. เสียงอึกทึกและเสียงโห่ร้องภายในบริเวณสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย ดึงดูดให้หญิงสาวทั้งสองในชุดนักศึกษาที่หอบหิ้วทั้งกระเป๋าและหนังสือพลางเดินพลางวิ่งเข้าไปที่ขอบสระซึ่งตอนนี้แม้จะเป็นเวลาเย็นมากแล้วแต่ก็มีนีกศึกษาที่บ้างก็ยังอยู่ในชุดฟอร์มและชุดลำลองทั้งนั่งและยืนอยู่แน่นขนัดบนอัฒจรรย์รอบสระว่ายน้ำ

. "โอ้ย!ยัยอลิซ เร็วๆ เข้าสิยะ เดินเป็นคุณนายอยู่นั่นแหละ เขาจะแข่งกันแล้วนะ"

. ฟ้าใสหันมาเอ็ดเพื่อนสาวที่วิ่งตามหลังมาจนถึงขอบอัฒจรรย์ที่มองไปยังพอจะมีที่ว่างให้นั่งอยู่บ้างอย่างขัดใจ

. "จ้ะ...จ้ะ...ฉันก็รีบแล้วนะ ฟ้าใสน่ะเดินเร็วรู้มั้ย"

. หญิงสาวร่างบอบบางในชุดนักศึกษาบ่นเสียงปนหอบขณะแทรกตัวลงนั่งตามเพื่อนร่างอวบตรงมุมหนึ่งของที่นั่งริมสระซึ่งมองเห็นผู้เข้าแข่งขันกำลังเตรียมตัวอยูที่จุดสตาร์ตชัดเจน ฟ้าใสหันไปมองใบหน้าเนียนภายใต้กรอบผมสีน้ำตาลเข้มยาวเคลียไหล่ที่เป็นสีชมพูเรื่อและมีเม็ดเหงื่อผุดพราวบนหน้าผากหลางออยิ้มขณะจัดกระเป๋าและหนังสือวางบนตักจนเรียบร้อย วันนี้มีการแข่งขันคัดเลือกตัวนักกีฬาว่ายน้ำของมหาวิทยาลัยเพื่อเป็นตัวแทนแข่งขันระดับประเทศ บรรยากาศรอบสนามแข่งขันดุคึกคักเป็นพิเศษเพราะเต็มไปด้วยผู้ที่ให้ความสนใจนักกีฬาประเภทนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เข้าแข่งขันที่ยิ่งดึงดูดความสนใจของสาวๆที่มารุมล้อมส่งเสียงเชียร์อยู่รอบบริเวณสระว่ายน้ำ

. "ฟ้าใส ดูเสร็จแล้วอลิซจะกลับเลยนะ คืนนี้ต้องไปกับคุณแม่ ท่านมีนัดทานข้าวกับเพื่อน"

. "ได้ค่ะ อลิซาเบธขา~เดี๋ยวฟ้าใสขอดูพี่

ภาคินลงแข่งก่อนนะจ๊ะ ตื่นเต้นจังเลย คนอะไรไม่รู้ หล่อ รวย และเก่ง ที่ฟ้าใสมาเชียร์ก็คือผมเชียร์รุ่นพี่คนนี้คนเดียวจ่ะ^^"

. อลิซาเบธส่ายหัวไปมา ที่เธอต้องตามติดฟ้าใสมาที่นี่เพราะเพื่อนสนิทของเธอเป็นโรคใจละลายกับชายหนุ่มหล่อล่ำอยู่เป็นนิจ หากแต่หญิงสาวก็คุ้นชินเสียแล้วกับอาการเป็นๆ หายๆ ของเพื่อนหุ่นอวบที่สนิทกันมาตั้งแต่เข้ามาหาวิทยาลัยปีหนึ่งจนกระทั่งตอนนี้อยู่ปีสามแล้ว ฟ้าใสเป็นเพื่อนที่ให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่องและคอยช่วยเหลืออย่างเพื่อนที่แสนดีจนหลายครั้งอลิซาเบธก็รู้สึกโกรธไม่ลงและให้อภัยกับนิสัยบางอย่างที่ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนของคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

. . .

. "ว้าย! นั่นไง มาแล้ว มาแล้ว รุ่นพี่ปีสี่

พี่ภาคิน ตัวเต็งการแข่งขันครั้งนี้เลยนะเพื่อน"

. ฟ้าใสกรีดเสียงแข่งขันกับเสียงโห่ร้องรอบสระเมื่อร่างสูงใหญ่ที่สวมเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียวเผยให้เห็นมัดกล้ามบนแผงอกกว้างออกมายืนที่จุดปล่อยตัวขอบสระน้ำ อลิซาเบธมองเพื่อนสนิทก่อนจะหันไปมองผู้เข้าแข่งขัน

คนสุดท้ายที่เพิ่งเดินออกมา หากก็ต้องหยุดสายตาอยู่ที่ใบหน้าเรียวซึ่งมีเครื่องหน้าราวรูปปั้นอันสลักเสลา จมูกโด่ง ริมฝีปากหนาได้รูป และดวงตายาวรีที่ดูเยือกเย็นขณะจ้องตรงมายังหญิงสาวพอดีในวินาทีนั้น

. อลิซาเบธราวถูกสะกดและรู้สึกเหมือนมีพลังดึงดูดบางอย่างจากชายหนุ่มที่ก็ยืนนิ่งและมองมาในจุดที่เห็นได้ชัดเจนเสมือนหเวงเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะ แต่พลันที่เสียงนกหวีดส่งสัญญาณให้ผู้เข้าแข่งขันเตรียมตัวดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มและหญิงสาวที่ต่างอยู่ห่างในระยะที่มองเห็นต้องละสายตาออกจากกันทันที

. "อลิซไม่เคยเห็นละสิ นี่น่ะรุ่นพี่ภาคิน เรียนวิศวะปีสี่ หล่อมาก เป็นนักกัฬาว่ายน้ำตัวเต็งของมหาลัยเลยนะ พ่อเขาเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกสินค้ารายใหญ่ของเมืองไทย ผู้ชายอะไร ยิ่งดูยิ่งมีเสน่ห์ เย็นเหมือนน้ำแข็งแต่น่าเข้าใกล้จังเลย"

. ฟ้าใสพร่ำบ่นกับเพื่อนสาวพลางกระพิบตารางกับกำลังฝันหวาน อลิซาเบธเก็บความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นเอาไว้แล้วหันไปยิ้มน้อยๆ กับสาวร่างอวบ

. "หล่อๆ แบบนี้คงจะมีแฟนแล้ว ฟ้าใสอาจจะฝันสลาย"

. "เชอะ! ยัย อรไพลิน ดาวมหาลัยที่อยู่รุ่นเดียวกับเราน่ะหรอ ก็แค่นั่งรถไปด้วยกัน ยังไม่รู้ว่าจะเรียกแฟนดีรึเปล่า"

. อรไพลิน เพื่อนสาวแสนสวยรุ่นเดียวกัน มีดีกรีความงานประดับเป็นดาวของมหาวิทยาลัย กิตติศัพท์ความสวยและความเปรี้ยวนั้นใครต่างก็รู้และยอมรับ หญิงสาวหันกลับไปมองชายหนุ่มใบหน้าเยียบเย็นที่ริมสระน้ำอีกครั้ง ผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้ย่อมต้องมีผู้หญิงให้ความชื่นชมรายล้อม หากแต่ผู้หญิงที่โชคดีนั้นคือ อรไพลิน ผู้ซึ่งความงามย่อมควรคู่กันกับชายหนุ่มที่เธอเพิ่งสบตากับเขาไปเมื่อครู่ เสียงเชียร์ในสนามเริามเงียบลง ทุกอย่างดูเหมือนสงบเมื่อกรรมการที่ยืนริมสระอีกด้านยกแขนขึ้นพร้อมปืนในมือ ผู้แข่งขันต่างเข้าประจำลู่ว่ายของตนในท่าเตรียมพร้อม และเมื่อเสียปืนดังขึ้นร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในแต่ละลู่ต่างพุ่งตัวลงน้ำพร้อมกันด้วยความรวดเร็วในขณะที่บรรยากาศการส่งเสียงเชียร์ของผู้อยู่ริมสระพลันก็ดังขึ้นอีกหน

. . .

. อลิซาเบธบอกตัวเองว่าเธอไม่เคยชื่นชอบดูการแข่งขันกีฬาประเภทใด เธอเป็นสาวช่างฝันที่ชอบการอ่านหนังสือมากกว่าการมานั่งส่งเสียงโห่ร้องตื่นเต้นเวลาเห็นใครกำลังจะกุมชัยชนะด้วยการพาตัวเองเข้าสู่เส้นชัย หากแต่วันนี้เธอกลับรู้สึกว่าเกมกีฬาที่อยู่ตรงหน้าช่างน่าดึงดูดใจยิ่ง หญิงสาวมิอาจละสายตาไปตากลู่ว่าย ยามเรือนร่างอันแข็งแกร่งกำยำของผู้ที่เธอมองเห็นเมื่อครู่แหวกฝ่าละอองน้ำพุ่งเข้าสู่ผนังสระที่อยู่อีกด้านหนึ่งก่อนใครเพื่อนอลิซาเบธก้มลงเก็บกระเป๋าและหนังสือที่วางบนหน้าตักก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและพบผู้ที่เข้าเส้นชัยอันดับหนึ่งลอยนิ่งอยู่ในน้ำขณะที่ร่างบางระหงของใครคนหนึ่งในชุดนักศึกษากระโปงสั้นอวดขอเรียวยาวยืนถือผ้าขนหนูผืนใหญ่รออยู่ด้านบนขอบสระ

. "แหม...ยัยไพลินเจ้าหล่อนมาทันเวลาพอดีเชียวนะ กลัวไม่มีใครรู้รึไงว่าเป็นคู่ควงของพี่

ภาคิน"

. ฟ้าใสพูดเสียงลอดไรฟันอย่างหมั่นไส้กับภาพที่เห็น

. "เขาเป็นแฟนกันนี่ ฟ้าใส จะไปห้ามเขาได้ยังไง'

. "ยัยนี่น่ะเจ้าชู่จะตาย ฉันเพิ่งเห็นนะว่าช่วงนี้ควงกันออกนอกหน้ากับรุ่นพี่ ก่อนหน้านี้ฉันเห็นหล่อนควงตั้งหลายคน เจ้าประคู้ณ...ขอให้ควงกันอย่าเกินสามเดือน ฟ้าใสจะพอมีหวังบ้างนะคะ...ที่ภาคินขา"

. "ฝันกลางวันก็เป็น อลิซจะกลับแล้วนะ เย็นมากแล้ว มีนัดกับคุณแม่"

. "อลิซ...แม่อลิซตะแต่งานใหม่จริงหรอ"

. อลิซาเบธนิ่งไปครู่หนึ่งกับคำถามของฟ้าใสที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนภายในเกิดสุญญากาศชั่วขณะท่ามกลางเสียงอึกทึกภายนอก

. "จ่ะ อลิซไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้ อะไรที่ทำให้คุณแม่มีความสุข อลิซก็มีความสุขด้วย"

. "อลิซรู้รึเปล่าว่าแม่อลิซจะแต่งกับใคร"

. "ยังไม่รู้เลย นี่ไง...คืนนี้แม่จะเปิดตัวคนที่ขอแม่แต่งงาน แม่ให้อลิซไปทานข้าวด้วย แม่แค่บอกว่าเจาเป็นคนดี ถ้าดีจริงแม่ตะได้มีคนคอยดูแล"

. "แม่สาวน้อยช่างฝัน แม่นางบาร์บี้ จะเรียกว่าไงดียะ เดี๋ยวอลิซต้องตรวจดูความเรียบร้อยให้หมดเลยนะว่าผู้ชายคนนั้นน่ะ เป็นคนดีจริงรึเปล่ารักแม่อลิซจริงมั้ย คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจ"

. รอยยิ้มจางๆผุดขึ้นที่มุมปากของอลิซาเบธ มารดาของเธอเพิ่งโทรมาบอกเมื่อเที่ยงว่าคืนนี้จะให้เธอได้มีโอกาศทำความรู้จักกับชายคนหนึ่งซึ่งในอนาคตจะมาทำหน้าที่ พ่อ คนใหม่แทนบิดาของเธอที่เสียชีวิตไปเกือบสองปีจากอุบัติเหตุเครื่องบินตก

. . .