แนะนำตัวละคร

พี่แดน\=พี่คนที่1 รักน้องมาก ไม่ค่อยโหด ทำอาหารเก่ง เย็นช้าที่2

ริว \=พี่คนที่2 เย็นช้าที่1 โหดแบบแสดงออกดูได้ง่าย เรียนเก่งที่3 ทำขนมเก่งมาก ขี้ออน

พ่อกับแม่ เก่งการต่อสู้ ปากร้าย

เปรว \= ลูกคนที่ 3 ขี้เล่น ขี้ออนพ่อกับแม่

เรียนเก่งที่ 1 กีฬาเก่งที่2 เน็ตไอดอล ไม่ค่อยติดมือถือจึงไม่รู้ว่าตัวเองดังมาก ปากร้าย

ไม่ยอมใครง่ายๆ ต่อสู้ได้ นิสัยดี แต่อย่าให้อารมณ์เสีย โหด

ณิด \=ลูกคนที่4 ขี้ออน เป็นคนตลก เรียนเก่งที่2 เล่นกีฬาเก่งที่1 ปากร้าย คนดังเรื่องกีฬานิสัยดี เอาตัวรอดได้ ไม่ยอมใครง่ายๆ โหด

ธี \=ลูกคนที่ 1 เย็นชา ชอบทำขนม ยิ้มมีเสน่ห์ เรียนการแพทย์ ใจเย็นมาก เก่งยูโด

ทาม \= ลูกคนที่ 2 ดาราดัง ใจร้อน ยิ้มกระชากใจ เรียนเก่งมาก ขี้เล่น ต่อสู้ได้ สายเปย์ ร้ายมาก

ออกัส \= ลูกคนเล็ก ใจดี หล่อ เก่งกีฬา

คนดังกีฬา ทำอาหารได้ แอบร้าย

ไปดูกัน

กลับมาแล้วจ้าา พี่แดนอยู่ไหนนะ?

ณิด : พี่แดน !(ตะโกน)

มีอะไรเหรอ อ้าว! กลับมาแล้วหรอ

นี่พี่พึ่งตื่นหรอ? ตื่นสายจัง ทำอาหารให้น้องกินหน่อยคะ หิวมาก

พี่แดน : อืม..

(หลังจากทำอาหารเสร็จ)

เปรว : น่ากินมากเลยอ่ะ~

ณิด : กินแล้วนะคะ...

(หลังจากกินข้าวเสร็จ)

สวัสดีจะ เด็กๆ

ริว,เปรว,ณิด : แม่!..

เปรว : คิดถึงจังเลย

แม่ แก้ว : แม่ก็คิดถึงลูกๆ

สวัสดีครับ

นายเป็นใคร

แม่ แก้ว :ลูกเพื่อนแม่เองจะ

เปรว : อ๋อคะ พี่เป็นนักเรียนแพทย์หรอ

ธี : ครับน้องเก่งจังเลยครับ

เปรว : มันก็แน่อยู่แล้วคะ

(หลังจากกินข้าวเสร็จ)

แม่แก้ว : นี่ลูกจะต้องไปอยู่กับพ่อๆของลูกแล้วนะจ๊ะ แม่ต้องไปทำงานที่กระบี่ พี่แดนก็ต้องไปด้วย

พี่แดน : ครับแม่

แม่แก้ว : ธีเค้าก็ไปด้วย

(ริวกำลังกินน้ำ)

ณิด : พี่เค้าเกี่ยวไรด้วยคะ

แม่แก้ว: เค้าเป็นคู่มั่นริวหนะ

(ริวน้ำพุ่งออกจากปาก)

ริว : ขอโทษคะ(นำกระดาษทิชชูเช็ดปาก)

ทำไมหนูเป็นคู่มั่นเค้าคะแม่

แม่แก้ว : ก็พวกเราเป็นมาเฟีย

ริว,เปรว,ณิด : ห๊ะ!..

ณิด : ทำไมแม่พึ่งบอกละคะ

แม่แก้ว : พ่อให้บอกตอนย้ายไปอยู่กับพ่อหนะ

ธี : เป็นมาเฟียอันดับ 1 ของประเทศด้วย

ริว,เปรว,ณิด (อึ้ง)

แม่แก้ว : จริงจะลูก

แล้วทำไม๊หนูมีคู่มั่นคนเดียวคะ

แม่แก้ว : เปรวกับณิดก็มี

เปรว : น่าสนุกนะ

ณิด : อืม..

เปรว,ณิด(หันหน้ามองกัน,ยิ้ม,แปะมือกัน)

ริว : ทำไมฉันคิดไม่เหมือนพวกเธอนะ

(ทำหน้ากลุ้มใจ)

ไปขึ้นรถกัน

ริว,ณิด : ไปตอนนี้เลยหรอ.!

แม่แก้ว : อืม..ของอยู่บนรถแล้วนะ บาย

ริว,เปรว,ณิด (กอดแม่,บอกลา)

ติดตามตอนต่อไป

หลังจากมาถึงกรุงเทพ

เปรว,ณิด : บ้านหรูหรามากเลยอ่ะ

สวัสดีครับ คุณหนู

โครโครตดีอ่ะ ทำไมเราดูเท่ขนาดนี้

ดิฉันเอาของไปเก็บให้แล้วนะคะ

พี่แดน : ขอบคุณครับ

ลูกตัวแสบของป๊ากลับมาแล้ว

ริว,เปรว,ณิด : ป๊า!..

ริว : ป๊าเป็นมาเฟียทำไมไม่บอกละคะ

พ่อ : ป๊า..ขอโทษครับ คู่มั่นเปรวกับณิดมาแล้วนะ

เปรว,ณิด : คะป๊า.

ทาม : มาช้าจังเลย!

เปรว : รีบอะไรนักหนา!..

(ทำหน้าโกรธ)

ทาม : นี่หน้าโกรธเธอหรอ ไม่น่ากลัวเลย

เปรว : เหมือนนายน่ากลัวตายแหละ!..

ทาม : นี่เธอท้าฉันหรอ!..

เปรว : แล้วนายจะทำอะไรฉัน!...(เอาปืนฉีดน้ำในกระเป๋าแบบไม่ให้ใครเห็น,ฉีดน้ำใส่ทามไปแบบรัว รัว แล้วหัวเราะ)

ทาม : นี่เธออยากลองดีใช่ไม๊?.(เข้าไปกอด

เปรวจากด้านหลัง)

เปรว : ปล่อยฉันนะ!..

ทาม : ไม่ปล่อยฉันเตือนเธอแล้ว

เปรว : ได้..ฉันก็เตือนแล้วนะ!..(เหยียบเท้าทาม,แตะเป้าทาม,เดินหนีไปนั่งที่)

พ่อ : เลิกหยอกกันได้แล้วเด็กๆ..

ทาม : นี่เรียกว่าหยอกหรอเนี่ย! แบบนี่มันเรียกว่าทำร้ายร่างกายกันชัดๆ

พี่แดน : อาหารมาแล้ว..

ริว : ไปทำอาหารมาตอนไหนเนี่ย!

พี่แดน : ตั้งแต่เข้าบ้านแล้ว ก็ห้องครัวสไตล์พี่เลยอยากลองทำ

เปรว : ของโปรดหนูเลยนะเนี่ย!.

ริว,เปรว,ณิด : อร่อยมากเลยคะ~~~~

พ่อ : แดนพ่อซื้อร้านอาหารให้ลูกด้วยไปทำอาหารที่นั้นได้นะ

พี่แดน : ขอบคุณครับป๊า งั้นผมไปดูร้านก่อนนะครับ

พ่อ : อืม..

พี่แดน : โห..โครตดีอ่ะ

[แดนได้เดินไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง]

พี่แดน : ขอโทษครับ

ไม่เป็นไรคะ งั้นขอตัวนะคะ

พี่แดน : ครับ

วรี (คิดในใจ)"ทำไมหล่ออย่างนี้เนี่ยคงเป็นเชฟ

ร้านนี้สินะ งั้นมาบ่อยๆแล้วกัน"

ตัดกลับมาที่บ้านตระกูล ดารา

พ่อ : เปรวเป็นคู่มั่นทาม ส่วนณิดเป็นคู่มั่น

ออกัสนะ เรามั่นตามอายุ คู่มั่นของเธออายุเท่าเธอนะ เตรียมตัวไปงานเปิดตัวทายาทได้เลย

ริว,เปรว,ณิด : คะป๊า..

ธี,ทาม : ครับ น้า

ออกัส : ครับพ่อ..

หลังจากพ่อเดินออกไป

นิ ใครให้นายเรียกพ่อฉันแบบนั้น ฮะ!..

ออกัส : ก็เราเป็นคู่มั่นกันนิ

ณิด : อย่าเวอร์เราก็ยังไม่ได้มั่นกันไม๊ เชอะ!

(สะบัดผมแล้วเดินขึ้นห้อง)

ห้องนอนของ ริว

ห้องนอนของ เปรว

ห้องนอนของ ณิด

จากนั้นงานเปิดตัวทายาทก็เริ่มขึ้น

ติดตามตอนต่อไป

!งานเปิดตัวทายาท ตระกูล ดารา

ริว,เปรว,ณิด : ว้าวววว..

ริว : สวยมากเลยอ่ะ

เปรว : ชุดสวยกันจัง! ชุดที่พ่อให้ใส่ใช่ไม๊..

ริว,ณิด : อืมม...

ณิด : มันก็น่ารักดีนะ

เอาละครับ ขอเปิดตัวคุณหนูทั้ง 3 ของตระกูล

ดารา ครับ

"เสียงตบมือจากผู้มาร่วมงาน"

ริว,เปรว,ณิด"เดินออกไปและแนะนำตัว,มานั่งที่

โต๊ะ , รับประทานอาหาร"

เปรว : อือ..ฮือ ! ของโปรดหนูเลย

(ริว,เปรว,ณิด รับประทานอาหารเย็นอย่างอร่อย)

ริว : พี่ขึ้นไปเก็บของก่อนนะพวกเราต้องย้ายไปอยู่บ้านตัวเองแล้ว รวมถึงนาย 3 คนด้วย

ณิด : ห๊ะ!..เราต้องย้ายไปอยู่กับคู่มั่นหรอ

ริว : อืม พ่อไลน์มาบอกไง พวกเธอไม่ค่อยเล่น

มือถือเอาซะเลย แต่แยกห้องนอนไม่ต้องห่วง

ณิด : อืมได้

เปรว : อืม งึม งึมๆ .~~~( กินต่อ)

ริว : พี่ไปแล้ว เจอกันที่บ้านใหม่นะ (บอกที่อยู่)

เปรว : งั้นฉันไปดูอาหารตรงโน้นก่อนนะ

ณิด : อืม...

นิ.ณิด กินสลัดผักไม๊?

ไม่อ่ะ.. ฉันแพ้ถั่วทุกชนิดหน่ะ

ออกัส : อาการเป็นยังไงเหรอ?

ณิด : มันก็แบบ.. น่าแดง ตัวร้อน และอวกเป็นเลือดหน่ะ

ออกัส : ขนาดนั้นเลยหรอ

ณิด : อืม .. แม่ฉันบอกอย่างงี้

ตัดไปที่ เปรว

น่ากินจังเลย ..~~~

🍕🌭🥪🌮🍗🍔🍟🥓🥞🌯🥙🧆🥘🍲🍳🥗🍿🍱🍝🍜🍛🍙🍘🍢🍣🍤🍥🥮🍡🥟🦪🦑🦐🦞🦀🥡🥠🍦🍧🍨🍩🍪🎂🍰🍯🍮🍭🍬🍫🥧🧁🥛☕🍵🍶🍾🍷🥤🥃🥂🍹🍸🧃🧉🍞🍇🍈🍉🍊🍋🍌🍍🍓🍒🍑🍐🍏🍎🥭🥝🍅🥥🥑🍆🥔🥕

เปรว : ฮืม..อุ เผ็ดมากเลยอะอันนี้

ไหน อันนี้หรอ มันคือต้มยำกุ้ง

เปรว : ฉันไม่ชอบเลยอ่ะ!

ทาม : เธอไม่ชอบกินของเปรี้ยวมากกว่านะ

เปรว : อืมใช่ ฉันไม่ชอบรสเปรี้ยว

ทาม : แต่ฉันชอบกินของเปรี้ยว

เปรว : แล้วไงต่อ?.

ทาม : ก็ชอบไม่เหมือนกันไง

ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊งๆๆๆ (เสียงโทรศัพท์)

"เปรวเจอกันที่ร้าน ยูคาลิปตัส"

(มีคนทักมาหาเปรว)

เปรว : ใครอ่ะ!(พูดเบาๆ)

เปรว : ไปหาพี่ริวกับณิดดีกว่า

ณิด : เปรวมีคนแชทมาหาฉันหน่ะว่าให้ไปเจอที่ ร้าน....

เปรว : ร้าน ยูคาลิปตัส ใช่ไม๊?

ณิด : ใช่เลย เปรวก็ได้หรอ

เปรว : อืม...ไปหาพี่ริวกัน

ไปถึงบ้านใหม่ .....

ณิด : อืม..

เปรว : พี่ริว!

ริว : ไปร้านยูคาลิปตัสกัน..

ณิด : พี่ก็ได้หรอ?

ริว : อืม..

ณ ร้าน ยูคาลิปตัส

เปรว,ณิด : ก็สวยเหมือนกันนะเนี่ย

"อยู่ๆ ประตูก็เปิดออก คนมากมายต่อแถว

เพี่อโดนฉีดยา แล้วคนที่ฉีดยาแล้วก็นั่งที่เก้าอี้

เป็นจำนวนมาก"

??? : มาแล้วหรอ..มาต่อแถวฉีดยาสิ

ริว,เปรว,ณิด : คุณอา!

อา มิก : มาเร็วเราจะคัดเลือกแล้วนะ

(ริว,เปรว,ณิด เห็นว่าเป็นคุณอาจึงทำตามที่อาบอก)

พอถึงคิวของ 3 สาว

ริว : (โดนฉีดยา) โอ้ย! ทำไมเจ็บจัง

เปรว : (โดนฉีดยา) โอ้ย!... ทำบ้าอะไรเนี่ย

ทำเบาๆหน่อยสิ มันเจ็บรู้ไม๊ เจ็บมากด้วยแหละ

(ตะโกนเสียงดัง)

ริว : จะตะโกนเสียงดังทำไม

เปรว : ก็มันเจ็บหนิ ความอดทนมันไม่เหมือนกันนะ

ณิด : (โดนฉีดยา) "เงีบยไม่ร้อง ไม่บ่งบอกถึงอาการเจ็บ"

ซักพักหนึ่ง

ณิดสลบลง

ริว : ณิดไหวไม๊?

ณิด : ขอยาดมหน่อย!.

ติดตามตอนต่อไป