...วันที่1เมษายน...
...หลังจบ April Fools' Day ในช่วงเช้า...
...ตัวผม"คิมคยูมิน"ได้กลับบ้านคนเดียวหลังเลิกเรียน...
...'เฮ้อ...วันนี้ก็เหมือนเดิมเลยแฮะ วันแห่งการโกหกงั้นหรอ ทำเอาฉันสับสนไปหมดเลย'...
...หลังจากที่บ่นไปมาเรื่องวันแห่งการโกหกผมก็เดินเลี้ยวไปในซอยแคบๆซอยหนึ่งเพื่อกลับบ้าน...
...ทำไมวันนี้มันดูวังเวงมากกว่าทุกวันจังนะ....มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่านะ?...
...ตอนนี้ผมชักจะระแวงอะไรบางอย่างแล้วล่ะ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ค่อยถูก ความรู้สึกที่...เย็นยะเยือก แบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ในเวลาเดียวกันผมก็เหลือบไปเห็นดวงตาสีแดง นัยน์ตาสีดำมืด...
...'อ..เอ๋!'...
...ผมตกใจมากเลยรีบวิ่งออกไปที่ทางออกของซอยนั้นแต่........
...ตุบ!...
...'หา!!'...
...มันเหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นมากันไม่ให้ผมออกไป...
...แย่แล้ว!! แบบนี้ฉันก็---...
...ฉึก!!...
...'อ้ากกก!!!!'...
...ผมโดนสิ่งที่คล้ายๆหนวดของเจ้านั่นแทงเข้าที่หลังจนทะลุหน้าอก มันเจ็บสุดๆเลยล่ะ...
...ในวินาทีที่ผมคิดว่าผมไม่รอดแล้วแน่ๆ ผมเลยคิดจะทำบางอย่างแต่....ก็มีกลุ่มคนปริศนาโผลงมา แล้วผมก็สืบไป...
***
...'อึก'...
...ผมเริ่มลืมตาขึ้น และเริ่มมองเห็นแสงสว่าง...
...'อ๊ะ!!'...
...ผมรีบลุงขึ้นในทันทีที่ผมได้สติ...
...'เอ๋?....ที่นี่คือ...ที่ไหนกัน?'...
...'ที่นี่คือฐานลับของพวกเราองค์กรAT'...
...'หืม?'...
...ผมหันไปตามเสียง แล้วพบกับผู้ชายคนหนึ่ง ผมสีดำ ผิวสีแทน รูปร่างใหญ่โต มีกล้ามเป็นมัดๆ ยืนอยู่ที่ประตู...
...'เอ๋ เดี๋ยวนะ!'...
...พรึบ!...
...ผมรีบหันไปดูที่หน้าอกของตัวเอง แล้วพบว่ามันดูเหมือนปกติ...
...'...ผมควรจะโดนเจ้านั่นเสียบที่หลังนี่ แล้วทำไม'...
...'เธอโดนเจ้านั่นเสียบเข้าจริงๆนั่นแหละ แต่ที่หน้าอกเธอดูเหมือนปกติก็เพราะว่ามีคนรักษาร่างกายของนาย'...
...'รักษา?หรือว่า...'...
...'เดี๋ยวเธอค่อยฟังรายละเอียดทีหลังนะ นอนอยู่ที่นี่ก่อนซัก1ชั่วโมง เดี๋ยวฉันจะไปตามอื่นมา'...
...'ครับ...'...
...'จริงสิ ฉันชื่อ"อีซอกฮยอน"นะ'...
...'ครับ...'...
***
...1ชั่วโมงต่อมา ได้มีคนเข้ามาในห้อง4คน จะมีคุณอีซอกฮวอนกับอีก3คนข้างหลัง........
...เดี๋ยวนะ..เธอคนนั้นคือ....ยูมินอางั้นหรอ...
...เธอเป็นรุ่นพี่ที่เป็นดาวของโรงเรียนเรา เธอเป็นคนที่งดงามมาก เธอมีผมสีเงิน ตาสีแดงค่อนไปทางชมพู รูปร่างดีมาก แถม....หน้าอกก็...ใหญ่...ใหญ่จริงๆ......
...'นี่ เจ้าหนู ช่วยแนะนำตัวหน่อยได้มั้ย?'...
...'ครับ'...
...'อ่า..ผม..คิมคยูมิน มัธยมปลายปี2 โรงเรียนทงฮวันครับ'...
...'ฉันคังจินโดนะ ยินดีที่ได้รู้จัก'...
...คังจินโด รูปร่างภายนอกนั้นดูเหมือนนักเรียนม.ปลายปกติทั่วไป ผมสีแดง ตาสีแดง ให้ความรู้สึกเป็นมิตรดี...
...'ฉันคิมฮีวอน ยินดีที่ได้รู้จักนะ'...
...เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆกับคุณอีซอกฮวอนได้พูดขึ้น เธอมีผมสีดำ ตาสีดำ ดูเป็นคนที่น่าจะพูดมากที่สุดในกลุ่ม ส่วนอีกคน.......
...'ฉันยูมินอา ยินดีที่ได้รู้จักนะ'...
...ดาวโรงเรียน~~เพิ่งเคยเจอแบบตัวต่อตัวครั้งแรกเลยนะเนี่ย!!...
...'งั้นฉันจะเริ่มเล่าให้ฟังแล้วนะ แต่บอกไว้ก่อนว่านี่ต้องเป็นความลับที่รู้กันในองค์กรเท่านั้น'...
...ว้ากกก!!!ทำไมแค่พูดธรรมดามันถึงน่ากลัวขนาดนี้เนี่ย!!!...
...'สิ่งที่โจมตีเธอมีชื่อว่าดาร์ค มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่อีกในมิติของโลก พวกมันจะกินทุกอย่างที่พวกมันเห็น โดยเฉพาะสิ่งที่เคลื่อนที่ได้'...
...'งั้นก็แสดงว่าพวกมันกินมนุษย์สินะครับ'...
...'จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ผิดหรอก แต่ก่อนพวกมันจะกิน พวกมันจะทำให้เหยื่อของพวกมันถูกแยกเป็นชิ้นๆ ไม่ก็จนกว่าจะเละ'...
...'หยึย!ฟังดูอนาถแท้'...
...'ก็เพราะแบบนั้นแหละประชากรถึงได้ลดลงอย่างมากเมื่อ40ปีที่แล้ว และเพราะแบบนั้นองค์กรATจึงได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อจัดการกับพวกดาร์คแบบไม่ให้คนทั่วไปรู้'...
...'อย่างงี้นี่เอง'...
...'องค์กรของพวกเรานั้นมีอยู่หลายสาขาทั่วโลกเลยล่ะนะ เอาล่ะพอแค่นี้แหละ พวกเราคงจะเปิดเผยข้อมูลให้นายรู้มากกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ'...
...'ไม่เป็นไรครับ รู้แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะครับ'...
...'งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านนะ'...
...'ขอบคุณครับ'...
...หลังจากที่คุณอีซอกฮวอนได้มาส่งผมที่บ้าน...ไม่สิต้องเรียกว่ามาส่งผมที่ห้องพัก จากนั้นคุณอีซอกฮวอนก็ได้ขับรถกลับไป...
...ติดตามตอนต่อไป...
...วันต่อมา...
...ผมได้ลุกขึ้นจากเตียง อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียนตามปกติ...
***
...หลังจากที่ผมเข้ามาในโรงเรียน ทุกๆอย่างก็เริ่มดำเนินไปตามปกติ เรียน,พัก,และเรียน ผมทำเหมือนเรื่องเมื่อวานไม่เคยเกิดขึ้น โชคยังดีที่ไม่มีใครรู้ความจริง...
...หิวข้าวจังแฮะ.......
...ผมรีบออกมาจากห้องเรียนเพื่อไปกินข้าวตามปกติ ในตอนที่ผมได้โต๊ะนั่งสำหรับกินข้าวแล้ว ผมก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่ยูมินอาพอดี และเหตุการณ์ที่ผมคิดว่ามันต้องเกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้นมาจริงๆ...
...'อ้าว..เฮ้คยูมิน นายมาคนเดียวงั้นหรอ?'...
...ต้องตอบไปดีๆไม่งั้นเจ้าพวกหมาทั้งสี่ที่ตามยูมินอามาด้วยฆ่าฉันแน่!...
...'ครับ...ปกติผมก็มาคนเดียวอยู่แล้ว..น่ะครับ..แหะๆ'...
...ผมตอบไปแบบลนๆเพื่อให้ไม่เกิดการทะเลาะวิวาทในโรงอาหาร และมันก็ผ่านไปด้วยดีทุกอย่าง แต่ว่าหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันไม่ใช่ของผมแต่เป็นของรุ่นพี่ยูมินอา...
...'เออ...คือว่า..พวกนายช่วยกลับไปได้มั้ย ฉันต้องการคุยโทรศัพท์แบบส่วนตัวน่ะ'...
...''''ครับ!!!''''...
...เจ้าพวกนั้นตอบไปแบบนั้นแล้วก็เดินออกไปเลย...
...เฮอะ..ไปไกลๆได้ก็ดี เห็นแล้วมันน่ารำคาญยังไงชอบกล...
...'เอ๋..อะไรนะ...'...
...'หืม?'...
...'ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ'...
...เกิดอะไรขึ้นกันนะ.......
...หลังจากที่เธอวางสายแล้ว เธอก็ได้วิ่งออกไป แต่ก่อนจะวิ่งออกไป เธอก็ได้ตรงมาหาผม...
...'นี่ คยูมิน..นายช่วยไล่คนที่อยู่ที่นี่ไปที่อื่นหน่อยได้มั้ย'...
...'ครับ...หรือว่า...ดาร์คงั้นหรอครับ?'...
...'อืม ใช่แล้ว'...
...'ได้เลยครับ!'...
...หลังจากที่เธอพูดเสร็จเธอก็ได้วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วและสร้างความงงงวยให้กับคนที่กำลังกินอาหารอยู่แถวนั้น เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน แต่เรื่องไล่คนออกไปนี่สิ..ผมจะทำยังไง ดีล่ะ?...
...'ชิบละ....'...
...ในสถานการณ์ที่ต้องรีบที่สุด ความคิดของผมมันก็เริ่มจะสับสนไปหมดแล้ว แต่ในระหว่างที่คิดอะไรไม่ออกอยู่ อยู่ดีๆผมก็นึกอะไรออก...
...จริงสิ สัญญาณแจ้งเตือนไฟไหม้ไง!!!...
...เมื่อคิดได้เช่นนั้นผมก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียน เพื่อหาแมส ยังดีที่ไม่มีคนอยู่ในห้องเรียน พอได้แมสแล้วผมก็ใส่มันและรีบวิ่งไปที่ห้องควบคุม...
...หวังว่าภารโรงจะไม่อยู่นะ!!!...
...พอไปถึงหน้าห้องแล้วก็พบว่าภารโรงกำลังเช็คไฟในห้องนั้นอยู่ อ่า...งานหยาบแล้วล่ะสิ....ขอโทษทีนะครับ แต่ผมต้องทำเพื่อช่วยชีวิตคนอื่น...
...'เฮ้อ...'...
...'นั่นใครน่--!'...
...ปัค!!...
...ผมใช้มือสับไปที่หลังคอของภารโรงคนนั้นจนสลบ...
...ดีนะที่ฉันเคยเรียนศิลปะการป้องกันตัวมาก่อน เอาล่ะได้เวลาเปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้แล้ว...
...ผมยื่นมือไปเปิดสวิทช์แจ้งเตือน และเสียงแจ้งเตือนก็ได้ดังขึ้น หลังเสียงดังขึ้นได้ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนมากมายที่กำลังวิ่งไปที่ทางออกหน้าโรงเรียน...
...'เสร็จเรียบร้อย ต่อไปก็คือการไปสังเกตุการณ์คนที่อยู่ข้างนอก แต่ก่อนอื่นก็...'...
...ผมได้เดินไปที่โรงอาหารที่ไม่มีคนอยู่แล้ว จากนั้นก็ได้ทำการใช้ไฟแช็กกับแก็สที่อยู่ในห้องครัวเผาที่โรงอาหาร...
...ขอโทษด้วยนะครับ พอดีมันจำเป็น......
...ผมวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าของโรงเรียนและจ้องมองคนที่อยู่ข้างล่างแบบที่คนพวกนั้นไม่รู้ตัว...
...เยี่ยมเลย!...
...หลังจากที่คิดว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่คาดไว้แล้วผมก็เริ่มวิ่งหารุ่นพี่ยูมินอา...
***
...เอี๊ยด!!...
...'แฮ่ก..แฮ่ก..มา..ทันมั้ยค่ะ..แฮ่ก..'...
...'อ่า..ยังทันอยู่'...
...'คนอื่นล่ะคะ?'...
...'อ๋อ พวกเขายังไม่ได้ออกมาจากโรงเรียนของเขาเลยน่ะ ตอนนี้ที่นี่มีเพียงแค่เธอกับฉันที่สามารถฆ่าพวกมันได้'...
...'งั้นก็เริ่มเลยค่ะ'...
...'อืม'...
...หลังจากพูดจบ อีซอกฮวอนก็ได้ยื่นมือขวาไปด้านข้าง แล้วปรากฏสิ่งที่คล้ายหลุมดำได้ครอบมือขวาของซอกฮวอนไว้ จากนั้นอีซอกฮวอนก็ได้เอามือออกมาพร้อมกับดาบยักษ์ ส่วนยูมินอาก็ได้ทำสิ่งคล้ายๆกันแต่ของยูมินอานั้นคือปืน2กระบอก...
...'ครั้งนี้มีแค่ระดับต่ำก็จริงแต่อย่าประมาทล่ะ'...
...'รับทราบ!!'...
...ก๊าซซซซซซ!!!!...
...ไม่นานหลังจากที่ทั้งสองเรียกอาวุธออกมาก็ได้มีดาร์คตัวหนึ่งกระโจนออกมาจากเงามืด แล้วเข้าโจมตียูมินอา...
...ปัง!!...
...แต่ด้วยไหวพริบของยูมินอาทำให้เธอลั่นกระสุนไปใส่เจ้านั่นก่อนที่มันจะมาถึงตัวเธอ...
...'โอ้ว...ทำได้ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนี่'...
...'ขอบคุณที่ชมค่ะ!!!'...
...'เอาล่ะ กำจัดให้หมดภายในทีเดียวเลยนะ!!'...
***
...หลังจากที่ผมได้จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วก็ได้วิ่งมายังอาคารคาดว่ารุ่นพี่น่าจะมา พอไปถึงก็เจอกับรุ่นพี่ยูมินอากับคุณอีซอกฮวอนยืนอยู่หน้าประตูห้อง618 ทั้งสองคนมีของเหลวสีดำแปะอยู่บนตัว...
...'เอ่อ....จบแล้วหรอครับ?'...
...'อา ถึงคนอื่นจะมาไม่ได้เพราะกระทันหันเกินไป แต่พวกเรากำจัดมันหมดแล้วล่ะนะ'...
...'ว่าแต่คุณอีซอก--'...
...'เรียกแค่ซอกฮวอนก็ได้'...
...'อ่า..ครับ คุณซอกฮวอนมาได้ไงหรอครับ?'...
...'อ๋อ เรื่องนั้นเองหรอ เพราะฉันรู้สึกถึงพลังด้านลบที่นี่น่ะ ก็เลยรีบมาที่นี่แล้วก็โทรบอกมินอาน่ะ'...
...'งี้นี่เอง...'...
...'แต่เธอก็ทำได้ดีมากเลยนะ คิมคยูมิน'...
...'ขอบคุณครับ..แหะๆ'...
...ผมเกาหัวตัวเองอยู่ซักพักจากนั้นก็รีบไปที่หน้าโรงเรียนพร้อมๆกับรุ่นพี่ยูมินอา...
***
...พอพวกเราไปถึงก็โดนผอ.บนยับเลยล่ะ เพราะว่าไม่รีบมาที่หน้าโรงเรียนในตอนที่เกิดไฟไหม้ แล้ววันนี้ก็จบไปด้วยดีจนกระทั่งตอนตี1 คุณซอกฮวอนได้โทรมาหาผม ผมรับสายไปโดยที่ตัวเองยังสะลึมสะลืออยู่...
...'สวัสดีครับ....นี่ใครหรอครับ...'...
...'อ้าว ไม่ใช่ว่าฉันให้เบอร์เธอไปแล้วหรอ ฉันซอกฮวอน'...
...'..ไม่ครับ..คุณซอกฮวอนยังไม่ได้ให้เบอร์ผม....'...
...'งั้นหรอ'...
...'ว่าแต่...คุณซอกฮวอนรู้เบอร์...ผมได้ไงหรอครับ..'...
...'รู้มาจากมินอาน่ะ มินอาเธอไปสืบค้นข้อมูลส่วนตัวของเธอมาจนไปเจอกับเบอร์ของเธอมาน่ะ'...
...'งี้นี่เอง..หาว....แล้วคุณโทรหาผมทำไมหรอครับ?...'...
...'นายต้องมาที่ฐานขององค์กรเราเดี๋ยวนี้เลย'...
...'ห..หา!! ตอนนี้เลยหรอครับ!!'...
...'อืม ถ้าตอนเช้ามันก็มีเวลาไม่เยอะน่ะสิ'...
...'ครับ!จะรีบไปครับ!..เอ่อ..ว่าแต่ไปทางไหนหรอครับ?'...
...'เดี๋ยวฉันบอกทาง นายหาจักรยานแถวนั้นมาขี่ก็ได้'...
...'ครับ!'...
***
...พอผมมาถึงที่ฐานตามที่คุณซอกฮวอนบอก ก็ได้มีคนออกมารับผม เป็นคนที่ใส่ชุดสูตสีดำกับแว่นดำ...
...นี่มันบอดี้การ์ดชัดๆเลยนี่นา.......
...ผมไม่ได้คิดไรมากในเรื่องชุดของคนที่นี่ แต่คิดมากในเรื่องที่คุณซอกฮวอนจะบอกนี่แหละ ผมคิดไปเรื่อยจนเดินมาถึงห้องๆหนี่ง บอดี้การ์ดคนนั้นบอกให้ผมเข้าไปนั้น ผมไม่มีทางเลือกนอกจากเข้าไปในห้องนั้น...
...'มาเร็วดีนะ'...
...'อ๊ะ..คุณซอกฮวอนเองงั้นหรอ...'...
...'เอาล่ะ นั่งก่อนนะ'...
...ผมนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับคุณซอกฮวอนก่อนที่คุณซอกฮวอนจะเริ่มพูดขึ้น...
...'เธอน่ะ....ต้องมาเป็นหน่วยอพยพให้กับองค์กรเรา'...
...'ครับ......หา!!!!ว่าไงนะครับ!!!!หน่วยอพยพงั้นหรอ!!!'...
...'ใช่แล้วล่ะ เพราะว่าเธอเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องที่นี่ และเธอยังมีความสามารถอีกด้วย ดังนั้น...เธอจึงต้องเป็นหน่วยอพยพให้กับเรายังไงล่ะ!!'...
...ติดตามนอนต่อไป...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
