ครั้งนี้...ผมกลับมาแก้แค้น

:1:

เริ่ม

พ่อ[แท้]

แก...จะยื่นนิ่งทำไมห๊ะ

แม่ [แท้]

คุณคะ...ใจเย็นก่อนเถอะคะ //บอก

เฟร์ [นอ]

//รู้สึกตัว

นที [พี่ชายแท้]

พ่อครับน้องไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ...น้องก็พึ่งจะกลับมานะครับ //บอก

พ่อ[แท้]

นที...แกไม่ต้องมาแก้ตัวแท้เลย...แกดูน้องสาวแกสิ...ตัวเปียกปอนแบบนี้นะห๊ะ //ชี้+บอก

นที [พี่ชายแท้]

แต่น้องก็กลับมากับผมนะครับ //บอก

เฟร์ [นอ]

พอเถอะครับ...พี่นที พาผมออกไปจากที่นี้ทีครับ //บอก+จับแขน

พ่อ[แท้]

ไปก็ดี...ไปด้วยกันเลยนั้นล่ะ ไปสะ //ขึ้นเสียง+ชี้ไปทางประตู

นที [พี่ชายแท้]

ได้ๆพี่จะพาไปนะ...ผมไปแน่...ผมจะไปกลับมาเหยียบที่นี้อีก //บอก

เฟร์ [นอ]

ผมด้วย...ผมจะไม่กลับมาอีก...และจะไม่มีวันกลับมา //บอก

ทั้ง 2 พี่น้องเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น พี่ชายของเฟร์ได้เดินตามออกมาตรงออกมาที่มีรถจอด รออยู่ภายนอก 1คัน

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

เฟร์...เป็นอย่างไงบ้างลูก..แล้วคนข้างหลังเป็นใครล่ะลูก //ถาม

เฟร์ [นอ]

ผมจะไม่กลับมาที่นี้แล้วล่ะครับ ป๊า...พวกเขาไม่ต้อนรับผมและไล่พี่ของผมออกมาด้วยครับป๊า //ตอบ+หน้าเศร้า

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

ขึ้นรถกลับบ้านกันเถอะนะ...ม๊าคงทำข้าวเย็นรอแล้วล่ะ //บอก

นที [พี่ชายแท้]

น้องไปเถอะ...พี่จะไปพักที่บ้าน//บอก

เฟร์ [นอ]

ไม่เอาครับ...พี่นที...พี่ไปกับผมเถอะ 💭 : วันนี้คงเป็นวันที่ 19 สินะ //บอก

นที [พี่ชายแท้]

คงไม่ดีหรอกนะ..เฟร์//บอก

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

ดีสิ...บ้านพวกเราต้อนรับเสมอนะ...รีบขึ้นมาเถอะนะ พี่ชายกับม๊าคงรออยู่ //บอก

เฟร์ [นอ]

ไปกันเถอะนะครับ...ไปกับผมเถอะนะครับ 💭 : ผมได้โอกาสอีกครั้ง...ฉันไม่มีวันทำผิดผลาดอีกครั้งหรอกนะ //บอก

นที [พี่ชายแท้]

ได้สิ...รบกวนด้วยนะครับ

หลังจากจบคำพูดของ นที รถคันนั้นก็ได้ออกจากหน้าบ้านหลังนั้นทิ้งบ้านหลังนั้นไว้ด้านหลัง

#บ้าน

อาย [แม่บุญธรรม]

ยินดีต้อนรับกลับคะ...เป็นอย่างไงบ้างลูก

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

เรื่องนี้ป๊าจะเล่าให้ฟังเองนะ...เหมือนว่าจะมีลูกชายเพิ่มอีกคนแล้วด้วย//ถอยให้เห็น

ตัดจบ

กดใจ❤

กดไลค์👍🏻

กดติดตาม👥️️

เพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

โปรดติดตามตอนต่อไป

:2:

ต่อฮะ

อาย [แม่บุญธรรม]

น่าตาน่ารักมากเลยนะ...หนูชื่ออะไรลูก...กินอะไรหรือยังจ้า //รีบเดิน+จับหน้าจับตา

ภูมิ [พี่ชายบุญธรรม]

ม๊าครับ...ทำแบบนั้นใครจะตอบได้ล่ะครับ //ยืน+กอดอก

เฟร์ [นอ]

พี่ภูมิ...พูดถูกครับม๊า //บอก

อาย [แม่บุญธรรม]

ม๊า...ขอโทษจ้า //บอก+เอามือออก

นที [พี่ชายแท้]

มะ...ไม่เป็นไรครับ...ผมชื่อ นที ครับ...เป็นพี่แท้ๆของ เฟร์ นะครับ

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

อายุน้อยกว่า ภูมิอยู่สินะเนี้ย //ถาม

เฟร์ [นอ]

ผมพึ่งจะเข้าปี 2 เองนะครับ ป๊า //บอก

อาย [แม่บุญธรรม]

มานั่งทานข้าวดีกว่าจ้า...นี้เย็นมากแล้วนะลูก //บอก

ทุกคนก็ได้คุยเรื่องของพี่ชายที่ชื่อว่า...นที และได้นั่งทานข้าวเย็นด้วยกัน

อาย [แม่บุญธรรม]

เฟร์...ลูกไปดูห้องนอนให้ พี่นที สิลูก //สั่ง

ภูมิ [พี่ชายบุญธรรม]

เรื่องในครัว พี่จะช่วยม๊าทำเอง //เสริม

เฟร์ [นอ]

ครับม๊า...พี่นทีตามผมสิครับ...จะพาไปที่ห้องนอน //บอก

นที [พี่ชายแท้]

อืม...//เดินตาม

ทางขึ้นชั้น 2

นที [พี่ชายแท้]

ที่นี้อบอุ่นกว่าที่บ้านมากเลยนะ เฟร์ //หน้าเศร้า

เฟร์ [นอ]

พี่ครับ...บ้านหลังไหนๆก็เหมือนกันนะครับ...เหมือนที่ป๊าชอบบอก " คับที่อยู่ได้ แต่คับใจอยู่ยาก " //ยิ้มออกมา +เดินนำ

นที [พี่ชายแท้]

ตอนอยู่ที่บ้านหลังนั้น...พี่ไม่เคยเห็นเรายิ้มเลยนะ //เดินตาม+บอก

เฟร์ [นอ]

หรอครับ...เพราะที่นั้นรู้สึกถึงแรงกดดันรอบด้านนะครับ...แต่พี่นที มาอยู่ที่นี้ไมจำเป็นต้องกดดันอะไรเลยนะครับ...อยู่สบายๆเป็นตัวของตัวเองได้สุดๆเลยนะครับ // บอก+หยุดเดิน

นที [พี่ชายแท้]

แบบนั้นจะดีหรอ เฟร์ //ถาม

เฟร์ [นอ]

ดีสิครับ...นี้ครับห้องของพี่นที...ส่วนห้องข้างหน้าเป็นห้องพี่ภูมิส่วนห้องผมอยู่ท้ายสุดครับห้องน้ำอยู่ตรงข้ามห้องผมนะครับ //บอก+ชี้ให้ดู

นที [พี่ชายแท้]

ขอบใจนะ...ฝากไปขอบคุณท่านทั้ง 2 คนด้วย //บอก

เฟร์ [นอ]

ได้ครับ...พี่นทีครับ //ตอบรับ+เรียก

นที [พี่ชายแท้]

ว่าไง //ตอบรับ

เฟร์ [นอ]

พี่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้ทุกคนฟังได้นะครับ...ทุกคนที่นี้รับฟังทุกอย่างนะครับ //บอก+ปิดประตูให้

ตัดจบ

กดใจ❤

กดไลค์👍🏻

กดติดตาม👥️️

เพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

โปรดติดตามตอนต่อไป

:3:

ต่อฮะ

นที [พี่ชายแท้]

💭 : ไม่สบายใจ...เล่าให้ฟังได้อย่างนั้นหรอ//นอนลง+หลับไป

นที ได้หลับไปสักพักก่อนที่จะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

นที [พี่ชายแท้]

💭 : หิวน้ำจัง...ลงไปกินน้ำและไปอาบน้ำดีกว่า // ลุกขึ้น+ออกจากห้อง

นที...ลงมาชั้นล้างเห็นแสงไฟที่ห้องครัวที่ยังเปิดอยู่

อาย [แม่บุญธรรม]

เป็นเรื่องที่ม๊าไม่อยากจะฟังเลยไล่ออกมาแบบไมาเห็นหัวเลยหรือไง //เศร้า

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

ป๊าเข้าใจนะม๊า...ตอนนี้ นที อาจจะยังไม่ว่างใจเท่าไหร่เมื่อนตอนนั้นไงตอนที่ เฟร์เข้ามาใหม่ๆนะ...จะต้องใช้เวลาที่เขาจะเปิดใจด้วยตนเองนะ //บอก+ปลอบ

นที [พี่ชายแท้]

💭 : ทุคนที่นี้จะรับฟังทุกอย่างสินะ //เดินเช้ามา

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

นที...มาเอาอะไรหรือเปล่าลูก //ถาม

นที [พี่ชายแท้]

ผมลงมากินน้ำนะครับ //บอก

อาย [แม่บุญธรรม]

เดี๋ยว ม๊าจะเอามาให้นะลูก...นั่งลงก่อนนะ //ตอบรับ

นที [พี่ชายแท้]

ครับ...ขอบคุณนะครับ //บอก

ภูมิ [พี่ชายบุญธรรม]

//ยืนหลบอยู่

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

มีอะไรไม่สบายใจหรอลูก...มาเล่าให้ฟังได้นะลูก //ถาม

อาย [แม่บุญธรรม]

นี้จ้าน้ำ //ยื่นให้

นที [พี่ชายแท้]

ไม่มีอะไรหรอกครับ//ส่ายหน้า

ภูมิ [พี่ชายบุญธรรม]

นที...นายไม่ได้กดดันตัวเองใช่ไหม //ถาม+เดินเข้ามา

อาย [แม่บุญธรรม]

ยังไม่นอนหรอจ้า ภูมิ //ถาม

ภูมิ [พี่ชายบุญธรรม]

ยังหรอกนะครับ...ผมว่าจะเอาเสื้อมาให้ นที นะครับออกมาก็เห็นเดินลงมาข้างล้างนะครับ...เลยตามลงมา //ตอบ

นที [พี่ชายแท้]

ใช่ครับ...ผมกำลังกดดันตัวเองอยู่ //ตอบ

จบคำพูดขอ นที ลงความเงียบก็บกครุมล้อม ก่อนที่ นที จะเล่าให้ฟังว่า...

นที [พี่ชายแท้]

เพราะผมเป็นลูกคนโตที่ถูกกดดันในหลายๆด้านเลยทำให้กดดันตัวเองไปโดยไม่รู้ตัวนะครับ //บอก

ภูมิ [พี่ชายบุญธรรม]

นี้ตอนนี้นายไม่ใช่พี่คนโตแล้วล่ะนะ...และก็ไม่จำเป็นต้องกดดันตัวเองด้วยเข้าใจไหม //บอก

อาย [แม่บุญธรรม]

นที...ที่นี้ไม่ใช่บ้านที่กดดันนะลูก //ลุกขึ้น+มาจับไหล่นที

ภาคิณ [พ่อบุญธรรม]

ใช่นะ...นที..ไม่ต้องกดดันตัวเองแล้วล่ะนะ..ที่นี้อยากทำอะไรอยากเรียนอะไรก็ทำเอาเลยนะ //บอก

นที [พี่ชายแท้]

....ครับ..ขอบคุณนะครับ //บอก+ร้องไห้ออกมา

ตัดจบ

กดใจ❤

กดไลค์👍🏻

กดติดตาม👥️️

เพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

โปรดติดตามตอนต่อไป

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!