...ตัวละครหลัก...
...พระเอก:จื่อหนาน(เขาเป็นคนเย็นชาบางครั้งก็ชอบทำตัวเหมือนเด็กที่อยากได้อะไรก็ต้องได้เเละเขาก็เป็นคนฉลาดเเละไหวพริบเร็วรู้เท่าทันเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเก่ง)...
...นางเอก:เฟิ่งจิ่ว(เธอเป็นคนอยู่กับใครก็ได้ไม่ว่าคนคนนั้นจะนิสัยยังไงเเละเป็นคนที่ยิ้มเเย้มสดใสอยู่...
...ตลอดเวลาเเต่บางครั้งเธอก็ชอบตบตาคนอื่นด้วยสีหน้ายิ้มเเย้มทั้งที่ในใจก็ อดที่จะเศร้าเเละร้องไห้ไม่ได้)...
...(ณวันที่หิมะตกหนัก❄)...
...ขณะที่รถเเท็กซี่กำลังขับรถพาผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถไปส่งที่หมาย...
...ในรถเเท็กซี่มีผู้หญิงคนหนึ่งเธอมีสีหน้าไม่ค่อยดีเเละกำลังโทรหาใครสักคนอยู่เเละเธอก็เริ่มทักทายคนในสายว่า...
..."สวัสดี สบายดีไหม หนานเฟย..ครั้งนี้..คงเป็นฤดูหนาวครั้งที่สองเเล้วสินะที่นายไม่ได้กลับบ้านมาเลยฤดูหนาวครั้งนี้นายจะกลับมาไหมฉันจะได้เตรียมอาหารรอนายกลับมาน่ะใกล้ถึงวันคริสมาสเเล้วนะคิดถึงจังเลยนะตอนที่เราเริ่มคบกันในตอนวันคริสมาสปีก่อนเเล้วเราก็ฉลองวันคริสมาสด้วยกันน่ะ"...
...เธอพูดด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนักเเต่ก็ฝืนพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส...
...เเละคนที่อยู่ในสายก็ตอบกลับว่า...
..."..เอิ่ม...เฟิ่งจิ่วขอโทษนะเเต่ผมก็คงกลับไปยังไม่ได้หรอกเพราะตอนนี้งานฉันยุ่งมากเลยน่ะ"...
..." นะ ..นั่นสินะงานนายคงจะยุ่งมากน่าดูเลยงั้นฉันไม่กวนล่ะ"...
...เฟิ่งจิ่วตอบด้วยสีหน้าเริ่มไม่ค่อยดี...
...หลังจากนั้นสายก็ตัดไป...
...ตู๊ดๆ ..ตู๊ดๆ.....
...[ฉันน่ะรู้นะที่เขาบอกว่างานยุ่งของเขาคืออะไรเเต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมต้องโกหกฉันเรื่องที่เขาเเอบนอกใจฉันหรือว่าฉันยังดีไม่พอ]...
...เฟิ่งจิ่วคิด...
..."เเค่กๆ! .... เเค่กๆ! "...
...เฟิ่งจิ่วเริ่มไออย่างจุดเเรงจนเธอเองก็หยุดไม่ได้จนเธอถึงบ้านหลังจากนั้นเธอก็หยุดไอ...
...เธอเดินไปที่ห้องครัวเพื่อที่จะดื่มน้ำเเละพูดว่า"มันเริ่มเเล้วสินะ"ในขณะที่เธอกำลังที่จะยกน้ำในเเก้วดื่ม...
...หน้าของเธอก็เริ่มมืดเเละมัวไปเรื่อยๆจนเธอล้มลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับเสียงเเก้วที่เธอถือหล่นลงกับพื้น...
...เธอนั้นรู้ว่าเธอเป็นโรคไข้หวัดชนิดหนึ่งเเต่เธอก็ไม่อยากไปนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรักษาเพราะว่ามันเสียค่าใช้จ่ายเยอะเเละที่เธอเก็บเงินไว้ก็เพื่อให้หนานเฟยหรือเเฟนของเธอได้กลับมากินอาหารดีๆในตอนที่เขากลับมาเเต่ตอนนั้นเเต่เขาก็ไม่กลับมา...
...ในตอนที่เธอนอนอยู่บนพื้นเธอยังยังมีสติอยู่..จู่ๆ...ก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่น่าจะได้ยินเสียงเเก้วเเตกเคาะประตูเเละตะโกนถามเธอว่า" นี่ ! เกิดอะไรขึ้น"...
...เฟิ่งจิ่วพยายามตะโกนตอบเเต่ร่างกายของเธอก็หมดเรี่ยวเเรงผู้ชายคนนั้นที่อยู่หน้าประตูไม่ได้ยินเสียงเธอพูดอะไรเขาจึงวิ่งเข้ามาในบ้านของเธอเเละอุ้มเธอพา...
...ไปส่งโรงพยาบาล...
...หลังจากนั้นเขาก็จากไป...
...พอเธอตื่นขึ้นในโรงพยาบาลเธอก็ตกใจที่เธอมานอนอยู่ที่นี่ได้ยังไงเเละ..จู่ๆ..ก็มีเสียงคนเดินเข้ามาในห้องของเธอเธอเลยถามออกไปว่า"ใครน่ะ!"เเล้วก็มีพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเเล้วตอบกลับมาว่า"ขอโทษนะคะฉันเป็นพยาบาลที่เข้ามาใหม่น่ะค่ะขอโทษนะคะที่เสียมารยาทเฟิ่งจิ่วเลยตอบกลับไปว่า"ไม่เป็นไรค่ะ เเล้วฉันจะกลับตอนนี้เลยไหมคะ"...
...คุณพยาบาลเลยตอบกลับมาว่า"ยังค่ะต้องรอดูอาการอีกสักหนึ่งวันถึงจะกลับได้เเละไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เเฟนของคุณได้จ่ายค่ารักษาเอาไว้เเล้ว"เฟิ่งจิ่วเริ่มสงสัยว่าเเฟนของเธอคนนั้นเป็นหนานเฟยรึเปล่าเเต่เธอก็ยังไม่ทันได้คิดหนานเฟยเเฟนของเธอก็โทรมาบอกเลิกเธอเธอเสียใจมากเเต่เธอก็ปล่อยวางได้เเละนอนหลับไปหลังจากนั้นคุณพยาบาลคนเดิมก็บอกให้เธอกลับบ้านได้เเต่ขณะที่เธอกำลังจะเข้าบ้านผู้ชายคนที่ช่วยเธอไว้ก็มารอเธอในบ้าน...
...เขานั่งอยู่ในบ้านเเละบรรยากาศรอบตัวของเขาก็ดูน่ากลัวหลังนั้นเขาก็หันหน้ามามองเธอเเละยิ้มเเละเธอก็เผลอสบตากับเขาเมื่อเธอจ้องมองเข้าไปในตาของเขาเธอก็เห็นสายตาของเขาที่เหมือนหมาป่าที่จะออกล่าเหยื่อ...
...เขาทักทายเธอเเละบอกให้เธอเข้ามานั่งก่อนเพราะว่าหิมะข้างนอกมันตกหนักมากเเล้วเธอก็ปิดประตูบ้านเเละเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้...
...โปรดติดตามตอนต่อไป❤...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
