NovelToon NovelToon

คนอย่างเหมันต์ไม่เคยก้มหัวให้ใคร

ตอนที่1

ณ.ร้านค้าแห่งหนึ่ง
เวลา18:30นาที
ได้มีรถตู้คันสีดำ มาจอดอยู่ที่ร้านค้าดังกล่าว
เหมันต์
เหมันต์
//เปิดประตูเดินลงมาจากรถ
ตัวประกอบ
ตัวประกอบ
หญิงสาวคนที่1: หึ้ยแกนั้นคุณเหมันต์ปะ //มองไปทางเหมันต์ที่เดินเข้ามา
ตัวประกอบ
ตัวประกอบ
หญิงสาวคนที่2: เออนั้นดิหล่ออะ แถมสูงด้วย ดูภูมิฐานมากเลยอ่าา.. //จ้องเหมันต์ตาไม่กระพริบ
ตัวประกอบ
ตัวประกอบ
คุณเหมันต์.. //รีบเดินเข้าไปชายร่างสูงทันที
ตัวประกอบ
ตัวประกอบ
สวัสดีครับ //ก้มหัว
เหมันต์
เหมันต์
อ่า.. //เดินไปนั่งที่เก้าอี้
ก่อนจะมีชายร่างสูงอีกคน เดินเข้ามา
ตัวประกอบ
ตัวประกอบ
หญิงสาวที่อยู่ภายในร้าน: อร้ายย~!! คุณโอโซนน~
หญิงสาวภายในร้านต่างกรี๊ดกร๊าดกันไม่หยุดเมื่อเห็นทั้งสอง
เหมันต์และโอโซนไม่ได้สนใจหรือตกใจเป็นอย่างใด เพราะโดนแบบนี้จนเป็นเรื่องปกติของทั้งสองไปแล้ว
ตัวประกอบ
ตัวประกอบ
ไรเลย์ มารับออเดอร์ลูกค้าหน่อย
เหมันต์หยุดชะงักกับชื่อที่ชายตรงหน้าพูดขึ้นทันที
โอโซน
โอโซน
อะไรวะ //มองหน้าเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
ชื่อเหมือนเมียกูเลย
ไรเลย์
ไรเลย์
มาแล้วครับ //ชายร่างเล็กได้ถือเมนูเดินเข้ามาทางโต๊ะของเหมันต์
ไรเลย์
ไรเลย์
เมนูครับ //ยื่นเมนูไปให้เหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
//ได้กลิ่นตัวที่ตนคุ้นเคยเป็นอย่างดี
เหมันต์
เหมันต์
ไรเลย์ เธอจริงๆใช่มั้ย //พูดพลางมองหน้าของชายร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า
ไรเลย์
ไรเลย์
รับอะไรดีครับ //ไม่สนใจเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
ฉันบอกให้เธออยู่บ้านเลี้ยงลูกไม่ใช่หรอ แล้วเธอมาอยู่ที่นี้ได้ไง!!? //คว้าข้อมือเล็ก
โอโซน
โอโซน
(เมียมันจริงๆด้วยหวะ)
โอโซน
โอโซน
เดี๋ยวนะไอเหมันต์ เงินมึงก็มีตั้งเยอะไม่ใช่หรอวะ
โอโซน
โอโซน
ทำไมมึงปล่อยให้เมียมึงมาเสิร์ฟอาหารอยู่แบบนี้วะ
ไรเลย์
ไรเลย์
เงินหรอ แม้แต่บาทเดียวเขายังไม่เคยให้ผมกับลูกใช้เลยด้วยซ้ำ
ไรเลย์
ไรเลย์
ถึงผมจะใช้ชีวิตอยู่กับเขา แต่ก็เหมือนมีแค่ผมกับลูกแค่สองคน.. //มองหน้าเหมันต์
ไรเลย์
ไรเลย์
เขาไม่เคยที่จะกลับบ้านมาตรงเวลาเลยด้วยซ้ำ แม้แต่วันเกิดลูก เขายังจำไม่ได้เลย!

ตอนที่2

เหมันต์
เหมันต์
เธอพูดอะไร ก็ระวังปากตัวเองด้วย
เหมันต์
เหมันต์
เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดกับฉันแบบนี้!! //ทุบโต๊ะ
เหมันต์
เหมันต์
เงินทุกบาททุกสตางค์ ฉันก็เป็นคนหามา
เหมันต์
เหมันต์
แล้วมันเรื่องอะไร ที่ฉันต้องให้เธอ!!
ไรเลย์
ไรเลย์
คุณนี้มันโง่จริงๆ..
ไรเลย์
ไรเลย์
//หลังพูดจบน้องได้เดินออกไปทันที
เหมันต์
เหมันต์
อยากแดกอะไรสั่งไป //ลุกขึ้นยืน
โอโซน
โอโซน
มึงจะทำอะไร
เหมันต์
เหมันต์
//เหมันต์รีบเดินตามหลังของน้องไปทันที
โอโซน
โอโซน
... //โอโซนเลิกคิ้วก่อนจะหันไปสั่งของกับพนักงาน
โอโซน
โอโซน
(ปากหมาใส่เมียมึงไปเถอะ เดี๋ยวพอเขาหอบลูกหนี แล้วกูจะรอหัวเราะให้..)
. .
เหมันต์
เหมันต์
เดี๋ยว //มือหนาเข้าไปคว้าข้อมือเล็กของน้อง
ไรเลย์
ไรเลย์
//หยุดชะงัก
เหมันต์
เหมันต์
เธอจะไปไหน
ไรเลย์
ไรเลย์
ผมจะไปไหน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ //หันมาหาเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
ไรเลย์!! //เหมันต์ตะคอกเสียงดัง
ไรเลย์
ไรเลย์
คุณจะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่งกับผม //น้องตอบกลับเสียงเรียบ
เหมันต์
เหมันต์
เธอคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเล่นกับเธอหรอ..ได้
เหมันต์
เหมันต์
//มือหนาได้เข้าไปคว้าเอวของน้องมาหาตนเอง
เหมันต์
เหมันต์
//ก่อนจะแบกตัวน้องขึ้นที
ไรเลย์
ไรเลย์
อะ..ฮึก!! ปล่อยผมนะ //ทุบแผ่นหลังหนาเหมันต์อย่างแรง
เหมันต์
เหมันต์
//ไม่รู้สึกอะไร ก่อนจะแบกตัวน้องเดินไปทางรถของตนเอง
ไรเลย์
ไรเลย์
(เคยรู้สึกอะไรบ้างมั้ยเนี้ย!!?)
ไรเลย์
ไรเลย์
ปล่อยผมนะ!! ผมจะกลับบ้านไปหาดาริน //พยายามดิ้น
ไรเลย์
ไรเลย์
//แต่แรงของน้อง ก็ไม่สามารถสู้แรงของชายร่างสูงได้
เหมันต์
เหมันต์
//โยนร่างของน้องลงบนเบาะข้างคนขับอย่างแรง
ปึก!! //ก้นของน้องกระแทบเข้ากับเบาะอย่างแรง
ไรเลย์
ไรเลย์
อะ..กึก อืออ..
เหมันต์
เหมันต์
//ปิดประตูรถอย่างหัวเสีย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตนเองขึ้นมา
เหมันต์
เหมันต์
📞: มึงกลับเองนะไอโอโซน //พูดออกมาด้วยความหัวเสียสุดๆ
ยังไม่ทันที่เสียงในสายตะพูดตอบ เหมันต์ก็กดวางสายทันที
โอโซน
โอโซน
เอ้า..ไอเหี้ยนี้ //โอโซนพูดตัดพ้อ

ตอนที่3

ไรเลย์
ไรเลย์
คุณจะพาผมไปไหน ผมจะกลับบ้าน!! //หันไปหาเหมันต์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
เหมันต์
เหมันต์
หุบปาก แล้วนั่งอยู่เฉยๆได้มั้ย!! //หัวเสีย
ไรเลย์
ไรเลย์
เหอะ.. //เบือนหน้าไปทางอื่น พร้อมกับกอดอก
. .
20นาทีต่อมา
ณ.คฤหาสน์แห่งหนึ่ง
ไรเลย์
ไรเลย์
//ขมวดคิ้ว
ไรเลย์
ไรเลย์
//กำลังจะเปิดประตูออกไป
เหมันต์
เหมันต์
//กดปุ่มเพื่อล็อครถไว้
ปึก..
ไรเลย์
ไรเลย์
//พยายามดึงประตูให้เปิดออก
เหมันต์
เหมันต์
ทำไม อยากออกไปขนาดนั้นเลยรึไง
เสียงของเหมันต์ ทำให้น้องหยุดการกระทำของตนเองทันที
ไรเลย์
ไรเลย์
ลูกผมรออยู่ ถ้าคุณไม่เห็นแก่ผม ก็เห็นแก่ลูกหน่อยก็ได้!!
เหมันต์
เหมันต์
ขึ้นมานั่งบนตักฉัน //เหมันต์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ไรเลย์
ไรเลย์
ไม่มีทาง //รู้ได้ทันที ว่าผู้เป็นสามีคิดจะทำอะไร
ไรเลย์
ไรเลย์
ผมไม่มีทางที่จะใช้ของ ร่วมกับใคร //มองส่วนล่างของเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
เธอจะปล่อยให้ดาริน รออยู่แบบนั้นหรอ
ไรเลย์
ไรเลย์
... //น้องชะงักกับคำพูดของเหมันต์ไปสักพัก
ไรเลย์
ไรเลย์
//ปรดเข็มขัดออก
ไรเลย์
ไรเลย์
(ถ้าไม่ใช่เพราะดารินป่วยอยู่ ผมไม่ยอมง่ายๆหรอก..)
ไรเลย์
ไรเลย์
//ขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักของเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
ถ้าครั้งนี้เธอทำดี ฉันจะให้เงินเธอเป็นค่าตอบแทน //มือหนาเข้าไปลูบที่ก้นของน้อง
ไรเลย์
ไรเลย์
ผมไม่ได้ขาย //กัดฟันแน่น พร้อมกับจ้องเขม็งไปที่หน้าของเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
แต่ฉันรู้ ว่ายังเธอก็ต้องยอมทำ เพราะดารินกำลังป่วยอยู่.. //เข้าไปประกบปากของน้อง
ไรเลย์
ไรเลย์
อะ..อืมม์~ อืออ.. //โอบแขนรอบคอของเหมันต์
เหมันต์
เหมันต์
อ่า..ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ เมียจ๋า.. //ก้มลงไปเลียต้นคอของน้อง
ไรเลย์
ไรเลย์
อะ..ฮรึก~กึก.. //หายใจหอบ
เหมันต์
เหมันต์
//กัดเข้าไปที่ต้นคอของน้องอย่างแรง
ไรเลย์
ไรเลย์
อะ..กึด~ ฮรึก.. //น้ำตาไหล
เหมันต์
เหมันต์
//เลียเลือดที่ไหลออกมาจากรอบกัดของน้อง
เหมันต์
เหมันต์
ถึงว่ารอบนี้ ฉันยังไม่อยากทำอะไรเธอมากแล้วกัน //ค่อยๆดึงกางเกงของน้องลง
เหมันต์
เหมันต์
//ล้วงนิ้วตนเองเข้าไปด้านในก้นของน้อง

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!