ข้าน่ะหรือสนมปีศาจ
บทที่1
นิยายเรื่องนี้แบ่งออกเป็น3เพศคือ บุรุษ สตรี และเกอ เกอคือเพศที่มีอวัยวะภายนอกเหมือนบุรุษ แต่ท้องได้เหมือนสตรี
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้นบุคคลและสถานที่ไม่มีอยู่จริง
ตัวประกอบขออนุญาตใช้รูปเดียวกันนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวก
กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ
จื่อหนิง
หากเจ้าได้รับคัดเลือกมันก็ดีต่อตระกูล
จื่อหนิง
แต่ว่าแม่ก็ไม่อยากให้เจ้าต้องลำบาก
จื่อหนิง
ฉะนั้นเจ้าไม่ต้องพยายามให้ได้รับคัดเลือกก็ได้
อวี้เจ๋อ
เรื่องตระกูลเจ้าไม่ต้องคิดมาก
อวี้หาน
แต่ตระกูลเราโดนดูถูก
อวี้หาน
ทั้งยังโดนเหยียดหยาม
อวี้เจ๋อ
เริ่องนั้นเจ้าวางใจเถอะ
อวี้หาน
(จะให้วางใจได้ยังไง)
อวี้หาน
(ที่ตระกูลอวี้ไม่ก้าวหน้าก็เพราะเป็นตระกูลเล็กๆ)
อวี้หาน
(พี่ใหญ่ก็โดนส่งไปทำงานในที่ห่างไกลมาสามปีแล้ว)
อวี้หาน
(ถึงแม้อีกไม่นานก็จะกลับมาแล้ว)
อวี้หาน
(แต่ที่นั้นยากจนข้นแค้นไปที่นั้นลำบากไม่น้อย)
อวี้หาน
//มือขวาทับมือซ้ายวางอยู่บริเวณหน้าท้องก้มหน้าลงพร้อมย่อตัวลงเล็กน้อย
อวี้หาน
(หากข้าผ่านการคัดเลือกเข้าวังครั้งนี้ได้สกุลอวี้อาจจะลืมตาอ้าปากได้บ้าง)
อันหมัวมัว
คุณหนูคุณชายทุกท่านโปรดเข้าแถว
อันหมัวมัว
ข้าน้อยจะนำทางทุกท่านไปยังจุดรอขานนาม
อันหมัวมัว
จากนั้นจะมีคนเรียกนามเพื่อไปถวายพระพรฝ่าบาท
อวี้หาน
แต่ข้าเดาว่าท่านต้องเตรียมตัวมาอย่างดีแน่
เยี่ยนซู
การคัดตัวข้าโดนฝึกมาตั้งแต่เด็ก
อวี้หาน
ท่านเพรียบพร้อมขนาดนี้ต้องถูกเลือกแน่
เยี่ยนซู
ข้าก็หวังจะเป็นเช่นนั้นนะ
ลี่เซียน
นี้มันคุณชายสกุลอวี้นี้หน่า
อวี้หาน
//ทำความเคารพเล็กน้อย
ลี่เซียน
//ทำความเคารพแบบลวกๆ
ลี่เซียน
วันดีๆไม่น่ามาเจอเจ้าเลย
อวี้หาน
วันนี้จะดีหรือไม่คงไม่ขึ้นอยู่กับข้า
อวี้หาน
ขึ้นอยู่กัยความสามารถของท่าน
ลี่เซียน
เจ้ายังคงปากดีเช่นเคย
ลี่เซียน
ข้าไม่เสวนากับเจ้าแล้ว
ลี่เซียน
พูดกับเจ้าแล้วมันขัดลาบข้า
ลี่เซียน
เจ้าคนไม่เจียมตัว
อวี้หาน
เจอทีไรมักจะหาเรื่องข้าเสมอ
อวี้หาน
เพราะพ่อนางเป็นหัวหน้าของพ่อข้า
เยี่ยนซู
ข้าว่าไม่ใช่แค่นั้นหรอก
เยี่ยนซู
แค่เป็นลูกของลูกน้องพ่อแล้วอย่างไร
เยี่ยนซู
ข้าว่านางอิจฉาหน้าตาของเจ้ามากกว่า
เยี่ยนซู
อาศัยที่พ่อเจ้าตำแหน่งเล็กกว่าทั้งยังเป็นลูกน้องพ่อนางจึงหาเรื่องรังแก
เยี่ยนซู
เจ้าเองก็ทำอะไรไม่ได้
อวี้หาน
นี้ก็เป็นสาเหตุที่ข้าอยากเข้าวัง
อวี้หาน
หากข้าเข้าวังอะไรก็อาจจะดีขึ้น
เยี่ยนซู
แต่เจ้าจะเสียอิสระนะ
อวี้หาน
ท่านเองก็เหมือนกัน
อวี้หาน
ก็ไม่เห็นว่าจะกลัวเรื่องพวกนี้
เยี่ยนซู
ครอบครัวข้าคาดหวังให้ข้าเข้าวังตั้งแต่ไหนแต่ไร
เยี่ยนซู
นี้คือสิ่งที่ข้าต้องเจออยู่แล้ว
เยี่ยนซู
ครอบครัวเจ้าหวังให้เจ้าใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
อวี้หาน
ข้าจะมีความสุขได้อย่างไร
หมัวมัว
เชิญคุณหนูคุณชายที่มีรายชื่อต่อไปนี้เข้าเฝ้าฝาาบาทหากประทานป่ายหยกนั้นหมายถึงท่านผ่านการคัดเลือก แต่หากประทานดอกไม้ก็ไม่ได้รับคัดเลือก
บทที่2
นิยายเรื่องนี้แบ่งออกเป็น3เพศคือ บุรุษ สตรี และเกอ เกอคือเพศที่มีอวัยวะภายนอกเหมือนบุรุษ แต่ท้องได้เหมือนสตรี
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้นบุคคลและสถานที่ไม่มีอยู่จริง
ตัวประกอบขออนุญาตใช้รูปเดียวกันนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวก
กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ
สตรีและเอกที่ถูกขานชื่อก่อนหน้าอวี้หานและเยี่ยนซูไม่มีใครถูกเลือกจนมาถึงพวกเขา
ขันที1
บุตรเกอเสนาบดีกรมพิธีการเยี่ยนโจว
เยี่ยนซู
กระหม่อมเยี่ยนซูถวายพระพรฝ่าบาท
เยี่ยนซู
ถวายพระพรไทเฮาและฮองเฮา
เยี่ยนซู
ขอพระชนมายุยืนหมื่นๆปี
เยี่ยนซู
//คุกเข่ามือแนบหน้าผากและพื้น
ไทเฮา
ได้ยินว่าเจ้าเตรียมตัวมาอย่างเคร่งครัด
เยี่ยนซู
ต่างคนต่างหน้าที่
เยี่ยนซู
เมื่อรู้ว่าจะต้องมาคัดตัวหน้าที่คือการเตรียมตัวอย่างดีเพื้อไม่ให้วงตระกูลต้องเสียหน้า
เยี่ยนซู
หากได้รับคัดเลือกก็นำสิ่งที่เรียนรู้มาปฎิบัติให้ดี
เยี่ยนซู
หากไม่ได้รับคัดเลือกเมื่ออนาคตแต่งงานก็จะไม่ทำให้สามีต้องขายหน้าพะย่ะค่ะ
ไทเฮา
เขาเป็นเด็กดีรู้ความไม่น้อยเลย
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
หากเสด็จแม่ทรงโปรดก็เก็บเขาไว้เถอะพะย่ะค่ะ
ขันที2
//ยื่นถาดป้ายหยกให้
เยี่ยนซู
ขอบพระทัยฝ่าบาทและไทเฮา
ท่าหมอบการบคือการคุกเข่ามือขวาทับซ้ายแนบมือหลังแนบหน้าผาก หน้ามือแนบพื้นหรือก็คือท่าตอนถวายพระพรข้างต้น
เยี่ยนซู
//ลุกขึ้นยืนหยิบป้ายหยก
เยี่ยนซู
//เดินกลับไปที่เดิม
ขันที1
ต่อไปบุตรเกอเจ้าหน้าที่
กรมอาญาอวี้เจ๋อ
อวี้หาน
กระหม่อมอวี้หานถวายพระพรฝ่าบาท
อวี้หาน
ถวายพระพรไทเฮาและฮองเฮา
อวี้หาน
ขอทรงมีพระชนมายุยืนนานหมื่นปี
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
เงยหน้าขึ้นเถอะ
ฮองเฮา
วังคงมีสีสันไม่น้อยนะเพคะ
อวี้หาน
ขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงตรัสชม
อวี้หาน
เพียงแต่หน้าตากระหม่อมพื้นๆ
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
เจ้ามีความสามารถพิเศษอะไร
อวี้หาน
ทูลฝ่าบาทไม่มีพะย่ะค่ะ
อวี้หาน
กระหม่อมขอบังอาจทูลถามฮองเฮาพะย่ะค่ะ
อวี้หาน
เมื่อสักครู่ฮองเฮาตรัสว่าน่าเสียดาย
อวี้หาน
กระหม่อมโง่เขลาไม่ทราบว่าเสียดายสิ่งใด
ฮองเฮา
ปกติผู้ที่จะมาคัดเลือกร่ายรำ เล่นดนตรี ขับร้อง เย็บปักถักร้อย อย่างน้อยต้องถนัดสักอย่าง
ฮองเฮา
ไม่ใช่แค่เพื่อคัดตัวเข้าวัง
ฮองเฮา
แต่ยังเพื่อหน้าตาของตระกูล
อวี้หาน
เพียงแต่หม่อมฉันเกิดมาก็เพื่อแต่งงานเข้าบ้านสามี
อวี้หาน
ร่ายรำก็สู้นางรำที่ถูกขัดเกลาโดยเฉพาะไม่ได้
อวี้หาน
ขับร้องก็สู้นักร้องไม่ได้
อวี้หาน
เย็บปักก็สู้ช่างไม่ได้
อวี้หาน
ขับร้องเล่นดนตรีก็สู้กองสังคีตไม่ได้
อวี้หาน
แต่หากผู้ใดไถ่ถามจะไม่รู้ก็ไม่ได้
อวี้หาน
กระหม่อมเรียนรู้หลายแขนง
อวี้หาน
แต่รู้เพียงผิวเผินไม่อาจเรียกได้ว่าถนัดสิ่งใดเป็นพิเศษ
อวี้หาน
จึงไม่มีความสามารถพิเศษ
อวี้หาน
กระหม่อมละอายยิ่งนักพะย่ะค่ะ
ไทเฮา
เขารู้จักพูดรู้จักคิด
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
พะย่ะค่ะ
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ที่ว่ารู้เพียงผิวเผิน
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
//มองอวี้หาน
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ข้าก็อยากจะรู้ว่าผิวเผินของข้ากับเจ้าจะต่างกันไหม
อวี้หาน
//ลุกขึ้นหยิบป้ายหยก
บทที่3
นิยายเรื่องนี้แบ่งออกเป็น3เพศคือ บุรุษ สตรี และเกอ เกอคือเพศที่มีอวัยวะภายนอกเหมือนบุรุษ แต่ท้องได้เหมือนสตรี
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้นบุคคลและสถานที่ไม่มีอยู่จริง
ตัวประกอบขออนุญาตใช้รูปเดียวกันนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวก
กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ
เยี่ยนซู
ถ้าตั้งใจอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น
อวี้หาน
ท่านดูยังไงก็มีคุณธรรม
อวี้หาน
การตอบคำถามของท่านน่าชื่นชมจริงๆ
อวี้หาน
ในใจข้าอยากนำทูปจุดบูชาท่านแล้ว
เยี่ยนซู
เต้าเองก็ไม่น้อยหน้า
อวี้หาน
ยังไงตำแหน่งท่านต้องสูงแน่
อวี้หาน
ข้าสู้ท่านไม่ได้หรอก
เยี่ยนซู
เจ้าอย่าได้เสียใจไป
เยี่ยนซู
ในอนาคตหากฝ่าบาทโปรดปรานเจ้าตำแหน่งก็สูงขึ้นแน่
เยี่ยนซู
งั้นเราแยกย้ายกันกลับเถอะ
เฉียนกงกง
พระสนมคัดเลือกเรียบร้อยแล้วพะย่ะค่ะ
อี้กุ้ยเฟย
ชอบทำให้ข้าหงุดหงิดอยู่เรื่อย
อี้กุ้ยเฟย
รู้ทั้งรู้ว่าข้าไม่อยากให้คัดนางสนม
อี้กุ้ยเฟย
ก็ยังพลักดันเรื่องนี้อยู่ได้
เฉียนกงกง
นี้เป็นพระประสงค์ของไทเฮา
เฉียนกงกง
ฮองเฮาย่อมต้องเอาใจอยู่แล้วพะย่ะค่ะ
อี้กุ้ยเฟย
คิดว่าข้าจะดูไม่ออกหรือ
เฉียนกงกง
พระสนมโปรดระวับโทสะ
อิงถิง
เรื่องของสนมใหม่หมอมฉันจะไปสืบให้ชัด
อิงถิง
หากใครเป็นหนามยอกอกท่าน
ฟางกงกง
ฮองเฮาขอเข้าเฝ้าพะย่ะค่ะ
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ให้เข้ามา
ฮองเฮา
หม่อมฉันนำรายชื่อสนมมาให้ทอดพระเนตรเพคะ
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ความจริงเจ้าก็จัดการได้ตามสมควรเลย
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ไม่จำเป็นต้องถามข้า
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
//เปิดดู
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ตาอิ้งหรอ
ฮองเฮา
หม่อมฉันเห็นว่าตำแหน่งพ่อนางไม่สูง
ฮองเฮา
แต่หากฝ่าบาทมีพระประสงค์ก็ต่างกันแล้ว
ฮ่องเต้(หลงเทียน)
ให้เขาเป็นฉางจ้าย
ฮองเฮา
หม่อมฉันมราบแล้วเพคะ
จื่อหนิง
เจ้าต้องไปจริงหรือ
อวี้หาน
ในเมื่อได้รับขัดเลือกแล้วก็ต้องเข้าวัง
อวี้หาน
ลูกหลีกเลี่ยงไม่ได้
อวี้เจ๋อ
เจ้าดูแลตัวเองดีๆ
อวี้เจ๋อ
เจ้าดูแลหานเอ๋อร์ดีๆ
จื่อหนิง
พวกเจ้าเป็นเกอทั้งคู่
จื่อหนิง
ไปกันแค่สองคนไม่รู้จะเจออะไร
อวี้หาน
ท่านพ่อท่านแม่วางใจ
จื่อหนิง
อย่าได้ไว้ใจใครง่ายๆ
เหมยจิ้ง
ท่านตั้งใจจะเข้าวังใช่หรือไม่
เหมยจิ้ง
ภายนอกท่านโอนอ่อนต่อนายท่านกับฮูหยิน
เหมยจิ้ง
แต่ความจริงดื้อรั้น
อวี้หาน
ก็คิดอยู่แล้วว่าเจ้าจะรู้
อวี้หาน
ข้าตั้งใจจะเข้าวัง
อวี้หาน
เหตุผลเจ้าก็น่าจะรู้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
