"แมวน่ารักจัง..."
"ใช่มั้ยครับ!"
.
.
.
.
" คิดว่าพี่เป็นคนเดียวหรอที่ทำกับผมแบบนี้ได้อ่ะ!!!!!!? "
" พี่ไม่ได้ตั้งใจนะ "
" โกหก!? โกหกทั้งเพ!! "
.
.
.
.
" ที่นี่สวยจังเลยนะครับ "
"คงประมาณนั้นแหละ "
.
.
.
.
.
" คิดว่ามันดีแล้วจริงๆหรอ? "
"ก็ขึ้นอยู่กับพี่นั่นแหละครับ "
.
.
.
.
"(:"
ในคืนที่ฟ้ากำลังมือครึ้ม เสียงลมกระสับกระส่ายไปทั่วร่างกาย ชายหนุ่มร่างใหญ่เดินตัวคนเดียวอย่างเดียวดายท่ามกลางฝูงชนที่มีท่าทางหวาดกลัวเค้าอยู่ไม่ใช่น้อย คราบน้ำสีแดงทำให้คนรอบข้างเริ่มออกห่าง และหนีจากเค้าไปอย่างง่ายดาย ทั้งที่ยังไม่รู้เลยแท้ๆว่าเค้านั้นไปทำอะไรมากันแน่ ในระหว่างที่กำลังเดินเหม่อลอยอยู่ตัวคนเดียวนั้นเอง ก็ได้มีเสียงแมวร้องมาจากข้างในพุ่มไม้
" แมวงั้นหรอ? "
เสียงที่กล่าวออกไปกลับดูอ่อนโยนอยู่ไม่ใช่น้อย แต่กลับเป็นเสียงที่แข็งทื่อและไร้อารมณ์ในสายตาผู้อื่น
"น่ารักจัง..."
"ใช่มั้ยล่ะครับ!"
"หืม.. "
ชายหนุ่มร่างใหญ่ทำตาโตเมื่อได้ยินเสียงพูดของคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ‘ทำไมถึงกล้าพูดกับฉันล่ะ?’ เสียงในใจของเค้าได้ดังขึ้น และยังดังขึ้นเรื่อยๆและต่อไปด้วยความสงสัย ทั้งที่คนรอบข้างกับมองเค้าเป็นเพียงนักเลงที่อันตรายคนนึง แล้วคนคนนี้มองเค้าเป็นคนแบบไหนแล้วอย่างไรกันนะ ความคิดและความสงสัยของเค้าเริ่มเพิ่มพูนขึ้นมาเรื่อยๆ
" หน้าของนายเปื้อนสีน้ำสินะ นี่ผ้า "
มือเรียวยื่นผ้าสีขาวให้หนุ่มร่างใหญ่ด้วยความเต็มใจ
" ขอบคุณสำหรับผ้า "
เสียงแข็งถาม ก่อนจะรับผ้าสีขาวจากมือเรียวอย่างระมัดระวัง แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินจากไป
จากนั้นร่างใหญ่ก็ลุกขึ้นแล้วพร้อมเดินจากไปกลางท้องฟ้าสีครามครึ้มที่หยาดน้ำค้างทิพย์กำลังจะตกลงมา แต่เมื่อร่างใหญ่เดินไปได้เพียงหนึ่งก้าวก็มีมือเล็กเรียวมาจับเค้าไว้อย่างแน่นหนา ร่างใหญ่ตกใจนิดๆก่อนจะหันไปมองหน้าของหนุ่มร่างเล็กอย่างน่าสะพรึงกลัวทั้งที่ร่างใหญ่นั้นยังไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองอะไรร่างเล็กเลย จากนั้นไม่นานร่างเล็กก็กล่าวขอโทษร่างใหญ่ไปก่อนจะเอ่ยถามออกไปว่า
" นายชื่ออะไรหรอ ? "
"นายบอกชื่อนายก่อนสิ "
.
.
.
.
.
จุดเริ่มต้น .)
.
.
.
.
{ คุยกับนักแปลกันก่อนดีกว่า }
สวัสดีครับ “ ปากกาสีขาวกับแมวสีฝุ่น ” เองนะ สุขสันต์วันปีใหม่ไทยล่วงหน้านะครับ~~ นี่เป็นนิยายแปลเรื่องแรกของทางเราเลยนะ! ก็อยากจะขอกำลังใจให้หน่อย เพราะนิยายเรื่องนี้ตั้งใจทำมากๆ แล้วตัวผมเองจะเป็นคนที่ค่อนข้างไม่ชอบความธรรมดา ใครที่ติดตามเรื่อง “ลูดอม‘กับ’ดอกไม้” จะเข้าใจเป็นอย่างดีเลยว่าไรท์เนี่ยจะเป็นคนยังไง! ก็ เอาง่ายๆ ผลงานนี้ไรท์ได้เข้าไปเป็นส่วนร่วมในการแต่งด้วยนดหน่อย ไรท์ก็เลยได้โอกาสขอลิขสิทธ์มาแปลให้ทุกคนอ่านกันดูบ้าง อักขระบางตัวไรท์จะจัดแบบสละสลวย เหมือนตอนเราเขียนบรรยายสิ่งที่เราเห็นอ่ะ เก็ทรึเปล่า? งั้นก็ขอฝากเรื่อง " วิกฤต“รัก”นายหน้าโหด " ด้วยระครับ ขอความกรุณาเป็นอย่างสูงน้า 🙏🙏 ขอบคุณอีดครั้งนะครับ!!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
