Dear Soldiers ทหารสาวที่รัก
แม่เลี้ยง
จูน(ตอนเด็ก)
ฮื่อ.....อึก...ฮื่อคุณแม่
จูนปลูกร่างแม่ที่นอนไร้วิญญาณ
กริช(พ่อนางเอก)
จูนไม่มีประโยชน์หรอก(แตะไหล่จูน)
คนใช้
คุณหนูกินข้าวได้แล้วค่ะ
กริช(พ่อนางเอก)
อย่าปล่อยให้คนอื่นเขารอนานสิ(ไม่พอใจ)
จูน(นางเอก)
(ทำเป็นไม่ได้ยิน)
จูน(นางเอก)
แล้ว2คนนี้คือใคร แม่บ้านคนใหม่หรอ
รัตน์(เมียใหม่กริช)
สวัสดีจ้ะจูน
จูน(นางเอก)
ใครให้เรียกชื่อฉัน
กริช(พ่อนางเอก)
แกพูดดีๆนะจูน
ออม(ลูกติดรัตน์)
ไม่เป็นไหร่ค่ะคุณพ่อ
ออม(ลูกติดรัตน์)
พี่เขาอาจจะยังไม่ชิน
กริช(พ่อนางเอก)
นี้คือรัตน์แม่ของลูกและน้องของลูก
จูน(นางเอก)
ฉันไม่ต้องการแม่ ฉันมีแม่คนเดียวก็พอ
กริช(พ่อนางเอก)
จูนแกพูแบบนี้ได้ยังไง แม่เเกตายไปตั้ง15ปีแล้วนะ(ตะคอก)
แล้วจูนก็ขับรถออกจากบ้านไป
จูน(นางเอก)
เจอกันที่ร้านแกนะแล้วก็เอาเหมือนเดิม
จูน(นางเอก)
เรื่องเดิมนั่นแหละ
เบลล์(เพื่อนจูน)
ฉันไม่อยากฟังเลยว่าเรื่องเดิม
ห้องนอน
เบลล์(เพื่อนจูน)
อันนี้ของที่สั่ง
เบลล์(เพื่อนจูน)
เรื่องอะไรอีกล่ะ
จูน(นางเอก)
ก็วันนี้น่ะสิพ่อฉันพาเมียใหม่มา
เบลล์(เพื่อนจูน)
ห๊า...พ่อจะทำเกินไปหรือเปล่า
จูน(นางเอก)
ใช่ไหมแม่จะเสียไปได้แค่ 15 ปีเองนะ
เบลล์(เพื่อนจูน)
แล้วแกแน่ใจหรอว่าจะอยู่ได้
จูน(นางเอก)
ต้องดูก่อน แกอีกอย่างนึงนะ
จูน(นางเอก)
ยังจะมีลูกติดมาอีกด้วยฉันก็ไม่รู้จะอยู่โลกไหนแล้ว
เบลล์(เพื่อนจูน)
ห๊า..แค่คนเดียวก็ยังไม่พอหรอ
เบลล์(เพื่อนจูน)
ยังจะเอาลูกติดมาอีก
เบลล์(เพื่อนจูน)
เออ...บาย
จูน(นางเอก)
ยังไม่อยากกลับเลย(พูดในใจ)
คนใช้
คุณหนูแย่แล้วค่ะกลับบ้านมาด่วนเลยค่ะ
รัตน์(เมียใหม่กริช)
เอาไปทิ้งให้หมดเลยนะ
จูน(นางเอก)
พวกแกจะเอาอะไรของฉันไปทิ้ง
รัตน์(เมียใหม่กริช)
ก็เอาเสื้อผ้าของแกไปทิ้งไง
จูน(นางเอก)
แล้วทำใหม่ต้องทิ้งของฉัน(โมโห)
ออม(ลูกติดรัตน์)
ออมอยากนอนห้องนี้
จูน(นางเอก)
ห้องอื่นก็มีเยอะแยะทำไมไม่นอน
ออม(ลูกติดรัตน์)
แล้วจะทำไม
ออม(ลูกติดรัตน์)
คุณพ่อขาออมอยากนอนห้องพี่จูนค่ะ
กริช(พ่อนางเอก)
นอนห้องอื่นเถอะนะ(กังวล)
รัตน์(เมียใหม่กริช)
ทำไมต้องกังวลค่ะนั้นล่ะคะเป็นอะไรหรือเปล่าหรือว่ามีอะไร
จูน(นางเอก)
ทำไมหรอก็ห้องนั้นน่......
จูน(นางเอก)
แล้วจะให้หนูไปนอนที่ไหน
กริช(พ่อนางเอก)
แกก็ไปนอนห้องรับแขกสิ
จูน(นางเอก)
ได้(ไม่เต็มใจ)
จูน(นางเอก)
อยากนอนมากใช่ไหม
จูน(นางเอก)
ระวังล่ะจะเจอผีเข้า
รัตน์(เมียใหม่กริช)
อย่าขู่น้องสิลูก
คนหลอก/ผีหลอก
คนใช้
ปกติคุณหนูต้องโกรธมากกว่านี้ไม่ใช่หรอคะ
คนใช้
ทำไมวันนี้ยอมง่ายจัง
จูน(นางเอก)
ก็เพราะว่า.....
ออม(ลูกติดรัตน์)
กริ๊ด.....กริ๊ด..
จูน(นางเอก)
สงสัยจะโดนแล้วมั้งเทปเสียงแม่ไม่ทำงานไวมากเลยนะ(หัวเราะเยาะ+สะใจ)
รัตน์(เมียใหม่กริช)
อ้อมๆเป็นอะไรลูก
ออม(ลูกติดรัตน์)
มะ..แม่ห้องนี้มีผี👻👻(ตัวสั่น+กลัว)
กริช(พ่อนางเอก)
พูดอะไรน่ะ
ออม(ลูกติดรัตน์)
อ้อมพูดจริงนะคะแม่
รัตน์(เมียใหม่กริช)
แกล้งลูกฉันใช่ไหม
จูน(นางเอก)
อะไรใครแกล้งฉันก็เก็บของฉันอยู่ดีๆ
คนใช้
ใช่ค่ะคุณหนูเก็บของอยู่กับฉันค่ะ
ตอนนี้ในห้องของจูนทุกอย่างในห้องเริ่มทำงานเอง
และเครื่องบันทึกเสียงของแม่จูนก็เปิดทำงานเอง
โดยที่มีจูนเป็นผู้ทำคำสั่งในโทรศัพท์
กริช(พ่อนางเอก)
พาอย่าทำอะไรเลยนะ
ภา(แม่จูน)
นี่มันห้องลูกของฉันใครให้แก้มันนอน(ตะโกน)
คนใช้
แผนคุณหนูใช่ไหมคะ(กระซิบ)
คนใช้
แต่ก็สมควรแล้วค่ะ5555+
รัตน์(เมียใหม่กริช)
อีจูนแกไปบอกแม่แกซิว่าให้หยุด
ภา(แม่จูน)
อย่ามาออกคำสั่งกับลูกฉัน
จูน(นางเอก)
แม่คะไม่เป็นไรค่ะแม่ไปเถอะ
จูน(นางเอก)
หนูไม่อยากให้แม่ทำบาปอีกแล้ว(แกล้งทำเป็นขอร้อง)
ทุกอย่างในห้องกลับมาสงบอีกครั้งเพราะเครื่องจักรทำงานหมดเวลาในการใช้งาน
จูน(นางเอก)
ส่วนเธอจะนอนห้องนี้อีกก็ได้นะ
รัตน์(เมียใหม่กริช)
ยังไงห้องนี้ต้องเป็นของออ...
ออม(ลูกติดรัตน์)
เอาคืนไปเลยห้องเธอ
รัตน์(เมียใหม่กริช)
ทำไมล่ะลูก
ออม(ลูกติดรัตน์)
อ้อมไม่อยากได้ห้องที่มีผีหรอกค่ะ
รัตน์(เมียใหม่กริช)
งั้นเดี๋ยวหนูไปนอนห้องฟังนอนกับแม่เนาะ
ออม(ลูกติดรัตน์)
ขอห้องฝั่งซ้ายนะแม่หนูไม่อยากนอนห้องเดียวกับแม่
รัตน์(เมียใหม่กริช)
ทำไมล่ะลูก
ออม(ลูกติดรัตน์)
แม่ชอบกรนเสียงดัง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
