เสียงคริสตัลกระทบกันเบาๆ ภายใต้แชนเดอเลียร์หรูหรากลางห้องโถงงานการกุศลค่ำคืนนี้
เฮเลน่าเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย เธอสวมเดรสสูทเรียบโก้สีงาช้าง ปัดผมเรียบเป็นลอนเบาๆ อย่างคนไม่มีเวลาทำอะไรมากกว่านั้น
“นี่ลูกไม่มีใจจะเข้าสังคมเลยเหรอคะลูก” แม่ของเธอหันมาหยิกเบาๆ
“นี่งานการกุศลของเพื่อนแม่เลยนะ อย่าทำหน้าเหมือนกำลังประชุมบอร์ดหน่อยสิ”
“หนูประชุมเสร็จมาไม่ถึงสามชั่วโมงเลยค่ะ...”
อลิษาพึมพำขณะสายตายังไม่หลุดจากจอมือถือที่เต็มไปด้วยอีเมลและตัวเลขยอดรายได้ไตรมาสล่าสุด
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่างานนี้จัดขึ้นเพื่ออะไร ใครมา หรือแม้กระทั่งคนที่ทุกคนกำลังฮือฮาอยู่ตอนนี้คือใคร
“...และคืนนี้ ขอเชิญทุกท่านเข้าสู่ไฮไลท์ของงาน!”
เสียงพิธีกรดังขึ้นจากเวที
“การประมูลดินเนอร์สุดพิเศษ กับซุปตาร์ระดับโลก เซน คาร์เตอร์!”
เสียงกรี๊ดแทบทะลุเพดาน ผู้หญิงหลายคนยืนปรบมือจนแทบจะปีนขึ้นโต๊ะ แต่เฮเลน่าแค่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วหันกลับไปอ่านข้อความที่ยังตอบไม่เสร็จ
“ลูก แม่ขอเลย ประมูลเขามาสักรอบเถอะ”
“ใครคะ?” เธอถามเสียงนิ่ง
“ก็เซนไง เซน คาร์เตอร์ นักแสดงฮอลลีวูด! คนที่เล่นซีรีส์กับนาตาชานั่นแหละ!”
“หนูไม่รู้จักค่ะ แม่อยากดินเนอร์ก็ไปเองเลยค่ะ”
“แม่ประมูลไม่ทัน! พ่อเพื่อนแม่เค้าลงชื่อเธอไว้แล้ว!”
เฮเลน่ายังไม่ทันประมวลผล เสียงพิธีกรก็ดังขึ้น
“ห้าล้านบาท! เป็นของผู้ถือบัตรหมายเลข... 109!”
เธอหันขวับ!! นั่นคือบัตรของเธอที่แม่เป็นคนถือ!!
- 15 นาทีต่อมา -
เฮเลน่านั่งอยู่ในห้องรับรองส่วนตัวสุดหรู ฝั่งตรงข้ามคือชายหนุ่มในสูทดำที่กำลังยิ้มให้เธออย่างเป็นกันเอง รอยยิ้มละลายใจแบบที่น่าจะมีคนทั่วโลกเซฟเป็นภาพหน้าจอมือถือไว้แล้วนับล้าน...
“คุณไม่รู้จักผมเลยเหรอครับ?” เขาถามยิ้มๆ พลางรินน้ำให้เธอ
“ไม่ค่ะ”
“แบบ ไม่เคยดูหนังที่ผมเล่นเลย?”
“ไม่เคยค่ะ ฉันไม่ดูหนัง ไม่ดูทีวี ไม่เล่นโซเชียล”
“...ว้าว”
เซน คาร์เตอร์ถึงกับหลุดหัวเราะ รู้สึกเหมือนได้กลับมาเป็นแค่ “ผู้ชายคนหนึ่ง” อีกครั้ง นี่อาจเป็นดินเนอร์ที่แปลกที่สุดในชีวิต...แต่น่าจะ “จริงใจ” ที่สุดเช่นกัน
เสียงเพลงเปียโนคลอเบาๆ จากมุมหนึ่งของห้อง
เซน คาร์เตอร์นั่งไขว้ขาอย่างสบาย เหมือนกำลังดินเนอร์กับเพื่อนเก่า ในขณะที่เฮเลน่ายังคงนั่งตัวตรงเหมือนอยู่ในห้องประชุมบอร์ดระดับภูมิภาค
“คุณดูเครียดตลอดเวลาเลยนะครับ” เสียงทุ้มของเซนดังขึ้นอย่างไม่เร่งรีบ
“เพราะปกติฉันไม่ได้ใช้เวลาร่วมโต๊ะอาหารกับคนแปลกหน้าค่ะ” เธอตอบเรียบๆ พร้อมจิบน้ำ ไม่แม้แต่จะแตะไวน์แดงราคาแสนที่พนักงานเพิ่งริน
เขาหัวเราะเบาๆ
“ถ้าอย่างนั้น… ผมแนะนำตัวก่อนเลยดีไหม?”
“ตามสบายค่ะ”
“เซน คาร์เตอร์ อายุ 33 เป็นนักแสดงอิสระ ปัจจุบันอยู่ในช่วงพักงาน ชอบทานของหวาน ไม่ชอบแสงแฟลช ช่วงนี้สนใจเรียนภาษาไทย”
เฮเลน่าเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มุมปากกระตุกเบาๆเหมือนเกือบจะหลุดหัวเราะ
“คุณพูดเหมือนสัมภาษณ์ตัวเอง”
“ก็คุณไม่ถามอะไรเลยนี่ครับ”
“ฉันไม่ใช่แฟนคลับคุณ”
“...นั่นแหละที่ทำให้คุณน่าสนใจ”
เฮเลน่าชะงักไปเล็กน้อย เธอไม่ได้รู้สึกเขิน แต่รู้สึกว่าคำพูดของเขา…ดูจริงใจ เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่ามีใครสักคนกำลังมองเธอในแบบที่ไม่ได้สนแค่ชื่อเสียงหรือโปรไฟล์
“แล้วคุณล่ะ?” เขาถามต่อ “เฮเลน่า…ใช่ไหมครับ?”
เธอพยักหน้า
“เจ้าของบริษัทเทคโนโลยีแห่งหนึ่ง...ชื่ออะไร?”
“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกค่ะ คุณไม่ได้ใช้บริการของฉันอยู่แล้ว”
เขาหัวเราะอีกครั้ง นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า
“คุณมีวิธีป้องกันตัวเองที่เฉียบคมมากเลยนะครับ”
“จำเป็นค่ะ โลกใบนี้มันไม่ได้ปลอดภัยนัก โดยเฉพาะกับคนที่มีเงิน”
“...ผมเองก็ไม่ค่อยปลอดภัยนะ แต่ไม่ใช่เพราะเงิน”
“แต่เพราะชื่อเสียงใช่ไหม?”
“ใช่ และเพราะภาพลักษณ์ที่ไม่ใช่ตัวผม”
ประโยคนั้นทำให้เธอเงียบไป เธอมองเขาครู่หนึ่ง เหมือนเริ่มเห็นบางอย่าง…ที่ไม่ใช่แค่ดาราหน้าหล่อ
“ถ้างั้น...คืนนี้คุณอยากเป็นใคร?” เธอถาม
เซนยิ้มมุมปาก
“เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ที่ได้กินมื้อเย็นกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักเขาเลยสักนิด... และไม่ต้องแกล้งหัวเราะให้กล้องสักที”
เฮเลน่าวางมือถือไว้บนโต๊ะ ครั้งแรกในรอบหลายปี ที่เธอตัดสินใจไม่เช็คอีเมลระหว่างดินเนอร์
หลังจากที่บทสนทนาเริ่มคลี่คลาย และบรรยากาศเริ่มผ่อนคลายลงเล็กน้อย เฮเลน่าวางช้อนลงและหยิบผ้าเช็ดปากมาแตะริมฝีปากเบาๆ
“ของหวานไหมครับ?” เซนยิ้มถาม ขณะเลื่อนเมนูของหวานมาให้เธอ
“ไม่ล่ะค่ะ ฉันไม่กินน้ำตาล”
“จริงเหรอ?” เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย
“คุณดูเหมือนคนที่ต้องการความหวานในชีวิตนิดหน่อยนะครับ”
เธอเหลือบมองเขานิ่งๆ ก่อนจะตอบ
“น้ำตาลทำให้แก่เร็ว”
“แต่รอยยิ้ม... ทำให้ดูอ่อนเยาว์นะครับ”
เฮเลน่าชะงักไปเล็กน้อย เธอรู้ว่าเขากำลังจีบ แบบไม่โจ่งแจ้ง แต่ก็ไม่ได้หยาบคาย
เซนเลือกของหวานชิ้นเล็กๆ มาเอง เป็นเค้ก ช็อกโกแลตลาวาร้อน
เขาคว้าช้อนตักเนื้อเค้กที่เยิ้มออกมาอย่างบรรจง ก่อนจะยื่นมาตรงหน้าเธอ
“ถ้าไม่อร่อย ผมจะหยุดพูดเรื่องหวานๆ เลย”
น้ำเสียงเขานุ่มนวล มีความมั่นใจแบบคนที่เคยชนะใจใครมาแล้วนับไม่ถ้วน
เฮเลน่าชั่งใจเพียงเสี้ยววินาที เธอค่อยๆ เอนตัวมาข้างหน้ารับขนมหวานจสกเซน ช้อนคำนั้นแทบไม่สัมผัสริมฝีปาก แต่กลับทำให้บรรยากาศระหว่างเขาและเธอแน่นขึ้นจนรู้สึกได้ เค้กร้อน กับไออุ่นบางอย่าง...ที่ไม่ใช่แค่ช็อกโกแลต
เฮเลน่าวางส้อมลงและมองเขาอย่างตรงๆ
“ไม่แย่” เธอพูดเรียบๆ
“ผมถือว่านั่นคือคำชมสูงสุดจากคุณ” เขายิ้มกว้าง
และเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย...
โดยไม่รู้เลยว่าเขาแอบมองรอยยิ้มนั้นเหมือนเป็นของล้ำค่าที่สุดในค่ำคืนนี้
(คืนนั้นจบลงด้วยความเงียบที่อบอุ่นกว่าคำพูดใดๆ)
เขาส่งเธอขึ้นรถโดยไม่ขอเบอร์ ไม่ขออะไรเลยแต่กลับทิ้งคำหนึ่งไว้...
“ถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีก... คราวหน้าขอให้คุณยังไม่รู้จักผมเหมือนเดิมนะครับ”
เสียงแจ้งเตือนมือถือดังต่อเนื่องในเช้าวันถัดมา
เฮเลน่านั่งจิบกาแฟที่ปลายโต๊ะในห้องทำงานส่วนตัวของเธอบนคอนโดหรูใจกลางกรุงเทพ เธอใส่เสื้อเชิ้ตขาวกับกางเกงสแล็กเรียบเป๊ะ มือยังไม่ละจากคีย์บอร์ด
แต่แล้ว เลขาฯ ส่วนตัวก็เปิดประตูพรวดเข้ามาโดยไม่เคาะ
"คุณเฮเลน่าคะ!"
เธอเลิกคิ้วนิดหน่อย "เกิดอะไรขึ้น?"
"ข่าว... เช้านี้ค่ะ"
เลขาฯ หยิบแท็บเล็ตขึ้นมา เปิดหน้าหนึ่งของเว็บบันเทิงชื่อดังให้เธอดู
เฮเลน่าชะงักไปทันทีที่เห็นพาดหัวข่าวตัวใหญ่เต็มหน้าจอ
“เฮเลน่า ญานิฐา นักธุรกิจสาวพันล้าน ควง เซน คาร์เตอร์ ซุปตาร์ฮอลลีวูด ดินเนอร์หรูกลางกรุงเทพฯ!”
พร้อมภาพแคนดิตมุมไกลของเธอกับเซนในห้องรับรองเมื่อคืน... และภาพขณะที่เธอกำลังรับของหวานจากเขา
เฮเลน่าวางถ้วยกาแฟลงเสียงดัง!!
“ใครเป็นคนปล่อยภาพพวกนี้ออกไป?”
“ไม่มีใครรู้ค่ะ แต่แชร์กันเต็มทวิตเตอร์ ตั้งแต่ตีห้า...”
“บ้าเอ๊ย!!”
เธอลุกขึ้นเดินวนในห้อง ใจเต้นแรงกว่าตอนดีลกับนักลงทุนต่างชาติหลายเท่า
เธอไม่ใช่คนในวงการบันเทิง ไม่ชอบเป็นข่าว ไม่เคยมีเรื่องฉาวแต่ตอนนี้...ทุกอย่างกลายเป็นไวรัล
“เรียกฝ่ายกฎหมายให้ตรวจสอบสิทธิ์ความเป็นส่วนตัว”
“ค่ะ...แล้วเรื่องคุณเซนล่ะคะ?”
เฮเลน่าชะงัก "เขาว่าไง?"
เลขาฯ ยื่นมือถือของตัวเองให้
“เมื่อสักครู่เขาโพสต์ในอินสตาแกรมค่ะ”
📸 [รูปเธอเบลอๆ ขณะกำลังหัวเราะ]
แคปชั่น: "เธอไม่รู้ว่าผมคือใคร แต่เธอรู้ว่าเธอเป็นตัวของตัวเอง... และนั่นทำให้ค่ำคืนนั้นเป็นของจริงที่สุดที่ผมเคยมี”
#NoFilter #DinnerNotDrama
เฮเลน่ามองโพสต์นั้นนิ่งๆ
ทุกคนคอมเมนต์เป็นหมื่น บางคนเชียร์ บางคนโยงว่าเธออาจเป็นแฟนลับ บางคนนินทาว่าเธอเสนอตัวแลกสปอตไลต์
เธอกำมือแน่น!!
เธอไม่เคยยอมให้ใครควบคุมภาพลักษณ์ของเธอ และเธอไม่ยอมให้ใครสร้างเรื่องจากเธอ
...****************...
เย็นวันนั้น
เฮเลน่าโทรหาเซน
เขารับสายทันที
“ผมเดาว่าคุณคงได้เห็นข่าวแล้ว” เขาพูดก่อนเธอ
“คุณเป็นคนปล่อยภาพใช่ไหม?”
“ไม่ใช่”
“แล้วโพสต์นั่น...”
“ผมแค่พยายามกันไม่ให้คนคิดว่าเราทำอะไรไม่ดี”
“ผมไม่คิดว่าคุณจะต้องโดนลากเข้ามาเพราะผม... ผมแค่...”
“อย่าคิดว่าทุกอย่างจะแก้ได้ด้วยแคปชั่นซึ้งๆ” เธอตัดบทเสียงเย็น
“ฉันมีบริษัท ฉันมีทีมงาน ฉันมีนักลงทุนระดับโลกที่จับตาฉันอยู่ ไม่ใช่ฐานแฟนคลับเป็นล้านแบบคุณ”
“ผมเข้าใจ...”
“งั้นก็ช่วยอย่าเข้าใกล้ฉันอีก”
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเสียงเบา
“ผมไม่ใช่คนที่ควรเข้าไปวุ่นวายในชีวิตคุณ... แต่เมื่อคืน ผมไม่ได้แสดง มันคือผมจริงๆ”
เฮเลน่าไม่ตอบอะไร ก่อนจะกดวางสาย
เธอยืนอยู่นิ่งๆ มองวิวกรุงเทพฯ จากห้องกระจกสูงระฟ้า หัวใจเธอเต้นแรงกว่าที่ควรจะเป็น...แต่ความกลัวเสีย “ภาพลักษณ์” ก็ยังดังกว่า “เสียงหัวใจ”
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
