NovelToon NovelToon

"ห้วงฝันจันทรา: นางจากต่างภพ"

ตอนที่1(ตื่นในวังมังกร)

นางซาติก่อน
นางซาติก่อน
โอ้ยยไม่มีนิยายจะอ่านแล้วทำไงดี
นางซาติก่อน
นางซาติก่อน
สงสัยคงต้องไปซื้อนิยายเล่มใหม่แล้ว
ณ กลางถนน
นางซาติก่อน
นางซาติก่อน
ลั๊ลลา~
เสียงแตรรถ(ปี้ดๆๆ)
นางซาติก่อน
นางซาติก่อน
อร้ายยน
ตุย
เสียงระฆังยามเจ็ดดังก้องไปทั่ววังหลวง ท่ามกลางม่านหมอกยามเช้าและกลิ่นหอมจากต้นหลิวที่ไหวเอนอยู่ริมสระน้ำ ศิรดา — หญิงสาวจากยุคปัจจุบันผู้ยังจำได้ว่าตัวเองควรจะอยู่ถนน กลางเมืองกรุง — กำลังนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นหยกเย็นเฉียบ ท่ามกลางสายตาเย็นชาของนางกำนัลในชุดจีนโบราณ
เสียงเคร่งขรึมดุจเหล็กกล้าปะทะแผ่นน้ำแข็งดังขึ้น
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เจ้าเป็นผู้ใด กล้ามาอยู่ในตำหนักหยกมังกรโดยไร้ราชโองการ?
ประตูไม้สักบานใหญ่เปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มในชุดฮ่องเต้สีดำทอง ผ้าคลุมปักลายมังกรห้าเล็บสะท้อนแสงแดด เขามีใบหน้าหล่อเหลาคมคาย ดวงตาเรียวรีดุดันเหมือนสัตว์นักล่า และริมฝีปากที่ไม่เคยปรากฏรอยยิ้ม
NovelToon
"องค์จักรพรรดิเฟิ่งหัว" — ผู้ปกครองแคว้นหลานหยิน และเป็นผู้มีเวทมนตร์อันทรงพลังเหนือใครในแผ่นดิน
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
ข้า... ข้าแค่ลืมตาขึ้นมาก็มาโผล่ที่นี่แล้ว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่ที่ไหน…
ศิรดาพูดเสียงสั่น แต่พยายามตั้งสติ
เขาหรี่ตา มองอย่างประเมิน
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เจ้าคือคนจากอีกภพ?
พลันร่างของเธอลอยขึ้นกลางอากาศพลังเวทหมุนวนรอบตัว ใบหน้าของจักรพรรดิยังนิ่งสนิท ราวกับกำลังตัดสินบางสิ่ง
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
จับนางขังไว้ที่ตำหนักเย็น... จนกว่าข้าจะหาคำตอบได้ว่าเจตนาของนางคือสิ่งใด
ทหาร
ทหาร
ครับฝ่าบาท
จบ

ตอนที่2(ยาพิษในน้ำชา)

ตำหนักเย็นที่ว่ากันว่าหนาวจับใจ… กลับเย็นไม่เท่าหัวใจของคนที่ถูกทอดทิ้งให้เงียบเหงาอยู่ตามลำพัง
เย่วฉานห่อตัวอยู่ในผ้าห่มผืนบาง เสียงฝนตกกระทบหลังคากระเบื้องราวกับมีใครกำลังเคาะประตูหัวใจเธอซ้ำ ๆ ว่า
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
กลับไปก็ไม่ได้ อยู่ตรงนี้ก็ไม่ใช่
ประตูไม้เปิดออก เสียงฝีเท้าเบา ๆ พร้อมกลิ่นหอมของดอกชิงเหออบอวลเข้ามาแทนกลิ่นอับ
สาวใช้(นางเอก)
สาวใช้(นางเอก)
ท่านหญิงหลานหรงมาเยี่ยมเพคะ
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
ใครคือหลานหรง
สาวใช้(นางเอก)
สาวใช้(นางเอก)
...
หญิงสาวในชุดผ้าไหมสีแดงเลือดนกก้าวเข้ามาด้วยท่าทีองอาจ งามหมดจดจนศิรดายังต้องหยุดมอง
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
เจ้าคือ... หญิงจากแดนแปลกหน้าใช่หรือไม่?
เสียงของนางอ่อนหวาน แต่แฝงไปด้วยบางอย่างคล้ายเหล็กใน
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
ใช่ ฉันชื่อเย่วฉาน แล้วคุณคือ...
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
ข้าคือหลานหรง… ที่โปรดของฝ่าบาท
นางยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่ไม่มีความอบอุ่น
เย่วฉานรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าโดยไม่ทันตั้งตัว
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
ข้าเพียงอยากมาเยี่ยมเยียน เพราะเห็นว่าเจ้าคงไม่ชินกับการอยู่ในวัง
หลานหรงวางถ้วยชาลงตรงหน้าเธอ
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
ดื่มสิ ชานี้ช่วยให้อบอุ่นร่างกาย
เย่วฉานมองถ้วยชานั้นแวบหนึ่ง หัวใจเต้นแปลก ๆ อย่างไม่มีเหตุผล — สัญชาตญาณบอกให้ระวัง เธอหัวเราะแห้ง ๆ แล้วทำทีว่าเผลอสะดุด มือกระแทกโต๊ะจนถ้วยชาหกรดพื้น
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
555
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
อุ๊ย ขอโทษนะคะ มือมันลื่นน่ะ...
เธอยิ้มอย่างประหม่า แต่แววตาไม่ไว้ใจอย่างเห็นได้ชัด
หลานหรงมองเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
555
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
ไม่เป็นไร... ข้าจะให้นางกำนัลนำมาให้ใหม่ในคราวหน้า
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
งั้นข้ากลับก่อนล่ะ
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
อืม
เย่วฉานแสร้งยิ้มตอบ แต่ในใจกลับเย็นวาบยิ่งกว่าลมหนาวนอกหน้าต่าง
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
(ในวังนี้… น้ำชายังวางใจไม่ได้ แล้วหัวใจคนจะวางไว้ตรงไหนได้อีกล่ะ?)
จบ

ตอนที่3(ใต้เงาหงส์ ลอบเลื้อยอสรพิษ)

ตำหนักหงส์วสันต์ – สถานที่โปรดแห่งองค์จักรพรรดิ ยามค่ำคืนนี้แม้พระจันทร์จะเต็มดวง… แต่มันก็ไม่อาจสว่างเท่ารอยยิ้มของหญิงงามที่กำลังนั่งอยู่หน้ากระจกเงาทอง
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
ฝ่าบาทเพิ่งเสด็จกลับจากสนามรบได้เพียงไม่กี่วัน
เสียงหลานหรงเอ่ยเบา ๆ พลางแปรงผมไปด้วยท่วงท่าหยอกล้อกับเงาของตนเอง
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
แทนที่พระองค์จะเสด็จมาตำหนักหงส์วสันต์... กลับไปที่ตำหนักเย็น
แววตาอ่อนหวานของหลานหรงพลันเยือกเย็นลง ราวกับน้ำค้างแข็งในเหมันต์
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
ข้าแค่ไปถามนางว่านางมีเจตนาอะไร
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เจ้าอย่าโกรธข้าเลย
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
ข้ารู้ดี... ว่าผู้หญิงแบบนั้น จะไม่มีวันเหมาะสมกับบัลลังก์มังกร
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
สู้เจ้าก็ไม่ได้สักนิด
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
เพคะข้าเชื่อใจท่าน
เฟิ่งหัว(พระเอก)
เฟิ่งหัว(พระเอก)
งั้นเจ้านอนเถอะข้ามีธุระ
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
(ยิ้ม)
เฟิ่งหัวเดินออกไป
หลานหรงหยิบพัดไม้ไผ่มาเปิดออก แผ่นกระดาษบางพิมพ์อักษรเวทซ่อนไว้ด้วยน้ำหมึกพิเศษ เธออ่านมันออกช้า ๆ
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
…เมื่อผสมน้ำพิษจากดอกหลิงซาน กับเถาวัลย์เลือดจันทรา จะได้หมอกมืดที่ลบล้างเวทมนตร์ของสตรีจากอีกภพหนึ่งโดยสมบูรณ์
นางพับพัดลงอย่างแผ่วเบา แล้วหันไปหานางกำนัลคนสนิท
หลานหรง(นางร้าย)
หลานหรง(นางร้าย)
เจ้าเตรียมของให้ข้า… ภายในเจ็ดวัน ข้าต้องให้ ‘นาง’ หายไปจากวังหลวงนี้ โดยไม่มีแม้แต่ซากเวทหลงเหลือให้ตามเจอ
สาวใช้(นางร้าย)
สาวใช้(นางร้าย)
เพคะ
ภาพตัดมาที่ตำหนักเย็น...
เย่วฉานนั่งจ้องมือของตัวเอง ซึ่งมีประกายแสงบาง ๆ ลอยวนอยู่ — เวทมนตร์จากภพเดิมกำลังตื่นขึ้น แต่เธอยังไม่เข้าใจมันเลยสักนิด
เสียงลมพัดทำให้เธอเงยหน้ามองไปยังดวงจันทร์...
เย่วฉาน(นางเอก)
เย่วฉาน(นางเอก)
(ที่นี่… ทุกอย่างคือของจริง แม้แต่ความเกลียดก็สัมผัสได้..)
จบ

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!