ในห้องที่เต็มไปด้วยสิ่งของที่ใช้ทรมารเหยื่อ มีร่างๆหนึ่งข้อมือและข้อเท้าถูกตรึงไว้กับโซ่ ทั่วทั้งร่างมีบาดแผลมากมายจากการทรมาร ใบหน้าหล่อเหลาปนสวยมีร่อยรอยของการตบและต่อย แต่เพราะระบบได้เปิดฟังก์ชั่นปิดรับความรู้สึกของร่างกาย ทำให้ไม่รู้สึกถึงอาการเจ็บปวดหรืออย่างใด
"ระบบ เหลือเวลาอีกเท่าไหร่" เสียงที่เพราะไม่ได้กินหรือดื่มอะไรมาเป็นเวลาหลายวันทำให้แหบพร้า อยู่บ้าง ถามขึ้นท่ามกลางความมืด ที่มีเพียงแสงจากหลอดไปสีแดงดวงเล็กๆดวงเดียว
ตึ๊ง!
"แจ้งโฮสต์เหลือเวลาอีกเพียง2นาที" ระบบกำลังมองดูโฮสต์ของมันก่อนจะบอกข่าวดีที่ทางเคลือข่ายหลักได้แจ้งมา" ยินดีด้วยโฮสต์ เพราะโฮสต์สามารถทำภารกิจได้อย่างยอดเยี่ยมจึงได้รับเลื่อนขั้นเป็นโฮตส์ระบบยกระดับตัวร้าย"
"อืม เริ่มโลกหน้าใช้รึปล่าว"
"ใช่แล้วโฮสต์"
" หึ จะยกระดับตัวร้ายให้เป็นลาสบอสไปเลย" ปากบางแสยะยิ้มขึ้นอย่างพอใจเมื่อนึกถึงภารกิจในอนาคต
อ่า... โฮสต์ของมันเริ่มนิสัยเสียอีกแล้ว มันขอไว้อาลัยให้เล่าตัวเอกในโลกหน้าเงียบๆ
______________________________________________
สวัสดีค่าาา นี่คือเรื่องแรกที่นางมารชุดขาว(<-นามปากกา)ได้เขียนค่าา ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ และเนื้องด้วยไรท์เนี้ยอยู่ม.6แล้วจึงยุ่งๆนิดนึง อาจจะอัพไม่ตรงเวลาบ้างยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ^_^
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
