⛔หมายเหตุ *รูปภาพต่างๆมาจากการใช้Aiในการสร้าง ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงสถานที่และบุคคลใดๆ เป็นเพียงการจำลองเหตุการณ์ และเพื่อใช้ในงานเขียนนิยายและสร้างอรรถรสในการอ่านนิยายเรื่องนี้เท่านั้น ทางเราอนุญาตให้ผู้อ่านและผู้ชมทุกท่านสามารถนำรูปภาพออกไปเผยแพร่เพื่อบอกต่อนิยายของเราหรือหากท่านใดมีความรู้สึกชื่นชอบในรูปภาพประกอบของทางเราสามารถบันทึกภาพนั้นได้ ⭕ ขออนุญาตย้ำอีกครั้ง รูปภาพประกอบถูกสร้างขึ้นโดยAi ไม่ได้มีการพาดพิงถึงสถานที่หรือบุคลใดๆ ขอให้ทุกทานรับชมเพื่อความบันเทิงเท่านั้น⛔

แนะนำตัวละคร

พระเอก : เซ็ด / Sed

ว/ด/ป เกิด : 4 มิถุนายน 1999

อายุ : 26ปี

อาชีพ : นักธุรกิจ

นางเอก : เชลีน / Chelaen

ว/ด/ป เกิด : -

อายุ : 27

อาชีพ : นักเขียน

💕นิยายเรื่องนี้เป็นแนวสะท้อนสังคม มีการใช้ถ้อยคำที่ลึกซึ่ง เนื้อเรื่องมีการสะท้อนถึงจิตใจของบุคคล การเปรียบเทียบกับชีวิตจริง นิยายมีความอ่อนไหวไม่ขายฝัน ทางเราใช้โทนสีที่มีความมินิมอล อบอุ่น คลาสสิคและวินเทจอยู่ในตัว นิยายอาจให้ความรู้สึกเงียบสงบแต่วุ่นวายในจิตใจ , ความสุขรอบข้างแต่กลับโดดเดี่ยว , การใช้เวลาในการเยียวยาจิตใจ , ความทรงจำเก่าๆที่ยังคงหลงเหลือและความทรงจำที่จำไม่ได้เลยแม้น้อย , การวนเวียนอยู่ความรู้สึกที่เจ็บปวดอยู่ซ้ำๆจนแปรเปลี่ยนกลายเป็นความด้านชา 🖤นิยายแนวฮีลใจแต่อยู่กับความเป็นจริง นิยายของเราอาจมีเสียน้ำตาบางเป็นบางครั้งขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของจิตใจผู้อ่านและประสบการณ์ที่ผู้อ่านเคยเจอ บางคนเจอเหตุการณ์ที่ทำร้ายตัวของท่านมาเยอะ บางคนเจอเหตุการณ์ที่ทำร้ายตัวของท่านมาน้อย นิยายของเราไม่ได้เจตนาส่งเสริมการมองโลกในแง่ใดแง่หนึ่งแต่เป็นย้ำเตือนถึงโลกความเป็นจริง ขึ้นอยู่การพิจารณาของส่วนบุคคล แต่ทางเราสื่อถึงโลกที่มีสองแง่สองมุม ไม่ได้ดีจนใจหายแต่ก็ไม่ได้แย่จนจิตตก ขอให้ผู้อ่านทุกทานอ่านด้วยความบันเทิงและใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างพินิจด้วยนะคะ🙏🏻😊😊🙆🏻‍♀️

นามปากกาโดย : น้ำค้างฤดูร้อน

แสงแดดยามเช้าตรู่ลอดผ่านม่านบังแดดสีอ่อน สาดส่องกระทบหน้าปกหนังสือเล่มหนาที่ปิดสนิทอยู่บนโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาคมกริบ กำลังจิบกาแฟดำร้อนๆ เสียงเพลงแจ๊สแผ่วเบาคลอเคล้าไปกับจังหวะการกดปุ่มคีย์บอร์ดอย่างแผ่วเบา บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เอกสารงานเรียงราย รอการตรวจสอบ ความเงียบสงบของห้องทำงานถูกตัดขาดด้วยเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือ

เซ็ด// ฮัลโหล

เรขา// ในช่วงบายของวันนี้จะมีการนัดประชุม เรื่องโปรเจคที่ทางเราส่งไปตรวจสอบค่ะ

เซ็ค// ได้ ตกลง

ณ ห้องประชุม

หลังจากจบการประชุมที่แสนวุ่นวาย ชายหนุ่มที่เหนื่อยล้า

ค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็กๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความอ้างว้างและโด่ดเดี่ยว จู่ๆเขาก็ลุกขึ้น หยิบเสื้อคลุมที่น้ำตาลเข้มเดินออกไป

ร้านCD&DVD เซเปีย ซาวด์ สถานที่ ที่ชายหนุ่มคุ้นเคย เขาเลือกชมอัลบั้มเพลงอย่างจดจ่อ "เวสเทอเรีย อย่าใส่น้ำตาลในกาแฟดำ" DVDเพลงที่ถูกหยิบขึ้นมา

จากแผงขาย

เซ็ด// เวสเทอเรีย อย่าใส่น้ำตาลในกาแฟดำ มีเพลงแบบนี้ด้วยหรอ

ชายหนุ่มซื้อDVDเพลงนั้นกลับบ้าน ประตูถูกเปิดออก เครื่องเล่นDVDถูกเปิดและใส่แผ่นCDลงไป เขายืนมองภาพที่ถูกฉายขึ้นบนจอDVD

เสียงเพลงบรรเลงขึ้นช้าๆ

ดนตรี

[Verse 1]

เช้านี้แสงแดดผ่านหน้าต่างเบาเบา

กลิ่นกาแฟดำปลุกใจให้ลุกล้า

คนที่ฉนยังรออยู่ บอกความจริงใจ

อย่าให้หวานเกินไปมันไม่ใช่เรื่องง่าย

[Chorus]

อย่าใส่น้ำตาลลงไปในกาแฟดำ

ปล่อยให้รสขมมันเป็นตัวแทนใจที่แสนลำบาก

อย่าเปลี่ยนฉันให้หวานจนเกินไป

เพราะความจริงในใจ ฉันต้องการเพียงความจริงแท้

[Verse 2]

ทุกคำพูดเหมือนกาแฟ แต่บางทีชีวิตก็ต้องมีรสขมเพื่อรู้สึกถึงหวาน

ลองมองดูใจฉันผ่านสายตาจะเห็นว่าขมขื่นก็มีเสน่ห์ในแบบของมันเอง

[Chorus]

อย่าใส่น้ำตาลลงไปในกาแฟดำ

ปล่อยให้รสขมมันเป็นตัวแทนใจที่แสนลำบาก

อย่าเปลี่ยนฉันให้หวานจนเกินไป

เพราะความจริงในใจ ฉันต้องการเพียงความจริงแท้

[Bridge]

แม้โลกจะบอกว่า หวานนั้นคือความสุขใจ

ฉันขอเลือกเดินทางที่ซื่อสัตย์และตรงไป

[Chorus]

อย่าใส่น้ำตาลลงไปในกาแฟดำ

ปล่อยให้รสขมมันเป็นตัวแทนใจที่แสนลำบาก

อย่าพยายามเปลี่ยนฉันให้หวานจนเกินไป

เพราะความจริงในใจ ฉันต้องการเพียงความจริงแท้

[Outro]

กาแฟดำที่ขมขื่นคือความเป็นฉัน

อย่าใส่น้ำตาลเลย เพราะฉันชอบความจริงแท้ในรสนี้

ฉันอาจจะมีชีวิตที่ดี และในบางทีคงไม่เจ็บปวด

เซ็ด ชายหนุ่มตัวโตยังคงมึนงงกับความหมายของบทเพลงที่เขาได้ฟัง

เซ็ด// ไม่มีท่อนไหนเลยที่ร้องถึงเวสเทอเรีย ทำไมล่ะ

หรือเวสเทอเรียจะเป็นเพียงแค่ชื่อนะ? #หาว# เอาวันหลังดีกว่า

🙏🏻🙏🏻😊😊

แสงละมุนจากแดดอ่อนๆ ค่อยๆเติมเต็มจนผืนฟ้าสว่างไสว ชายหนุ่มเตรียมพร้อมออกไปทำงาน

การมุ่งหน้าไปยังบริษัทนั้น ชายหนุ่มแวะพักที่ร้านอาหารข้างทางที่เป็นประจำ

ระหว่างทานมื้อเช้า เสียงจากกลุ่นคนกลุ่นหนึ่งได้พูดถึงชีวิตที่ผ่านมา มีทั้งเรื่องที่ดีและเรื่องที่ไม่ดี คนตัวโตเกิดความอิจฉาเล็กน้อย ก่อนจะเรียกเก็บเงิน แต่ก่อนจะออกไปจากร้าน เขาเผลอไปได้ยินเรื่องการยืมหนังสือจากหอสมุดเก่าแก่ที่ตัวของเขาเองไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน

หลังเลิกงาน เซ็ดผู้ชายผู้แสนเงียบและเย็นชา รีบกลับบ้าน จิตใจที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน เขาอยากจะกลับไปนอนบนที่นอนนุ่มๆของเขา ระหว่างทางเขาสังเกตเห็นหอสมุดขนาดใหญ่ที่มีผู้คนจำนวนมากเดินเข้าออกเหมือนร้านสะดวกซื้อ ชายหนุ่มไม่รอช้า เขารีบจอดรถเทียบข้างทาง หน้าหอสุดที่มีเสียงวุ่นวายทำให้เซ็ดเกิดความสังสัยว่าภายในหอสมุดนั้นจะเสียงดังแบบนี้หรือไม่

เขาเริ่มเดินเข้าไปที่ด้านในหอสมุดด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เซ็ด / เวสเทอเรีย ชื่อนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ

เขามองไปรอบๆ เห็นผู้คมากมายอยู่ภายในหอสมุดแต่กลับไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มเริ่มเดินสำรวจหอสมุดไปเรื่อยๆ แต่จู่ๆหนังสือขนาดใหญ่ก็ล่วงลงมาที่ด้านหน้าของเขา เผยให้เห็นถึงหญิงสาวที่กำลังตกใจ

แววตาของเธอดูไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อชายหนุ่ม เธอรีบเดินผ่านล็อคชั้นหนังสือมาหาเขาด้วยความร้อนรน

เชลีน / ต้องขอโทษด้วยนะคะ! ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ

เมื่อกี้หนังสือโดนคุณไหมคะ

เซ็ด / อ๋อ... ไม่เลยครับ ว่าแต่หนังสือเล่มนี้มันใหญ่มากเลยนะครับ คุณแบกมันไหวจริงๆหรอครับ?

เชลีน / ป่าวค่ะ ฉันแค่เอามันลงจากชั้นวางแล้วจะเอามันไปใส่ไว้ในล็อคเกอร์ของฉันเองน่ะค่ะ

เซ็ด / ล็อคเกอร์?? อ๋อ...ครับ ว่าแต่มันเป็นหนังสืออะไรหรอครับ?

เชลีน / หนังสือเล่มนี้น่ะหรอคะ "ยิ้มให้ตัวเองไม่ยาก ถ้าหาความสุขง่ายๆ" ค่ะ

เซ็ด / คุณอ่านหนังสือแนวฮิลหรอใจหรอครับ? ผมว่ามันโลกสวยเกินไปนะบางที

เชลีน / คือ... งั้นลองอ่านดูบ้างมั้ยคะ เผื่ออาจจะชอบ หรือไม่อย่างนั้นก็... คุณชอบหนังสือแนวไหนคะ เผื่อฉันจะช่วยคุณหาได้บ้าง

เซ็ด / ไม่รู้สิครับ ปกติผมไม่อ่านหนังสือ ผมว่าผมเอาเวลาไปทำงานดีกว่าน่ะครับ

เชลีน / คุณไม่เคยอ่านหนังสือเลยหรอ หนังสือมีหลากหลายแบบนะคะ ฉันอยากใหคุณลองอ่านสักเล่มดูเผื่อคุณอาจชอบ เพราะไหนๆคุณก็มาถึงหอสมุดแล้วนะคะ

เซ็ด / ก็ถูกของคุณนะครับ แต่ผมยังไม่รู้เลยว่าจะอ่านหนังสือแนวไหนดี ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ผมอยากจะเริ่มต้นฝึกอ่านหนังสือจากหนังสือของคุณได้ไหมครับ

เชลีน / ได้ค่ะ ฉันยินดี (เชลีนส่งยิ้มพร้อมยื่นหนังสือให้เซ็ด)

🙏🏻🙏🏻😊😊

นามปากกาโดย : น้ำค้างฤดูร้อน