The Records
ตอนที่ 1 - ปฐมบท
วันแรกของการทำงาน เสียงแห่งความเงียบสงัดในห้องทำงานของ Phoenix, ภายใต้เสียงไฟของหลอดไฟ และ ไฟจากโคมไฟบนโต๊ะของเธอ
เสียงแห่งความเงียบสงัดนั่น ถูกตัดขาดด้วยเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะของเธอ, มือเอื้อมไปหยิบมาพร้อมกับถอนหายใจออกมาพรางพูด
Phoenix.
“ค่าา, นักสืบ Phoenix จากแผนกสืบสวนค่ะ ใครเอ่ย”
Assistant.
“เธอคือ Phoenix ที่เขาพูดถึงกันใช่มั้ย?”
เสียงของหญิงสาวพูดขึ้น พรางกล่าวถามถึงชื่อของเด็กสาวด้วยความสนใจ ก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ
Phoenix.
“ใช่ค่ะ? นี่ใครหรอคะ?”
หญิงสาวพูดขึ้นด้วยความสงสัย นิ้วพรางไปถูบนโต๊ะทำงานของเธอด้วยความสับสน
Assistant.
“มันอธิบายยากน่ะ, พูดง่ายๆ ฉันคือคนที่จะมาช่วยเรื่องต่าง ๆ ให้เธอล่ะนะ สาวน้อย”
เสียงตอบกลับของหญิงสาวในสายนั้น เต็มไปด้วยความเอ็นดูและความสนใจในตัวเธอ เหมือนกับพี่เลี้ยงและรุ่นน้องยังไงอย่างงั้น
พรางได้ยินคำพูดของหญิงสาวในสาย ตัวเธอก็เอนหลังพิงเก้าอี้ของเธอ สายตาหมุนวนไปมาด้วยความผิดหวังก่อนจะถอนหายใจ “เห้อ” ออกมา
Phoenix.
“เข้าใจนะคะ ว่าอาจจะเป็นห่วงรุ่นน้อง, แต่.. คุณก็คงเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานในแผนกสืบสวนเหมือนกันสินะคะ?”
เธอพูดเหมือนว่ารู้ตัวแล้วว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นใคร โดยที่ฟังแค่น้ำเสียงและคำพูดของเธอเท่านั้น
ก่อนปลายสายจะหัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยความเอ็นดู และ ขบขัน, ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานกับเธอ
Assistant.
“ถูกต้องแล้วล่ะ สาวน้อย, ก็คงประมาณนั้นแหละ ฉันก็แค่อยากจะแนะนำตัวให้เธอฟังน่ะ”
ก่อนที่ปลายสายจะค่อยๆ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเป็นกันเองและสบายๆ เหมือนกับว่าเป็นผู้ใหญ่ที่ผ่านอะไรมาอย่างโชกโชนแล้ว
Assistant.
“เธอคงไม่ได้รับการติดต่อจากทางผบ.สินะ, เรียกฉันว่า คุณผู้ช่วย ละกันนะ สาวน้อย”
สีหน้าของเธอถูกเติมเต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนที่จะค่อยๆ เปลี่ยนท่านั่งของเธอเป็นการพาดขาลงบนโต๊ะทำงานของเธอเอง ก่อนจะเอาโทรศัพท์มาแนบยังหูอีกครั้งนึง
Phoenix.
“คุณ.. ผู้ช่วย? งั้นเหรอคะ?”
หญิงสาวปลายสายยืนยันคำตอบก่อนจะค่อยๆ ถอนหายใจออกมา และพูดต่อ และเริ่มการอธิบาย
Assistant.
“ถูกต้องแล้วล่ะจ่ะ, ก่อนอื่นเลย ฉันอยากให้เธอรู้ว่า การคุยกันของเรา จะอยู่ในขอบเขตของการสืบสวนเท่านั้น ในกรณีที่เธอต้องการเพื่อนคุย ฉันคงไม่ใช่คำตอบหรอกนะ”
เธอถอนหายใจออกมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้เป็นที่ความผิดหวัง แต่เป็นเพราะการคาดไม่ถึงของคำเตือนนี้ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เปิดปากพูดอีกครั้งนึง
Phoenix.
“ค่าา ๆ ฉันก็คง.. ไม่ได้โทรหาคุณบ่อยอยู่แล้ว, อีกอย่าง เรื่องการสืบสวนน่ะ มันก็คงเหมือนใน วิดีโอเกม ทั่วไปใช่มั้ยล่ะ? หาปริศนาและก็นู่นนี่..”
บทสนทนาระหว่างทั้งสองฝ่ายจู่ ๆ ก็ถูกแทนที่ด้วยความเงียบสงัด.. ก่อนที่หญิงสาวปลายสายจะปลดปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
Assistant.
“สาวน้อย! เธอนี่.. เล่นเกมมากเกินไปสินะเนี่ย, ทางกรมตำรวจคงไม่ได้ส่งคนแบบเธอมาทำคดีจริงจังใช่มั้ยเนี้ย?”
มือของเธอเอื้อมไปทุบลงยังบนโต๊ะทำงานของเธอเอง ทำเสียงดังไปทั่วห้องทำงานของเธอ ก่อนที่จะพูดเสียงดังกลับไปยังหญิงสาวปลายสาย
Phoenix.
“ม-ไม่ใช่นะคะ! ฉันเป็นนักสืบเอกชนที่ได้รับอนุญาตแล้ว! มีใบอนุญาตถูกต้องตามกฎหมายแล้วด้วย.. แถม.. นี่ยังไม่ได้เริ่มงานเลย อย่าเพิ่งมาดูถูกกันสิคะ!”
ก่อนที่ปลายสายจะค่อย ๆ ปล่อยเสียงหัวเราะเบาๆ ของเธอมาอีกครั้งด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะค่อยๆ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เงียบสงบ
Assistant.
“งั้นสินะ สาวน้อย, ฉันคงดูถูกเธอไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละ ถ้าทางกรมตำรวจยังรับเธอมาทำงานแบบนี้ เธอคงมีอะไรดีแน่ ๆ เลยล่ะ”
มุมปากของเธอค่อย ๆ หักไปเป็นการอมยิ้มจากคำชมของหญิงสาวปลายสาย ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาและพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้น
Phoenix.
“อ่าา.. ค่ะ ๆ ก็คงใช่ล่ะมั้งคะ ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ”
ก่อนที่หญิงสาวปลายสายจะค่อย ๆ พูดขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร พรางมีเสียงจัดเอกสารเข้ามาด้วย ดูเหมือนว่าเธอก็กำลังทำงานอยู่เหมือนกัน
Assistant.
“งั้นสินะ, แต่ถ้าเกิดมีอะไรก็โทรหาฉันได้ตลอดเลยนะ ฉันจะรออยู่ตลอด”
เธอค่อย ๆ พยักหน้าเบา ๆ พรางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยน ก่อนจะยิ้มอ่อน ๆ ด้วยสีหน้าที่น้อมรับการช่วยเหลือของอีกฝ่าย
Phoenix.
“ค่ะ, ไว้จะโทรแค่จำเป็นนะคะ”
ก่อนที่โทรศัพท์ของเธอจะมีเสียงการแจ้งเตือนดังขึ้นมาเบา ๆ พรางโทรศัพท์ของเธอที่สั่นตามการแจ้งเตือนนั้น ก่อนที่เสียงของหญิงสาวปลายสายจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง
Assistant.
“ฉันได้ส่งข้อมูลบางส่วนและสถานที่เกิดเหตุเมื่อเร็วๆ นี้ให้แล้วนะ ฝากลงพื้นที่ด้วยล่ะ”
เธอถอนหายใจออกมาดัง “เฮือก” ก่อนที่จะค่อย ๆ พยักหน้าเบา ๆ พรางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูผิดหวัง
Phoenix.
“ค่าา ๆ เดี๋ยวจะไปลงพื้นที่ให้”
ดูเหมือนว่าคืนสุดแสนธรรมดาของเธอจะไม่ธรรมดาอีกแล้วล่ะ
ก่อนที่เธอจะกดวางสายไป หน้าจอกลับมาเป็นวอลเปเปอร์ของโทรศัพท์เธออีกครั้ง ก่อนที่เธอจะเหลือบไปดูยังนาฬิกาบนโทรศัพท์ของเธอ.. 23:11.. 5 ทุ่ม 11 นาที
Phoenix.
“เอาล่ะ.. คงต้อง.. ไปทำงานอีกแล้วสินะะ.. ไม่ได้นอนเลยย~..”
ปากพรางบ่นไป แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขืนอยู่ดี หน้าที่ของเธอคือการสืบสวนนี่นา?
ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ยืดแขนตัวเองนิดหน่อยพรางปล่อยเสียงถอนหายใจออกมาเบา ๆ เพื่อเตรียมจิตใจให้พร้อม ก่อนจะค่อย ๆ ลุกจากเก้าอี้ทำงานของเธอ
สายตาเธอก็เหลือบไปยังการแจ้งเตือนในโทรศัพท์ของเธอ.. ก่อนที่เธอจะอ่านมัน
Phoenix.
“ข้อความจากคุณผู้ช่วยที่บอกนี่นา..”
นิ้วของเธอเลื่อนไปกดยังการแจ้งเตือนนั้น พาเธอเข้าไปสู่แอพพลิเคชั่นสื่อสาร ระหว่างเธอกับผู้ช่วย, ข้อความระบุไว้ว่า:
(ชื่อผู้ตาย: Volco.
อายุ: 17 ปี
เพศ: ชาย
ระยะเวลา: ไม่เกิน 3 วัน.)
ก่อนที่เธอจะเลื่อนไปดูยังสถานที่เกิดเหตุ สายตาพรางจดจำรายละเอียดต่าง ๆ ของผู้ตายและหลาย ๆ อย่าง ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ อ่านมัน
(สถานที่เกิดเหตุ: บ้าน ## ถนน 12 เมือง New Bay.)
Phoenix.
“ให้ตายสิ.. เอาเถอะ”
หลังจากได้รับข้อมูลและสถานที่ครบแล้ว เหลือแต่หน้าที่ของเธอที่จะไปยังที่เกิดเหตุและสืบคดีนั้น ด้วยความสามารถของเธอเอง ที่เป็นถึงนักสืบตัวท็อปของกรมตำรวจ
เท้าของเธอค่อย ๆ ก้าวออกจากห้องทำงานของเธอ และไปยังโถงทางเดินสู่ประตูหน้า หลังจากถึงยังภายนอกแห่งเมืองที่วุ่นวาย เธอก็เดินไปยังลานจอดรถเพื่อขึ้นยังมอเตอร์ไซค์สุดโปรดของเธอ
Phoenix.
“ลุยกันเลย เบบี๋ของฉัน..”
เธอเสียบกุญแจเข้าไปยังรูกุญแจก่อนจะหักมันไปทางขวา เสียงเครื่องยนต์ดังก้องไปทั่วลานจอดรถ ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ถอยมันออกมา และขี่มันไปยังที่เกิดเหตุ ณ ถนน 12
ตอนที่ 2 - คดีแรก
หลังจากการเดินทางของเธอด้วยมอไซค์ของเธอจนมาถึงยังบ้านที่เกิดเหตุ เธอก็ได้ลงมาจากมอไซค์ของเธอและค่อย ๆ จัดยูนิฟอร์มของเธอเพื่อเพิ่มลุคของเธอก่อนที่จะเข้าที่เกิดเหตุ
เสียงรองเท้าดังกิกก้องไปทั่วหน้าประตู ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เอื้อมมือไปเปิดประตูนั่น..
Phoenix.
“กลิ่นอะไรกันล่ะเนี่ย.. อย่างกับหนูตาย”
คำพูดของเธอไม่เกินจริงไปมากนัก กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ฟุ้งออกมาจากที่เกิดเหตุ ภายในห้องโถงตรงไปยังห้องอื่น ๆ ภายในบ้าน
เธอค่อย ๆ ก้าวเข้าไปยังห้องโถงอันเงียบสงัดที่เต็มไปด้วยกลิ่นเน่าและความหนาวเย็นของสภาพอากาศ มีเพียงแค่เสียงเท้าของเธอที่เป็นสิ่งที่ทำให้บ้านนี้ไม่เงียบเท่านั้น
แสงไฟในบ้านนั้นปิดหมด เหมือนว่าไม่มีใครเข้ามาใช้งานมาเป็นระยะเวลานานแล้ว ก่อนที่จะถึงวันเกิดเหตุ ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เดินไปยังจุดที่มีไฟเปิดอยู่จุดเดียวในบ้าน.. นั่นคือจุดเกิดเหตุนั่นเอง
Phoenix.
“..เหวอ.. เอ๋.. แหวะ..”
คำพูดของเธอออกมาด้วยความไม่ตั้งใจ ทั้งความสะอิดสะเอียน ความตกใจ และความกลัว, ถึงแม้เธอจะศึกษาและทำใจมาไว้ก่อนแล้ว แต่นี่ก็คือครั้งแรกของเธอที่ได้มาเห็นร่างไร้วิญญาณของคนเป็นครั้งแรก
ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เอื้อมมือไปข้างหลังของเธอที่ใส่เข็มขัดอยู่ และหยิบถุงมือคู่หนึ่งออกมา และสวมใส่มันไปยังมือของเธอเอง ก่อนที่จะค่อย ๆ ชันเข่าลงมาที่ร่างไร้วิญญาณของเหยื่อ และเธอก็มองไปรอบ ๆ
ร่างนั่นเหมือนว่าจะถูกสังหารเป็นเวลาไม่เกิน 3 วันอย่างที่รายงานบอก โดยที่ตัวเหยื่อนั้น มีรอยถูกยิงบริเวณข้างศีรษะ ซึ่งเข้าจุดสำคัญจนถึงแก่ชีวิต ข้าง ๆ เหยื่อมีปืนสั้นหนึ่งกระบอก ซึ่งกำไว้ในมือ.. คาดเดาว่านั่นคืออาวุธที่ใช้?
Phoenix.
“เอ๋.. เหตุฆตต. หรอกหรอเนี่ย”
เธอกล่าวพรางเอื้อมมือไปจับยังปืนพกกระบอกที่อยู่ในมือของเหยื่อ ก่อนจะค่อย ๆ เหลือบตาไปเช็คยังรอยแผลบนข้างศีรษะของเหยื่อ ดูเหมือนว่าจะเป็นรอยทะลุเล็กๆ เหมือนกันนะ?
ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ พลิกตัวเหยื่อเพื่อดูยังอีกฝั่งที่กระสุนจะทะลุไปได้.. ดูเหมือนว่าจะถูกยิงทะลุจนถึงแก่ชีวิตเลย พรางปล่อยตัวเหยื่อลงก่อนจะเช็ดเลือดบนถุงมือของเธอบนเสื้อของเหยื่อ
Phoenix.
“ก่อนอื่นต้องหาหลักฐาน..”
หลังจากคิดได้ หญิงสาวก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากร่างของเหยื่อและเดินไปรอบๆ เพื่อสำรวจที่เกิดเหตุ, ห้องนั่งเล่นที่เงียบสงัด มีเพียงเธอกับร่างไร้วิญญาณนั่นเท่านั้น
ก่อนที่เธอจะไปสะดุดตากับสิ่งของบนพื้นที่เรืองแสงกับแสงของไฟในห้องนั่งเล่น เหมือนว่ามันจะเป็นเหล็กหรือโลหะบางอย่างนะ?
Phoenix.
“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนสิ.. นี่มัน..”
เสียงของเธอดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นก่อนจะค่อย ๆ ชันเข่าลงเพื่อไปหยิบสิ่งนั้นขึ้นมา พบว่ามันเป็นกระสุนขนาดใหญ่ ไม่ควรจะตรงกับขนาดของปืนที่อยู่ในมือของเหยื่อ
Phoenix.
“ถ้าเกิดเหยื่อใช้ปืนพกในการฆตต.. กระสุนก็น่าจะเป็น 9มม. ไม่ใช่รึไงกัน..”
สีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนไปจากเดิม น้ำเสียงชวนสงสัยและสนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับการจัดฉากนี้ ก่อนที่เธอจะพบกับโทรศัพท์ของเหยื่อที่ตกอยู่ พบว่ามันยังคงเปิดอยู่แม้แบตเตอรี่จะเหลือเพียง 2% เท่านั้น
Phoenix.
“แย่ละสิ.. ต้องรีบ..”
น้ำเสียงของเธอกระวนกระวายก่อนที่จะค่อย ๆ เอื้อมมือไปจับมันขึ้นมา เธอรีบเข้าไปยังข้อมูลของโทรศัพท์นั่น และจดมันลงไปยังสมุดโน๊ตของเธอ สายตาของเธอไม่เคยโชว์ความลดละที่จะสืบสวนคดีนี้
Phoenix.
“ทีนี้ก็ดูข้อมูล..”
นิ้วของเธอค่อย ๆ กดลงไปยังแอพพลิเคชั่นสำหรับกรมตำรวจ เธอค่อยๆ ใส่เลขและรหัสประจำเครื่องของโทรศัพท์ของเหยื่อก่อนจะเข้าไปหาไฟล์ต่าง ๆ ทั้งไฟล์เสียง การโทรและอื่น ๆ
# ได้รับการแจ้งเตือน - ตอนที่ 2.1📲
หลังจากได้ฟังไฟล์เสียงนั้น เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเหยื่อนั้นยังคงคุยโทรศัพท์อยู่ก่อนที่จะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น นี่มันไม่ใช่เหตุฆตต. ตามที่คิดแล้วล่ะ
Phoenix.
“ให้ตายสิ.. มีคนรู้เรื่องนี้ด้วยหรอกหรอเนี่ย?”
เสียงของเธอดูผิดหวังกับสิ่งที่เกิดขึ้น การหักหลังและการซื้อบริการการลอบสังหาร นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด และเธอก็ได้เจอมัน
ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เหลือบตาไปมองยังหน้าต่างที่ฉายแสงจากพระจันทร์ข้างนอกเข้ามา สายตาของเธอเหลือบไปเห็นรอยแตกและรูบนหน้าต่างนั่น องศาของมัน.. ดูเหมือนว่าเป็นการยิง
ด้วยการคำนวณของเธอ เธอค่อย ๆ ใช้นิ้วทำสัญลักษณ์นู่นนี่ เพื่อตีเป็นเส้น และมันก็ได้ผล เธอเอานิ้วไปวางไว้จนคำนวณเป็นทิศทางกระสุนในที่สุด
Phoenix.
“ถ้าเกิด.. เหยื่อถูกยิงบริเวณนั้น และ เหยื่อยืนไกลมากพอ และถูกยิงบริเวณที่ยืนจริง.. ก็คง.. โป๊ะเชะ!”
หลังจากได้ทิศทางกระสุน เธอก็รู้ทันทีว่า ทิศทางนั้น มาจากด้านนอกสู่ด้านใน และมีคนได้เก็บกวาดเศษกระจกไป สายตาเธอรีบหันไปยังถังขยะในทันที ก่อนที่เธอจะเปิดมันด้วยความรุนแรง
สิ่งที่เธอพบนั้น เป็นดั่งความคาดหมายของเธอ เธอได้พบเศษกระจกในถังขยะนั้นจริง ๆ เป็นข้อพิสูจน์ว่านั่นคือการพยายามทำลายหลักฐาน
ตอนที่ 2.1 - ไฟล์เสียงโทรศัพท์
Volco.
“อ่า? ฮัลโหล่... เธอมีอะไรรึเปล่า?”
Usagi.
“อ๋อเปล่าน่ะ ฉันโทรมาเช็คเฉย ๆ ว่านายหลับรึยังน่ะ พอดี ฉันอยากให้นายลองออกไปเช็คดูตรงชั้นหนังสือของฉันหน่อยน่ะ!”
Volco.
“ชั้นหนังสือหรอ.. ทำไมอ่ะ? เธอจะซื้อมาเพิ่มแล้วฝากฉันให้จัดเตรียมที่อีกแล้วรึไง?”
Usagi.
“มันก็.. ไม่รู้สิ แต่ไปจัดไว้ก็ดีนะ อ๋อใช่ จะว่าไป.. นายเมื่อไหร่จะเข้าใจล่ะว่าฉันไม่ได้ชอบนายน่ะ”
Volco.
“ห๊ะ? คือ.. ยังไงนะ?”
Usagi.
“ไม่เข้าใจรึไง ฉันก็บอกอยู่ว่าฉันน่ะ.. ไม่ได้ชอบนาย หยุดตามตอแยฉันได้แล้วหน่า..”
ก่อนที่เสียงจะตัดไป สรุปเป็นว่า นั่นคือการจบไฟล์เสียงบทสนทนาของทั้งคู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
