับ” นี่จะจบแบบนี้จริงๆหรอ

“จะไม่ถามอะไรพี่หน่อยหรอ” คนอะไรไม่คิดจะอยากรู้เรื่องคนอื่นเลย

และสิ่งที่ได้การตอบรับมาคือ การส่ายหัว เห้อโอเค แต่ไม่เป็นไรผมตะเนียนๆถามเกี่ยวกับเรื่องเขาให้ได้มากที่สุด เราตีสนิทให้ได้

“ไม่เป็นเราไม่รู้จักกันมากพอ เราคงไม่อยากรู้จักพี่ แต่พี่อยากรู้จากเรานะ” พูดไม่พอนะผมก็เอามือไปจับมือน้องเขาเลย น้องมันชักมือออกอย่างเร็ว หวงเนื้อหวงตัวเหมือนกันนะเนี่ย เล่นตัวยิ่งชอบ หึ

“พี่ต้องการอะไรจากผมพูดมาตรงๆเถอะคับ” น้องมันถามผม แล้วจ้องเอาคำตอบ

“พี่ต้องจะต้องการอะไร พี่แค่จะจีบเราเท่านั้น”

“แต่เพื่อนผมมันบอกว่าพี่ไม่ชอบผู้ชายแล้วก็ไม่เคยจีบใครเลย แล้วทำไมต้องเป็นผม”จะหาข้อแก้ตัวยังไงดีวะ

“ก็เราน่ารักหนิพี่เลยชอบ การชอบใครสักคนเรากำหนดไม่ได้หนิ ชอบใครก็ลุยเลยไม่ใช่หรอ”

น้องมันมองผมอย่างไม่เชื่อ

“พี่อิ่มแล้วใช่ไหมผมอยากจะกลับแล้ว”

“โอเคๆ พี่อิ่มแล้ว เรากลับเลยก็ได้”

“พี่เอาตังค์ผมค่าอาหาร” น้องมันจ่ายให้ผมสองพันบาท

“เห้ยไม่เป็นๆพี่จ่ายเอง พี่ชวนเรานะ ไว้ครั้งค่อยเลี้ยงพี่กับโอเคไหม”

น้องพยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจ ผมเลยเผลอเอามือไปจับแก้มนิ่มๆของน้อง น้องสดุ้ง ผมก็ตกใจตัวเองเหมือนกัน

“พี่ขอโทษๆ ลืมตัว พี่ติดจากตอนทำกับน้อง เราน่ารักหนิ”

“คับ” น้องเริ่มหน้าแดง ได้ผลว่ะ วันนี้ไม่เสียประโยชน์เปล่าๆ

ผมพาน้องมันมาส่งที่บ้าน ระหว่างทางผมก็ถามเขาไปเรื่อย น้องมันก็ตอบทุกคำถามถึงแม้จะไม่เต็มใจที่จะตอบ

มาถึงบ้าน🏡 บ้านน้องเขาใหญ่แต่ปีะตูรั้วก็กินขาดแล้ว บ้านผมก็พอมีฐานะ ผมขับรถเข้ามาข้างในเห็นแม่บ้านทำความสะอาดอยู่ ที่จริงน้องมันสั่งให้จอดหน้าประตูรั้วแต่ผมมองดูแล้วมันก็ไกลอยู่เลยขับเข้ามาเลย

“สวัสดีค้าบป้าแจ่ม”วอร์ไหว้สวัสดีป้าแม่บ้าน

“สวัสดีค้าบคุณหนู อ้าววันนี้ทำไมกลับบ้านล่ะคะ ป้าแจ่มไม่รู้ว่าคุณหนูน้อยจะมาเลยไม่เตรียมของโปรดไว้ให้เลย”

“ไม่เป็นไรคับ ผมกินมาแล้ว อีกอย่างผมก็ลืมบอกป้าแจ่มด้วยว่าจะมา”

“ค่อยโล่งอก อ้าวเนี่ยแล้วใครคะ” เหมือนป้าแจ่มจะหันมาสนใจผมแล้ว

“สวัสดีดีคับ ผมหยิ่นคับ เป็นรุ่นพี่ของวอร์เขาคับอยู่ปี3”

“สวัสดีค่ะ หล่อมากเลยนะคะ แต่ไม่เคยคุณหนูให้ใครพามาส่งถึงบ้านเลย มีแต่คุณต้า”ผมนี่ ขมวดคิ้วเลย อะไรก็ไอต้า

“ขอบคุณคับ” ผมไม่ลืมขอบคุณ

“พอดีพึ่งรู้จักกันไม่นานจะคับ”วอร์กล่าวบอกป้าแจ่ม

“อออย่างนี้นี่เอง” ป้าแจ่มหันมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มกลับ

“ผมเข้าบ้านก่อนนะคับ คุณพ่ออยู่ในห้องทำงานใช่ไหมคับ”

“ใช่ค่ะคุณหนู ที่คุณหนูมาเพราะคุณพ่อเรียกหรอคะ”

“ใช่คับ น่าจะมีเรื่องคุย”

“ถ้างั้นพี่กลับแล้วนะ ไว้วันหลังพีี่จะมาส่งใหม่นะ”

“ไม่เป็นไรคับ ไม่รบกวนดีกว่า พี่กับบ้านดีๆนะ ผมไปล่ะ” แล้วเขาวิ่งไปเลย

“เดี๋ยวดิ ยังไม่ให้เบอร์พี่เลย” ไปแล้วคับ ทำไมผมลืมขอนะตอนกินข้าว

“ไปแล้วนะคับ” ผมหันมาบอกป้าแจ่มอีกที

“ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ”

“คับ”

ฝากทุกคนติดตามเรานะ เป็นมือใหม่ เราจะได้เห็นพระเอกที่ขึ้นอย่างเสือลงอย่าง… และนายเอกที่ดูเหมือนเข้าถึงยากแต่จริงๆแล้วถ้ารู้จักจะรู้เลยว่าน่ารักสดใส