บันทึก วริญธยา
สวัสดีเรื่องราวนี้เป็นไดอารี่หรือบันทึกของผมตอนไปต่างจังหวัดจังหวัดของผมนั้นอยู่จังหวัดแถบภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(อีสาน)แน่นอนว่าถ้าพูดถึง
...การนับถือผี...
... ครอบครัวของผมนับถือผีแถนและถือการเป็นหมอเหยามาตั้งแต่รุ่นของย่าทวดแน่อนว่าผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้เท่าไหร่แต่ผมก็ต้องยอมรับเพราะเพื่อความสบายใจของพ่อแม่และครอบครัว. (ผมไม่อยากยอมรับเรื่องไร้สาระ) จบบันทึก15/6/65...
หลังจากที่วริญธยาได้จดบันทึกหรือไดอารี่ระบายความรู้สึกเค้าก็ได้ปิดไฟและปิดบันทึกและเข้านอนทันที ในเวลา03:00 วริญธยาสะดุ้งตื่นมาเพราะได้ยินคำว่า "วริญธยาเอ้ยลูกหล่า"
วริญธยาตกใจพร้อมกับเห็นคุณยายท่านนึงสวมผ้าถุงและพาดสไบแต่งกายเหมือนหมอเหยาและอยู่ดีๆเสียงของแคนก็ดังขึ้นพร้อมกับยายได้รำวนรอบห้องของเค้าวริญธยากลัวสุดและเผลอหลับไป.....
วริญธยาได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความกลัวในเมื่อคืนเค้ามองดูนาฬิกาพร้อมรู้ว่าวันนี้เป็นเวลา8:24เค้าไม่ได้ตกใจเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของมหาลัยเค้าวริญธยาได้โทรเล่าเหตการณ์ในเมื่อคืนให้แม่ฟังและแม่ได้เอ่ยว่า"เป็นยังไงหล่ะหึตอนที่แม่อายุเท่าหนูแม่ก็เจอ"วริญธยาตกใจและพยายามซักถามแต่ที่ได้กลับมาคือแม่ของเค้ากล่าวอำลาและตัดสายเค้าไปและปล่อยให้เค้าครุ่นคิดในสิ่งที่เกิดขึ้น
วริญธยาได้มึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เค้าจะลุกขึ้นอาบน้ำและหาของกินตัดมาที่ตอนเย็นไกล้ค่ำวริญธยาได้นั่งอ่านหนังสือในคณะของเค้า(วริญธยาเรียนแพทย์)เค้าใฝ่ฝันที่จะเป็นแพทย์แต่ครอบครัวอยากให้เค้ามาสานต่อธุรกิจของเค้าวริญธยาไม่ชอบการถูกบังคับจึงปฎิเศษไปในที่สุดและภายในเวลา24:00วริญธยาได้เผลอหลับไปแต่เค้าก็สะดุ้งตื่นเวลาเดิมแต่ที่นี้เค้าเดินออกมาจากแคร่แต่ปกติเค้าอยู่ในห้องแต่ตอนนี้เค้าอยู่ในลานพิธีของหมอเหยาหมอเหยาทุกคนในพิธีเริ่มการรำและถือดาบและสวดเป็นกลอนแต่ในขณะนั้นวริญธญากลับนั่งในกลางลานพร้อมกับเค้าจากที่เค้าใส่ชุดนอนกับเป็นการใส่ผ้าถุงและสไบของทางภาคอีสานและมีสายสิญครอบหัวไว้และมีเครื่องคายอยู่หน้าเค้าและจากนั้นลมได้พัดมาตีร่างเค้าและวิญญาณออกมาจากร่างเค้าวริญธยาได้มองร่างของเค้าที่กำลังฟ้อนรำอยู่และเค้าได้สะดุ้งตื่นขี้นมาเพราะนาฬิกาในเวลา06:00
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
