{นางเอก}ต้นหลิว สาวน้อยสุดน่ารัก

อายุ20 สูง158 น้ำหนัก43

ฉันที่พึ่งรู้ความจิงว่าในใจไม่ได้มีเค้าแล้ว ที่เป็นอยู่นี้ก็แค่การยึดติดเสียวเวลากับคนที่ไม่รัก จนลืมสิงสำคัญไป

{พระเอก}พาคิน ชายหนุ่มเรียบร้อยมาดดี

อายุ 27 สูง187 น้ำหนัก 55

ผมพร้อมทำเพื่อเธอทุกอย่างขอแค่ได้มีเธอ และไม่รู้จะทนพยายามเพื่อให้เกิดคำส่าเราได้ถึงเมื่อไร

ต้นหลิว/นางเอก/

ในค่ำคืนมี่มืดมิดโอ้ยนี่ฉันเมาหรือนี่ ยัยสายไหมนะยัยสายไหม ไหนบอกพาฉันมาเที่ยวปลอบใจไงสุดท้ายระหว่างเพื่อนที่น่าสงสารอย่างฉันกับแฟนแก่แก่ก็เอาแฟนแก่อยู่ดี ฉันทั้งบ่นทั้งด่าเพื่อนแสนรักที่ตอนนี้ ไม่ได้นั่งฟังฉันแม้แต่น้อยเฮ้อสุดท้ายก็ต้องยุคนเดียวเศร้าใจจัง ฉันตัดสินใจเดินลงไปที่น้ำทะเลเดินไปบ่นไป อักหักไม่ตายหรอกเว้ย!!!!สินเสียงตะโกนของฉันก็เหลือแต่ความเงียบงัน....มองไปรอบๆ อีกครั้งก่อนจะเดินกลับมานอนลงเอนกายไปกับผืนทรายพร้อมกับสติที่เริ่มขาดหายไปที่ละนิด..ทีละนิด

พาคิน/พระเอก/

ว่าจะไม่มาแล้วสุดท้ายก็ต้องมาวันหยุดว่าจะพักสักอยู่บ้านสักหน่อย

สิบทิศ:นานๆมึงจะว่างมาเที่ยวกับพวกกูสักทีทำมัย

ทำหน้าอย่างกับจะตายให้ได้ว่ะ

เทรซี:นั่นดิหลังจากเรียนจบกันไปกว่าพวกกูจะ.

อัญเชิญมึงมาได้ ยากยิ่งกว่าเชิญนายกมา

ตัดริบบิ้นเปิดงานอีก

พาคิน:ป่าวกูแค่เบื่อๆนิดหน่อยเซ็งๆกับแม่กูนะสิ.

เอะอะกูหาผู้หญิงมาให้กูเลือกตลอด

สิบทิศ:มึงก็เลือกๆไปสักคนสิว่ะมันจะไปยากอะไร

ได้มาเสร็จไม่ชอบก็ปล่อยจะไปยากอะไร

เทรซี:เชี้ยยยยไอสิบมึงก็ว่าไป มึงจำไม่ได้หรอว่า.

ไอคินเพื่อนเรามัน เกลียดผู้หญิงจะตาย

ถ้าไม่โตด้วยกันมากูคิดว่ามันชอบผู้ชาย555

พาคิน:กูแค่ยังไม่อยากเอาใครมาเป็นภาระเบื่อคุย

เดียวกูมาเชิญพวกมึงสองตัวม่อสาวๆต่อไป

สิบทิศ:อ้าวไม่ดื่มต่ออีกหน่อยว่ะ ไอเทรมึงก็พูดจี้จุด

มัน มันเดินหนีไปเลย

ผมเดินออกมาจากปาตี้ เฮ้อเดินเล่นดีกว่านานๆจะได้อยู่เงียบๆ ผมเดินมาเรื่อย วันนี้พระจันทร์กลมสวยดีแท้

~ ผู้ชายหน้าโง่!!คนอยู่ใกล้ดันไม่มองไปมองคนยุไกล

ยัยไหมก็อีกคน!! ไหนบอกพามาปลอบใจสุดท้ายหายไปกับแฟนทิ้งเพื่อนแสนหน้าอย่างฉันไว้คนเดียวได้งายยย

เฮ้อผู้หญิงบ้าที่ไหนมาแหกปากอยู่แถวนี้นะเสียบรรยากาศหมด ผมเดินไปจนเข้าใกล้จุดที่มาของเสีย ภาพตรงหน้าผมนี่คนหรือตุ๊กตานะ ผู้หญิงอะๆรตัวเล็กแถมขาวนมเป็นนมเอวเป็นอย่างกับตุ๊กตาไม่มีผิด เสียดายที่มืดไปนิดเลยทำให้เห็นหน้าไม่ชัดมีเพียงแสงจากดวงจันทร์รำไรๆ ที่ทำให้รู้ว่าปากของเธอนั้นน่าจูบน่าลิมลองขนาดไหน ไหนจะจมูกที่ไม่โด่งมากบอกที่ดูๆแล้วทำให้รู้เลยมาคงดื้อน่าดู

ผมยืนมองเธออย่างเงียบๆกับการกระทำของเธอที่ยิ่งมองยิ่งหาให้หลง....แล้วอยู่หญิงสาวร่างน้อยก็ลุกขึ้น จะไปไหนของเค้าว่ะนั่น เชี้ยยยเธอเดินไปที่ทะเลหรืจะฆ่าตัวตายว่ะ ผมกำลังจะวิ่งไปแต่กำลังวิ่งไปยังไม่ถึงเธอ ก็ต้องตกใจกับเสียงของเธอที่ตะโกนออก

///อกหักไม่ตายหรอกเว้ย///เฮ้อไอเราก็นึกว่าจะคิดฆ่าตัวตายตกใจหมดผู้หญิงอะไรบ้าดีจริงๆ

เธอยืนอยู่หลังจากตะโกนอยู่ไม่นานก็เดินขึ้นมาจากทะเล สักพักก็นอนเอนกายไปผืนทรายบ่นไปไม่ถึง5นาที เสียงเงียก็บังเกิดขึ้นมีเพียงเสียงลมกับเสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่ง ผมยืนดูเหตุการอีกสักพักใหญ่จนรู้สึกแปลกจึงเดินเข้าไปใกล้ ไม่นานเชื่อไม่รู้จักรักตัวเองหรือไงว่ะผู้หญิงอะไรมานินกลางผืนทรายอย่างนี้เกิดใครที่ไม่ใช่ผม ยัยนี่คงโดนจัดหนักไปแล้ว

พาคิน:คุณๆตื่นเถอะคับนอนตรงนี้ไม่นะคับ

ผมเรียกเธอให้ตื่นแต่ดูจากสภาพผมเองก็รู้เธอคงไม่ตื่น เอาไงดีว่ะปล่อยอย่างนี้แม่งเลยดีมัย หรือจับทำเมียเลย5555ความคิดชั่วๆผมเริ่มก่อตัวขึ้นแล้ว ผมนั่งลงข้างๆเธอชั่งใจยุนาน เฮ้อจริงๆเลยผมหยิบโทรศัพมาพร่างมองไปที่หญิงสาวรางเล็ก

พาคิน:ไอเทรฝากบอกไอทิศมันด้วยกูจะกลับห้อง

เลยอยากพักผ่อน

เทรซี :มึงไม่โทรมาบอกพวกกูก็รู้มึงเล่นหายไปเป็น

ชั่วโมง เอ่อๆแค่นี้นะโว้ยกูไม่มีเรื่องต้อง.

จัดการ ติ๊ด~•

จบจากสายตัดสายผมก็หันมามองรางเล็กที่นอนทอดกายกับผืนทรายอีกครั้ง เอาว่ะยังไงก็ทิ้งไว้นี่ไม่ได้ พากลับบังกะโลก่อนล่ะกัน ผมเดินมาไม่นานก็ถึงห้องผมก็แหง่ล่ะจากจุดที่เจอสาวน้อยกับบังกะโลผมมันเดินไม่ถึง20ก้าวก็ถึงล่ะ แต่ก็นะเห็นตัวเล็กๆแต่หนักเอาการผมเรีบเปิดประตูห้องแล้ววางเธอไว้กับเตียง จากนั่นก็เดินมาเปิดไฟพร่างคิดในใจหาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆเลยคับ ให้เค้านอนเตรียงส่วนผมคงได้นอนโซฟ่า เปิดไฟเสร็จจึงหันไปดูหญิงสาวที่ผมพึ่งอุ่มพามาห้องนอน

//หื้อไม่เบาเลย//ที่เอ่ยออกไม่ไม่ใช่น้ำหนักแล้วครับ แต่เป็นหน้าตาตอนมืดๆแค่เห็นผ่านๆก็คิดว่าน่าจะน่ารักแล้วพอเห็นชัดแบบนี้ เกินคำว่าน่ารักไปแล้วคับนี่ไม่ใช่คนแน่ๆคับตุ๊กเซรามิกชัดผิวที่ขาว ใบหน้าเล็กๆ ตาที่ตอนนี้หลับสนิทขนตายาวงอน ปากที่เป็นรูปกระจับน่าลิมลอง จมูกที่ที่ทั้งโด่งได้รูป จนถึงหน้าอกที่ทำให้ผมต้องตะลึ่งสุดๆ รู้แล้วว่าตอนผมแบกเธอมาหนักที่ไหน ผมมองเธอยุนานจนลืมตัวรู้อีกที่จะจูบเธออยู่แล้ว แต่!!!..หื้อกลิ่นนี่แค่ดื่มหรืออาบเหล้ามาว่ะเนี้ย ก่อนอื่นอยู่อย่างนี้คงได้เหม็นทั้งห้อง เปลี่ยนเสื่อผ้าให้ก่อนดีกว่าคิดได้ดังนั้น

ฮาโหล~•วายุตามพนักผู้หญิงมาห้องฉันหน่อย

วายุ:ครับนายว่าแต่ดึกป่านี้เอาไปทำไรหอคับนาย

พาคิน:เอามาเปลี่ยนชุดให้ผู้หญิงที่พึ่งเจอมาหา.

เสื้อผ้ามาด้วย

วายุ:ห่ะผู้หญิงพึ่งเจอ....ได้คับๆนาย

ไม่ถึง10นาทีก็มีป้าแม่บ้านถ้าผมจำไม่ผิดนะมาพอดี เหมือนรู้หน้าที่พอผมเปิดประตูให้ก็เข้าไปจัดการให้ผม ด้วยความเป็นลูกผู้ชายผมจึงออกมารอที่โซฟ่า

-เสร็จแล้วค่ะนาย ป้าไปก่อนนะค๊ะ

พาคิน:ครับขอบคุณมากนะครับ

เสร็จสักทีกับยัยสาวน้อยแปลกหน้าเฮ้ออาบน้ำดีกว่า

-----------------ติดตามตอนต่อไป----------------

พาคิน//พระเอก

หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ต้องมามองสาวน้อยที่ตอนนี้น้องหลับโดยที่ไม่รู้เลย ว่าเพียงเพราะเธออยู่ในห้องนี้มันก็ทำให้ผมเกิดความคิดชั่วๆมากมัย เอาว่ะแค่นอนข้างๆแค่กอดนิดกอดหน่อยคงไม่เป็นไร

คิดได้ดังนั้นผมจึงเอนตัวนอนข้างกายเธอพร่างขยับเข้าไปกอดเธอ ไม่ไหวแล้ววันนี้ไหนจะเดินทางมาไหนจะเจองาน ที่กะมาปาตี้แต่ก็กลับหลีบเลี่ยงไม่ได้ ไหนจะสาวน้อยในอ้อมแขน

~•ฝันดีนะสาวน้อย•~

ต้นหลิว//นางเอก

เสียงคลื่นยามเช้า แสงอาทิตย์ขึ้นยามเช้าที่สาดส่องผ่านหน้าตางและผ้ามาณ มากะทบตาหญิงสาวแสนน่ารักดังตุ๊กตาก็ไม่ปาน อือออออะไรหนักมับอยู่แถวเอวมันทำฉันหายใจลำบาก ฉันพยายามลืมตาทำตาปิบๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างยามเช้าทีสดใส

กรี้ดดดดดดดกดดดด!!!!!!!!!!!!!

ต้นหลิว: พรหมจรรย์ของฉันครั้งแรกของฉัน ทำไม.

ชีวิตของฉันต้องเป็นอย่างนี้ ต้องมาเสีย

ครั้งแรกของฉันไปให้โรคจิตยังแก

ชายหนุ่มเจ้าตัวทำตาปรือคล้ายกึ่งหลับกึ่งตื่นก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

พาคิน: เอิ่ม พรหมจรรย์ ครั้งแรก น้องพูดถึงอะไร

ครับ ยังเช้าอยู่เลยครับนอนต่อเถอะพี่.

เพลีย

ต้นหลิว:เพลีย!!แกเพลียอะไร แกต้องตายยยฮือออ

แกเอาครั้งแรกฉันคืนมานะ ทำมัยชีวิตฉัน

ต้องมาเจออะไรแบบนี้😭

พาคิน:หยุดๆๆ เชี้ยสาวน้อยครั้งแรกไรครับน้อง

พี่ยังไม่ได้ทำไรน้องเลยครับ

ต้นหลิว:ฉันไม่เชื่อถ้าแกไม่ได้ทำแล้วนี่อะไรเสื้อผ้า

ฉันอยู่ไหน แล้วนี่เสื้อใครแล้วแกใส่แค่

บล็อกเซอ แกโกหกฮือออออออ

พาคิน:โอ้ยหยุดร้องไห้เถอะครับ พี่เหนื่อยแทนครับ

น้อง น้องจำไม่ได้จิงหรือครับเมื่อคืนเกิดไร

ขึ้น ถ้าจำไม่ได้พี่จะเล่าให้ฟังนะคับคนดี

จากนั้นเค้าก็เล่าเรื่องเมื่อคืนมี่บอกตามตรงว่าฉัน. เองก็จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แล้วดูจากสีหน้าเค้าก็ไม่ได้โกหกแม้แต่น้อย อีกทั้งยังถ้าคิดดีๆแล้วมองดีๆแล้ว ฉันว่าเค้าหล่อถึงโครตหล่อเทียบพอกับนายแบบได้เลย ผมสีดำสนิทตาดำขมเข้มจมูกโด่งริมฝีปากที่ต้องบอกว่า...น่าจูบ ไม่ผิดน่าจูบจริงๆ ไหล่กว้างมาพร้อมกับอกกว้างๆลายกร้ามเนื้อที่เรียงได้รูปบงบอกว่า ฟิตหุ่นมาอย่างดี นี่มันเทพบุตรจากฟ้าชัดๆองประกอบทุกอย่างคือดี น่ากินนนน~•

พาคิน:น้องคับ ฮาโหล~•

ต้นหลิว:...........

พาคิน:น้องคับฟังพี่อยู่มัยครับน้องคับ

เสียงเค้าเรียกซ่ำๆทำฉันตื่นจากภาวงแห่ง

จินตนาการ

พาคิน:น้องคับๆตกลงเข้าใจทุอย่างแล้วใช่มัยคับ

ต้นหลิว:เอ่อๆเข้าใจแล้ว แล้วอีกอย่างใครน้องนาย

//เก็กไว้ๆเก็กไว้ก่อนยังไงเราก็ไม่ผิด//

ต้นหลิว:แค่นี้ใช่มัย ตกลงไม่ได้มีไร แล้วชุดฉันอยู่

ไหนจะได้แยกย้าย

พาคิน:โห้!!น้องคนสวยคับนี่พี่ทำบุญได้บาปหรอคับ

คำขอบคุณสักคำยังไม่มี

ต้นหลิว:เอ่อออ ก็ได้ๆขอบคุณล่ะกันแล้วเสื้อผ้าฉัน

อยู่ไหน เราจะได้แยกย้าย

พาคิน:อยู่ในห้องน้ำคับ ป้าแม่บ้านเก็บใส่ถุง.

กระดาษไว้ให้

ต้นหลิว:งั้นนายออกไปก่อนได้มัยฉันจะอาบน้ำ

พาคิน:อ่าาาอืมครับๆ

หลังจากเค้าออกไปฉันก็ได้อาบน้ำแล้วรีบเอาเสื้อผ้าเมื่อคืนมาใส่ ต้องรีบกลับห้องแล้วเดียวยัยไหมมันสงสัยเอาคิดได้ดังนั้นเลยรีบอาบ พอออกมาก็ไม่เจอใตรเลยหน้าห้องก็สะดวก ก็ดีอย่างน้อยรีบไปตอนเค้าไม่อยู่ดีกว่า จากเรื่องเมื่อคืนทำฉันอายจนอยากตายเลยมีเดียว ตอนเค้าเล่า ไปก่อนนะคนหล่ออย่าได้เจอกันอีกเลยแค่นี้ก็อายขี้หน้ามากพอแล้ว

...----------ติดตามตอนต่อไป-----------...