Dear Uncle, คุณอาที่รัก

บทที่ 1 สมาชิกใหม่ในตระกูลอัครนเรศธาดากุล

[เวลา: 23:47 น. โรงพยาบาลเอกชนระดับ VVIP]

เสียงล้อเตียงผู้ป่วยเสียดสีกับพื้นโรงพยาบาลหญิงตั้งครรภ์ท้องแก่ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินทันที

รดา :: พยาบาล

คุณนภา! สูดหายใจลึกๆ นะคะ อีกนิดเดียวค่ะ เดี๋ยวถึงห้องแล้ว!

พฤกษา :: พยาบาล

เรียกคุณหมอประจำเวรด่วน คนไข้ปวดท้องคลอดรุนแรง!

เตียงถูกเข็นพ้นสายตาไป ทิ้งให้ชายคนหนึ่งยืนเครียดอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ณดล อัครนเรศธาดากุล ยืนกอดอก ดวงตาเคร่งเครียดและหน้ามืดคล้ายจะล้ม

ณดล อัครนเรศธาดากุล

อย่าเป็นอะไรไปนะ…นภา…

เสียงฝีเท้ารีบเร่งดังขึ้นใกล้ๆ ธีชัช อัครนเรศธาดากุล วิ่งเข้ามาในชุดสูทสีเข้ม หอบเบาๆ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

นภา...เข้าไปแล้วเหรอ!?

ณดล อัครนเรศธาดากุล

เข้าไปได้สิบกว่านาทีแล้ว

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

แล้วหมอว่าไง? น้ำคร่ำแตกนานรึยัง?

ณดล อัครนเรศธาดากุล

ยังไม่รู้...พยาบาลบอกให้รอ...

บรรยากาศเงียบลง เหลือแค่เสียงเครื่องมือแพทย์ในระยะไกลธีชัชวางมือลงบนบ่าของณดลเบาๆ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

เดี๋ยวก็ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก เชื่อพี่

เวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกพร้อมกับคุณหมอในชุดผ่าตัดเดินออกมา

รินภพ :: คุณหมอเฉพาะทาง

ญาติคุณนภาใช่ไหมครับ?

ณดล อัครนเรศธาดากุล

ใช่ครับ! ผมสามีเธอ!

รินภพ :: คุณหมอเฉพาะทาง

ไม่ต้องกังวลครับ ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยดี รวมถึงเด็กในท้องด้วย

รินภพ :: คุณหมอเฉพาะทาง

ได้ลูกชายนะครับ แข็งแรงทั้งแม่ทั้งลูกเลย

ณดลทรุดลงนั่งบนเก้าอี้กะทันหัน หายใจยาวเหมือนปลดปล่อยทุกความเครียดธีชัชยืนนิ่ง แววตาอ่อนโยน ก่อนจะยิ้มจางๆ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

ยินดีด้วย...คุณพ่อมือใหม่

บทที่ 2 คุณอาอยู่ตรงนี้

วันอาทิตย์

[เวลา: บ่ายวันหยุด ห้องนั่งเล่นบ้านตระกูลอัครนเรศธาดากุล]

เสียงหัวเราะเด็กชายดังอยู่กลางห้อง พื้นพรมเต็มไปด้วยของเล่นเรียงรายเป็นระเบียบเตชินท์ เด็กชายวัยสิบขวบ ใบหน้ากลมแก้มแดงกำลังนั่งก้มหน้าต่อหุ่นยนต์อยู่ บนโซฟา นภานั่งยิ้มมองลูกชาย มือถือแก้วน้ำส้ม ส่วนณดลกับธีชัชนั่งอยู่ข้างกันบนพื้นพรม

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

คุณพ่อดูสิ! หัวต่อกับล้อได้แล้วอะ!

ณดล อัครนเรศธาดากุล

หื้มมมม ลูกพ่อเก่งที่สุดเลย! เดี๋ยวต่อปีกให้ไหม?

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

อยากได้ปีก! ใหญ่ๆ แบบบินได้เลย!

ณดลขยับตัวช่วยต่อชิ้นส่วนหุ่นยนต์ ส่วนธีชัชถือชิ้นส่วนเล็กๆ แล้วเลิกคิ้วมองเด็กชาย

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

แล้วแบบนี้เรียกหุ่นยนต์หรือเรือบินกันแน่ครับ?

ณดล อัครนเรศธาดากุล

เอ่อ…หุ่นยนต์บินได้!

ธีชัชหัวเราะเบาๆ ส่ายหน้าอย่างเอ็นดู นภายิ้มพลางยกแก้วน้ำจิบเบาๆ

นภา เมธาพิรักษ์

ชินท์เขาชอบคิดอะไรแปลกๆ แบบนี้ตลอดเลยค่ะพี่ธี

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

ได้มาจากใครไม่รู้เนอะ

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

คุณอา! คุณอาช่วยผมต่อหัวด้วยได้มั้ยครับ?

ธีชัชรับชิ้นส่วนจากมือเด็กชาย ขยับตัวเข้าใกล้เล็กน้อยมือใหญ่แตะมือหลานเบาๆตอนรับของ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

จะหลุดไหมเนี่ย ต่อมั่วขนาดนี้

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

ไม่มั่วนะ! ผมตั้งใจทำ!

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

อาช่วยผมหน่อยสิ ค้าบบบบ~

ธีชัชมองหน้าเด็กชาย แล้วยิ้มบาง ยื่นมือไปประกอบชิ้นส่วนต่อให้เสียงหัวเราะและบทสนทนายังลอยอยู่ในห้องนั่งเล่นอย่างอบอุ่น…โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า ความรู้สึกเล็ก ๆ กำลังค่อยๆ เติบโตอยู่ในใจเด็กชายตรงนั้น

บทที่ 3 ใครกันแน่ที่เขิน

วันจันทร์

[เวลา: 07:02 น. หน้าบ้านอัครนเรศธาดากุล]

เสียงประตูบ้านเปิดเบาๆ ก่อนที่ธีชัชจะก้าวออกมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวและกาแฟร้อนในมือรถยนต์คันหรูสีดำจอดนิ่งอยู่หน้ารั้ว ศิรินทร์ในเสื้อเชิ้ตพับแขนกับกางเกงสแลคเรียบเนี้ยบ กำลังพิงรถเบาๆ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

มาแต่เช้าเลยนะ

ศิรินทร์ ธีรารักษ์วงศา

มารับคนแก่แถวนี้

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

อย่างฉันเรียกแก่แล้วหรอ?

ศิรินทร์ ธีรารักษ์วงศา

เรียกหล่อต่างหาก

ธีชัชอมยิ้ม ก้มมองกาแฟในมือหลบสายตานิดๆ ก่อนจะพูดเบาๆ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

ปากหวานแต่เช้าเลยนะ

ศิรินทร์ ธีรารักษ์วงศา

จะให้พูดความจริงตอนไหนล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ตอนเช้าแบบนี้

บรรยากาศหน้าบ้านเงียบลงชั่วขณะ มีเพียงแววตาสองคู่ที่สบกันเงียบๆ ธีชัชเงยหน้าขึ้นยิ้ม ก่อนที่มือของศิรินทร์จะเอื้อมมาจับมือเขาเบาๆ

เสียงฝีเท้าเล็กๆ ดังจากทางบันไดหน้าบ้านเตชินท์ในชุดนักเรียนสีขาวน้ำเงินเดินลงมาพร้อมกับนภาที่ถือกระเป๋านักเรียนในมือ

นภา เมธาพิรักษ์

วันนี้คุณอาชัชเป็นคนไปส่งหนู อย่าดื้อกับคุณอานะคะ

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

ค้าบบ!

ทันทีที่เตชินท์ก้าวพ้นประตูมา สายตาก็จับจ้องไปที่ธีชัชและศิรินทร์ทันทีเห็นมือทั้งคู่จับกันอยู่ เตชินท์หรี่ตา ก่อนจะ...

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

คุณอาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!

เสียงฝีเท้าเล็กวิ่งตุบตับตรงเข้าไปหา ก่อนจะเกาะขาอาชัชแน่นแบบหวงสุดใจ

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

ตื่นเร็วเชียวนะเรา

ศิรินทร์ ธีรารักษ์วงศา

คุณเตชินท์อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะครับ

ศิรินทร์ยื่นมือไปขยี้ผมเด็กเบาๆ ก่อนจะลุกเดินไปเปิดประตูรถ หยิบถุงขนมสีสดใสออกมา

ศิรินทร์ ธีรารักษ์วงศา

เอานี่ไหมครับ ขนมปังเนยที่ชอบ

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

ไม่เอา!

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

ทำไมล่ะ ปกติชอบไม่ใช่เหรอ?

เตชินท์ อัครนเรศธาดากุล [ตอนเด็ก]

คุณอา...อุ้มๆๆ

ธีชัชวางกาแฟลงบนฝากระโปรงรถก่อนจะก้มตัวอุ้มเจ้าตัวแสบขึ้นแนบอก

ธีชัช อัครนเรศธาดากุล

เจ้าตัวแสบ!

เตชินท์ไม่ตอบ แค่ยิ้มแล้วซุกหน้าเข้ากับบ่าธีชัชเงียบๆ ศิรินทร์ยิ้มมองภาพตรงหน้า ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูรถด้านหลัง

ศิรินทร์ ธีรารักษ์วงศา

เชิญครับ คุณอาและคุณหลาน

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!