ณ. ย่านการค้าแห่งหนึ่งในแถบ คินาชิบะ ได้มีหญิงสาว ผมยาวดูนุ่มสลวยรูปร่างผอมเพียวจนใครๆต่างพากันเหลียวมองเธอ เธอคนนั้นชื่อ แอล เป็นคุณหนูไฮโซที่มีหน้าตาสวยงามราวกับนางฟ้า แต่นิสัยเธอ ออกจะติ๊งต๊องไปนิดแต่นั่นไม่ใช่นิสัยทั้งหมดของเธอ เธอได้เดินเข้าไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ "เฮ้ออ...ที่นี่ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสินะ เสียเวลาชมัด" แอลได้กล่าวไว้เช่นนั้นก่อนจะเดินออกมา "นี่คุณ ช่วยหลบหน่อยจะได้ไหม ฉันจะเข้าไปซื้อของ คุณยืนเกะกะขวางทางฉันอยู่นะ!" อยู่ๆก็ได้มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ก่อนที่แอลจะหันหน้าไปหาเสียงต้นสายที่พูดกับเธอ

เธอคนนั้นมีชื่อว่า น้ำฝน เธอเป็นคนที่หุ่นดี สูงพอสมส่วน แอลรู้สึกใจเต้นแรงมากที่เห็นหน้าของน้ำฝน "อ่ะ..เออ โทษทีๆ" แอลรีบหลบเพื่อเปิดทางให้กับน้ำฝนทันทีที่พูดจบ

น้ำฝน ได้เดินเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อบุหรี่นั่นเอง จนกระทั่งเธอซื้อของเสร็จและได้เดินออกมา "นี่เธอ ยังไม่กลับบ้านอีกรึไง ดึกขนาดนี้แล้วยัง ออกมายืนอยู่แถวนี้มันอันตรายนะ" น้ำฝน พูดกับแอลที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเเละเย็นชา

"อ๋อ พอดีเรายังไม่อยากกลับน่ะ เลยคิดว่าจะเดินเล่นอีกสักพัก" ยังไม่ทันที่แอลจะพูดจบ ก็ได้มีรถสุดหรูคันนึงมาจอดที่ด้านข้างของแอล

"คุณหนูครับ/คะ กลับบ้านเถอะ คุณนายเป็นห่วงคุณหนูมากนะครับ ท่านบอกว่าหายโกรธคุณหนูแล้ว" เหล่า บอดี้การ์ดเเละเมดสาวใช้ต่างพากับตรงเข้ามาหาแอล และได้บอกกับแอลเช่นนั้น.

"บอกว่าไม่ต้องตามกันมาไง ทำไมถึงขัดคำสั่งฉัน" จากน้ำเสียงที่หวานละมุน กลับกลายเป็นเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกเย็นสันหลังวาบไปในทันที

ส่วน น้ำฝน หาได้สนใจไม่ เธอจึงเดินมายืนกันด้านหน้าของแอล และพูดว่า "คุณหนูพวกนายไม่อยากกลับ ก็อย่ามาบังคับ คืนนี้ฉันจองตัวหล่อนไว้แล้ว" น้ำฝนที่พูดแบบนั้นออกไป ยิ่งทำให้แอล ใจเต้นแรงขึ้นไปอีก แอลได้จับที่ชายเสื้อยีนส์ด้านหลังของน้ำฝนไว้ เหล่าบอดี้การ์ดของแอลนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงได้ตรงเข้ามาคว้คอเสื้อของน้ำฝนกระชากอย่างแรง "คุณหนูต้องกลับกับพวกเรา เธอเป็นใคร ถึงกล้ามาขวาง!!" บอดี้การ์ด ที่กระชากคอเสื้อของน้ำฝน ได้ตะคอกใส่เธอ หวัง จะขู่ให้เธอกลัวเท่านั้น ไม่ได้อย่างทำร้ายเธอ

แต่เขานั้นคิดผิด เพราะน้ำฝน ได้ชกเข้าไปที่หน้าของ บอดี้การ์ดนายนั้นเต็มแรงจนกระเด็นออกไปห่างจากตน "อย่าเอามือสกปกๆ ของแกมาจับชุดของฉันนะเฟ้ย ไอ้งั้ง!!💢 " น้ำฝนนั้น หัวเสียเป็นอย่างมาก ที่อยู่ๆเธอก็ถูกผู้ชายที่ไม่รู้จักมาแตะเนื้อต้องตัวเธอ

"อย่างที่เธอคนนั้นพูดนั้นแหละ คืนนี้ฉันจะอยู่กับเขา พวกนายกลับไปบอกท่านแม่ด้วย " แอลพูดจบ ได้คว้า มือของน้ำฝนดึงรั้งให้เธอเดินออกจากตรงนี้

ทั้งสองคนเดินออกมาจนเหล่าบอดี้การ์ด มองไม่เห็นทั้งสองคนแล้ว แอลจึงกล่าวขอบคุณน้ำฝน "ขอบคุณนะ และขอโทษแทนคนของฉันด้วยที่ เสียมารยาทกับคุณน่ะ" แอลก้มหัวลงเล็กน้อยเเทนคำขอบคุณและขอโทษ ที่คนของเธอไปทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เสีย

" อ่าา..ช่างเถอะ ไม่ได้สนใจอะไร ว่าแต่เธอชื่ออะไร "น้ำฝน ก้มหน้าลงไปเล็กน้อยเพื่อมองหน้าของแอล "อ่ะ..เอ๊ะะ..ฉันชื่อว่า แอลค่ะ แล้วคุณละ" แอลตอบกลับแบบเขิลนิดๆเบี่ยงหน้าหลบเพราะใจเธอเต้นแรงจนไม่เป็นจังหว่ะ "เราชื่อ น้ำฝน เรียกเราว่า ฝน ก็ได้ คืนนี้เธอมาพักที่บ้านของฉันแล้วกัน " น้ำฝนพูดแนะนำตัวจบ จึงชักชวนแอลไปพักที่บ้านของเธอ "อ่ะ..อื้อ" แอลตอบตกลง

น้ำฝนจึงพาแอลกลับไปบ้าน

(ทั้งสองคนได้เดินหลับมาจนถึงบ้านน้ำฝน)

น้ำฝน ได้เปิดประตูบ้าน ก่อนจะหันมาบอกแอล "เข้ามาสิ ฉันอยู่คนเดียว ทำตัวตามสบายไม่ต้องเกรงใจ"

"งั..งั้น ขออนุญาตนะคะ" แอลตอบรับอีกฝ่ายและได้เดินเข้าไปในบ้านของอีกคน

ภายในบ้านของน้ำฝน เรียบง่ายดูสบายตามาก พื้นเรียบที่สะอาด และห้องรับแขกที่ไม่มีแม้แต่ฝุ่น

"ว้าว..ฝนคงเป็นคนที่รักสะอาดมากเลยใช่ไหมคะ "

แอลได้ถามน้ำฝน สายตาของแอลได้กวาดมองรอบๆห้องและภายในบ้าน

"ก็นิดนึง ไม่ถึงกับรักสะอาดมาก แค่ไม่ชอบที่มันมีฝุ่นก็เท่านั้นเอง และแอล เธอไม่ต้องสุภาพกับเรามากก็ได้" ฝนได้หยิบน้ำขึ้นมาดื่มหลังจากตอบกลับแอลจบ

"อ่า ได้ ว่าแต่ฝน ทานอะไรรึยัง เราจะทำให้" แอลถามน้ำฝนอีกครั้ง

" ก็เอาสิ ว่าแต่คุณหนูอย่างเธอทำอาหารเป็นด้วยเรอะ" น้ำฝนได้หลี่ตามองแอลที่ยืนหันไปหันมาเหมือนกังวลอะไรอยู่

"แหะๆ..กะ..ก็ไม่เป็น แต่จะพยายาม!!!" แอลกล่าวออกไปด้วยความมั่นใจ

"พลุ๊บบ...ฮ่าาๆๆ เธอนี่มันตลกชมัด!!" น้ำฝนหลุดขำออกมาเสียงดัง จนแอล ทำหน้าบึ้งใส่

"ขอโทษๆ 555+ พอดีเห็นหน้าเธอแล้วมันอดขำไม่ได้น่ะ" น้ำฝนขำไปพูดไป

"ฝนเธอมันคนใจร้ายอ่ะ" แอลพองแก้มใส่ฝนที่ยืนขำเธอ อยู่ตรงหน้า ก่อนจะกำมือแล้วทุบไปที่ลำตัวของฝน "นี่แนะๆ กล้าขำเราเรอะฝน" แอลได้ทุบไปที่แขนและตัวของฝนด้วยความเขิลและงอนนิดๆ

"โอ๊ยยะ โอ๊ยๆๆ..ขอโทษๆ ไม่ขำแล้วๆ" ฝนจับมือของแอลดึงมาติดลำตัวของตน ก่อนที่ทั้งสองจะสบตากัน "อ่ะ..คือว่า..เราจะไปทำอาหารให้ทานแล้วกันนะฝน"แอลรีบดึงมือของตนกลับ และรีบเดินเข้าไปหลังครัวเพื่อเตรียมลงมือทำอาหาร

ส่วนน้ำฝน จู่ๆก็หน้าแดงขึ้นมา พลางใช้มือปิดที่ปากตัวเองไว้ "นะ..น่ารักกกก ทะ..ทำไมน่ารักแบบนี้" น้ำฝนคิดในใจ พลางกลั้นไว้และเดินไปนั่งมองแอล ที่กำลังคิดเมนูว่าจะทำอะไรกินดี

" ฝน ฝนอยากกินอะไรรึป่าว" แอลกล่าวถามแต่ไม่ได้สบตารึมองมาที่ฝนแต่อย่างใด

"อะไรก็ได้ เราไม่ได้เรื่องมาก " ฝนบอกกับแอล แต่ทั้งสองคนต่างไม่สบตากันรึมองหน้ากัน

"แอล เธอมีแฟนรึยังอ่ะ" ฝนกล่าวถามแอลที่กำลังทำข้าวผัดอยู่

"ไม่มีอ่ะ เพราะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความรัก เลยไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักเท่าไหร่น่ะ" แอลตอบกลับพร้อมตักข้าวใส่จานและยกออกมาวางให้ฝนและส่วนของตนเอง "ถามทำไมเรอะฝน รึฝนจะขอเราคบ"แอลถามกลับเพียงแค่หยอกเล่นเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไร

"นั่นสิ สงสัยเพราะใจเราเต้นแรงเวลามองหน้าแอลมั้ง" ฝนตอบกลับแอลที่ถามแบบนั้น

จู่ๆทั้งสองคนก็หน้าแดงขึ้นมา เหตุเพราะพูดอะไรแปลกๆออกไปนั่นเอง

"ก่ะ..กิน กินข้าวเถอะเดี๋ยวมันจะเย็นแล้วไม่อร่อย"น้ำฝนรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

"อ่ะอื้ม" แอลตอบเพียงสั้นๆ

และทั้งสองคนก็ได้รับประทานอาหาร

หลังจากที่แอลและน้ำฝนทานข้าวเสร็จ

"เดี๋ยวเราล้างจานให้ ฝนไปอ่บน้ำเถอะ" แอลยกจานที่ทั้งคู่ทานอิ่มแล้วไปล้าง ก่อนจะหันมา และพบว่า น้ำฝนยืนใกล้ตน จนแอลนั้นตกใจ "ฝะ..ฝน ทำไมมายืนตกนี้ละ ตกใจหมด" แอลยกมือขึ้นทาบอกตัวเอง เพราะความตกใจนั้นเอง

"แอล เราดันรู้สึกแปลๆ เวลามองมาที่แอลน่ะ" ฝนตอบกลับแอลที่ยืนมองตนเองอยู่

"รู้สึกยังไงเรอะ(?)" แอลมองฝนที่ยืนใกล้ตนเองอย่างสงสัย

ฝนจับมือแอลดึงรั้งตัวอีกคนเข้ามากอดไว้ "ฝนน..ฝนทำอะไรเนี่ย ปล่อยเรานะ" แอลพยายามดันตัวออกจากตัวแอล แต่ไม่รู้ว่าทำไม ร่างกายแอลกลับร้อนวูบวาบขึ้นมาจนไม่มีแรงจะฝืนอีกคน

น้ำฝนได้ใช้ปลาย นิ้วมือจับปลายคางของแอลให้เชืดขึ้นมา เพื่อที่จะได้เห็นใบหน้าที่สวยงามของแอล "แอล เธอสวยจนน่าขย้ำจริงๆนะ" น้ำฝนพูดจบก็ก้มหน้าลงประกบจูบที่ปากของแอล แอลไม่ทันได้ตอบรับรึตอบกลับอะไร แต่กลับตอบสนองน้ำฝนไปอย่างว่าง่าย

"อื้มม..ม~"เสียงหายใจเบาๆพร้อมเสียงครางของแอล ได้หลุดออกมาให้น้ำฝนได้ยิน

ทั้งสองคนกอดกันไว้และจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่น้ำฝนจะพละปากของตนออกจากปากของแอล ที่มีน้ำลายยืดติดออกมา " เราไปต่อกันเถอะ" น้ำฝนพูดจบได้อุ้มแอลเข้าไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะกดจูบไปอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง มือของแอลได้ดึงเสื้อของน้ำฝนออก และน้ำฝนก็ได้ถอดเสื้อผ้าของตนและแอลออกจนหมด ฝนใช้ลิ้นที่ร้อนของจนกวาดโพลงปากของแอลอย่างหนัก จนแอลเริ่มหายใจไม่ทัน" อื้..อท...อื้มมม เ..ดะ..เดี๋ยวๆ ก่อนก่อนฝน เราหายใจไม่ออก"เสียงเล็กที่แหบเพราะความรู้สึกที่เหนื่อยหล้าของแอลได้พูดกลับน้ำฝน

"งั้นแอลก็หันหลังสิ ที่เหลือเราทำเอง" น้ำฝนพูดจบ ก็ได้กดหน้าของแอลติดกำแพงห้องน้ำ ก่อนจะใช้ปลายลิ้นโลมเลียที่ผิวกายของแอลจากด้านหลัง

มือเพียวเรียวบางของน้ำฝน ได้ขยับต่ำไปที่หว่างขาของแอลอย่างช้าๆ ก่อนที่จะใช้ปลายนิ้วสกิดติ่งเสียวของแอล "อ๊าาา..สส์ ฝะ..ฝน ตรงนั่นมัน..อึ๊" แอลไม่ทันพูดจบประโยค ก็ต้องครางเสียงดัง

เพราะน้ำฝนได้สอดนิ้วเข้าที่ช่องคลอดของจน และขยับเข้าออกช้าๆ

แอลเริ่มขาสั่นจนยืนไม่ไหว "อย่าพึ่งแตกสิ พึ่งจะเริ่มเองนะแอล แอลเธอนี่มันน่ารักจนเราอยากจังเธอไว้จริงๆนะ" น้ำฝน กระซิบข้างๆหูของแอลด้วยร้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกระทวย

น้ำฝนรั้งตัวของแอลมานั่งบนตัก เพราะเห็นว่าแอลดูแล้วจะยืนต่อไม่ไหว

"อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย แล้วแอลจะสนุกกับมันเอง" น้ำฝนพูดจบก็ได้ ก้มหน้าดูดงับที่ลำตัวของแอลจนเป็นรอยแดง "อ๋าาา..อ๋..ฝะ..ฝน เราจะไม่ไหว...ไหวแล้วนะ" สิ้นเสียงของแอล น้ำฝนก็ได้กระแทกนิ้วเร็ยวขึ้นเพื่อทำให้แอลเสียวกว่าเดิม

จนแอลได้น้ำแตก

ทั้งสองคนก็ได้แต่กอดกันไว้ด้วยความเหนื่อย

"แอล จากนี้เธอต้องเป็นแค่ของเราคนเดียว เข้าใจไหม" น้ำฝนได้กอดเเอลไว้ก่อนที่จะเอื้อมมือไป กดเปิดน้ำเพื่อล้างตัวเเอลและตน

"อะ..อื้ม ฝนก็ต้องเป็นแค่ของเราคนเดียวนะ" แอลกอดคอน้ำฝนไว้และตอบรับคำพูดของน้ำฝน

" แน่นอนอยู่แล้วสิ พรุ่งนี้แอลก็ต้องกลับบ้านใช่ไหม"น้ำฝนถามแอล พลางอาบน้ำไปพลาง

"แต่เราไม่อยากกลับ" แอลมองร่างกายของน้ำฝนที่โป๊เปลื่อยอยู่ และหน้าแดง

"หน้าแดงทำไมอ่ะ ตะกี้หน้าอายกว่าเยอะเลยนะ"น้ำฝนแกล้งแอลที่กำลังหน้าแดงอยู่

"ห้ามพูดถึงเรื่องน้ำอีกนะ มัน..น่าอาย"เสียงเล็กพูดเบาๆก่อนจะรีบอาบน้ำออกไปจากห้องน้ำ

"คนบ้าอะไรจะน่ารักขนาดนี้เนี่ย" น้ำฝนขำเบาๆก่อนจะอาบน้ำจนเสร็จ เเละออกไปหาแอลที่ยืนรออยู่

น้ำฝนอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาแอล และอุ้มขึ้นไปที่ห้องนอนก่อนจะวางแอลลงบนเตียง

"พรุ่งนี้เราจะไปขอ แม่แอล ให้แอลออกมาอยู่กับเรา" น้ำฝนนั่งข้าๆงแอลและพูดขึ้น หลังจากนั้นทั้งสองคน ก็ได้นอนหลับพักผ่อน กอดกันอย่างสบายใจ

แต่ทั้งสองคนหารู้ไม่ว่าพรุ่งนี้จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น.

เช้าวันถัดมา หลังจากที่ทั้งสองคนตื่นนอนจากความเหนื่อยล้า

"นี่ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว ไหนฝนบอกว่าจะพาเรากลับบ้านไง" แอบได้พูดกับอีกคนที่ยังนอนเกาะตนอยู่ " อื้ออ...ขออีก5นาที ไม่สิ อีก5ปีไปเลย" เสียงพรึมพรำๆ จากในลำคอของน้ำฝนที่ตอบกลับแอลที่ลุกนั่งอยู่ข้างๆ

"ถ้าไม่รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว เราจะเผาบ้านฝน!" แอลพูดประชดน้ำฝนที่พยายามดึงตัวแอลเข้าไปกอดอีกครั้งช

"ตื่นแล้วๆ โหยย..ใจร้ายมากอ่ะ" น้ำฝนลุกนั่งพร้อมๆกับขยี้ตาเบาๆ

และทั้งสองก็ได้ลุกไปอาบน้ำ และ แต่งตัวเสร็จ

พร้อมที่จะไปที่บ้านของแอล

"ขึ้นรถมาสิแอล" ฝนได้พูดกับอีกคนที่ยืนนิ่งอยู่

"อือ" แอลตอบรับเสียงเรียกจากอีกคนก่อนจะขึ้นไปบนรถ

และทั้งสองก็ได้ขับรถมาจนถึงบ้านของแอล

ภายในบ้านของแอล ที่มี พ่อ แม่ พี่สาวทั้งสองคนรออยู่ด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

"คุณท่านคะ คุณหนูกลับมาแล้วค่ะ" สิ้นเสียงจากเมดคนนึง แอลและน้ำฝนได้เดินเข้ามา ภายในบ้านทันที

"หนูกลับมาแล้วค่ะ ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ทั้งสอง" แอลได้โค้งตัวเล็กน้อย เป็นการแสดงถึงความมีมารยาท

ท่านพ่อ: หายไปไหนมา พ่อเคยบอกแล้วไงว่าห้าม หายไปไหนโดยที่ไม่บอกสถานที่และเวลากลับอย่างชัดเจนน่ะ!! .เสียงที่ดูดุดันนั้น ได้พูดกับบุคคลที่เป็นลูกสาวสุดที่รักของตน

แอล : หนูขอโทษค่ะท่านพ่อ.แอลได้แต่หลบหน้าไม่กล้าสบตาพวกท่าน

น้ำฝน : อย่ามาขึ้นเสียงใส่แฟนของฉัน ต่อให้เป็นพ่อก็ตาม!! . น้ำฝนหัวเสียหนักมาก มือได้โอบกอดที่เอวของแอลไว้ พร้อม พร้อมกับจ้องหน้าพ่อของแอลอย่างไม่ลดละสายตา

พี่หญิง(พี่คนโตของแอล) : แหมๆ เป็นแฟนของน้องสาวพี่นี่ ขอพี่รึยังจ๊ะ พี่จำได้ว่า พี่ไม่เคยให้ใครมาแตะตัวน้องสาวของพี่นะ.พี่สาวคนโตของแอล พูดกับน้ำฝน พลางเดินไปปัดมือน้ำฝนออก

น้ำฝน : อย่ามาแตะตัวแอล. น้ำฝนได้จับข้อมือของพี่สาวคนโตดึงออกพร้อมทั้งยังสบัดทิ้งอย่างแรง

ท่านพ่อ : เงียบๆกันหน่อย แอล ลูกต้องไปดูตัวกับคนที่พ่อเลือกให้ ห้ามปฏิเสธ!.พ่อของแอลพูดจบก็ได้ลุกไป โดยที่ท่านแม่ของเเอล มองแอลด้วยสายตาที่รังเกียจ

แอล : แต่ท่านพ่อคะ ลูกมีแฟนอยู่แล้ว. แอลยังไม่ทันได้พูดอะไรมาก ท่านพ่อก็หาได้สนใจไม่ กลับปล่อยให้แอลยืนร้องให้ ด้วยความเศร้าที่ถูกบังคับให้ไปดูตัว กับใครก็ไม่รู้ที่ตนไม่มีความรู้สึก ว่ารักรึชอบ

พี่หญิง (พี่สาวคนโตของแอล) :น้องขัดท่านพ่อไม่ได้หรอกนะ ไปดูตัวถ้าไม่ถูกใจก็ทำให้เขาไม่ชอบเราก็ได้นี่. พี่สาวของแอลได้ดึงแอลเข้ามากอดปลอบ โดยที่คอยปัดมือของน้ำฝน พลางแลบลิ้นใส่

น้ำฝนพอได้เห็นแบบนี้ยิ่งทำให้อารมณ์เสียมากขึ้นไปอีก

พี่มิ้น (พี่สาวคนรองของแอล) : มีอะไรก็บอกพวกพี่ พี่จะไม่ให้ใครมาแตะต้องแอล.สายตามองไปที่น้ำฝน บอกเป็นในๆว้าห้ามแตะต้องน้องสาวสุดที่รัก

ส่วนแอล พยายามกลั้นน้ำตาไว้ หลังจากที่ได้ร้องให้ออกมา

น้ำฝน :ก็ไม่ได้แตะนะ แค่ล้วง และขย้ำและกินไปก็แค่นั้น.น้ำฝนพูดพร้อมยักไหล่แบบไม่สนใจอะไร

แอล : นี่!! ห้ามพูดนะ. แอลเขิลหนักมาก หันไปทุบที่อกของน้ำฝน

น้ำฝน :จ้าๆ ไม่พูดๆ งั้นคืนนี้ทำอีกป่ะ.น้ำฝนได้จับมือของแอลไว้และดึงเข้ามากอดพร้อมกระซิบข้างๆหูของแอล เพื่อเป็นการกลั่นแกล้ง

แอล : จะบ้ารึไง.แอลได้ กัดไหล่ของน้ำฝนเป็นการแก้เขิล

น้ำฝน : มันเจ็บนะ สงสัยต้องโดนลงโทษ. น้ำฝนพูดจบก็ได้ดึงหน้าแอลให้เงยหน้า ก่อนจะประกบจูบลงไป

พี่สาวทั้งสองคนของแอล : ฉันอยู่ตรงนี้ได้ ม่ายต้องเป็นห่วงกันน🙁~~.ยืนมองพร้อมร้องเพลง

แอล/น้ำฝน :. รีบพละออกจากันทันที เพราะลืมตัว

พี่สาวทั้งสองคนของแอล : เชอะ...ไม่สนแล้ว ไปหาเที่ยวดีกว่า เบื่อคนรักกัน.พี่สาวทั้งสองคนเดินออกไปพร้อมกับความงอนน้องสาวของตัวเอง

น้ำฝน : พี่เธอนี่ตลกดีนะ เหมือนเด็กเลยละ.กระซิบด้านข้างหูของแอล

แอล : ก็ปกตินะ ทุกทีจะแหกปากร้องเพลงดังกว่านี้อีก.ตอบกลับพร้อมกับขำไปด้วย

น้ำฝน : พรุ่งนี้เราจะไปจัดการคนที่มาดูตัวกับแอลด้วย อย่ามาขวางละกัน

แอล :จะบ้าเรอะ ห้ามทำอะไรบ้าๆนะ

และทั้งสองคนก็เดินไปคุยไป จนมาถึงห้องนอนของแอล

เหตุการณ์ต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น โปรดติดตามตอนต่อไป-,.-