Unrequited Love
Episode│1
*นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องสั้นเพื่อเรียกน้ำย่อยเท่านั้น!*
กานต์ [พอ.]
//ยื่นมองวิวนอกหน้าต่าง
เด็กหนุ่มมองไปนอกหน้าต่างอยู่นานกว่าจะเริ่มเคลื่อนไหวร่างกายของเขา
แต่สิ่งที่เขาทำอยู่ทุกวันนั้นมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นคือ...
"ลืมอดีตที่แสนเจ็บปวดของเขาเอง"
กานต์ [พอ.]
//นั่งทำงานที่อาจารย์สั่ง
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
กานต์//เดินเข้ามาใกล้
กานต์ [พอ.]
//หันไปมองอีกฝ่าย
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
พอดีว่าไม่มีใครช่วยเราทำโจทย์ข้อนี้เลยอ่ะ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
กานต์ช่วยเราได้มั้ย
เด็กหนุ่มตรงหน้ามองเขาด้วยสายตาอ้อนวอนและรอคำตอบจากเขาอย่างมีหวัง
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
จริงหรอ//ดีใจ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
งั้นเราขอนั่งด้วยนะ
กานต์ [พอ.]
//เขยิบให้อีกฝ่ายนั่งข้างๆ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
//นั่งลงข้างๆ
กานต์ [พอ.]
มีตรงไหนไม่เข้าใจหรอ?
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ตรงนี้อ่ะ//ชี้
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ตัวเลขมันมีค่าตรงกันข้ามแล้วคำตอบของสมการคือค่าเท่ากัน
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
แต่เราพยายามทำแล้วนะ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ทำไมได้สักที
กานต์ [พอ.]
เขียนสูตรผิดน่ะ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เราเขียนผิดตรงไหนหรอ?
กานต์ [พอ.]
ลองทำตามนี้ดูนะ
กานต์ [พอ.]
เดี๋ยวเขียนสูตรแก้ให้
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
จริงหรอ//สดใส
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ขอบคุณนะกานต์//ยิ้ม
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เย้! เสร็จแล้ว
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ในที่สุดก็แก้ได้แล้ว
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ขอบคุณกานต์มากๆเลยนะ
เขากำลังจะสืบเท้าออกไปแต่ก็มีมือเล็กมาจับข้อมือของเขาเอาไว้
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เราขอแลกไอจีกับกานต์ได้มั้ย?
Episode│2
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เราอยากสนิทกับกานต์นี่น่า
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ไม่ได้หรอ?
กานต์ [พอ.]
//เขียนบางอย่างใส่ในโพสอิท
กานต์ [พอ.]
วันนี้โทรศัพท์แบตหมด
กานต์ [พอ.]
เอาแบบนี้ไปก่อนแล้วกันนะ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ขอบคุณนะกานต์
เขาค่อยๆหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความที่พึ่งแจ้งเตือน
กานต์ [พอ.]
ยังไม่นอนอีกเหรอ?
กานต์ [พอ.]
//วางโทรศัพท์ลง
กานต์ [พอ.]
//เดินเข้าห้องเรียน
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
กานต์!//โบกมือทักทาย
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
มานั่งด้วยกันสิ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
มีอะไรติดหน้าเรารึป่าว?
กานต์ [พอ.]
//หันไปจดจ่อกับสมุดบันทึก
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
อาจารย์มาแล้ว//กระซิบบอก
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
//ตั้งใจเขียน
กานต์ [พอ.]
//นั่งฟังที่อาจารย์อธิบาย
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
กานต์ไม่เขียนหรอ?//กระซิบ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เดี๋ยวก็เสร็จไม่ทันหรอก
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
//เขียนตามอาจารย์ต่อ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
ไม่อยากเชื่อเลยว่ากานต์จะเสร็จทันด้วย
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
แถมยังสรุปออกมาได้ดีกว่าทุกคนในห้องด้วย
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เราอยากทำได้บ้างจัง
กานต์ [พอ.]
ถ้าตั้งใจฟังที่อาจารย์บอกจนเข้าใจเดี๋ยวก็สรุปได้ดีเองนั่นแหละ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
อื้ม!//ยิ้ม
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เข้าใจแล้ว
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เราไปก่อนนะ
Episode│3
กานต์ [พอ.]
//เดินเข้ามาในห้องเรียน
เด็กหนุ่มมองหาชายตัวเล็กที่นั่งรอเขาที่เดิมแต่วันนี้กลับไม่เห็นวี้แวว
กานต์ [พอ.]
วันนี้ไม่มาหรอ?
กานต์ [พอ.]
//เดินไปนั่งที่เดิม
เด็กหนุ่มหยิบหนังสือเล่มหนาขนาด1นิ้วครึ่งออกมา ก่อนจะเปิดอ่านมันเหมือนทุกที
มีคนกลุ่มหนึ่งเดินผ่านเขาไปพร้อมกับเสียงซุบซิบนินทาใครบางคน
นักศึกษา1:นี่ๆ พวกแกรู้รึป่าวว่าคนที่ชื่อฉินอ่ะ ที่ไม่มาวันนี้เพราะไปมีเรื่องกับเดือนมหาลัย
นักศึกษา2:จริงหรอแก แล้วพวกนั้นทะเลาะกันเรื่องอะไรอ่ะ
นักศึกษา1:ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
กานต์ [พอ.]
หมอนั่นไปมีเรื่องกับใครล่ะนั่น//คิดในใจ
กานต์ [พอ.]
พรุ่งนี้คงต้องถามซะแล้วสิ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
//เดินเข้ามา
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
//เดินไปนั่งข้างๆ
กานต์ [พอ.]
ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
คือ..ฉันโดนทำร้ายมาน่ะ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เพราะว่า...เอ่อ
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
เพราะว่าเราชอบกานต์ไง
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
คิวรู้ก็เลยตามมาทำร้ายเราคิวเองก็ชอบกานต์เหมือนกัน
ฉิน [แฟนเก่าพอ.]
แต่เราบอกว่าเราจะถอยให้แต่คิวก็ยังทำร้ายเราอยู่ดี//หงอย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![กานต์ [พอ.]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/11431954/avatar/41272125/1753988667977.jpeg-s200webp?sign=2342f84636c0a18cc7bcac434b8247e9&t=68a20038)
![ฉิน [แฟนเก่าพอ.]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/11431954/avatar/41272125/1753989568685.jpeg-s200webp?sign=810895482c03cb5c3882c43dc236a669&t=68a20038)
