" ปา ชา บา ปา ลั่น ดั่น" (เสียงแม่มด)"โอ๊ยฝึกกี่ทีก็อไม่ได้ไม่รู้ว่าเราต้องฝึกสักอีกกี่รอบเนี่ยยิ่งแม่มดตนอื่นที่รุ่นๆเดียวกับเราก็ทำได้ก็หมดละ" วาเนสซ่าบ่น"เอาใหม่ก็ได้"ปา ชา บา ปา ลั่น ดั่น" "โอ๊ยเหนื่อยจริงๆขี่ไม้กวาดเล่นดีกว่า" วาเนสซ่าพูดตัดพ้อ แล้วขี่ไม้ กวาดที่ไปบนท้องฟ้า "ท้องฟ้ายามกลางคืนสวยจริงๆเลย ปกติแล้วตอนที่ฉันเป็นเด็กแม่ก็พาฉันขึ้นมาดูบนท้องฟ้าตลอดแต่โตมาก็ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่" " เสียงอะไรน่ะตุ๊ดตุ๊ดๆ" อ๋อ"โทรศัพท์โทรมาอีกละว่ายังไงคะคุณแม่" " วันนี้วาเนสซ่าลูกกลับบ้านได้แล้วนะมันดึกแล้วและฝึกวิชาหายตัวได้หรือยัง"แม่ของวาเนสซ่าถาม " ยังเลยค่ะแม่ " "เดี๋ยวหนูจะรีบให้ฝึกให้ได้ทันเพื่อนๆนะคะแม่"วาเนสซ่าตอบ" " เราก็ชอบเป็นอย่างนี้ตลอดแหละวาเนสซ่าแล้วจะทันของอื่นมั้ยเนี่ย" แม่ของวาเนสซ่าถาม" "หนูต้องทำให้ได้ค่ะ"วาเนสซ่าตอบ
"กลับบ้านได้แล้วลูก" แม่ของวาเนสซ่ากล่าวอย่างเป็นห่วง" "กลับบ้านดีกว่าไม้กวาด
ซิ่งกลับบ้านซิ"วาเนสซ่าสั่งไม้กวาด(เสียงกรี๊ด)"เบาเบา" เสียงวาเนสซ่าตกใจ" ถึงแล้วหรอ"วาเนสซ่าถาม" เร็วจังเลย"วาเนสซ่ากล่าว"มาแล้วหรอลูก"แม่ของวาเนสซ่ากล่าว
"ใช่แล้วค่ะคุณแม่สุดที่รักของลูก"วาเนสซ่ากล่าว"จ้าแม่คนนี้ปากหวานดีจริงๆอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับแม่นะลูก"แม่ของวาเนสซ่ากล่าว"ค่ะแม่วันนี้หนูจะซ้อมทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะแม่"วาเนสซ่ากล่าว"แม่ก็ขอให้มันเป็นเเบบนั้นจริงๆล่ะกันนะลูก"พร้อมหยิบอาหารและน้ำส้มเอามาให้กับลูกสาว(ความจริงแล้วในโลกของพ่อมดแม่มดก็อยู่กันอย่างมีความสุขและใช้ชีวิตตามปกติของพวกเขาซึ่งหมู่บ้านที่วาเนสซ่าอยู่เป็นพ่อมดและแม่มดที่มีนิสัยใจดีและเป็นมิตร"(วาเนสซ่ากินอาหารกับแม่อย่างมีความสุข)ก่อนที่จะไปท่องคาถาให้จำได้อย่างขึ้นใจตามที่สัญญาไว้กับแม่ของเธอในห้องนอนแบะแม่ของเธอก็จะแอบมาดูเธอเหมือนทุกๆครั้งแต่ครั้งนี้สิ่งที่แม่เห็นคือความตั้งใจของลูกสาวจนกระทั่งแม่ได้ยินลูกสาวกริ๊ด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
