[Eiya:1]

ตอนที่1:เมืองไร้เงา

เสียงลมพัดหวีดหวิวผ่านช่องหน้าต่างไม้เก่าคร่ำ เสียงนั้นไม่ต่างอะไรจากเสียงกรีดร้องของวิญญาณที่ยังไม่หลุดพ้น เด็กสาวคนหนึ่งนั่งกอดเข่าบนเตียงไม้เก่า กลั้นหายใจอยู่ในเงามืดของห้องครัว— เธอมีนามว่า ซิน

ดวงตาของเธอข้างหนึ่งสีฟ้า อีกข้างสีแดง เป็นสิ่งที่ไม่มีใครในเมือง "อีเธอร์วู้ด" เคยเห็นมาก่อน และนั่นทำให้เธอกลายเป็นคนแปลกหน้าตลอดมา

“ซิน… เขาอยู่แถวนี้…” เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้นข้างหู

ซินสะดุ้งสุดตัวแต่ยังไม่ทันได้กรีดร้อง มือหนึ่งก็จับปากเธอไว้แน่น

“ชู่ว์... เป็นเราเอง คริส”

เสียงเพื่อนสนิทของเธอทำให้ความตื่นตระหนกจางหายไปเพียงนิดเดียว

แต่เงานั้น... เงาของมัน...ปีศาจตัวสีแดงมีปากขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้า และตาขนาดใหญ่อยู่ตรงอก— มันเดินผ่านหน้าต่างอย่างเงียบงัน ราวกับรับรู้ว่ามีใครกำลังแอบมองอยู่จากในเงามืด

คริสพยักหน้าให้ซิน แล้วชี้ไปทางประตูไม้เก่าๆ ที่ปิดไว้ด้วยโซ่เส้นเดียว

“เราต้องออกจากที่นี่...คืนนี้”

ซินส่ายหน้าเบา ๆ มือสั่นระริก

“เรา... เราทำไม่ได้ คริส มันฆ่าทุกคนไปแล้ว เราจะหนีไปไหนได้...”

คริสไม่ตอบ แต่จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสองสีของซิน

“ในเมืองนี้ มีสิ่งที่มันกลัวอยู่... และเธอคือกุญแจ ซิน”

ดวงตาสีแดงในดวงตาของเธอเรืองแสงแผ่วเบา ราวกับเปลวเทียนแรกที่ถูกจุดขึ้นในความมืด

ไม่มีใครเคยบอกเธอมาก่อนว่ามันคือพลัง

และไม่มีใครเคยเตือนว่า พลังนั้นจะเปลี่ยนโลกใบนี้... ไปตลอดกาล

ตอนที่2:ประตูแห่ง..

เสียงโซ่เหล็กที่พันรอบลูกบิดประตูดังกรอบแกรบ ขณะที่คริสพยายามคลายมันช้าๆ ระวังไม่ให้เกิดเสียง

ซินยืนตัวสั่นข้างๆ มือยังจับเสื้อคริสไว้แน่นราวกับเด็กกลัวฟ้าร้อง

เธออยากจะหนี อยากจะหายไปจากเมืองนี้ — เมืองที่พระอาทิตย์ไม่เคยขึ้นอีกเลยตั้งแต่ “คืนอำมหิต” เมื่อสามวันก่อน

“คริส...” เธอกระซิบเสียงสั่น

“เราจะไปไหนกัน?”

“ไปหาความจริง” คริสตอบพลางปลดโซ่เส้นสุดท้ายออก “และหาทางจบเรื่องนี้ให้ได้”

เขาเปิดประตูออกช้า ๆ

สิ่งที่รออยู่ด้านนอกไม่ใช่ปีศาจหรือศพจำนวนมาก แต่เป็นหมอกหนาทึบ และแสงไฟสีเขียวสลัว ๆ ลอยอยู่กลางอากาศราวกับผีเสื้อเรืองแสง

“อย่าตามแสงพวกนั้น” คริสหันมากำชับ

“ทำไมล่ะ?” ซินถาม

“เพราะมันจะพาเธอไปยังที่ที่...ไม่มีทางกลับมาได้อีก”

พวกเขาก้าวลงจากบ้านร้างทีละก้าว ผ่านตรอกแคบ ๆ ที่เคยเป็นตลาดสด ตอนนี้เต็มไปด้วยเลือดแห้งกับรอยครูดบนพื้นราวกับมีบางสิ่งถูกลากไป

ทันใดนั้น เสียงกระทืบเท้าดังขึ้น

ตึก... ตึก... ตึก...

ไม่ใช่เสียงเดินของมนุษย์.

แต่เป็นเสียงของมัน...

ปีศาจ

คริสคว้าข้อมือซินแล้ววิ่งสุดแรง

ซินหอบหายใจแรง พื้นหินเปียกลื่นจนเธอลื่นเกือบล้มหลายครั้ง

แต่เธอไม่ยอมหยุด เพราะเธอรู้ว่า หากหยุด—เธอจะไม่มีโอกาสได้วิ่งอีกเลย

พวกเขาพุ่งเข้าไปในอุโมงค์ใต้ดินที่ซ่อนอยู่ใต้รูปปั้นนักรบโบราณ

เมื่อประตูหินปิดลงเบื้องหลัง ความเงียบเข้าครอบงำ

“ฮ่า... ฮ่า...”

ซินทรุดลงกับพื้น พยายามหายใจให้ทั่วปอด

“เราจะหนีแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่...”

คริสหันมามองเธอ

แต่ก่อนจะตอบ — เขาหยุด

สายตาจ้องไปยังผนังหินเก่าแก่ซึ่งเต็มไปด้วยสัญลักษณ์ประหลาดเรืองแสงแดงและฟ้า

สัญลักษณ์เดียวกับที่ปรากฏในดวงตาของซิน

“พระเจ้า...” คริสพึมพำ

“อะไรน่ะ?” ซินถามเสียงเบา

“ซิน... ที่นี่ไม่ใช่อุโมงค์ธรรมดา มันคือ ประตู”

แสงในผนังเริ่มเปล่งประกาย

เสียงกระซิบแปลก ๆ ดังขึ้นรอบตัว เหมือนเสียงจากอีกโลกหนึ่ง...

แล้วประตูก็ เปิดออก

สุดยอดเลย! ได้เลยครับ เราจะจัดเต็มตอนต่อไปด้วยทั้ง 3 อย่างที่คุณเลือก — โลกใหม่, ความลับของดวงตาซิน, และการไล่ล่าจากฆาตกร! เตรียมใจไว้ให้ดี เพราะตอนนี้จะเข้มข้นขึ้นแน่นอน 🔥

ตอนที่3:โลกคู่ขนาน

ประตูหินโบราณค่อย ๆ แยกตัวออก แสงสีแดงและฟ้าพุ่งออกมาราวกับสายฟ้าที่ไร้เสียง

ซินเบิกตากว้าง ดวงตาของเธอเริ่มเรืองแสงเองโดยไม่รู้ตัว — ข้างขวาสีฟ้าระยิบราวน้ำแข็ง ข้างซ้ายแดงสดดั่งเปลวไฟ

คริสยืนอึ้ง

“ดวงตาของเธอ... มัน ปลดผนึกประตูนี้ได้เอง...”

ก่อนที่เธอจะทันได้ถามอะไร ร่างทั้งสองก็ถูกดึงเข้าสู่มิติใหม่ — โลกที่ไม่มีแผนที่ใดบันทึกไว้...

___

พวกเขาตกลงบนพื้นหญ้านุ่มๆ ที่เปล่งแสงสลัว ท้องฟ้าเหนือหัวเป็นสีม่วงเข้มมีดวงจันทร์สามดวงเรียงกันเป็นแนวโค้ง

ต้นไม้สูงเท่าหอคอย สายลมพัดอ่อนๆ

“ที่นี่...ที่ไหน?” ซินถามเบาๆ

คริสก้มลงแตะพื้น “นี่ไม่ใช่โลกของเรา นี่คือ อินฟินัส — ดินแดนที่ถูกลืม”

ก่อนเธอจะตอบ เสียงคำรามแหลมสูงก็ดังแว่วจากทางด้านหลัง

ตึก... ตึก... ตึก...

เสียงฝีเท้านั้นตามมาอีกครั้ง

“เป็นไปไม่ได้... มันทะลุผ่านประตูตามมาได้ยังไง!” คริส สบถ

ปีศาจแดงนั่นค่อย ๆ ก้าวออกมาจากความมืด มันต้องเธอเขม็งซินสัมผัสได้เลยว่ามันกำลังจ้องเธออย่างจงใจ

เหมือน...รู้จักเธอมาก่อน

จู่ๆ แสงจากดวงตาของซินก็พุ่งขึ้นอีกครั้ง คราวนี้แรงจนพื้นสั่น

ปีศาจหยุดชะงักไปก้าวหนึ่ง ก่อนจะคำรามเสียงต่ำราวกับสัตว์

“ซิน! เธอควบคุมพลังนั้นได้ยังไง!?” คริสถามด้วยความสงสัย

ซินส่ายหน้า รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกระซิบอยู่ในหัวเธอ เสียงนั้นฟังดูคุ้นเคย ราวกับ...

> "เธอคือลูกหลานคนสุดท้ายของพวกเรา..."

"ผู้เฝ้าดวงตา — ดวงตาทั้งสองข้างที่ข้ามกฎของสองโลกได้..."

เธอเห็นภาพแวบหนึ่งในหัว — วิหารโบราณที่มีรูปปั้นหญิงสาวผู้มีดวงตาแบบเดียวกับเธอ ยืนอยู่ตรงกลางพร้อมเปลวไฟสีฟ้าและแดงลุกโชน

“คริส...ฉัน...เหมือนเคยอยู่ที่นี่”

“เธอฝันถึงมันใช่ไหม?” คริสถาม

ซินพยักหน้า “ตั้งแต่เด็ก…”

ปีศาจแดงพุ่งเข้าใส่ แต่คราวนี้ซินยกมือขึ้นโดยสัญชาตญาณ

แสงจากดวงตาทั้งสองข้างพุ่งเข้าปะทะมันเต็มแรง จนร่างของมันกระเด็นไปชนต้นไม้แล้วหายไปกับหมอกมืด

พลังนั้น...มัน ฟังคำสั่งเธอ

คริสจ้องเธออย่างตกตะลึง

“ซิน...เธอไม่ได้หนีมัน...”

“แต่เธอคือคนเดียวที่ หยุดมันได้”

___

จบตอนที่ 3

เรื่องนี้จะเป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมแต่งน้าา(ไม่เกี่ยวกับนิยายแชท)ขอบคุณเซอร์ชี่ที่เข้ามาอ่านน้าา