กอดสุดท้ายของวันนี้ ขอเป็นกอดแรกของทุกวันได้ไหม
ep.1 ฝนวันนั้น...เริ่มต้นบางอย่างในหัวใจ
ในตอนเย็น ของโรงเรียนมัธยม
ฝนเริ่มตกหนัก ที่คนต่างก็พากันกางร่มกลับบ้าน
มีนักเรียนคนหนึ่งยืนอยู่ในร่มหน้าโรงเรียนอย่างเหม่อลอย
อาฟา นอ.
ยังไม่กลับอีกหรอ...
น็อกซ์ พอ.
อืม...กูรอฝนหยุด
อาฟา นอ.
วันนี้...ฝนน่าจะตกทั้งวันเลย...
อาฟา นอ.
งั้นกลับก่อนนะ...
อาฟา นอ.
เอ่...น่าจะลืมเอาร่มมาน่ะสิ
น็อกซ์ พอ.
//หัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะยิ้ม
น็อกซ์ พอ.
ช่างเหอะ กลับบ้านกัน...
น็อกซ์ พอ.
//จับมืออาฟาและเดินตากฝนด้วยกัน
อาฟาและน็อกซ์เดินท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายเหมือนไม่มีวันจะหยุดเสื้อของทั้งคู่เปียกชื้น ฝนเย็นๆ ไหลผ่านต้นคอ แต่มันไม่หนาวเลย...หรืออาจเพราะคนข้างๆ
อาฟาหันมามอง พลางเอาแขนเสื้อเช็ดหยดน้ำที่ข้างแก้มให้
แวบนั้น...น็อกซ์นิ่งไป
หัวใจเขาเต้นแรงโดยไม่มีเหตุผล แค่สัมผัสแผ่วเบานั้นกับรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าของเพื่อนสนิทคนเดิม
อาฟา นอ.
รีบเดินมั้ย เดี๋ยวไม่สบาย
อาฟาหันมามอง พลางเอาแขนเสื้อเช็ดหยดน้ำที่ข้างแก้มให้
แวบนั้น...น็อกซ์นิ่งไป
หัวใจเขาเต้นแรงโดยไม่มีเหตุผล แค่สัมผัสแผ่วเบานั้นกับรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าของเพื่อนสนิทคนเดิ
เสียงฝนยังคงซัดเบาๆ กับพื้นซีเมนต์หน้าหอพัก กลิ่นฝนปะปนกับกลิ่นดินโชยมาเป็นระยะ ร่างสองร่างหยุดยืนอยู่หน้าห้องที่อยู่ติดกัน เสียงฝีเท้าเปียกฝนหยุดลงพร้อมกัน
น็อกซ์ พอ.
เสื้อมึงเปียกหมดแล้ว...
อาฟา นอ.
ของนายก็เหมือนกัน
น็อกซ์ พอ.
ถ้าไม่สบาย ก็กินยานะ...
ระหว่างที่อาฟากำลังจะเปิดประตูห้อง น็อกซ์ยืนลังเลว่าจะพูดสิ่งที่อยู่ในอกออกไปดีไหม...
อาฟายิ้มมุมปากเบาๆ ไม่ได้ตอบอะไร เพียงพยักหน้าแล้วเปิดประตูห้องเข้าไปช้าๆ
เสียงประตูปิดลงเบาๆ อาฟาเดินเข้าห้องด้วยจังหวะที่ช้ากว่าปกติเล็กน้อย เขาวางกระเป๋าไว้ที่ข้างเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหงาย มองเพดานนิ่งๆ
เสียงฝนยังคงตกเบาๆ อยู่ด้านนอก สะท้อนเป็นเงาฝนที่ไหลบนกระจกหน้าต่าง หยดน้ำเกาะเป็นทางยาว อาฟาเบือนหน้าไปมองมันอย่างเหม่อลอย
แต่แล้ว ใบหน้าที่นิ่งสงบเมื่อครู่ก็เปลี่ยนไปช้าๆ แก้มเริ่มแดงขึ้นทีละนิด โดยไม่ทันตั้งใจ
อาฟา นอ.
(ความในใจ: ไอ้บ้า... อยู่ดีๆ จะมาพูด "ฝันดี" ทำไมวะ... นายคิดว่าฉันจะนอนหลับลงเหรอ)
อาฟายกมือขึ้นกุมหน้าเบาๆ รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นมาโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเผลอยิ้มออกมาตอนไหน หัวใจมันยังคงเต้นแรงไม่ยอมหยุด
เสียงลมหายใจยังสม่ำเสมอ แต่ในอกกลับเหมือนมีบางอย่างกำลังไหลวนอยู่ไม่หยุด
เขาค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเอง แล้วซุกหน้าลงกับหมอน กลั้นยิ้มเอาไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ
หลังจากอาฟาปิดประตู น็อกซ์ยังยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง เหมือนไม่อยากให้ช่วงเวลาระหว่างเราจบลงเร็วขนาดนั้น
สุดท้ายก็ถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินเข้าห้อง ทิ้งตัวลงบนเตียง
เสียงฝนยังคงดัง... แต่ตอนนี้มันไม่เศร้าอีกแล้ว
กลับกลายเป็นเสียงที่ทำให้หัวใจเงียบ... และดังในเวลาเดียวกัน
น็อกซ์นอนตะแคง มองผนังบางๆ ระหว่างสองห้อง
เหมือนจะได้ยินลมหายใจของใครอีกคนที่อยู่ไม่ไกล
น็อกซ์ พอ.
//เอามือวางบนหน้าผาก
เสียงฝนยังคงดังเบาๆ อาฟานอนตะแคง มองผนังเงียบๆ แล้วเผลอยิ้มออกมา
หัวใจเขาอุ่นขึ้นอย่างประหลาด — เหมือนคืนนี้จะไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว
คิดถึงมือของใครบางคนที่จับไว้ไม่ปล่อย...
ไม่นานนัก เปลือกตาก็ค่อยๆ ปิดลง พร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ที่ยังค้างอยู่บนใบหน้า
ep.2 กูรักมึงว่ะ
เนื่องจาก ep.1 แรกไรต์เขียนบรรยายมากเกินไป ต่อจาก ep. นี้ ไรต์ขอเขียนสั้นๆ🥺🥺 เพราะ
1.ไม่ค่อยมีเวลา
2.ขี้เกียจ
🥹🥹
ลิน เพื่อนนอ.
วันนี้ไปมาเรียนหรอ
ไอวี่ เพื่อนนอ.
วันนี้ไอฟาไม่มาอ่อ
ลิน เพื่อนนอ.
มันบอกไม่สบาย
ไอวี่ เพื่อนนอ.
เย็นไปหามันไหม
ลิน เพื่อนนอ.
วันนี้กูไม่ว่าง
ไอวี่ เพื่อนนอ.
ไปเรียนเถอะ
เซียร์ เพื่อนพอ.
ไอน็อกซ์!!
เซียร์ เพื่อนพอ.
เหม่ออะไรมึง กูกับเรย์เรียกมึงหลายรอบละ
เซียร์ เพื่อนพอ.
ไปเรียนนั่งเหม่ออยู่ได้
น็อกซ์ พอ.
วันนี้อาฟาไม่มาหรอลิน
ลิน เพื่อนนอ.
มันบอกว่าไม่สบาย
ลิน เพื่อนนอ.
ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะ
ไอวี่ เพื่อนนอ.
เลิกแล้วโว้ยย
น็อกซ์ซื้อยาและข้าวต้มก่อนจะ กลับห้อง
น็อกซ์ พอ.
//เคาะประตูห้องของอาฟา
อาฟา นอ.
//เดินไปเปิดประตู
น็อกซ์ พอ.
//พาอาฟาเข้าห้องก่อนจะห่มผ้าให้
น็อกซ์ พอ.
//หยิบรีโมทแอร์ก่อนจะเพิ่มเบอร์แอร์ให้อุ่นขึ้น
น็อกซ์ พอ.
มึงเปิดไว้ตั้ง 25 องศา เดี๋ยวก็หนาว
น็อกซ์ พอ.
//เเกะข้าวต้มใส่ถุง
น็อกซ์ พอ.
เดี๋ยวไม่หายไข้
น็อกซ์ พอ.
กินอีกจะได้กินยา
อาฟา นอ.
(ความในใจ:อะไรของเขาว่ะ)
น็อกซ์ พอ.
กินเข้าไป...เดี๋ยวไม่หาย
น็อกซ์ พอ.
//เอายาเข้าปากก่อนจะป้อนยาเข้าปากอาฟาด้วยปาก
น็อกซ์ พอ.
ก็ไม่ยอมกินเอง...
น็อกซ์ พอ.
//กอดอาฟาจากด้านหลังก่อนจะกระซิบข้างหู
อาฟา นอ.
//หันมาหาน็อกซ์แต่ยังหลบสายตา
น็อกซ์ พอ.
ก็พูดตามใจตัวเอง
อาฟา นอ.
แต่...ฉันก็รักนาย...
อาฟา นอ.
สัญญากับฉันได้ไหม...
อาฟา นอ.
เราจะรักกันตลอดไป...
น็อกซ์ พอ.
ตัวมึงแม่ง...โคตรหอม
อาฟา นอ.
อย่ามาซบอกอย่างนี้สิ
น็อกซ์ พอ.
//กอดแน่นกว่าเดิม
น็อกซ์ พอ.
//จูบอาฟาอย่างอ่อนโยน
ep.3 นายมันหมาป่าเจ้าเล่ห์
อาฟา นอ.
(ความในใจ:หิวน้ำจัง)
อาฟา นอ.
(ความในใจ: จะไปยังไงเนี่ย
กอดไม่ปล่อยจริงๆเลย)
อาฟา นอ.
//พยายามออกจากกอด
อาฟา นอ.
//ออกจากกอดได้แล้ว
อาฟา นอ.
//วางแก้วน้ำก่อนจะเดินไปที่เตียงและนอน
น็อกซ์ พอ.
//กอดอาฟาและลูบหัว
น็อกซ์ พอ.
//จูบหน้าผากอาฟา
อาฟา นอ.
//เปิดโทรศัพท์ดูเวลา
อาฟา นอ.
น็อกซ์...นายมันหมาป่าเจ้าเล่ห์ชัดๆ
ลิน เพื่อนนอ.
ไอฟา มาแล้วหรอ
ไอวี่ เพื่อนนอ.
มึงโดนไรมาว่ะ ที่คอ...
ลิน เพื่อนนอ.
เออกูว่าจะถามแล้ว
ลิน เพื่อนนอ.
มีเจ้าของแล้วหรอ...
(เป็นสาววาย)
ลิน เพื่อนนอ.
แหม รอยมันก็บอกว่ามีเจ้าของ...
ลิน เพื่อนนอ.
//ยิ้มกรุ้มกริ่ม
น็อกซ์ พอ.
มาโรงเรียนแล้วหรอ
น็อกซ์ พอ.
กูนึกว่าไม่มาเลยไม่ปลุก...
ลิน เพื่อนนอ.
(ความในใจ: กูควรอยู่ตรงนี้ไหมว่ะ)
ลิน เพื่อนนอ.
งั้น...กูกับไอวี่ไปรอที่ห้องนะ
ลิน เพื่อนนอ.
//จูงมือไอวี่ออกจากตรงนั้น
อาฟา นอ.
นายทิ้งรอยไว้ทำไม
น็อกซ์ พอ.
ก็...แสดงความเป็นเจ้าของ
อาฟา นอ.
ทำที่อื่นไม่ได้รึไง
น็อกซ์ พอ.
//จับข้อมืออาฟาไว้
น็อกซ์ พอ.
//กอดอาฟาจากด้านหลัง
น็อกซ์ พอ.
อย่างอนกันเลยนะคะ...
อาฟา นอ.
นายนี่...จริงๆเลย
น็อกซ์ พอ.
หายงอนได้ไหม...
อาฟา นอ.
ทีนี้ก็ปล่อยฉันได้แล้ว...
น็อกซ์ พอ.
//ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะปล่อยอาฟาไป
ลิน เพื่อนนอ.
กว่าจะมาเนอะ
ไอวี่ เพื่อนนอ.
สรุปคืนดีกันยัง?
ลิน เพื่อนนอ.
มึงกับน็อกซ์ไง
อาฟา นอ.
แล้วรู้ได้ไงเนี่ย
ลิน เพื่อนนอ.
เก่งใช่ไหมล่ะ
อาฟา นอ.
ไม่อ่ะ ขี้เสือกมากกว่า
ไอวี่ เพื่อนนอ.
กูบอกแล้ว...ว่าให้ออกมา
ลิน เพื่อนนอ.
อย่ามาตอกย้ำกู
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
