จากเทพเซียน มาหลงรักมาร
Ep.1
มีเทพองค์นึงที่นามว่า หลินอวิ๋นซี เป็นเทพผู้พิทักษ์ แห่งโลกมนุษย์ แดนเซียน และ แดนมาร
ทว่า ตอนที่หลินอวิ๋นซี ได้ไปดูเขตแดนของเซียน และ เขตมารนั้น เขาได้พบกับ คนคนนึงเข้า นามว่าเจียหลาน
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าลุกลํ้าเข้ามาในเขตเซียนได้อย่างไร?
เจียหลาน (พ นอ.)
คาราวะ ท่านเซียน ข้าต้องขออภัยด้วย ข้ามาตามหาเพื่อนของข้า..
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เพื่อนของเจ้าหรือ? เป็นมาร หรือ เป็นเซียนเล่า?
เจียหลาน (พ นอ.)
เพื่อนของข้าเป็น..เซียน
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เซียน? บอกนามของเพื่อนเจ้ามา //ขมวดคิ้ว//
เจียหลาน (พ นอ.)
เขานามว่า เฟยหลงหยี่
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
...//หน้าตึงเครียด//
เจียหลาน (พ นอ.)
//เห็นหน้าท่านเซียนไม่ค่อยดี จึงถาม//
เจียหลาน (พ นอ.)
ท่านเซียนรู้จักเพื่อนของข้าหรือไม่?
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
รู้ ข้ารู้จักดีเลยล่ะ //ทำหน้าเศร้า//
เจียหลาน (พ นอ.)
เช่นนั้นเขาอยู่ไหนเล่า? ท่านรู้หรือไม่
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
//ถอนหายใจ ก่อนจะกล่าวตอบ//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เขากลายเป็นมารไปแล้ว..
มีคนเดินมาจากในเขตมาร เพื่อตาม เจียหลานกลับ
เหรินเจียหลุน (พ เจียหลาน)
เจียหลานกลับกันได้แล้ว
เจียหลาน (พ นอ.)
//หันไปพยักหน้า กับ เหรินเจียหลุน//
เจียหลาน (พ นอ.)
ท่านเซียนข้าเป็นมาร นามว่า เจียหลาน ท่านเซียนนามว่าอะไรหรือ..?
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ข้านามว่า หลินอวิ๋นซี //ยิ้มอ่อน//
เจียหลาน (พ นอ.)
หลินอวิ๋นซี..ขอบคุณท่านที่บอกกล่าวเรื่องของ เฟยหลงหยี่ ข้าขอลาก่อน
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เช่นนั้นข้าก็ขอตัวเช่นกัน
หลายวันต่อมา เจียหลานได้พบ กับ เพื่อนของเขาที่แดนมาร นามว่า เฟยหลงหยี่..ที่กลายเป็นมารสมบูรณ์แล้ว...
เจียหลาน (พ นอ.)
เฟยหลงหยี่! นั่นเจ้าใช่หรือไม่!
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//หันมามอง พร้อมกับมารอีกตน นามว่า มู่อี้เฉิน (พอ.)//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
จ..เจียหลาน?
เจียหลาน (พ นอ.)
ใช่เจ้าจริงๆ ด้วย!
เจียหลาน (พ นอ.)
เหตุใดเข้าจึงกลายเป็นมารเล่า?
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//มองหน้าเจียหลาน// เพราะว่า..เจ้า
เจียหลาน (พ นอ.)
เพราะข้า?..ทำไมกัน?
มู่อี้เฉิน (พอ.)
//ยืนมองอยู่เงียบๆ และ พูดขึ้น//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
เขาชอบเจ้าไง
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//รีบเอามือปิดปากมู่อี้เฉิน!//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
ม..ไม่ใช่! เจ้าอย่าเข้าใจผิด เขาแกล้งเจ้าเล่น!
มู่อี้เฉิน (พอ.)
//ขำเบาๆ//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//รีบดันมู่อี้เฉินออกไป// เอ่อ..ข้าขอตัวก่อนนะ เจียหลาน ไว้ข้าจะมาหานะ
เจียหลาน (พ นอ.)
อ..อืม! ไว้เจอกันนะ!
เจียหลาน (พ นอ.)
//เขาชอบเราเหรอ..?//
วันต่อมา เฟยหลงหยี่ ได้มาหา เจียหลาน ที่ตำหนัก
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
เจียหลาน เจ้าอยู่หรือไม่?
เจียหลาน (พ นอ.)
//เดินออกมา//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
เจียหลานน
เจียหลาน (พ นอ.)
อืมม //ยิ้ม//
เจียหลาน (พ นอ.)
เชิญเจ้าเข้ามาในตำหนักข้าก่อน
เจียหลาน (พ นอ.)
//เดินนำไป//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//เดินตาม//
เจียหลาน (พ นอ.)
เชิญเจ้านั่งก่อน ข้าจะรินชาให้
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//นั่งลง และ รับชาจากเจียหลานมา//
ทั้งสองนั่งดื่มชากัน และ คุยเรื่องต่างๆ
เจียหลาน (พ นอ.)
เฟยหลงหยี่ ข้ามีเรื่องจะถามเจ้า..
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
ข้าจะตอบเจ้าทุกอย่าง //ดื่มชา//
เจียหลาน (พ นอ.)
เจ้า..เจ้า เจ้าชอบข้าหรือ..?
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//ชาพุ่งออกจากปาก!// แค่กๆ!
เจียหลาน (พ นอ.)
//รีบหยิบผ้าเช็ดให้//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//หูแดง+หันหน้าหนี//
เจียหลาน (พ นอ.)
เจ้า..ชอบข้าจริงๆ สินะ?
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//ไม่กล้าหันมาสบตา+ไม่พูดอะไร..//
เจียหลาน (พ นอ.)
เฟยหลงหยี่..เจ้าหันมามองหน้าข้าหน่อยได้หรือไม่~?
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//ค่อยๆ หันมาช้าๆ..//
หน้าทั้งสองเกือบจะสัมผัสกัน..
เจียหลาน (พ นอ.)
เจ้าบอกข้าหน่อยสิ เจ้าชอบข้าจริงๆ หรือไม่? //ค่อยๆ เลื่อนมือไปจับเอว//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//ตกใจ และ หน้าแดง..// ข..ข้า..ช..ชอบ จ..เจ้า..
เจียหลาน (พ นอ.)
หื้มม~ ข้ามิได้ยินเลย
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
ขะ..ข้า! ชอบเจ้า!
เจียหลาน (พ นอ.)
//พุ่งเข้าไปจูบเฟยหลงหยี่..//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//ตกใจ+เขิน!//
เจียหลาน (พ นอ.)
//แลกลิ้น//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
อะ..อื้ออ..! //ทุบอกเจียหลาน!//
Ep.2
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//ทุบอกเจียหลาน//
เจียหลาน (พ นอ.)
//ถอนจูบ//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//หายใจถี่..// จะ..เจ้าทำอะไรของเจ้า! //หน้าแดง//
เจียหลาน (พ นอ.)
ก็ข้ากำลังตอบรับความรู้สึกของเจ้าอยู่อย่างไรเล่า เฟยหลงหยี่ //พูดด้วยเสียงที่นุ่มนวล//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//หน้าแดงขึ้น//
มีเสียงเรียก เจียหลาน ดังมาจากหน้าตำหนัก
เหรินเจียหลุน (พ เจียหลาน)
เจียหลาน เจ้าอยู่หรือไม่
เจียหลาน (พ นอ.)
ข้าต้องออกไปก่อน แล้วเจอกันนะ เฟยหลงของข้า~ //ยิ้ม ก่อนจะเดินจากไป//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
//หน้าแดง และ พูดไม่ออก..//
ตำหนักของ หลินอวิ๋นซี ณ แดนเทพ
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ช่วงนี้เผ่ามาร เริ่มปรากฏตัวที่เขตแดนเยอะขึ้นซะแล้วสิ เพราะ เหตุใดกัน?
หลิงเออร์ (พ นอ.)
เพราะ มีเทพเซียนหลายคนกลายเป็นมารไง~
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้ามาได้อย่างไร? //สงสัย//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ภารกิจบนโลกมนุษย์เสร็จแล้วนะสิ //ยิ้มร่า//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
พอดีเลย ข้ามีภารกิจจะให้ทำอยู่
หลิงเออร์ (พ นอ.)
อะ..อะไรกัน! ข้าพึ่งกลับมานะ หลินซี! //น้อยใจ และ ออดอ้อน//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
อืม ข้าฝากภารกิจตรวจสอบเขตแดนทั้งสามโลกด้วยนะ หลิงเออร์ของข้า //ยิ้ม+ขำในใจ//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
เห้ออ ยังคงเป็นเจ้าที่ขี้เล่นไม่เปลื่อนเลยนะ หลินซี //ยิ้ม และ รับภารกิจอย่างว่าง่าย//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าอยากได้อะไรละ?
หลิงเออร์ (พ นอ.)
//ยิ้มกรุ่มกริ่ม// ข้าอยากได้วันหยุดไปเที่ยว กับ เจ้าา
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
//ยิ้ม// ได้สิหลิงเออร์ของข้า
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ข้าไปละ! //บินออกไป//
ทางด้าน มู่อี้เฉิน (พอ.) กำลังสร้างความปั่นป่วนที่เขตมาร
หลิงเออร์ (พ นอ.)
นะ..นี่ หลินซี! มีมารตนนึง กำลังก่อกวนที่เขตเซียนของเรา และ ทำลายอาณาเขตที่ข้ากางไว้ด้วย! //ตกใจ//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าว่าอะไรนะ!? //ตกใจ+รีบไปดู//
ตัดไปที่ มู่อี้เฉิน พอ. ของเรานะคะ
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
เจ้าเป็นอะไรไปเนี่ยมู่อี้เฉิน? พาข้ามาก่อกวนเขตเซียน?
มู่อี้เฉิน (พอ.)
ข้าเบื่อหน่ะ //คิกๆ//
เฟยหลงหยี่ (พ พอ.)
ข้าเหนื่อย กับ เจ้าจริงๆ //กุมขมับ//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
นี่! พวกเจ้าหยุดนะ!
มู่อี้เฉิน (พอ.)
//หันไปตามเสียง//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
เจ้าบังอาจมาทำลายเขตแดนของข้า!
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
//ยืนข้าง หลิงเออร์//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ข้าจะให้โอกาสพวกเจ้า กลับไปเดี๋ยวนี้!? //ขมวดคิ้ว//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
เหอะ? ให้โอกาสเหรอ ข้าต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายพูดคำนั้น! //โจมตีดวงจิตของหลองเออร์!?//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
//ใช้พลังปกป้องหลิงเออร์ทัน!//
หันมาอีกที พวกมารทั้งสองก็หายไปแล้ว
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่? //ดูหลิงเออร์//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ข้าไม่เป็นอะไร ขอบคุณเจ้า หลินซี! //ยิ้ม+กอดหลินซี//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
อืม ดีแล้ว //กอดตอบหลิงเออร์//
Ep.3
หลังจากเหตุการณ์นั้น หลินอวิ๋นซี ก็เพิ่มระดับการเฝ้าระวัง และ การผ่านทางของทั้งสามโลกมากขึ้น เพื่อป้องกันเหตุ ที่จะเกิดเหมือนครั้งก่อน...
หลิงเออร์ ที่เป็นเทพเซียนได้ทิ้งภารกิจตรวจสอบ และ ติดต่อไม่ได้
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
หลิงเออร์เจ้าหายไปไหนกัน //เป็นห่วง//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจียหลาน ข้าถามเจ้าสักหน่อยได้หรือไม่? //สีหน้าจริงจัง//
เจียหลาน (พ นอ.)
เชิญท่านเซียนถาม //ยิ้ม//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าเห็นสตรีผมยาวสีชมพูมัดผมสองข้างบ้างหรือไม่? นางเป็นเซียน //พูดจริงจัง//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ตัวค่อนข้างเล็กหน่ะ //สีหน้าเป็นห่วง//
เจียหลาน (พ นอ.)
สตรีผมสีชมพู ตัวเล็กๆ?
เจียหลาน (พ นอ.)
//คิดอยู่ครู่นึง...//
เจียหลาน (พ นอ.)
อืม ข้าไม่รู้เกี่ยวกับแม่นางผู้นี้เลยท่านเซียน ขออภัยด้วย //โกหก//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
งั้นหรือ..ไม่เป็นไร ขอบคุณเจ้ามาก
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
งั้นข้าต้องขอตัวแล้ว
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ลาก่อนเจียหลาน //โบกมือ//
เจียหลาน (พ นอ.)
ลาเช่นกัน หลินอวิ๋นซี //โบกมือกลับเช่นกัน+ยิ้มอ่อน..//
เจียหลาน (พ นอ.)
//ข้าจะกล้าบอกได้ยังไงว่าเพื่อนของท่านกำลังรักกันอย่างลับๆ กับเพื่อนของข้า...//
หลังจากนั้นหลายวัน หลิงเออร์ ก็กลับมา
หลิงเออร์ (พ นอ.)
หลินซี ข้ากลับม-! //หลินอวิ๋นซีเข้ามากอดหลิงเออร์แน่นด้วยความเป็นห่วง//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าหายไปไหนมา เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นห่วงเจ้าแค่ไหนหลิงเออร์ //ในขณะที่กอด ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นมารจางๆ..//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
//ไม่คิดจะถามตรงๆ//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
หลิงเออร์ เจ้าบอกข้าหน่อยเจ้าหายไปไหนมาหลายวันเช่นนี้
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ข้าเป็นห่วงเจ้ามากหลิงเออร์
หลิงเออร์ (พ นอ.)
//โกหก// คะ..คือ ข้า..เผลอหลงไปโลกมนุษย์หน่ะ..เลยหาทางกลับมายากนิดหน่อย..เจ้าอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ข้าก็หาวิธีกลับมาได้แล้วนี่ไง //ยิ้ม//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
งั้นก็ดีแล้วหลิงเออร์ //เป็นห่วง//
หลิงเออร์ (พ นอ.)
ข้าขอตัวก่อนนะ ข้าเหนื่อยนิดหน่อยหน่ะ อยากจะพักผ่อน //เดินไป//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
อืม เข้าพักผ่อนดีๆ ละ อย่าฝืนมากเกินไปนะ //โบกมือ//
หลินอวิ๋นซี รู้แล้วว่าหลิงเออร์ไปอยู่ กับ เผ่ามารแน่ๆ เพราะ ที่ตัวมีกลิ่นอายของมารอยู่จางๆ...แต่ เพราะ เหตุใดกันล่ะ?
หลังจากนั้น หลินอวิ๋นซี ก็ได้ไปพบ มู่อี้เฉินเข้าจนได้ที้เขตแดน..
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
เจ้าอีกแล้วหรือ? //ขมวดคิ้ว//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
คำพูดคำจา ไม่เห็นเหมือนเทพเซียนเลยสักนิด //เยาะเย้ย+ขำ//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
แล้วเมื่อครั้งก่อน ใครกันเล่าที่นิสัยไม่ดีก่อน? //ยิ้มเยาะ//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
เหอะ? แล้วอย่างไรเล่า
มู่อี้เฉิน (พอ.)
จะใช้พลังโจมตีข้าหรือ? //คิกๆ//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ข้าไม่จำเป็นต้องเสียเวลา กับ คนอย่างเจ้า //ไม่สนใจ+หันหลังไป//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
อย่าพึ่งไปสิ อย่างน้อยก็บอกนามของเจ้าให้ข้ารู้หน่อย!
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
//หันกลับมา...//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ทำไมต้องบอกเจ้า? //เอียงคอ//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
ข้าอยากรู้นามของเจ้า เหตุใดต้องมีเหตุผล?
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
อืม..ข้านามว่า หลินอวิ๋นซี เป็นเทพเซียนผู้พิทักษ์ดินแดน //มองแรง//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
เหอะ ข้ามู่อี้เฉิน เป็นมาร
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
อืม ข้ารู้ //หน้านิ่ง//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
ข้ามีเรื่องอยากจะถามมารอย่างเจ้า หากเจ้าให้ความร่วมมือ เจ้าสามารถเข้าเขตเซียนได้ระดับนึง //มองแรง//
มู่อี้เฉิน (พอ.)
เรื่องอันใดกันที่ทำให้เทพเซียนเสนอข้อแลกเปลี่ยนเช่นนี้ได้ //ขำ+ยิ้มเยาะ//
หลินอวิ๋นซี (นอ.)
หลายวันมานี้เจ้าเห็น สตรีผมสีชมพูยาวมันผมสองข้าง ตัวเล็กๆ ในแดนมารบ้างหรือไม่? //เสียงจริงจัง+สีหน้า//
ความเงียบปกคลุม มีแต่เสียงลมพัดผ่าน
มู่อี้เฉิน (พอ.)
//คิดในใจ นั่นมัน หญิงสาวที่อยู่ กับ เหรินเจียหลุน...ข้าควรจะบอกดีหรือไม่..//
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
