ก่อนอื่นนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงบทความที่เเต่งขึ้น เนื้อหาภายในนิยายไม่มีอยู่จริงในหน้าประวัติศาสตร์จีน ชื่อเเซ่ของตัวละครไม่มีอยู่จริง

^^^^^^ปี2020 เมืองฉงชิ่งประเทศจีน^^^^^^

วันหนึ่งผมพบตำราโบราณเล่มหนึ่งในห้องของคุณทวดที่เสียไปเมื่อ 7 ปีที่เเล้ว ในตำราโบราณเล่มนั้นบันทึกเรื่องราวความรักต่างชนชั้นระหว่างรัชทายาทฮ่องเต้ราชวงศ์จาง กับสามัญชนธรรมดาผู้หนึ่งที่พบรักกันเมื่อองค์ฮ่องเต้จางเกาเสวียนเสด็จประพาสเยี่ยมเยียนราษฎรกับโอรสพระองค์โตของพระองค์ นามจางอี้ชิง ทว่าพระองค์กลับสนิทสนมกับสามัญชนผู้หนึ่งระหว่างเสด็จประพาส จึงก่อเกิดเป็นความผูกพันธ์ระหว่างทั้งสอง

^^^ปีเจินกวาน ที่21^^^

ย้อนกลับไปที่ยุคเฟื้องฝูของอาณาจักรราชวงศ์จางที่ยิ่งใหญ่

เป็นปีที่เล่ากงกงเเละขันทีคัดเลือกสนมนับพันคน หนึ่งในนั้นคือหลี่ชิงเฟยพระสนมเพียงคนเดียวที่ฮ่องเต้จางทรงโปรดให้หาทุกคืน หลังจากพระนางเข้าวังมาเป็นสนมนับหลายเดือน ฮ่องเต้จางทรงมีพระบัญชาให้พระนางขึ้นเป็นฮองเฮาปกครองบ้านเมืองเคียงคู่พระองค์ ทรงมีทายาทร่วมกันหนึ่งพระองค์นางตั้งนามให้โอรสพระองค์เเรกของพระนางว่าจางอี้ชิง หลังจากพระนางคลอดอี้ชิงได้เพียงกี่เดือนก็สิ้นพระชนม์ เพราะถูกวางยาพิษในสุราทำให้ฮ่องเต้จางเสียพระทัยเป็นอย่างมาก จึงมีการจัดงานขึ้นทุก'ทุกหนึ่งปีเพื่อรำลึกถึงพระนาง

"วันนี้ครบรอบหนึ่งปีที่นางจากไปใช่มั้ย"

"ทูลฝ่าบาท ใช่พะย่ะค่ะ"

"จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย"

"พะย่ะค่ะ"

งานถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติ นางระบำนับสิบคนกีกกายเข้ามาในท้องพระโลงกว้างเสียงดนตรีเเซ้งเเซ้พวกนางเริ่มขยัยกายให้คล้องตามเสียงบรรเลงดนตรีด้วยท่าทีที่สวยสง่า ท่าทีที่สวยงามของนางระบำผู้หนึ่งทำให้ฮ่องเต้จางชะงักพระหัตถ์จากจอกสุรา เพร่งสายตามองนางอย่างนึกชมนางผู้นี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับพระนางหลี่ยิ่งนัก

"ฝ่าบาททรงโปรดนางระบำคนใด กระหม่อมจะจัดหามาถวายพะย่ะค่ะ"

"ไม่ต้อง"

"เช่นนั้นขออภัยฝ่าบาทที่กระหม่อมพูดส่งเดชเกินไปพะย่ะค่ะ"

'องค์รัชทายาทจางอี้ชิงเสด็จเเล้ว!' เสียงเเซ้งเเซ้จากกงกงคนสนิทดังขึ้น หลังจากที่ชายหนุ่มรูปงามร่างสูงเพรียวในชุดผ้าใหมเนื้อดีสาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าที่ประทับของบิดา โค้งศีรษะลงเล็กน้อยอย่างนอบน้อม โอรสเเห่งสวรรค์ที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง กิริยาท่าทางที่อ่อนช้อยไม่ด้อยไปกว่าพระพักตร์ที่งามสง่าราวเทพบุตร

"ชิงเออร์ เจ้ามาพอดีนั่งก่อนสิ"

"ขอบพระทัยท่านพ่อ"

รับคำผู้เป็นบิดาก่อนจะโค้งศีรษะลงอีกครั้ง กิริยาท่าทางที่อ่อนช้อยอ่อนหวานไม่ผิดเพี้ยนไปจากมารดา ทุกอย่างทุกประการปฏิบัติเหมือนพระนางหลี่ไปหมด ร่างสูงเพรียวสาวเท้าเดินลิ่วไปยังที่ประทับใกล้ ๆ กับบรรลังก์มังกรที่บิดานั่งสายตาที่มองมาอย่างเอ็นดูจากหญิงชราที่ เเม้จะอายุเข้าเลขห้าไปเเล้วเเต่พระนางยังคงความสง่างามไว้เช่นเดิม ความรักใคร่เอ็นดูพระนางส่งผ่านการกระทำออกมาอย่างปิดไม่มิด เเต่ทว่าหากมีเเต่สายตาที่มองมาอย่างชื่นชมก็จะดูพิกลไป เเต่มักจะมีสายตาที่มองอย่างเยียดหยามปะปนไปด้วยเช่นกัน

"อี้ชิงเจ้ารู้มั้ยเจ้าปล่อยให้ฝ่าบาทรอนาน ไหนจะเจ้าจอมฉางอีกล่ะ"

นางสบถถ้อยคำออกมาอย่างเเข็งกระด้างนัยตาวาวโรจน์ "ขออภัยที่หลานมัวเเต่เดินเหินไปทั่ว จึงมาช้าไปกว่าคนอื่นมากนัก" นางคว่ำปากลงอย่างไม่คิดใส่ใจคำพูดของอี้ชิงนางอาจจะดูเหมือนคนที่อารมณ์ไม่ดีอยู่ตลอดเวลา ทำให้อี้ชิงนึกหวาดหวั่นเมื่ออยู่ใกล้ ๆ นาง

"เอาเถอะเจียอีอย่าเอาผิดอี้ชิงเลย เขายังเดียงสามากนัก"

"นี่ เด็กเเล้วหรอเพคะฝ่าบาท ปีนี้อี้ชิง 19 เเล้วไม่ใช่หรอเพคะ"

"วันนี้เจ้าจะทำให้ข้าอารมณ์ไม่ดีนะรู้มั้ยเจียอี"

"ขออภัยเพคะฝ่าบาท"