??? : สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ เอมม่า ค่ะ ถ้าถามว่าฉันคือใคร ฉันคือลูกของ โชยุ ค่ะ โชยุ.. มาเฟีย อันดับที่ 7 ของโลกค่ะ และตอนนี้ ฉันอายุได้ 5 ปี ก็ถูกฝึกอยู่แหละค่ะ

??? : //ต่อย

เอมม่า : ... //ล้ม

??? : ทำไมถึงไม่สู้ล่ะ!

เอมม่า : หนูทำไม่ได้ค่ะ..

เอมม่า : คนที่จะต่อยฉันชื่อ มากิ ค่ะ เป็นลูกคนโตสุดค่ะ

มากิ : เห้อ~ แล้วอย่างงี้จะไปสู้ใครได้ล่ะ เอมม่า เราเป็นลูกมาเฟียอันดับที่ 7 เราก็ต้องสู้สิ อย่าไปกลัวนะ!

เอมม่า : ค่ะ..

มากิ : ตอบให้มันเข็มแข็งหน่อยสิเอมม่า!

เอมม่า : ค่ะ!

มากิ : ดีมาก ... อืม.. เอาล่ะ เป็นไงบ้าง //ยื่นมือ

เอมม่า : //จับมือ+ยืนขึ้น

มากิ : นี่รู้มั้ยว่าตอนพี่อายุเท่าน้อง พี่ก็สามารถต่อยเด็ก ป.3 จนเลือดออกปากเลยนะ

เอมม่า : เอ่อ.. ค่ะ ( คิดในใจ : โหดร้ายจัง )

มากิ : เอาล่ะ ไปกันเถอะ

เอมม่า : อืม!

----------------------ตัดไปที่ห้องกินข้าว---------------------

โชยุ : เป็นไงบ้างล่ะ มากิ น้องเป็นไงบ้าง สู้มั้ย //ตาเป็นประกาย

มากิ : ไม่เลยค่ะ น้องไม่สู้เลย

โชยุ : เห้อ ไม่เป็นไร //เหี่ยวเฉา

??? : คุณนี่ไม่เหมาะกับการเป็นมาเฟียเลยนะคะ น่ารักซะขนาดนี้ //ขำเบาๆ

โชยุ : อ่าา แล้วทำไมล่ะ อย่างน้อยผมก็เป็นมาเฟียอันดับ 7 เลยนะ

เอมม่า : นี่คือแม่ของฉันเองแหละ สวยมากเลยนะ อ๋อ แม่ของฉันชื่อ แบม ล่ะนะ

แบม : ก็คุณนิสัยไม่ใช่เลยนี่นา

โชยุ : //เหี่ยวเฉา (เถียงเมียไม่ได้)

มากิ : พ่อ แม่ กินข้าวได้แล้วค่ะ! ไม่งั้นหนูกินหมดนะ

เอมม่า : //กินข้าวช้าๆ

แบม : ว๊าย! มากินี่ล่ะก็.. ใจร้ายอ่ะ

มากิ : 555+

------------------- ผ่านไป 12 ปี ------------------------

เอมม่า : ป๊า หนูขอไม่ไป โรงเรียนฝึกต่อสู้ ได้มั้ยคะ

โชยุ : ... แล้วแต่ลูกเลยล่ะ ถ้าเถียงไปคงดื้อแหละ

เอมม่า : ขอบคุณค่ะ

โชยุ : แล้วลูกจะเข้าโรงเรียนไหนล่ะ

เอมม่า : .... (คิดในใจ : เอิ่ม.. จำชื่อ โรงเรียน ไม่ได้แฮะ )

เอมม่า : โรงเรียนเอกชนนั่นแหละค่ะ..

โชยุ : ก็ได้ แต่ลูกต้องตั้งใจเรียนนะ และต้องฝึกต่อสู้ด้วย ห้ามอู้

เอมม่า : ได้ค่ะ

โชยุ : ป๊าไปล่--

เอมม่า : ป๊า! หนูไม่ใช่คำว่า มาเฟียอันดับที่ 7 ในโรงเรียนนี้นะคะป๊า

โชยุ : เอ้าา ทำไมล่ะ แล้วที่ป๊าทำมาทั้งหมดล่ะ อันดับที่ 7 เลยนะ //เหี่ยวเฉา

เอมม่า : เดี๋ยวคนเขาแตกตื่น ไม่ก็ไม่คบหนูอ่ะค่ะ

โชยุ : //เหี่ยวเฉา ( เถียงลูกไม่ได้ )

--------------------------------จบ-------------------------------

เอมม่า : ในที่สุดเราก็จะได้ไปโรงเรียนเอกชนแล้วสินะ เห้อ~

แบม : เอมม่า ลงมาคุยกับม๊าหน่อยสิ

เอมม่า: ค่ะ ได้ค่ะม๊า

เอมม่า : //เดินลงไปหา คุณแม่

เอมม่า : มีอะไรหรอคะ

แบม : พรุ่งนี้คือวันที่หนูจะไปโรงเรียนนะ ตั้งใจเรียนนะลูก

เอมม่า : //ยิ้ม ตกลงค่ะ

แบม : //ท่าจะร้องไห้

เอมม่า : ม๊า! ม๊าเป็นไรรึป่าวคะ

แบม : ป่าว ม๊าแค่เสียใจ ตั้งแต่นี้ไปจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วอ่าา

เอมม่า : ม๊า เดี๋ยวหนูก็มานะม๊า

แบม : อืม มาม่ะ ขอกอดหน่อยสิ

เอมม่า: ค่ะ //กอด

---------------------- วันต่อมา ---------------------

มากิ : เอมม่า เจอกันใหม่นะ ตั้งใจเรียนนะ

เอมม่า : พี่บอกตัวเองเถอะค่ะ

มากิ : ปากร้ายขึ้นนะเราอ่ะ คิดถึงตอนเด็กๆจริงๆ

เอมม่า : //ขำเบาๆ

บริกาด : เจ้านายครับ เชิญขึ้นรถได้เลยครับ

เอมม่า : ไม่ล่ะค่ะ ขอเดินไปดีกว่าค่ะ

บริกาด : ทำไมล่ะครับ?

เอมม่า : คนจะแตกตื่นเอาน่ะค่ะ

บริกาด : คุณเอมม่าครับ ไม่ต้องสุภาพก็ได้นะครับ

เอมม่า : อื้ม เอาเป็นว่าฉันไม่ขึ้นรถสีดำนี่หรอกนะ มันเด่นเกินไป และฉันจะลองเดินดูด้วย

บริกาด : แต่คุณเอมม่าครัย มันไกลมากเบยนะครับ ท่านจะไหวหรอ

เอมม่า : คิดว่าฉันเป็นใครล่ะ

บริกาด : ... (ไม่กล้าสบตา )

มากิ : เอมม่า เธอไม่เก่งเลยนะ เธอจะใช้อำนาจแบบนี้ต่อไปไม่ได้นะ

เอมม่า : หนูรู้ค่ะพี่ งั้นหนูไปล่ะนะ

มากิ : อื้ม โชคดี

เวลาผ่านไปสักพัก

มากิ : นี่คุณบริกาด

บริกาด : ขะ ขอรับ!

มากิ : ทำไมไม่พูดครับล่ะ

บริกาด : ผมตกใจน่ะครับ

มากิ : อื้ม ฉันมีเรื่องจะขอร้อง ให้ไปติดตามเอมม่าซะ

บริกาด : แต่ว่าม่านเอมม่าเขาสั่งห้ามนี่ครับ

มากิ : นายไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดเถียง //จ้อง

บริกาด : คะ ครับ! ผมจะคอยปกป้องท่านเอมม่า

มากิ : ดีมาก งั้นฝากด้วยล่ะ ถ้าเอมม่าเป็นอะไรไป ไม่ใช่แค่นายจะถูกไล่ออก แต่นายจะตาย และรวมถึงครอบครัวนายด้วย (ทำท่าเย็นชา)

มากิ : งั้นรีบไปซะ

บริกาด : ครับ

เมื่อเวลาผ่านไป 30 นาที

เอมม่า : ถึงสักที ดันหลงทางไปตั้ง 1 กิโล โดยรวมกว่าจะถึงก็ 4 โล ใช้เวลาตั้ง 30 นาที ใน 5 โลนี่น่าผิดหวังจริงๆ มากิก็บอกว่า 4 โลใช้เวลาแค่ 20 นาทีเอง... แต่ยังไงซะฉันก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่ล่ะนะ

เอมม่า : ตื่นเต้นชะมัดเลย

??? : //ชน

เอมม่า : //ล้มลง

??? : //ล้มลง

??? : โอ้ย เจ็บจัง

เอมม่า : //ลุกขึ้น+ยื่นมือ ไม่เป็นไรนะคะ?

??? : อ่า... ค่ะ ขอโทษนะคะ //จับมือ + ยืนขึ้น

เอมม่า : ทีหลังวิ่งระวังด้วยนะคะ //ยิ้ม

??? : เอ่อ ค่ะ (น่ารักจังแฮะ)

เอมม่า : อ๋อ แล้วก็ขอรบกวนถามอะไรหน่อยนะคะ

??? : อ๊ะ มีอะไรถามมาได้เลย

เอมม่า : หอประชุมไปทางไหนหรอ พอดีเรามาที่นี่ครั้งแรก

??? : อ่าว! เราก็เหมือนกันเลย

เอมม่า : อ๋อ งั้นหรอ ดีจริงๆ //ยิ้ม + ตาเป็นประกาย

??? : ฉันชื่อ เชลล์ นะ ฉันจะพาเธอไปที่หอประชุมเอง

เอมม่า : ขอบใจนะ เราชื่อ เอมม่า ล่ะ

เชลล์ : ตามมาสิ //จับมือ

เอมม่า : !! .. ( คิดในใจ : นี่คือการที่คนพวกนี้เขาทำกันเวลาเจอครั้งแรกหรอเนี้ย? )

เอมม่า : ขอรบกวนด้วยนะ 555

เมื่อไปถึง

ประธาน : เอาล่ะ ตอนนี้คงมากันครบแล้ว อ่ะแฮ่ม สวัสดีนักเรียนทุกคนที่มาใหม่นะครับ ผมชื่อ เอก ผมเป็นประธาน หรือ ผอ. โรงเรียนนี้ วันนี้เราเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ในบรรดานักเรียนใหม่ที่เข้ามา มีลูกสาวมาเฟีย อันดับที่ 3 มาด้วย ขอเชิญขึ้นมาเลยครับ

ลูกสาวมาเฟีย : สวัสดีค่ะ ชาช่า ค่ะ อายุ 17 ปี ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ขอแค่อย่าขัดใจชาช่าก็พอ ไท่งั้นมีเจ็บตัวค่ะ จบแล้วค่ะ

ประธาน : 555 เป็นกล่าวได้เยี่ยมเลยนะครับ

ประธาน : เอาล่ะครับ ตอนนี้ก็ขอให้ทุกคนไปที่ป้ายประกาศที่หน้าโรงเรียนเลยนะครับว่าอยู่ห้องไหนกันบ้าง เชิญครับ

เสียงดังจอแจ

เอมม่า : เชลล์ เธออยู่ห้องไหนหรอ

เชลล์ : ห้อง 5 G จ้าา แล้วเอมม่าล่ะ

เอมม่า : เหมือนกันเลยนะ งั้นเราไปนั่งด้วยกันนะ แต่ว่ามันอยู่ตึกไหนกันล่ะ ตึก 5

เชลล์ : ฉันรู้นะ ไปกันเถอะ

เอมม่า : อื้ม!

เมื่อไปถึงห้อง 5 G

คุณครู : นี่พวกหนู เข้ามาได้แล้วจ่ะ นี่ห้อง 5 G

เอมม่า : //มองรอบๆ

เชลล์ : ค่ะ

เอมม่า : อ่า ค่ะ

คุณครู : งั้นเอาล่ะ มาแนะนำตัวกันก่อนเถอะ ก่อนอื่นเลย ครูชื่อ ครูมะลี นะจ้ะ จะเรียก อาจารย์ หรือ จารย์ ยังไงก็ได้ตามความถนัดเลยนะจ้ะ แต่อย่าเรียก มะลิ เฉยๆนะจ้ะ มันไม่มี มารยาท

ชาช่า : แล้วทำไมหนูถึงเรียกคุณว่า มะลิ เฉยๆไม่ได้?

ครูมะลิ : เพราะว่ามันไม่มีมารยา--

ชาช่า : อย่าเถียงสิคะ

เอมม่า : นี่ อย่าด่าครูสิ มันไม่ดีนะ

ชาช่า : หุบปาก! แกคงไท่รู้สินะว่าฉันเป็นใคร

เอมม่า : รู้สิ ลูกสาวมาเฟียอันดับที่ 3 ชาช่า

ชาช่า : รู้แล้วก็อย่ามาสะเออะสิยะ!

เชลล์ : //ดึงตัวเอมม่า

เชลล์ : ขอโทษค่ะๆ! อย่าถือสาเลยนะคะ คุณหญิง

ชาช่า : หือ? พูดเข้าหูดีนี่นา ก็ดี ครั้วนี้ฉันจะยกโทษให้

เอมม่า : //กระซิบ ทำไมต้องยอมชาช่าล่ะ? คนประเภทนั้นไม่ดีเลยนะ

เชลล์ : หว่า เอมม่า เขาเป็นถึงลูกมาเฟีย คนอย่างเรายุ่งไม่ได้หรอก

เอมม่า : (คิดในใจ : ก็จริงแฮะ ถึงฝีมือเราจะเก่งกว่าก็เถอะ และอีกอย่างเราอยู่อันดับที่ 7 คงต้องทำให้ป๊ายุ่งยากแน่ๆ )

เอมม่า : อ่ะ.. อื้ม...

ครูมะลิ : เอ่อ. งั้นช่างเถอะ..คุณหนูจะเรียกอะไรก็ได้ค่ะ ขอแค่เฉพาะเจาะจง มิเช่นนั้นดิฉันคงไม่รู้นะคะ

ชาช่า : ก็ดี

ครูมะลิ : งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา งั้นมาทำความรู้จักกันเถอะนะ

เวลาผ่านไปเมื่อแนะนำกันเสร็จ

ครูมะลิ : อ๋อ และมีอีกเรื่องที่จะบอก จะมีรุ่นพี่ตึก 6 มาพาชมโรงเรียนนะจ้ะ เดี๋ยวครูจะบอกนะจ้ะ อ๋อ แล้วพวกพี่เขาก็มีป้ายห้อยคออยู่แล้วนะจ้ะ งั้นก็ไปตามหาที่ด้านล่างนะจ้ะ~ ส่วนคุณหนูชาช่า เดี๋ยวผอ.จะพาดูนะคะ

ชาช่า : ไม่! ฉันจะคู่กัยรุ่นพี่ที่เป็นลูกมาเฟียอันดับที่ 1

เอมม่า : เดี๋ยวนะ มาเฟียอันดับที่ 1 ? และอันกับที่ 3 ไง๋ได้มาที่โรงเรียนนี้ล่ะ!? เอ๊ะ! นี่ก็ไม่ใช่ที่จะต่อสู้ด้วยสิ ... .. ป๊า!! หนูบอกเอกชน นี่คือ.. เอกชนธรรมดาที่ไหน เดี๋ยวนะ เราก็ไม่ได้บอกป๊าว่า ธรรมดา นี่หว่า โอ้ยน้อ! สงสัยนี่คงเป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งแน่ๆ มีทั้งลูกมาเฟียอันดับที่ 1,2,3,5,8,10 เลยล่ะ.. ใช่แน่ๆ แต่ว่าอันดับที่ 10 อายุครบ 18 ปีแล้วคงย้ายออกไปแล้ว.. เหลือ แค่ 1,2,3,5,8 ... เห้อ ให้ตาย ขอร้องอย่ามีใครจำเราได้เลย.. เรารู้จักอันดับที่ 5 กับ 8 ขอร้องอย่าจำได้เลย ....

จบ

เชลล์ : อะไรกัน ยังมีลูกมาเฟียอีกหรอเนี้ย!?

เอมม่า : เชลล์เกลียดมาเฟียหรอ

เชลล์ : ก็ไม่ แต่เรากลัวว่าเขาจะมาทำร้ายเราเหมือนในการ์ตูนน่ะสิ

เอมม่า : 555+ นั่นในการ์ตูน ในชีวิตจริงเขาใจดีจะตาย แค่เขาวางมาด + ต้องแย่งอันดับ เพื่อควบคุม

เชลล์ : เอมม่ารู้เยอะจัง

เอมม่า : งะ งั้นหรอ (กระวนกระวาย)

เชลล์ : ไม่รู้สิ 555+

ครูมะลิ : คือ.. งั้นให้เขาเลือกเองเถอะค่ะ เรื่องนี้กิฉันไม่สามารถรู้ได้จริงๆ

ชาช่า : เรียกว่าเขา !? เขา งั้นหรอ! ต้องเรียก คุณชายสิยะ!

ครูมะลิ : ขออภัยค่ะ! (ท่าจะร้องไห้)

เอมม่า : .ลุกขึ้น

ชาช่า : หึ! อะไรกันยะ!

เอมม่า : มันมากเกินไปละนะคะ คุณหนู เก็บอารมณ์หน่อยค่ะ!

ชาช่า : ( คิดในใจ : !! อะไรกัน แค่เด็กธรรมดาแท้ๆ!)

ชาช่า : ชิ! ทีหลังก็เรียกว่า คุณชาย นะยะ!

เอมม่า : .นั่งลง

เชลล์ : เอมม่า ไหนบอกว่าใจดีล่--

เอมม่า : บางกลุ่มน่ะ 555

ครูมะลิ : งะ งั้นเดี๋ยวไป.. หากันเลย.. นะคะ.. ทุกคนไปตามหากันด้านล่างนะจ้ะ..

ทุกคน : ค่ะ/ครับ

ครูมะลิ : พากันออกไปเป็นแถวนะจ้ะ..

ระหว่างนั้น

เอมม่า : ครูคะ สู้ๆนะคะ ( กระซิบ )

ครูมะลิ : .สตั้น

เอมม่า : .เดินลงไปหาคู่

เอมม่า : สวัสดีค่ะรุ่นพี่ หนูคือคู่ของรุ่นพี่ค่ะ

รุ่นพี่ : ครับ พี่รู้แล้ว แต่น้องไม่ต้องสุภาพก็ได้นะ

เอมม่า : ได้ .ยิ้ม

รุ่นพี่ : ( คิดในใจ : น่ารัก! )

ชาช่า : นี่แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร!

ตัวประกอบ : มะ ไม่รู้

ชาช่า : ฉันคือลูกสาวมาเฟียอันกับที่ 3 ย่ะ! รู้เอาไว้!!

ตัวประกอบ : ขออภัยอย่าสูงครับ!

เอมม่า : ( คิดในใจ : มันจะมากไปแล้วนะชาช่า! )

เอมม่า : นี่คุณหนู!

ชาช่า : !! อะไรอีกยะ!

เอมม่า : พอเถอะค่ะ

รุ่นพี่ : .หน้าซีด

ชาช่า : แก! แกกล้าดียังไงถึงมาสั่งฉันกัน!?

ชาช่า : .กระชากผม

เอมม่า : .นิ่ง

ชาช่า : แกรือคนที่เถียงฉันบนห้องนั่นสินะ งั้นเดี๋ยวแกจะได้รู้ว่า ฝ่ามือ ของฉันมันหนักมั้ย!

ชาช่า : .ท่าจะตบ

??? : .จับมือชาช่า

ชาช่า : อ๊ะ!! เจ็บนะ! ปล่อย!!

??? : ทำแบบนี้ไม่เหมาะกับการเป็นมาเฟียอันดับที่ 3 เลยนะ ชาช่า

ชาช่า : พะ พี่! .ปล่อยมือจากเอมม่า

ชาช่า : พี่ฟลุ๊ค! ก็อินี่มันจะมาทำร้ายหนูก่อนอ่ะค่ะ!

ฟลุ๊ค : มองยังไงก็ไม่ใช่ เมื่อกี้รถ่นพี่เขาเดินชนเธอ แล้วเธอก็หาเรื่องเขานี่ แล้วเธอคนนั้น .มองไปที่เอมม่า

เอมม่า : .จ้องตา ( คิดในใจ : เจอแบบนี้ต้องหลบตาสินะ ..) .หลบตา

ฟลุ๊ค : เธอคนนั้นก็มาปกป้องรุ่นพี่คนนั้นไงล่ะ

ชาช่า : งื้อ! ก็ได้ค่ะ! ใช่ค่ะ แต่ว่าเขามาชนหนูก่อนนี่

ฟลุ๊ค : แต่เขาก็ขอโทษเธอแล้ว

ชาช่า : เอ่อ.. ค่ะ แต่พี่คะ หนุขอคู่กับพี่ได้มั้ยอ่ะคะ

ฟลุ๊ค : ไม่ล่ะ.. .มองไปมี่เอมม่า

ฟลุ๊ค : ฉันคู่กับคนนี้ .ชี้ไปที่เอมม่า

เอมม่า : ( คิดในใจ : อ่าว แล้วไง๋มาตกที่เราล่ะ!? )

เชลล์ : เอมม่า พี่คนนี้คือคู่ของฉัน ฉันยกให้เธอ แล้วฉันไปคู่รุ่นพี่เธอเอง

ฟลุ๊ค : ใช่มั้ยล่ะ

เอมม่า : .พยักหน้า

ชาช่า : แต่ฉันจำได้ว่าไม่ใช่คนนี้นี่คะ!?

ฟลุ๊ค : วั้นแปลว่าเธอยอมรับแล้วว่าเธอไม่ใช่คู่ฉัน ฉันรู้ว่าเธอน่ะ ผอ.จะพาเธอดูนี่นา

ชาช่า : แต่ฉันอยากคู่กับพี่!

ฟลุ๊ค : เธอจะใช้อำนาจกัยที่นี่ไม่ได้หรอกนะ เธอไม่ได้อยู่ความดูแลแล้วนะ!

ชาช่า : .เงียบ .. ค่ะ ก็ได้

ชาช่า : งั้นฉันจะไปกับ ผอ. ก็ได้!

ชาช่า : .เดินไป.... .หันมามอง ( คิดในใจ : ยังไม่มาตามอีก ชิ!!)

ชาช่า : ฝากไว้ก่อนเถอะ!!

เอมม่า : ชื่อ เอมม่า ค่ะคุณหญิง .ก้มหน้ามองแบบชั่วร้าย

เชลล์ : เอมม่า! เธอกล้ามากอ่ะ! โอ้ย แต่ฉันใจหายวาบเลยนะ

เอมม่า : ฮ่ะๆ..

ฟลุ๊ค : .จับหน้าเอมม่าเงยขึ้น เธอกล้ามากนะ ถ้าฉันไม่มามันจะเกิดอะไรขึ้นเธอรู้มั้ยล่ะ เห้อ.. เธอแค่คนธรรมดาจะไปสู้ชาช่าได้ยังไง

เอมม่า : ค่ะ ขอโทษค่ะ

ฟลุ๊ค : เอาล่ะ ตอนนี้ฉันจะคู่กับเธอละกัน

เอมม่า : .มองไปที่เชลล์ แต่รุ่นพี่--

ฟลุ๊ค : เรียกฉันว่า พี่ หรือ ฟลุ๊คก็ได้ แล้วก็ไม่ต้องสุภาพ

เอมม่า : อืม แต่พี่ก็มีคู่เป็นเพื่อนหนูนี่คะ

เชลล์ : ฉันยกพี่เขาให้เธอเลยเอมม่า!

เอมม่า : .สตั้น ก็ได้ ฝากตัวด้วยค่ะ ชื่อ เอมม่า ค่ะ

ฟลุ๊ค : อืม

จากนั้นก็พาดูโรงเรียนตามปกติ

กริ๊งงงงง

เอมม่า : เสียงกริ่ง?

ฟลุ๊ค : ได้เวลากินข้าวแล้วล่ะนะ ไปกินข้าวสิ เหมือนฉันจะพาเธอดูแล้วนะ

เอมม่า : ค่ะ ใช่ เดี๋ยวหนูไปแล้วนะคะ

ฟลุ๊ค : อืม

เอมม่า : เอ่อ แต่พี่ไม่กินข้าวโรงอาหารหรอคะ

ฟลุ๊ค : ไม่ล่ะ ฉันมีคนทำให้กินอยู่แล้ว

เอมม่า : เอ่อ ค่ะ

เอมม่า : .ชนกับใครสักคน

??? : !! .ล้มลง

จบ