สวัสดีทุกคน เราคือเด็กธรรมดาๆคนหนึ่งที่มีชีวิตแสนปกติธรรมดาเหมือนคนทั่วไป และตอนนี้ เราคือคนเขียนนิยายมาหลายเรื่องแล้ว แต่หลายคนก็ยังไม่รู้จักเรามากพอ ในนิยายเรื่องนี้จะไม่ใช่นิยายแต่เป็นdiaryหรือเรื่องราวของเราเอง ที่เขียนไว้ในนิยายเล่มนี้ บอกมามากพอเเล้วใช้ไหมไหมละ ok วันนี้เราจะมาแนะนำตัวให้ทุกคนฟังเอ้ย อ่าน เฮ้ย ถูกแล้ว เออ หมดมุกเเล้วตอนนี้ มาอ่านกันเลยทุกคน

สวัสดี เราชื่อ **************** ชื่อเล่นเราชื่อ เซน

เพื่อนเราบางคนก็งงตอนจะขอลายเซ็นว่า เซนเซ็นให้หน่อย ก็จะงงตอนนี้และว่าทำไมมันแปลกๆวะ

เราอยู่ *.* จะ ความจริงที่เซ็นเซอร์คือชั้นเรียนนะเพื่อเข้าใจผิด

เราอายุ1* นะ ใช่ มันคือความลับนะจ๊ะแต่ให้รู้ว่าเราเรียนอยู่นะ

เราชอบสีฟ้า สีแดง สีเขียว สีขาว สีม่วงและสีเหลืองนะ

อาหารที่ชอบคือข้าวไข่พระอาทิตย์

สัตว์ที่ชอบคือ หมาเพราะว่าเฝ้าบ้านได้(แค่บางพันธุ์นะ)และกระต่ายรวมๆแล้วชอบเพราะพวกมันน่ารักดีแต่หมาบางตัวก็ดุอยู่เหมือนกัน

เราเกิดปี พ.ศ. 255* หรือ ค.ศ. 200* เดือนกุมภาพันธ์ วันที่1*(ทุกๆคนก็รู้ดีว่าวันนี้คือวันที่คนโสดเศร้าและโกรธคนมีคู่มากที่สุดจึงไม่บอกดีกว่าเพราะทุกคนรู้อยู่แล้ว)

เราคือเด็กผู้หญิงที่มีจินตนาการสุดล้ำเลิดนะจ๊ะและมีน้องผู้หญิงแท้ๆอีกหนึ่งคนที่โครตจะแสบ ชื่อว่ากานต์โอเคนะ เท่านี้และผู้อ่าน แนะนำตัวมามากพอแล้วละ

ก็ขอบคุณมากนะคะ ทุกคนที่อ่านตอนนี้มานานแสนนานนะ ก็ขอให้โชคดีกับชีวิตแล้วกันนะ ถุ้ยจะจบตอนนี้ซะที่ไหนละยังไม่จบ

เราลืมบอกไปว่าเราเลี้ยงปลากัด 3-4 ตัว ตายแลไม่แลอยู่เนี่ย และแน่นอนมันก็จบแล้วละ ขอบคุณ.....

.

.

อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

เจ๊เซน พิมเสร็จแล้วมาเล่นamong us กันน้าาาาา

ไม่เอา เจ๊ไม่เล่น กานต์ เจ๊แต่งนิยายอยู่

ม่ายยยยยยยยยยย หนูไม่ยอม งั้นอ่านนิยายเรื่องใหม่หนูซะ

เออเออออ ได้ งั้นขอบคุณที่อ่านถึงตอนนี้นะ ขอบคุณ จบจริงๆแล้วละ บาย

รออ่านตอนต่อไปด้วยยย

สวัสดี ผู้อ่านทุกท่าน มาพบกับ MY DIARY อีกแล้ว

วันนี้ขอเสนอเรื่อง สัตว์เลี้ยง

ทุกๆคนอยากมีสัตว์เลี้ยงใช่ไหมคะ คนที่ไม่อยากมีก็เออ ชั่งคุณแล้วกัน โอเค เข้าเรื่อง คุณอาจจะอยากมีหมาน้อยผู้ภักดี หรือ แมวน้อยผู้น่ารักใช่ไหมละ ฉันก็อยากได้หมาเพราะว่ามันน่ารัก ฉันอยากได้หมาชิบะนะ แต่พ่อฉันก็อยากได้หมาเหมือนกันแต่เป็นหมาพันธุ์ ไทยบางแก้วนะสิ ส่วนแม่ก็ไม่อยากเลี้ยงอะไร ส่วนน้องฉันนะหรอ น้องอยากได้กระต่าย พอตรงนี้ก่อน อย่างที่บอกไปเมื่อตอนก่อนว่าฉันเลี้ยงปลากัด ใช่ ปลากัด ปลาตัวน้อยๆว่ายอยู่ในโหลปลา แล้วว่ายน้ำไปแบบเออ..... โง่ๆ มันน่าเบื่อแต่ก็ช่วยไม่ได้ โอเคตรงนี้บอกหมดแล้ว ตัดบทไปที่น้องฉันอยากได้กระต่ายมันมีเหตุผลนะความจริง กระต่ายตัวใหม่มากกว่าต้องเล่าก่อนว่า บ้านฉันเลี้ยวกระต่ายมาแล้ว 3 ตัว ตัวแรกชื่อโลมา เป็นกระต่ายสีขาวตาแดงซึ่งตายเพราะกินหญ้าที่พ่นยา เศร้าจริงๆ ตัวที่2และ3 คือตอนนั้นฉันอยู่ ป.4 แล้วตอนนั้นฉันก็ไปต่างจังหวัดแล้วไปตลาดซื้อของไปกินที่โรงแรม บังเอิญ สายตาของฉันได้ไปพบเจอกระต่ายสีดำและสีขาว

สบตาเธอคนนี้ถุ้ย ต่อ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่แล้วฉันก็ได้ไปเผลอไปบอกน้องฉันผู้รักกระต่ายโดยมิได้ตั้งใจ น้องฉันก็ไปบอกพ่อแล้วบอกฉันให้พาไปดู และแน่นอน ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าพ่อต้องยอมน้องเพราะอ้อนจนยอมอืมนั่นแหละแม่ด่าไปเลี้ยงกันไป พอถึงบ้าน อืมมมมมมม ยายด่าอันดับแรกเลยจร้า 555 พออยู่ไปยายก็พอทำใจได้บ้างแล้วจากนั้นกระต่าย2ตัวก็กลายเป็นที่รักของคนงานของยายและญาติของฉัน แต่ต่อจากนั้นพ่อก็พาไปชีดวัคซีนให้กระต่ายแต่...โชคดีอยู่ที่ไม่ได้เป็นโรคพิษสุนัขบ้า แต่น้องเป็นโรคบิดที่เกี่ยวกับลำไส้จึงชีดวัคซีนไม่ได้ พ่อบอกว่า มันจะอยู่ได้ไม่นานพอถึงวันนั้น เจ้าblackberry(สีดำ)ตายวันเสาร์

ตอนก่อนไปเรียนพิเศษ ฉันยังทำใจได้ พอวันจันตร์ตอนกลับมาบ้านจากโรงเรียน เจ้า สตอเบอร์รี่(สีขาว)ตาย น้องฉันร้องจะเป็นจะตาย แล้วก็ฝั่งศพกระต่ายทั้งคู่ ตอนนั้นจำได้ว่านั่งดูรูปกระต่ายตัวสีดำเป็นเวลานานจนเพื่อนมาปลอบ ขอให้น้องเกิดชาติหน้าให้ดีกว่านี้นะ อันเป็นจบยุค2ของสัตว์เลี้ยงบ้านฉัน ต่อไปเป็นสัตว์เลี้ยงยุคที่3 ของฉันก็ไปอ่านตอนหน้าแล้วกัน บาย (1759คำ)

ทุกๆคนก็น่าจะมีไอเน่าอยู่เหมือนกันใช่ไหมคะทุกคน ใช่ ฉันก็มีไอเน่าของฉันอยู่เหมือนกัน งั้นมาฟังกันเลยนะคะ

พ่อของเราเคยเล่าเอาไว้ว่า ตอนฉันอายุ2-3 ขวบ ฉันมีไอเน่าตัวแรกคือไอหมีตัวเล็ก พอดี ตอนนั้นที่ถามคือตอนที่ฉันไปตลาดแล้วเห็นเด็กร้องงองแงอยากได้ของเล่นใหม่ ตอนนั้นฉันถามว่า "พ่อ ตอนเด็กๆหนูเป็นแบบนี้ไหมคะ" พ่อก็ตอบว่า " ตอนเด็กๆ เซนเล่นแต่ไอเน่าตัวเดียว ใครเอาอย่างอื่นให้เล่นก็ไม่เล่น" พ่อพูดอย่างนั้นนะ ปัจจุบันไอหมีตัวนั้นก็หายไปเพราะเอาไปที่อื่นแล้วเราทำหาย แต่ไม่เป็นไรพ่อซื้อไอเน่าแบบเดียวกันแต่เราไม่สนใจแล้ว อันเป็นการจบยุคไอเน่าตัวแรกของเราที่เรารู้จัก

ต่อไปยุคที่สองสินะ

เมื่อกาลเวลาผ่านไปจนเราอายุ3-4 ขวบ พ่อก็ซื้อไอเน่าเบอร์สองที่ตอนนี้มันคงยังอยู่ ตอนนั้นเราเรียกมันว่า"ช้างน้อย"พอกาลเวลาผ่านไปจนอายุประมาณ 5-6ขวบ แล้วเราไม่เคยเอามันไปซักเลย มันก็เลยถูกขนานนามว่า "ไอช้างเน่า" 555 พอเราอายุ 7 ขวบแล้ววันนั้นเป็นวันดอกรักบานที่ให้เด็กๆมาเล่นเกมที่โรงเรียน วันนั้นเราไปซุ้มนึงแล้วไปจับฉลาก

และเราก็ได้....แมวที่เป็นตุ๊กตาสีเทาตาสีเขียวมาหนึ่งตัว ปัจจุบัน เราก็เรียกมันว่า"ไอแมวเน่า" ตอนเราอายุประมาณ 8 ขวบ เราได้ซื้อ หมีน้อยมาอีกตัวแล้วจากนั้นเล่นได้ไม่กี่เดือน มันก็หายไป ตอนนั้น จำได้ว่าเราก็ร้องไห้จะเป็นจะตาย จนแม่ต้องมาโอ๋ แล้วในปีต่อมา รู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ใช่จร้า มันอยู่ในตุ๊กตาอีกตัวที่มีซิบ 555 สภาพนี่มอมแมมเลยจะ แล้วเราก็ไม่ได้ให้แม่ซักจนแม่พ่อบอกมันอีกว่า ไอหมีเน่า ถึงตอนนี้ก็มีไอเน่าของเราอยู่ตั้ง 4 ตัว แล้วตอนนี้เราก็ยังกอดพวกมันอยู่เลย และแน่นอนมันน่าจะใกล้หมดยุคที่สองสองแล้วสิ ไม่สิ มันใกล้หมดเวลาเล่นพวกตุ๊กตามากขึ้นทุกที แต่ก็อ่ะนะ มันก็ยังมีไอเน่าอีกหลายตัวเลยที่เราไม่รู้จักและจำไม่ได้ด้วยซ้ำ ก็อะนะ เราไปแล้วนะ เจอกันใหม่ตอนหน้านะ บ๋ายบาย ทุกคน (1504)