ณ​ เมืองหลวง​ของอาณาจักร​ เซลเวย์

แฮ่กๆๆ....

เด็กสาวสองคนกำลังวิ่งหนีบางสิ่ง​ และกำลัง

หลบซ่อนอยู่ตามซอกซอย​ ถึงจะโดนเจอเข้าก็จะวิ่งต่อไปเรื่อยๆ

ฮ่าๆๆๆ...เจอแล้วๆ

เสียงปริศนา​ดังขึ้นมาจากเงามืดและกล่าวต่อ

ไม่ต้องห่วงหรอกน้าาา​ พวกเธอจะปลอดภัยมากับพวกเราสิ

เจ้าของเสียงพูดจบ​ ก็เดินออกมาจากเงามืด

เขาแต่งตัวปกปิดทั้งตัวเห็นแค่ดวงตาเท่านั้น​ ตัวสูงประมาน170ได้ เขาเดินออกมาหยุดอยู่ด้านหน้าของเด็กๆและยื่นมือเขามาและพูดว่า

มากับข้าสิ​ แล้วเจ้าจะปลอดภัย

เด็กสาวทั้งสองมองหน้ากัน​ พยักหน้าและเด็กสาวก็ได้ยื่นมือเข้าไปหาชายปริศนา​

เมื่อมือของทั้งสองแตะกัน​ ชายปริศนา​ก็กล่าวขึ้น​ ยินดีด้วยพวกเจ้าสองคนเป็นผู้สืบทอดของข้าแล้ว

จบบทสนทนา​ เงามืดได้ปกคลุมตัวพวกเขาทั้งสาม

และหายไปไม่ทิ้งแม้แต่ร่องรอย

เด็กสาวลืมตาตื่นขึ้นมา​ และพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงข้างๆมีเด็กสาวนอนอยู่

เด็กสาวยิ้มและลูบหัวเด็กสาว ทันใดนั้นก็มีคนเดินมาเปิดประตู​ เขาเป็นชายคนหนึ่ง​มีลักษณะ​สูงมากเมื่อเทียบกับเด็กสาวแล้ว​ ชายคนนั้นมีผมสีขาว​ สีผิวค่อนข้าง​ซีด​คล้ายกับคนตาย​ ดวงตาสีเลือด​ ชายคนนั้นกล่าวขึ้น​

ข้าชื่อ​ ไรเด็น​ อายุ​ 32​ เจ้าละชื่ออะไร

เด็กสาวตอบกลับไปว่า​ ฉันชื่อ​ เซเร่​ อายุ​ 10 ขวบส่วนนี้​น้องสาว เธอชื่อ​ ซาน​ อายุ​ 7ขวบ

งั้นหรอ​ ไรเด็นพูดและพูดต่อไปอีก​ ต่อไปนี้พวกเจ้าทั้งสองเป็นผู้สืบทอดของข้าแล้ว​ ดังนั้น​พวกเจ้าต้อฃฝึก​ แต่การฝึกเอาไว้ก่อน​ ข้าเรื่องสำคัญอยากจะถาม​ พวกเจ้าวิ่งหนีสิ่งนี้มาสินะ

ไรเด็นเอาภาพวาดออกมาจากเสื้อ​ของตนและเอาให้เซเร่ดู

ในภาพวาดเป็นลักษณะ​ สัตว์​ชนิดหนึ่งคล้ายมังกรมี4ขา​ไม่มีปีก​แต่มีหนามมาแทนที่ปีกแทน

เด็กสาวเห็นก็ทำหน้าหวาดกลัว​ และพยักหน้า​ แสดงนั้นเป็นคำตอบว่าใช่

ไรเด็นม้วนภาพวาด​ เก็บไว้ในเสื้อและลูบหัวของเซเร่

ต่อไปนี้​ ข้าจะเลี้ยงดูพวกเจ้า​เปรียบเหมือนพวกเจ้าเป็นลูกแท้ๆของข้า

ไรเด็นกล่าวขึ้น​ด้วยสีหน้านิ่งๆ

เซเร่ก็มองใบหน้าของเขาและยิ้ม​ให้​ จากนั้นเซเร่ก็ถามขึ้น​ ทำไมคุณไรเด็นถึงเลือกพวกเราละคะ​

ทำไมน่ะหรือ​ ไม่รู้หรอกแต่ที่รู้ๆคือ​ โชคชะตา​ละมั้งถึงข้าจะไม่เชื่อก็เถอะ​ ข้าพอรู้เรื่องราวแล้วละ เกี่ยวกับพวกเจ้าน่ะ​ เซเร่​ ซาน​ ต่อจากนี้ไปฝากตัวด้วยละลูกสาวข้า​

เซเร่ตอบกลับเช่นกัน​ อื้มม​ คุณ​พ่อ

เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน​ ไรเด็นกล่าวขึ้นขณะนั่ง​อยู่​บนเก้าอี้และยังนั่งคิดต่อไป

นี่ก็ผ่านไป​ 7 ปีแล้วตั้งแต่ที่ข้าได้สอนพวกเธอมา​ ใช่แล้ว​พวกเธอคือ​ ลูกบุญธรรม​ที่ผมรับมาเลี้ยงทั้ง2คน

เด็กสาวคนหนึ่งมีลักษณะ​สูงประมาณ​162 รูปร่างงดงาม​ ผมสีเงินเเวววาว​ และดวงตาสีมรกต​ของเธอทำให้ดูมีเสน่ห์​ ด้วยใบหน้ามี่สดใสกับการเธอใส่ชุดเดรสแล้วเข้ากันมาก​ เธอเดินมาจากการไปดูงานรอบๆหมู่บ้าน​ เธอคือลูกสาวบุญธรรม​ที่เป็นพี่สาว​ เซเร่​ เซอเบิร์ก​

เด็กสาวมองหน้าไรเด็นและยิ้ม​ให้​ พลางพูดกับคนที่เดินมาข้างๆเธอ​ ที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านแห่งนี้​ เขามีชื่อว่า​ ราจิส ​ลาม​ และหมู่บ้านแห่งนี้ก็มีชื่อว่าหมู่บ้านลาม

พวกเราย้ายมาที่หมู่บ้านแห่งนี้หลังจากเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้นเมื่อ​ 7 ปีก่อน​ ตอนนี้ไม่ค่อยมีใครกล่าวถึงเหตุการณ์​นั้นแล้วละ

คุณพ่อ​ เซเร่เดินเข้ามาหาไรเด็นผู้เป็นพ่อบุญธรรม​และกล่าวทักทายไรเด็นที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าบ้าน

โอ้ว...เซเร่เองรึ​ ไรเด็นเองก็ตอบกลับคำทักทาย

เจ้าเสร็จ​จากธุระ​ในหมู่บ้านแล้วรึ​ เซเร่​ ไรเด็นกล่าวถามเซเร่​ ซึ่งกำลังเอาเก้าอี้ในบ้านมานั่งข้างๆ

อื้ม​ เสร็จสิ้น​แล้วละคะ​ เซเร่ตอบกลับด้วยเสียงนิ่มนวด​ อ่อนหวาน​ ทำให้รู้ได้ในทันทีเลยว่าเธอเป็นคนอ่อนโยน​ และมีความรับผิดชอบ

เซเร่เอ่ยถามไรเด็นผู้เป็นพ่อว่า​

แล้วซานละคะ

ซานหรอ​ ออกไปหาคู่ต่อสู้ที่คู่ควรเช่นเดิมละมั้งนะ

ไรเด็นกล่าวตอบเซเร่

แล้วคุณ​พ่อก็ไม่ได้เตือนอะไร​ ซานอีกตามเคยใช่ไหมละคะ​ เซเร่ทำหน้ามุ่ย​ใส่ไรเด็น

ก็เห็นซานเดินออกไป​ บอกแค่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงแค่นั้นเองอะ​ ไรเด็นกล่าว

เฮ้อ...เอาเถอะ​ ถ้าเป็นซานละก็คงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก​

ใช่ไหมละ​ นั้นซานเลยนะ ไรเด็นพูดตามน้ำไปพลางรู้ให้ว่าจะรอดจากสถานการณ์​ในตอนนี้

โอะ ไรเด็นอุทาน​ขึ้นตอนที่เห็น​ เด็กสาวผู้หนึ่งเดินออกมาจากป่าข้างๆที่อยู่ไม่ไกลนักจากบ้าน

โปรดติดตาม​ตอน​ต่อไป...

เด็กสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากป่า​ ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของแผลเลย ใบหน้าเรียบนิ่ง​ชุ่มเหงื่อ​เล็กน้อย สูง160 ชุดนักผจญภัย​สีดำไปกับผมสีดำ​ ตาสีแดงดูเข้ากับตัวเธออย่างชัดเจน​ ที่อยู่ในมือของเธอคือ​ เคียวยักษ์​ เธอเดินออกจากป่ามาจนถึงบ้านและเห็นพี่สาวเซเร่​ กับพ่อไรเด็นนั่งอยู่พอดี

ท่านพี่...กลับมาแล้วหรอ

เสียงที่นุ่มนวล​และรู้สึกเย็น​ชาในขณะเดียวกัน​ ใบหน้าของซานก็ยังเรียบนิ่งอยู่เหมือนเคย

อื้ม...ซานเองก็เพิ่งออกจากป่ามาสินะ​ ในป่ามีอะไรผิดปกติบ้างรึเปล่า

เซเร่ถามซานขึ้น​ ซานก็ตอบด้วยเสียงเรียบๆ

ไม่มีอะไรผิดปกติ​ ถึงจะเจอหมาป่าเยอะกว่าเมื่อวานก็เถอะ​ แต่ต้องรอดูพรุ่งนี้​ ถ้ามันเพิ่งขึ้นอีกต้องหาหน่วยสำรวจกันหน่อย

หรอ....หมาป่าเพิ่มจำนวนขึ้นสินะ​ คุณพ่อมีอะไรแปลกไหมคะ​

เซเร่กล่าวถามไรเด็นขึ้น​ จากที่ไรเด็นฟังมาจากการเล่าของซานก็สรุปว่า

อาจจะอยู่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์​ก็ได้​ แล้วมีอะไรอีกรึเปล่าละซาน

ในขณะที่ไรเด็นกำลังพูดซานก็เดินมานั่งข้่างๆพี่สาวเซเร่​ และตอบกลับไรเด็น

ไม่มีหรอก​ แต่พักนี้เห็นหมาป่าสายพันธุ์​หายากบ่อยขึ้นน่ะ​ เกือบได้สู้กันนิดหน่อย

หมาป่าสายพันธุ์​หายากนี่มัน....คุณ​พ่อ

อื้ม​ คงจะถึงช่วงผสมพันธุ์​นั้นแหละ​ ไม่งั้นสายพันธุ์​หายากคงไม่ออกมาหรอก​ เซเร่ไปบอกชาวบ้านให้รู้ว่าในป่ามีอันตราย​ แต่อย่าได้คาดหวังมากละ​ เพราะอาจจะเป็นเพราะทัพปีศาจ​เริ่มขยายตัวอีกก็ได้

การอธิบายของไรเด็นจบ​ บรรยากาศ​ก็เงียบขึ้นมา

คุณพ่อ​งั้นหนูไปบอกคนในหมู่บ้ายก่อนนะ​

เซเร่กล่าวขึ้น​

พี่หนูไปด้วย​ ซานกล่าวตามมา​

ไรเด็นมองเซเร่และซานที่วิ่งไปมี่หมู่บ้านทันทีหลังกล่าวจบ

ครอบครัวเรามีหน้าที่คอยเฝ้าดูความปลอดภัยของหมู่บ้านทั้งหมด​ ให้ซานเป็นคนสำรวจในป่าทุกๆวัน​ เซเร่เป็นคนให้คำปรึกษา​ ส่วนข้าเป็นแค่คนคอยสอนพวกเธอ​ เป็นเหมือนคนแก่เลยน้าาา​ ไรเด็นคิดกับตัวเอง​ และพูดลอยๆขึ้นมา

เอาละระหว่างที่รอทั้งสองกลับมา​ ทำอาหารเที่ยงรอดีกว่า

โปรดติดตามตอนต่อไป.....

ตอนหน้า​ ภัยพิบัติ​