ผมไม่ใช่ Sex Toy ของใคร
sex 01
แสงแดดยามเย็นสาดส่องเข้ามาภายในร้านเบเกอรี่ แสงสีทองสาดเข้ามากระทบกับร่างของเด็กชายที่กำลังเดินเช็ดโต๊ะอย่างตั้งใจ
เสียงกระดิ่งเล็กๆที่ติดอยู่บนประตูดังขึ้นเป็นสัญญาณบ่งบอกว่ามีลูกค้ากำลังเข้ามา
ก่อนจะปรากฏร่างของหญิงสาวหน้าตาดีเดินเข้ามา สายตาของเขากวาดไปทั่วบริเวณ
น่านน้ำ
เอ่อ..ส่ะ..สวัสดีครับ!
เสียงหวานของเด็กหนุ่มดังขึ้นในบรรยากาศที่เงียบจนทำให้หญิงสาวต้องหันมอง
น่านน้ำ
ม่ะ..ไม่ทราบว่าคุณลูกค้า..ต้องการอะไรรึเปล่าครับ..//น้ำเสียงตะกุกตะกักไม่เป็นธรรมชาติ
พันไมล์
อ๋อ..พอดีว่าฉันอยากขอพบผู้จัดการร้านนี้หน่อยน่ะ
น่านน้ำ
เอ๋..!?//ดวงตาเปล่งประกายด้วยความสงสัย
น่านน้ำ
ม่ะ..มีอะไรรึเปล่าครับ
น่านน้ำ
ตอนนี้..ตอนนี้เจ่เจ้ไม่ค่อยว่างครับ
น่านน้ำพูดเสียงเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ ริมฝีปากเม้มแน่นเป็นเส้นตรง
น่านน้ำ
อ่ะ..เอาเป็นว่า..คุณลูกค้าเชิญนั่งก่อนนะครับ
พันไมล์
อืม..//เดินมานั่งตรงโต๊ะที่น่านน้ำยืนอยู่
น่านน้ำ
//ยืนเกร็ง+มือทั้ง2ข้างจับชายเสื้อไว้แน่น
บรรยากาศกลับมาเงียบอีกครั้ง น่านน้ำรู้สึกถึงความตึงเครียดที่เข้ามาภายในหัวใจของเขา
พันไมล์
ฉันเป็นเพื่อนกับผู้จัดการที่นี่น่ะ
น่านน้ำ
อ่ะ..หือ..?//เงยหน้าขึ้นมองพันไมล์เล็กน้อย
พันไมล์
นายลองไปเรียกเขามาหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา
น่านน้ำ
เพื่อนของเจ่เจ้หรอ..//พึมพำเบาๆ
น่านน้ำพยักหน้าหงึหงักก่อนจะรีบเดินไปหลังร้านทันที
หลินเอิน
ไหน..เพื่อนเจ้อยู่ไหนคะ?//เดินออกมาจากหลังร้าน
น่านน้ำ
ค่ะ..คนนั้นครับ..//ชี้พันไมล์ที่กำลังปัดโทรศัพท์เล่น
หลินเอินมองไปทางเดียวกับนิ้วของน่านน้ำที่กำลังชี้
หลินเอิน
อ้าว..พันไมล์//เดินไปหา
พันไมล์
//เงยหน้ามองไปตามทางต้นเสียง
หลินเอิน
มีอะไรจะคุยกันฉันงั้นหรอ?//นั่งลงข้างๆ
น่านน้ำ
//เดินมาหยุดยืนข้างๆหลินเอิน
พันไมล์
เรื่องพี่ของฉันนี่แหละ..
หลินเอิน
อีกแล้วหรอ..เล่าให้ฉันฟังได้นะ//พูดพลางยื่นมือออกมาโอบบ่าพันไมล์
พันไมล์ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองน่านน้ำที่ยืนเกร็งมองพื้นข้างๆหลินเอิน
พันไมล์
ให้เขาออกไปก่อนได้ไหม..ฉันอยากคุยกับแก2ต่อ2
หลินเอิน
อืม..//หันมามองน่านน้ำ
น่านน้ำ
น่านได้ยินแล้วครับ..//ค่อยๆเดินออกไปทำงานของตัวเองต่อ
เมื่อน่านน้ำเดินแยกออกไปพันไมล์ก็เริ่มระบายเรื่องที่ตนกำลังเจอ น้ำตาค่อยๆไหลเพราะความเสียใจและเหนื่อยล้า น่านน้ำแอบเหลือบมองเป็นระยะที่หลินเอินกำละปลอบพันไมล์อย่างอ่อนโยน
สองสาวนั่งคุยกันอยู่นานสองนานก่อนที่พันไมล์จะค่อยๆรู้สึกดีขึ้นทีละนิด
หลินเอิน
ไม่เป็นไรนะ..//ลูบหลังพันไมล์
พันไมล์
ฉันเหนื่อย..เมื่อไหร่พี่ฟ้าจะเลิกทำอะไรชั่วๆแบบนี้//น้ำเสียงแตกหัก
หลินเอิน
สักวัน..ฉันเชื่อว่าเขาต้องรู้ตัว//เช็ดน้ำตาให้พันไมล์
หลินเอิน
ถ้าทนไม่ไหวก็มาหาฉัน ฉันจะอยู่กับแกเสมอ
พันไมล์
ขอบคุณนะ..//ยิ้มเศร้า
พันไมล์
ฉันโอเคขึ้นมากแล้ว..
พันไมล์ยังคงมีเสียงสะอื้นเล็กน้อย เขาหันไปมองน่านน้ำที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่ที่โต๊ะด้านหลัง
พันไมล์
ว่าแต่..คนนั้นพนักงานใหม่หรอ
หลินเอิน
//หันไปมองน่านน้ำ
หลินเอิน
เขาชื่อ น่านน้ำ เป็นเด็กที่แม่ของฉันรับเลี้ยงมาตั้งแต่อายุแค่2ขวบ
หลินเอิน
ฉันก็เพิ่งจะได้สนิทกันเมื่อสัปดาห์ก่อน
พันไมล์
ใช่เด็กคนที่แกเคยบอกว่าแม่ของแกรับเลี้ยงและพาไปอยู่ฝรั่งเศษนั่นอะนะ
หลินเอิน
ท่านไม่ค่อยว่างน่ะเลยส่งน่านน้ำมาอยู่กับฉัน
หลินเอิน
แต่น้องมันอยู่ไม่นิ่งนี่สิ อยากจะช่วยพนักงานล้างจานเช็ดโต๊ะฉันบอกไม่ต้องก็ไม่ฟัง
หลินเอิน
ทำได้ทุกอย่างยกเว้นการพูดกับคนอื่นๆอะนะ
พันไมล์
อ่ะ..ฮ่าๆ ก็..น่ารักดีนะ//ยิ้มอ่อนๆก่อนจะเหลือบมองน่านน้ำ
sex 02
ณ ร้านเบเกอรี่ เวลา 17:00น.
พันไมล์
โห..เย็นมากแล้วนี่ ฉันคงต้องกลับแล้วล่ะ
หลินเอิน
//หันไปมองนาฬิกาบนฝาผนัง
หลินเอิน
แล้วว่าแต่อยากกินอะไรมั้ย ฉันให้ทานฟรี
พันไมล์
เอ๋..! ไม่เป็นไรๆฉันซื้อดีกว่า
หลินเอิน
เอาน่า ถือว่าปลอบใจนะ
พันไมล์
..ถ้าอย่างนั้น//มองหลินเอินดวงตาเป็นประกาย
พันไมล์
ฉันรับไว้ก็ได้..ขอเป็นชูโรสนะ
หลินเอิน
ว่าแล้ว..แกต้องกินชูโรส
หลินเอิน
หึ..แต่ว่ามันหมดนี่สิ วันนี้ชูโรสขายดีมากเลย
หลินเอิน
เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะไปทำให้ก็แล้วกันนะ
พันไมล์
ถ้าอย่างนั้น..ฉันเอาอย่างอื่นก็ได้
หลินเอิน
เถอะน่า..ทำสดใหม่นี่อร่อยเลยนะ
พันไมล์
แต่..ฉันต้องรีบกลับไม่มีเวลารอแล้วนี่นา
หลินเอิน
ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเอาไปส่งให้
พันไมล์อ้าปากจะพูดแต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง หลินเอินก็พูดแทรกขึ้นราวกับรู้ว่าพันไมล์จะพูดอะไร
หลินเอิน
ไม่ต้องบอกว่าเกรงใจ ฉันยินดี//น้ำเสียงจริงจัง
เมื่อเห็นท่าทางของหลินเอิน พันไมล์ก็ห้ามอะไรไม่ได้เขาทำได้แค่พยักหน้ายินยอม
หลินเอิน
ไม่เป็นไร แกกลับเถอะเดี๋ยวจะโดนพี่ฟ้าบ่นเอานะ
พันไมล์
งั้น..ฉันไปก่อนนะ ไว้เดี๋ยวจะรอแกเอาชูโรสมาส่ง
หลินเอิน
ได้เลย..กลับดีๆล่ะ
ทั้งสองร่ำลำกันก่อนที่พันไมล์จะขอตัวกลับ เมื่อพันไมล์เดินพ้นหน้าร้านไปแล้วหลินเอินก็ลุกขึ้นยืนและตรงไปหลังร้าน
น่านน้ำ
//นั่งเล่นตุ๊กตาก่อนจะเหลือบไปมองหลินเอิน
น่านน้ำ
จ่ะ..เจ่เจ้! ไปไหนหรอ..
น่านน้ำไม่รีรอเขารีบอุ้มตุ๊กตาหมีตัวโปรดเข้ามาแนบ-อกก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งตามหลินเอินไปทันที
หลินเอิน
หืม.เจ้จะไปทำชูโรสให้เพื่อนค่ะ
หลินเอิน
น้องน่านนั่งเล่นหน้าเคาน์เตอร์ไปก่อนนะคะ
เมื่อได้ยินคำว่าทำชูโรสน่านน้ำก็ตาเบิกกว้าง
น่านน้ำ
น่ะ..น้องทำด้วยได้มั้ย น้องอยากช่วย
หลินเอิน
วันนี้น้องน่านก็ช่วยเจ้เยอะแล้วนะ//ลูบหัวน่านน้ำอย่างอ่อนโยน
หลินเอิน
ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเจ้ทำเอง
น่านน้ำ
แต่น้องอยากช่วยจริงๆนะ..
น่านน้ำ
เจ่เจ้ทำงานเยอะกว่าน้องอีก..น้องอยากช่วยเบาแรง
ต่อให้หลินเอินจะปฏิเสธอีกครั้ง คำตอบของน่านน้ำก็ยังเหมือนเดิม
น่านน้ำ
ให้น้องช่วยเจ่เจ้นะ..น้องจะไม่ดื้อไม่กวนเจ่เจ้แน่นอน!//น้ำเสียงแน่วแน่
หลินเอิน
เฮ้อ~ โอเคๆงั้นเราไปทำชูโรสกัน
น่านน้ำแววตาเปล่งประกายทันที
หลินเอิน
//เอาชูโรสใส่กล่อง
น่านน้ำ
//ยืนมองด้วยสายตาตื่นเต้น
น่านน้ำ
เพื่อนเจ่เจ้สั่งเยอะจังเลย เขาจะกินหมดหรอ?
หลินเอิน
เปล่า..เจ้ทำให้เขาฟรีน่ะ
หลินเอิน
ที่ทำตั้ง3กล่องเพราะเจ้ทำเผื่อคนที่บ้านเขาด้วย//พูดขณะหยิบกล่องชูโรสใส่ถุงทีละกล่องอย่างเบามือ
น่านน้ำ
อ๋อ..//พยักหน้าหงึกหงัก
น่านน้ำ
แล้ว..แล้วน้องขอชูโรสที่เจ่เจ้ทำเหลือในถาดได้มั้ย
หลินเอินยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวน่านน้ำเบาๆ
หลินเอิน
ได้อยู่แล้ว..เจ้ก็ตั้งใจทำเผื่อน้องน่านนั่นแหละ
หลินเอิน
งั้นน้องน่านอยู่ทานชูโรสไปก่อนนะคะ เจ้ขอตัวเอาขนมไปส่งเพื่อนที่บ้านก่อน
หลินเอินบีบแก้มน้องชายเบาๆก่อนจะหยิบถุงใส่กล่องชูโรสเดินออกจากร้านไป
แต่ไม่ทันก้าวถึงพื้นดินหลินเอินก็ทรุดตัวลงจนทำให้น่านน้ำที่ยืนมองอยู่ไกลๆตกใจ
น่านน้ำ
จ่ะ..เจ่เจ้!//รีบวิ่งมาพยุงหลินเอิน
หลินเอิน
อ่ะ..โอ๊ย..//กุมขมับ
น่านน้ำ
เจ่เจ้เป็นอะไร..//เสียงสั่นเพราะเป็นห่วง
หลินเอิน
อยู่ๆเจ้ก็ปวดหัวขึ้นมาน่ะ..
น่านน้ำ
ปวดหัวหรอ..งั้นแบบนี้เจ่เจ้ขับรถไม่ได้นะ
น่านน้ำ
ไม่งั้น..อันตรายแน่ๆน้องไม่ให้เจ่เจ้ไปแล้วน้องเป็นห่วง
น่านน้ำเสียงสั่นเครือเพราะกลัวว่าหลินเอินจะเป็นอะไรไป หลินเอินยิ้มบางๆก่อนจะลูบแก้มน่านน้ำอย่างอ่อนโยน
หลินเอิน
ถ้าเจ้ไม่ไปเพื่อนเจ้ก็ไม่ได้ขนมสิคะ
หลินเอิน
แล้วก็ชูโรสจะไม่อร่อยด้วยนะถ้าทำทิ้งไว้ค้างคืน
น่านน้ำเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง
น่านน้ำพูดออกมาเสียงสั่นอย่างลังเล
น่านน้ำ
ด่ะ..เดี๋ยวน้องไปเอง..เจ่เจ้พักนะ
หลินเอิน
แต่น้องน่านขับรถยังไม่คล่องเลยนะคะ
น่านน้ำ
น่ะ..น้องพอขับได้แล้ว เจ่เจ้เชื่อน้องนะ
ถึงแม้หลินเอินจะไม่อยากให้น่านน้ำไปเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุแต่น่านน้ำก็ยังคงดื้อไม่ยอม
หลินเอิน
เฮ้อ..ค่ะ เจ้ยอมแล้ว
หลินเอิน
เดี๋ยวเจ้ไปส่งหน้าร้านนะ
น่านน้ำตอบด้วยความมั่นใจ หลินเอินจึงยอมพาน่านน้ำออกมานอกร้านก่อนจะตรงไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไม่ไกลจากร้าน
หลินเอิน
นี่..ทางไปบ้านเพื่อนเจ้//ยื่นโลเคชั่นให้
หลินเอิน
อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี้เอง เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่
หลินเอิน
ไปถึงถ้ามีคนถามก็บอกไปเลยนะว่า มาส่งของให้คุณ พันไมล์
น่านน้ำ
อื้ม!..น้องเข้าใจแล้ว
น่านน้ำพูดพลางหยิบหมวกกันน็อคที่มีหูแมวขอบเป็นแสงนีออนสีฟ้าขึ้นมาสวม
หลินเอิน
ขับรถดีๆนะ ถ้าไม่ถึงจุดหมายห้ามจอดด้วย
หลินเอิน
กลางค่ำกลางคืนมันอันตรายเจ้เป็นห่วง
น่านน้ำ
น้องจะระวัง//น้ำเสียงหนักแน่น
หลินเอิน
หึ..โอเคๆ งั้นก็ไปเลย
หลินเอิน
ขับช้าๆล่ะไม่ต้องรีบเดี๋ยวจะล้มเอา
น่านน้ำ
เจ่เจ้ก็ไปพักผ่อนด้วย!
น่านน้ำพูดจบเขาก็สตาร์ทรถและเริ่มขับออกไปทันทีด้วยความเร็วที่พอดี
หลินเอินยืนมองน่านน้ำที่ค่อยๆขับหายเข้าไปในความมืดอย่างห่วงๆ
sex 03
น่านน้ำขับรถมอเตอร์ไซค์มาถึงทางเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เขาขับเข้าประตูรั้วเหล็กดัดลวดลายสวยงามอย่างช้าๆ
น่านน้ำ
หลังนี้รึเปล่านะ..//จอดรถ+ถอดหมวกกันน็อค
น่านน้ำค่อยๆลงจากรถและหยิบถุงใส่ชูโรสขึ้นมา เขายืนมองคฤหาสน์แววตาไม่แน่ใจ
ในขณะเดียวกันมือปริศนาค่อยๆเอื้อมมาแตะบ่าน่านน้ำจากด้านหลังทำเอาน่านน้ำสะดุ้งโหยง
ชายร่างใหญ่ท่าทางดูน่ากลัวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน มือของเขาค่อยๆปล่อยบ่าน่านน้ำแต่สายตายังคงจ้องเขม็ง
น่านน้ำ
อึก..//เงยหน้ามองธีโอตัวสั่น
น่านน้ำเงยหน้ามองธีโอแค่เสี้ยววิก่อนจะรีบก้มหน้าลงมองพื้น
น่านน้ำ
ผ่ะ..ผม..ผมมาส่งของให้คุณพันไมล์ครับ..//พูดเสียงเบา
น้ำเสียงที่ดูดุดันเมื่อครู่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงปกติ
ธีโอ
คุณพันไมล์กำลังยุ่งอยู่น่ะครับ แต่เขาได้สั่งผมไว้แล้วว่าให้พาคนที่มาส่งชูโรสเข้าบ้าน
น่านน้ำยืนนิ่งก้าวขาไม่ออก เขาได้แต่ยืนตัวสั่นอยู่กับที่
น่านน้ำ
ค่ะ..คุณเอาไปให้เองได้ไหมครับ..//ยื่นชูโรสให้ธีโอ
ธีโอมองท่าทางของน่านน้ำก็เข้าใจว่าน่านน้ำยังกลัวเขาอยู่
ธีโอ
นี่..คุณไม่ต้องกลัวหรอก ผมเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณพันไมล์
ธีโอพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินนำน่านน้ำเข้าไปในตัวคฤหาสน์
ธีโอ
เดี๋ยวผมพาไปในห้องครัว
น่านน้ำ
ครับ..//เดินตามหลังธีโอ
ธีโอพาน่านน้ำมาถึงห้องครัว แต่ทว่าเขาดันหยุดนิ่งหน้าประตูอย่างกระทันหันทำให้น่านน้ำที่เดินตามหลังเกือบชน
น่านน้ำ
!?//สะดุ้งตกใจเสียงธีโอก่อนจะยืนแข็งทื่อ
เสียงตะโกนของธีโอทำให้คนในครัวหันมามอง
ชายร่างกายกำยำน่าเกรงขามพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นปนโมโห เขาก้าวเท้าเข้ามาหาธีโออย่างรวดเร็ว
หมื่นฟ้า
ไหนล่ะ..หาคนให้กูได้รึยัง
หมื่นฟ้าจ้องธีโอเขม็งก่อนสายตาของเขาจะเหลือบไปเห็นน่านน้ำที่ยืนอยู่ด้านหลังบอดี้การ์ด
แขนที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดยกขึ้นราวกับจะจับกระชากคนด้านหลังแต่กลับโดนธีโอขวางไว้ก่อน
ธีโอ
คู่นอนของคุณชายยังไม่มาครับ..//ยืนบังน่านน้ำเหมือนกำลังปกป้อง
น่านน้ำ
//ไม่กล้าสบตา+ยืนตัวสั่น
หมื่นฟ้า
ถ้ายังไม่มา..แล้วนั่นใครวะ!?//น้ำเสียงหงุดหงิด
ธีโอ
เด็กนี่มาส่งชูโรสที่คุณหนูพันไมล์สั่งไว้ครับ
เมื่อได้ยินคำตอบของธีโอหมื่นฟ้าก็ชักสีหน้าโมโหขึ้นมาทันที
หมื่นฟ้า
น้องกูไม่ได้บอกกูหนิว่าจะมีของมาส่ง
หมื่นฟ้า
นี่มึงคิดจะช่วยไอ้คนพวกนี้อีกแล้วใช่มั้ย!?
ธีโอ
ไม่ใช่นะครับคุณชาย..คุณหนูเขาสั่งไว้จริงๆ//น้ำเสียงจริงจังแต่ก็ฟังดูสั่นๆ
หมื่นฟ้ายิ่งโกรธหนักขึ้นไปอีก เขาผลักธีโอจนร่างเซไปตามทางแรงที่ผลักก่อนจะยื่นมือหนาบีบคางน่านน้ำ
หมื่นฟ้า
//จ้องหน้าน่านน้ำ
หมื่นฟ้า
เหอะ..หน้าตาขี้เหร่ชิบหาย มึงหาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วรึไง!//หันไปมองธีโอ
ธีโอ
ก็เด็กนี่ไม่ใช่คนที่ผมเรียกมา เขาแค่มาส่งชูโรสจริงๆครับ
ธีโอพยายามพูดเกลี้ยกล่อมแต่มันเหมือนราดน้ำมันใส่กองเพลิง
หมื่นฟ้าโมโหหนักกว่าเก่าสายตาจ้องมองต่ำไปยังถุงใส่ชูโรสที่น่านน้ำกำไว้แน่นจนสั่น เขาคิดว่าทั้งหมดมันเป็นการจัดฉาก
หมื่นฟ้า
ปกป้องกันดีชิบหาย..//น้ำเสียงเยือกเย็น
หมื่นฟ้า
มึงคิดว่ากูโง่หรอวะ! กี่คนแล้วที่มึงเรียกมาแต่สุดท้ายมึงก็อ้างนู่นอ้างนี่เพื่อปกป้อง
หมื่นฟ้า
รอบนี้กูไม่เชื่อมึงหรอก..ไอ้..
หมื่นฟ้าหยุดคำพูดไว้แค่นั้นก่อนจะกระชากแขนน่านน้ำจนมือที่ถือถุงชูโรสตก
น่านน้ำ
อ่ะ-โอ๊ย!!//ร้องลั่นด้วยความเจ็บ
หมื่นฟ้า
มึงมานี่!//ลากน่านน้ำเดินออกไปจากห้องครัว
น่านน้ำ
จ่ะ..จะพาผมไปไหน!..ปล่อยนะ!//พยายามขัดขืน+แกะมือหน้าที่เต็มไปด้วยเส้นเลือกออก
ธีโอ
คุณชายหยุดนะครับ!//รีบตามไป
ธีโอ
ใจเย็นๆก่อนนะครับ..อีกแค่10นาทีคนที่ผมเรียกก็กำลังมาแล้ว คนนี้ไม่ใช่จริงๆ
น่านน้ำ
ค่ะ..คุณช่วยผมด้วย..//หันไปมองธีโอด้วยแววตาประกายน้ำตา
หมื่นฟ้า
เหอะ..//มองน่านน้ำ
หมื่นฟ้าอุ้มน่านน้ำขึ้นพาดบ่าก่อนจะพาขึ้นไปด้านบนโดยไม่สนใจเสียงร้องของน่านน้ำและเสียงห้ามของธีโอ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
