ณ ประเทศญี่ปุ่น.

ขณะการรับประทานอาหารของพ่อลูกคู่หนึ่ง "พ่อครับผมขอไปเรียนที่ประเทศไทยนะครับ" เสียงเข้มของชายหนุ่มนามว่า ตะวันดังขึ้นทำลายความเงียบที่ก่อตัว. "อืม แล้วแกจะไปทำไมไกลหล่ะไม่มาสืบทอดธุรกิจรึไง " พ่อของชายหนุ่มอนุมัติและถามไถ่ ตะวันนั่งเงียบและตอบว่า "โห่พ่อ พ่อก็รู้ว่าผมหน่ะยังเรียนไม่เก่งเท่าไหร่ผมเลยอยากไปศึกษาเพิ่มอีกหน่อย".พ่อมองหน้าแล้วยิ้มพร้อมกับตอบไปว่า"เรียนไม่เก่งกับผีหนะสิอันดับหนึ่งของประเทศ หึ แต่แกจะไปก็ไม่ว่าแต่พ่อให้เวลา3ปีแล้วแกกลับมาสืบทอดธุรกิจต่อด้วยหล่ะ" เมื่อพูดจบจึงมองหน้าลูกชายที่ยิ้มอย่างดีใจ ตะวันมองพ่อแล้วจึงตอบกลับไปว่า "ครับ!!"พร้อมกับยิ้มออกมา. เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ. ตะวันเดินขึ้นไปบนห้องและเข้าแชทกลุ่มและ. ทักไปว่า

//ตะวัน: เห้ยพวกมึงพ่อกูให้ไปละนะ พร้อมเดินทางกันยัง

//เดย์(เพื่อนของตะวัน):กูพร้อมนานละวะ

//เจย์(เพื่อนของตะวัน):เอออย่างไอ้เดย์บอกกูรอนานละ

//ตะวัน:เออๆเค เก็บของเจอกันสนามบิน 19:30น. มาเร็วๆหล่ะใครช้า...ระวังไว้

//เดย์:เออๆ

//เจย์:ครับๆไอ้มาเฟีย

//ตะวัน:พูดเหมือนกูเป็นมาเฟียคนเดียว

//เจย์:เออว่ะ5555

//เดย์:ไปๆแยกย้ายๆ

.จบแชท.

ตะวันนั่งเก็บของใส่กระเป๋าลาก เก็ยเสร็จจึงเดินออกมาจากห้องแล้วให้คนขับรถเก็บกระเป๋าเตรียมรถรอ.

"พ่อ~~ผมไปละนะ" ตะวันตะโกนออกไป

"เออๆ ฝากจัดการไอ้คนที่มารบกวนสมาชิกในแก็งค์ราชสีห์ของเราด้วยด้วย" พ่อตะโกนกลับมา ตะวันตอบกลับไปว่า "ค้าบบบพ่อเดี๋ยวผมจัดการพวกมันเอง" พร้อมกลับยิ้มมุมปากด้วยร้อยยิ้มที่แสนเย็นยะเยือก.

"คุณชายพวกมันอยู่ที่โกดังครับให้ผมช่วยจัดการไหมครับ" เสียงลูกน้องคนสนิทกล่าวขึ้น

"ไม่ต้อง" ตะวันตอบพร้อมกับเดินไปจับปืนที่เตรียมไว้และเดินไปทางโกดัง..สักครู่ต่อมาเสียงปืนดังขึ้นหลายนัดซึ่งเป็นปกติของแก็งค์ราชสีห์.

ตะวันเดินออกมาพร้อมกับบอกลูกน้องคนสนิทให้ไปส่งที่สนามบิน

ตะวันเปิดแชทขึ้น

.ในแชท.

//ตะวัน:พวกมึงกูออกจากบ้านละนะ

//เจย์:อีกหน่อยกูก็ไปละ

//เดย์:เออๆกูก็พึ่งออก

//ตะวัน:เคๆเดี๋ยวเจอกันอยู่นั้น

.จบแชท.

/ถึงสนามบิน/

ตะวันเดินลงมาจากรถและลากกระเป๋าเดินทางออกมา.

.ไม่กี่นาทีต่อมาเจย์และเดย์ก็ตามมาถึง.

"เฮ้พวกมาเร็วจังวะ" เดย์พูดขึ้น

"กูเคยมาช้าที่ไหน"ตะวันตอบพร้อมกับยิ้มกวนส้นตีน

"จ้าาาพ่อคนหล่อ" เจย์ตอบพร้อมกับกอดคอเพื่อนอีกสองคนแล้วเดินไปขึ้นเครื่องบินชิวๆ

"เครื่องบินกูเหมือนของพวกมึงเลยนะ" ตะวันพูด

เจย์ตอบ "ลืมเลยว่าของมึง55555"

"เออๆรีบไป" เดย์ตอบ

ตะวันและเพื่อนเดินขึ้นเครื่องและวางกระเป๋าไว้

เเละบอกให้คนขับออกเครื่องบินได้

.เมื่อถึงประเทศไทย.

"ฮึบบบบ ฮ้าาา ในที่สุดก็ถึง" ตะวันบิดตัวพร้อมกับพูดออกมา

"เห้ออเหนื่อยจัด" เจย์ตอบ

"เออแม่งปวดตัวเลย"เดย์พูดเสริม

"เออๆไปบ้านกูก่อนเลยป้ะหรือจะแวะไหนก่อน" ตะวันถามขึ้นมา

"เออๆไปบ้านมึงก่อนแหละอยากอาบน้ำมากตอนนี้" เจย์ตอบ

"เออตามนั้นๆ" เดย์พูดเสริม

"เค" ตะวันตอบ

.เมื่อถึงบ้านพักของตะวัน.

"โห หรูว่ะ" เจย์พูด

"มึงก็พูดเหมือนพึ่งเคยเห็นบ้านมัน" เดย์ตอบ

"ก็กูลืมนี่หว่า" เจย์ตอบเดย์ไป

"เออๆ พวกมึงรีบไปอาบน้ำแล้วลงมาเจอกันห้องนั่งเล่นนะ จะพาไปซื้อของสักหน่อย อีก1ชม.ลงมาละกัน" ตะวันบอกพร้อมกับเดินขึ้นไปบนห้องเพื่อเก็บของและอาบน้ำ.

1ชม.ต่อมา

ตะวันเดินลงมาจากห้องมานั่งดูทีวีรอเพื่อน

อีก3นาทีต่อมาเจย์และเดย์ก็เดินมาพร้อมกับแซวกันไปแซวกันมาอย่างสนุกสนาน

"พวกกูพร้อมละเพื่อน" เดย์พูดขึ้น

"เออกูพร้อมนานละแม่งปล่อยให้กูรอนานชิบ"

ตะวันตอบพร้อมทำหน้ากวนๆ

"ไปเหอะกูหิวละ" เจย์ทำน้ำเสียงบ่นๆ

"เคๆ"

ตะวันตอบพร้อมกับเดินออกจากบ้านครงไปที่ลานจอดรถและเรียกคนขับรถให้ไปส่ง

และทั้งสามขึ้นรถไปห้างกัน