“มาทำไม?” ฉันถามคนที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนกับคนที่โดนถามนั่นแหละ แต่แตกต่างตรงที่ฉันใจเต้นแรง แต่อีกคนก็คงไม่คิดอะไรทั้งนั้น

“มานอนดิ ง่วงฉิบ” เสียงเข้ม ๆ พูดจบก็เดินเข้ามาในห้องฉันแล้วถอดเสื้อผ้าเหลือแต่บ็อกเซอร์ กระโจนลงไปนอนที่เตียงควีนไซต์ของฉันทันที โดยที่ไม่ได้สนใจเจ้าของห้องอย่างฉันแม้แต่นิดเดียว

...ให้มันได้อย่างนี้สิ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมินตรา เป็นนักศึกษา ปี 3  ม. S มหาลัยไฮโซชื่อดัง ที่ค่าเทอมแพงมากกก แต่เรื่องการเรียนการสอนก็ดีเลิศมากเช่นกัน บ้านฉันอยู่ต่างจังหวัด ฐานะกลาง ๆ แต่ก็พอมีกินมีใช้ มาเรียนที่กรุงเทพฯ ฉันก็เลยพักอยู่หอพักเล็ก ๆ ใกล้มหาลัย อันที่จริงก็ไม่กล้าเรียนหรอกนะที่นี่ เพราะเป็นมหาลัยไฮโซแถมยังเป็นอินเตอร์อีกดังนั้นไม่ต้องเดาค่าเทอมหรอกค่ะ ฉันไม่กล้าเอาเงินพ่อแม่ที่หามาอย่างยากลำบากมาจ่ายแน่ ๆ ถึงแม้จะอยากเรียนมากแค่ไหนก็ตาม แต่บังเอิญฉันสอบชิงทุนจากมหาลัยได้ค่ะ เลยมีโอกาสได้เรียนที่ดี ๆ

ส่วนคนที่เข้ามายึดพื้นที่เตียงนอนของฉันเป็นเพื่อนของฉันเองค่ะ แค่เพื่อนไม่ใช่แฟน ชื่อ ออสติน เขาเป็นผู้ชายที่หล่อ ถึงขั้นหล่อมาก และรวย ถึงขั้นรวยล้นฟ้า แต่ดันมาคบเพื่อนจน ๆ อย่างฉัน ไม่รู้ว่าเพราะเขาสงสารหรือสมเพชฉันกันแน่นะ เพราะเพื่อนเขาทุกคนโปรไฟล์ดีมากจนถึงขั้นดีเวอร์กันทั้งนั้น จะมีแค่ฉันนี่แหละที่เป็นแกะดำอยู่คนเดียว

“จะยืนบื้ออีกนานไหมวะ ไม่นอนไง” ออสตินเงยหน้าขึ้นมาถามอย่างไม่สบอารมณ์หลังจากที่ฉันเอาแต่ยืนนิ่ง ไม่รู้ใครเป็นเจ้าของห้องกันแน่

ฉันได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ แล้วปิดไฟ ก้าวลงไปนอนข้าง ๆ เขา เพราะมันไม่ชิน ถึงแม้เขาจะมาเคาะห้องตอนดึก ๆ แล้วขอนอนด้วยแบบนี้เป็นประจำตลอด 3 ปีที่ผ่านมา แต่มันไม่เคยชินเลยสักครั้ง มีแต่จะใจเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“ไม่อาบน้ำก่อนหรอ กลิ่นเหล้าหึ่งเชียว” ฉันเอ่ยถามเขาในความมืด กลิ่นเหล้าจากตัวเขามันแรงจริง ๆ นี่นา

“หึ ง่วง” ออสตินตอบสั้น ๆ ด้วยเสียงอู้อี้ แล้วคว่ำหน้าลงไปกับหมอน

“คนอื่นล่ะ” ฉันถามหาเพื่อนสนิทในกลุ่มของเขาที่มักจะเที่ยวด้วยกันประจำ

“กลับไปนอนบ้านมันดิ”

“แล้วทำไมนายไม่กลับไปนอนคอนโดนายเหมือนคนอื่น” ฉันถามเขากลับด้วยความฉุน เพราะไม่อยากจะเข้าใกล้เขาให้มากไปกว่านี้อีกแล้ว มันเจ็บนะ ได้อยู่ข้างคนที่รักได้ใกล้ชิดเขามากแต่ต้องทนเก็บความรู้สึก

ใช่! ฉันแอบรักออสติน รักมาตลอด 3 ปีที่เป็นเพื่อนกัน ทั้งที่พยายามห้ามใจ เตือนตัวเองอยู่เสมอว่าฉันกับเขายังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เฮ้อ! ช่างมันเถอะอย่าให้ต้องพูดถึงความอัดอั้นนี้เลย

“ขี้เกียจ” ออสตินยังตอบเรียบ ๆ แต่เหมือนจะเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา ก็ฉันเอาแต่ถามในขณะที่เขากำลังง่วงนี่นา

“แล้ว...”

“จะเลิกถามได้ยังวะ ไปเอากับน้องแนนหอข้าง ๆ มา ขี้เกียจกลับคอนโด ไม่อยากนอนห้องยัยนั่นด้วย เคลียไหม ง่วง!”

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามจบ ออสตินก็เงยหน้าตอบฉันด้วยความหงุดหงิดเเล้วฟุบหน้าลงไปนอนต่อ ทิ้งให้ฉันนิ่งอึ้งอยู่คนเดียว แถมใจยังเจ็บแปลบ ๆ ด้วย ทั้งที่รู้ว่าเขามีผู้หญิงตั้งมากมาย แต่เพื่อนอย่างฉันก็ไม่เคยชินสักครั้ง

“อื้ม” ฉันตอบแค่เพียงเท่านั้นก่อนจะค่อย ๆ ข่มตาให้หลับ

-เช้าวันต่อมา-

“ฮ้าว~” เช้าแล้วแต่เหมือนร่างกายฉันยังอยากให้มันเป็นเที่ยงคืนอยู่เลย แต่เอ้ะ! ทำไมมันรู้สึกแปลก ๆ กับร่างกายนะ ฉันค่อย ๆ ลืมตา อีกแล้ว...เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่ออสตินมานอนกับฉัน หมายถึง มานอนห้องฉันน่ะ

ตื่นมาทุกครั้งเราจะนอนกอดกันแน่น ออสตินจะชอบกอดฉันเอาไว้ ส่วนฉันก็นอนหนุนแขนเขา กอดเขาหลับเหมือนกัน ถ้าอ้อมกอดนี้มันเป็นของฉันจริง ๆ ก็คงดี แต่เขาก็คงนอนกอดผู้หญิงของเขาแบบนี้เหมือนกันแหละ

ฉันค่อย ๆ ขยับตัวช้า ๆ เหมือนออสตินจะรู้สึกตัวก็เลยขยับตัว แต่ก็หลับต่อ ฉันเลยลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปหาซื้ออาหารเช้าง่าย ๆ ขึ้นมากิน

แอด~

“ไปไหนมา” เสียงออสตินถามฉันด้วยน้ำเสียงนิ่งไร้อารมณ์

“ไปซื้อข้าวเช้าไง นายหิวรึยัง” ฉันตอบคำถามของคนที่เพิ่งงัวเงียตื่น แล้วเดินไปหยิบถ้วยที่มุมครัวเล็ก ๆ ของห้องมาที่โต๊ะญี่ปุ่น

“แล้วทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยวะ เสื้อก็บางกางเกงก็สั้น ไม่สงสารคนที่เขาเห็นเธอบ้างไง” จู่ ๆ ออสตินก็วิจารณ์การแต่งตัวของฉันด้วยความหงุดหงิด

เออฉันก็เข้าใจแหละว่าเขาไม่ชอบ ฉันแต่งตัวแบบไหนเขาก็คงมองว่ามันน่าเกลียดเพราะเขาว่าฉันแบบนี้ประจำ นี่ขนาดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นนะ ทำไมวะฉันมันขี้เหร่อะไรมากมายรึไง เหอะ!

“จะกินไหม?” ฉันขี้เกียจต่อปากต่อคำน่ะ ชวนเปลี่ยนเรื่องดีกว่า

“กิน แกะให้ด้วย” ออสตินสั่งแล้วก็ก้าวลงมานั่งข้างฉันเพื่อรอกินข้าว แล้วก็นั่งกดโทรศัพท์

“ไปแปรงฟันก่อนสิ” ฉันร้องบอก เพราะหมอนี่กำลังจะตักข้าวต้มเข้าปาก โดยที่ยังไม่ล้างหน้าแปรงฟัน แต่ทำไมเขาถึงได้ดูดีแม้กระทั่งตอนตื่นแบบนี้นะ

“หึ ขี้เกียจ”

“ติน” ฉันเอ่ยชื่อเขาสั้นๆ ด้วยเสียงนิ่งซึ่งก็ได้ผล ออสตินหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความไม่พอใจแต่ก็ยอมไปล้างหน้าแปรงฟัน

“มิน รีดเสื้อให้หน่อยดิ” พอกินข้าวอิ่มออสตินก็กระโดดไปนอนเล่นโทรศัพท์บนเตียงพร้อมกับใช้ฉันรีดชุดนักศึกษาให้

“รีดให้แล้วน่ะ” ฉันตอบเขาไป ออสตินมาค้างบ่อย ๆ เขาเลยเอาเสื้อผ้าบางส่วนมาไว้ที่ห้องฉัน

“เค ๆ จะเข้ามอกี่โมง”

“เที่ยง” ฉันตอบเขาแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเพราะนี่ก็จะ 11 โมงแล้ว รีบแต่งตัวดีกว่า ฉันแต่งตัวนาน

-มหาลัย S-

“โหไอ้ตินมาพร้อมมินอีกแล้วนะมึง” เสียงไอ้เควิน หรือไอ้วินเพื่อนสนิทของผมดังขึ้นตอนผมเดินมาที่โต๊ะประจำกลุ่ม

“เสือก” ผมตอบกลับมันไปแล้วนั่งลง ส่วนมินตราเดินแยกไปหาเพื่อนของเธอแล้ว อ้อ ผมกับมินตราเป็นเพื่อนสนิทกันนะครับแต่อยู่มหาลัยเราก็มีเพื่อนสนิทคนละกลุ่มเพราะเรียนคนละสาขาแต่คณะเดียวกัน ผมกับเธอเราสนิทกันเพราะทำกิจกรรมร่วมกันบ่อย ๆ ยัยนั่นเป็นดาวคณะส่วนผมเป็นเดือนน่ะ

“มึงทำแบบก็ไม่มีใครกล้ามาจีบมินดิวะ แม่งคิดว่ามึงเป็นผัวมินกันทั้งมหาลัยละ” ไอ้ห่าแอลฟ่าพูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่งของมัน

“หึ!” ผมกระตุกยิ้มนิดหน่อย ไม่ตอบอะไรมันทั้งนั้น ใครต่อใครก็ชอบคิดว่ามินตราเสร็จผมแล้ว แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับยัยนั่น ผมไม่ได้จะเก็บไว้กินเองหรอกนะครับ แต่ผมกลัวยัยนั่นโดนผู้ชายหลอกเจาะไข่แดง มินตราเป็นเด็กดี บางครั้งก็เหมือนจะหัวอ่อนเกินไปจนผมกลัวจะโดนหลอกเข้าสักวัน

ผมรู้สันดานผู้ชายดี  ผมถึงได้ห่วงเพื่อนไง ผมก็เลวหรือเลวกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไรถึงได้คอยเป็นไม้กันหมา แต่ให้คิดเกินเลยกับมินตราผมคงไม่คิดหรอก ยัยนั่นไม่ได้เอ็กซ์ในแบบที่ผมชอบ ถึงจะสวยมากก็เถอะ แต่ให้เอาเป็นเมียคงไม่

...เพื่อนกับเมียมันไม่เหมือนกัน

“มึงไม่กลัวเขาจับมึงทำเมียเหรอวะ” มิลาน เพื่อนสนิทที่ฉันไว้ใจให้รู้ความลับทุกเรื่องถามฉันหลังจากที่ฉันเล่าให้มันฟังว่าออสตินมาค้างห้องฉันเมื่อคืน

“ไม่หรอกมึง เค้าไม่คิดอะไรกับกูเกินเพื่อนหรอกน่า”

“เออคิดหรือไม่คิดไม่รู้แต่เวลาเขามานอนห้องมึงเขามาด้วยสภาพเมา คนเมาไว้ใจได้เหรอ”

“ไม่หรอกมึงปกติเขามาก็เมาตลอดเขาก็ไม่เคยทำอะไร สบายใจได้” ฉันบอกมิลานไปให้มันหมดห่วง ซึ่งมันก็เรื่องจริงนั่นแหละ ออสตินไม่เคยทำอะไรเลยนอกจากแค่กอด ซึ่งก็คงแค่เผลอนึกว่าฉันเป็นหมอนเท่านั้น

“อื้ม” มิลานรับคำแต่ฉันรู้ว่ามันก็ยังเป็นห่วงฉันอยู่ดี

“ชานี~” เสียงแหลมๆ ของแมน หรือแมนนี่ เพื่อนเกย์รับ หุ่นล่ำ หน้าหล่อ อีกหนึ่งเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่องของฉันตะโกนเรียกพวกฉันมาแต่ไกล

“ว่าไงตุ๊ด” มิลานเอ่ยทักอีแมนนี่ทันทีที่มันเดินมาถึง

“วันนี้วันศุกร์ ไปล่าผู้กัน ห้ามเทกูจองโต๊ะละ” แมนนี่ชวนแกมบังคับให้ออกไปล่าผู้กับมันอีกแล้ว ฉันไม่ได้ชอบเที่ยวหรอกนะ แต่ก็ไปกับพวกเพื่อนไปงั้นแหละ แค่ไปนั่งเม้าท์กับเพื่อนเพลิน ๆ น่ะ

“ที่?” มิลานถามแมนนี่ สองคนนี้มันสายเที่ยวน่ะ

“The most”

“เลิศมากค่า~” มิลานปรบมืออย่างถูกใจ

ผับที่แมนนี่มันจองเป็นผับที่หรู หรูมาก แค่โซนข้างล่างยังหรูกว่าผับทั่วไป อย่าให้เอ่ยถึงโซน VIP เลย รวยแค่ไหนถ้าไม่เจ๋งจริงก็ขึ้นไม่ได้หรอก แล้วที่สำคัญคนที่เป็นเจ้าของผับยังหล่อ รวย แซ่บ โหด ดิบ เป็นที่กล่าวขานของนักเที่ยวที่สุด ออสตินไงล่ะ

“เดี๋ยวไปแต่งตัวที่คอนโดกูนะคะ ไปเลยมั้ยเลิกเรียนละ” มิลานชักชวน แล้วพวกเราก็เดินทางไปที่คอนโดของมิลานทันที เป็นปกติเวลาไปเที่ยวน่ะ คอนโดมิลานคือที่รวมตัว

“อีมินี่ชุดเที่ยวหรือชุดเสียตัว แรดมากค่า~” แมนนี่เอ่ยแซะด้วยความหมั่นไส้หลังจากเห็นชุดของมิลานที่มันเซ็กซี่มากจนไม่รู้จะบรรยายยังไงดี

“ได้หมด อิจฉาเหรอ”

“อีผี!”

“ไม่ต้องมาแซะกู ไปแต่งตัวให้ลูกสาวมึงเหอะ” มิลานมันบอกแมนนี่อย่างขำ ๆ แล้วไล่ให้แมนนี่มาแต่งตัวให้ฉัน แมนนี่มันชอบจับพวกฉันแต่งตัวน่ะ แต่มิลานมันไม่ยอมกรรมเลยมาตกที่ฉันคนเดียว

“เออ มานี่ค่ะลูกสาว วันนี้คุณแม่จะแต่งตัวให้เลิศที่สุด” แมนนี่เดินยิ้มเข้ามาหาฉันด้วยท่าทางกระดี้กระด้า

“มึงต้องกระดี้กระด้าอะไรเบอร์นั้น” มิลานหันมาถามด้วยความหมั่นไส้

“วันนี้พิเศษกูมี how to การแต่งตัว”

“how to อะไรของมึง” มิลานถามด้วยความสงสัย ฉันเองก็เหมือนกัน หวังว่ามันคงไม่เล่นอะไรพิเรนท์ ๆ กับหน้าตาฉันหรอกนะ

“how to แต่งตัวยังไงให้ได้เจ้าของผับเป็นผัว” พอมันพูดจบมิลานก็สำลักน้ำที่กำลังกินทันที ส่วนฉันได้แต่อ้าปากค้างหน้าแดงเพราะอาย

“แค่ก ๆ มึงยังไม่หยุดเชียร์มันสองคนอีกเหรอแมน ออสตินมันสันดารยังไงมึงก็รู้”

“เออกูรู้ แต่มินมันก็ไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่น มันนี่แหละที่จะเอาไอ้ตินอยู่มึงเชื่อกู กูมีองค์”

“องคชาติสิมึงน่ะ”

“อีนี่! ตบปาก” พวกมันกัดกันเสร็จก็สาละวนกับการแต่งตัว พอถึงเวลาพวกเราก็นั่งแท็กซี่ออกไป กะจะปล่อยผีเต็มที่น่ะคะ ไม่อยากเมาแล้วขับด้วย

-The most -

“เฮ๊ย! พวกมึงดูดิวะใครมา” เสียงไอ้เชี่ยเควินตะโกนด้วยความตื่นเต้นแล้วชี้นิ้วลงไปที่โซนข้างล่าง ถึงแม้ผมจะรำคาญแต่ก็ยอมมองตามลงไป

“ใครวะ?” ไอ้แอลฟ่าถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบติดจะเบื่อโลกของมัน ทั้งที่มีสาวสวยนั่งเอานมหนีบแขนอยู่ข้าง ๆ “เออใครวะ” ผมก็สงสัยเหมือนไอ้แอลฟ่านั่นแหละ แล้วแม่งผับก็มืด มองยากฉิบหาย ไอ้ห่าเควินก็ชอบพูดให้สงสัย

“นั่นไงๆ เห็นยัง วันนี้โคตรแซ่บ” ไอ้เควินพูดแล้วสูดปาก ไอ้เหี้ยนี่แม่งโคตรของความหื่น ผมเกิดมายังไม่เคยเห็นใครหื่นเท่ามันมาก่อนเลย

“อ่อ กลุ่มมินตรา” ไอ้แอลฟ่ามองเห็นแล้วพูดออกมาทำให้ผมรู้ว่าคนที่มันพูดถึงคือมินตรา ว่าไงนะ! ยัยนั่นมาเที่ยวเหรอ จะมาทำไมไม่บอกผมวะ!

“เชี่ยโคตรเด็ดเลย ยิ่งแต่งตัวแบบนี้ยิ่งเด็ด กูอยากได้ว่ะ”

“เพื่อนกันมาตั้งนานมึงเพิ่งจะคิดวันนี้หรอวะ” ไอ้แอลฟ่าถามแปลก ๆ แล้วหันมามองหน้าผมนิดนึง

“ฮะ! มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ อย่าบอกนะว่า...”

“หึ!” ไอ้เหี้ยแอลฟ่าแค่นเสียงออกมาแล้วยิ้มมุมปาก ซึ่งมันเป็นการกระทำที่ผมโคตรไม่ชอบ ไม่รู้สิ ผมว่ามันเหมือนจะอ่านความคิดคนออก แล้วก็รู้ทันชาวบ้านไปทุกเรื่อง บางทีก็เหมือนจะรู้ความรู้สึกคนอื่นยิ่งกว่าเจ้าตัวซะอีก

“แต่วันนี้มินแม่งสวยเชี่ย ๆ มึงดูดิผู้ชายมองกันตาเป็นมัน” ไอ้เควินพยักหน้าไปทางมินตรา ซึ่งมันก็จริงอย่างที่มันบอก ผู้ชายจ้องยัยนั่นกันตาแทบถลน แถมบางคนยังแอบเขาไปใกล้แล้วสัมผัสตัวยัยนั่น แม่งไม่รู้ตัวรึไงวะว่ามีคนแอบลวนลาม ปกติผมชอบนะมีคนเที่ยวผับผมเยอะ ๆ เนี่ย แต่วันนี้โคตรไม่ชอบเลย อ้อ! ผมไม่ได้หวงหรอกน่ะ ผมแค่ห่วงในฐานะเพื่อนอย่าเข้าใจผิดล่ะ

“เดี๋ยวกูมา” ผมบอกพวกมันแล้วลุกขึ้นอย่างหงุดหงิด แล้วรีบเดินไปโซนข้างล่าง แม่งเอ้ย!คนยังกะปลวก พวกมึงไม่เคยเที่ยวกันรึไงวะ!

“มาเที่ยวกับเพื่อนหรอครับ” ผมเดินมาถึงข้างหลังยัยนั่นพอดี ก็มีเสียงไอ้หน้าอ่อนที่ไหนก็ไม่รู้ยิ้มแล้วก็ชวนยัยนั่นคุย

“คะ?...อ๋อ ค่ะมากับ...”

“มากับผัว” ผมตอบมันไปเสียงนิ่ง ซึ่งมันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพลงจบลง เลยทำให้ทั้งไอ้หน้าอ่อนแล้วก็ยัยนั่นได้ยินเสียงผมชัดเต็มสองหู

“เอ่อ ขอโทษครับ” ไอ้นั่นยิ้มแหยให้ผมแล้วรีบหลบไปด้วยความเร็ว ส่วยมินตราน่ะเหรอ ยัยนั่นหันควับมาทำตาโตมองผมด้วยความตกใจตั้งแต่ผมตอบไอ้หน้าอ่อนนั่นไปละ คิดว่าทำหน้าแบบนี้มันน่ารักมากเลยรึไงวะ

“อะ ออสติน” เออ กูชื่อออสติน จะนิ่งอีกนานไหม

“เออ ฉันเอง มานี่!” ผมพูดจบก็กระชากยัยนั่นให้เดินตามไปที่โซน VIP

“อ้าว ออสติน อ้าวไปไหนกัน” ผมลากมินตราผ่านฝูงชนผ่านแมนนี่กับมิลานไป แมนนี่มันก็รีบทักทันทีที่เห็นพวกผม

“มีธุระต้องคุยกับยัยนี่น่ะ ย้ายขึ้นข้างบนนะแมนนี่ มิลาน VIP 1” ผมบอกแมนนี่เร็ว ๆ แล้วก็โอบมินตราไว้เพราะรู้สึกว่าคนเริ่มเบียดกันมากขึ้น

“ว้าย~ เลิศ เลิศมากค่า~” เสียงแมนนี่ตะโกนตามหลัง คงเพราะดีใจมั้งที่ได้ขึ้นไปโซนข้างบน ผับผมโซน VIP ไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะขึ้นได้นะครับ ต้องเจ๋งและพิเศษเท่านั้น แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ

ผมลากมินตราขึ้นมาที่ชั้น 3 ซึ่งเป็นชั้นที่เป็นห้องทำงาน แล้วก็มีห้องพักผ่อนของผม ไม่เชิงห้องพักผ่อนหรอก มันเป็นห้องที่ผมเอาไว้สนุกกับสาว ๆ มากกว่า ส่วนห้องพักของผมอยู่ที่ชั้น 4

ปัง!

“ติน ปล่อยได้แล้ว!” มินตราบอกผมเมื่อผมพามาถึงห้องทำงาน ผมก็เลยปล่อยมือเธอแล้วหันมามองหน้าคนตรงหน้า ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ผมหงุดหงิด หงุดหงิดฉิบหาย

“มาเที่ยวทำไมไม่บอก”

“ฉันมาเที่ยวกับพวกแมนนี่ มิลานเฉย ๆ นี่ ฉันไม่ได้กะจะมาหานายนี่” ฮะ! ตอบได้กวนตีนฉิบ แต่แม่งมันก็ผับผมไหมวะ จะมาเที่ยวผับผมก็ต้องบอกผมก่อนสิ

“เออรู้ แต่นี่ผับฉันจะมาทำไมไม่บอกก่อน”

“อะไรของนาย ทุกคนที่จะมาเที่ยวผับนายต้องบอกนายก่อนรึไง” เออวะ ก็ถูกของยัยนี่ แต่ไม่รู้ล่ะถ้าเธอจะมายังก็ต้องบอกผมก่อน

“แล้วดูสิแต่งตัวอะไรของเธอฮะ!” ผมมองชุดของมินตราตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แต่งมาได้ไงวะ ชุดรัดรูปโชว์สัดส่วน แถมกระโปรงก็สั้นแค่คืบ

“ทำไม ก็ไม่ได้น่าเกลียดตรงไหนนี่ แมนนี่กับมิลานก็ชมว่าสวย” เออสวย ผมยอมรับว่าวันนี้มินตราสวยมาก แต่เป็นความสวยที่มองแล้วหงุดหงิดฉิบหาย

“หึ! ชอบมากเลยรึไง แต่งตัวโป๊ๆ ให้ไอ้หื่นข้างล่างมันแอบแต๊ะอั๋งน่ะ”

“เฮ้อ! ออสติน นายเป็นอะไรของนายเนี่ย ตกลงนายลากฉันขึ้นมาเพราะอะไร” ยัยนั่นนิ่งไปแล้วถอนหายใจ ก่อนที่จะถามคำถามออกมา ซึ่งเป็นคำถามที่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงได้ทำแบบนี้

“แม่งเอ้ย!” ผมตอบไม่ได้ ตอนนี้ทั้งหงุดหงิดตัวเองแล้วก็หงุดหงิดผู้หญิงตรงหน้า ผมทำได้แค่ตะโกนออกไปแล้วก็เตะถังขยะข้าง ๆ เพื่อระบายอารมณ์

“ลงไปนั่ง VIP 1 แล้วก็ห้ามไปนั่งใกล้ไอ้วินไอ้แอล ถ้าอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาเข้าห้องทำงานฉัน” ผมบอกมินตรา ยัยนั่นก็ดูงงกับท่าทางเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของผม แล้วก็เดินออกไปจากห้องทำงาน ส่วนผมขอนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ตรงนี้สักพักแล้วกัน

หลังจากที่ใจเย็นลงแล้วผมก็เดินลงมาข้างล่าง แอบรู้สึกผิดกับยัยนั่นเหมือนกันที่ต่อว่าเธอทั้งที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิด เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะไปส่งยัยนั่นเป็นการขอโทษแล้วกัน นี่ผมถึงขั้นยอมไม่เอาสาว ๆ กลับไปนอนเพื่อยัยนั่นหนึ่งวันเลยนะครับ

“ฮ่า ๆๆ จริงเหรอวิน เราไม่รู้เลยนะว่าวินเคยโดนเกย์วางยานอนหลับเนี่ย” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะ VIP 1 เพื่อน ๆ ฉันก็ตามขึ้นมานั่งด้วย หลังจากที่ผละมาจากออสติน ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไรจู่ ๆ ก็มาหาเรื่องฉัน แต่ช่างมันเถอะคิดไปก็ปวดหัว เอาเวลามาสนุกกับเพื่อน ๆ ดีกว่า ส่วนออสตินน่ะหรอ นี่ครึ่งชั่วโมงแล้วเขายังไม่ลงมาเลย

“เออดิ ตื่นมานะแม่งมันจับเราแก้ผ้าละ แล้วบอกว่าเราเป็นผัวมัน...” ฉันนั่งคุยกับเควินไปเรื่อย เขาอัธยาศัยดีนะคะคุยสนุกด้วย ส่วนชะนีกับกระเทยมันเดินไปแอ๊วผู้ที่ไหนก็ไม่รู้

“เฮ้ย! เป็นเหี้ยไรของมึง” เสียงแอลฟ่าดังขึ้นฉันกับเควินก็รีบหันไปมอง จะใครล่ะ ออสตินไง เดินมาจากไหนก็ไม่รู้หน้าตาอย่างกับยักษ์กระชากตัวยัยนมโตที่นั่งป้อนนมแอลฟ่าอยู่ตั้งนานไปจูบ แถมจูบอย่างดูดดื่ม ยัยนั่นก็หน้าไม่อายนั่งอยู่กับแอลฟ่าแท้ ๆ พอออสตินกระชากไปจูบก็จูบตอบแบบถึงพริกถึงขิง เหอะ!

ออสตินจูบกับยัยนมโตอยู่นานท่ามกลางสายตาของพวกเรา และผู้คนรอบ ๆ จนพอใจเขาก็ผละออก แล้วออสตินก็หันมามองฉันตาขวาง ก่อนที่จะเดินออกไป อะไรของหมอนี่กันนะ เข้าใจยากที่สุดเลย

“มึง ๆ เกิดไรขึ้น ทำไมไอ้ตินมันจูบอีนมโตของแอล” แมนนี่รีบเดินมากระซิบถามฉันด้วยความอยากรู้ ฉันก็ได้แต่ส่ายหน้า ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน แต่แอบบสะใจยัยนมโต อยู่ดี ๆ ออสตินก็ปล่อยทิ้งไว้กลางทาง แล้วคิดว่าคนอย่างแอลฟ่าจะสานต่ออีกไหม

“อะ แอล เจนนี่ไม่ได้ตั้งใจจูบกับออสตินนะคะ” ยัยเจนนี่อะไรนั่นมองตามออสตินด้วยความเสียดายแล้วก็รีบหันมาแก้ตัวกับแอลฟ่า ยัยนมโตเอ้ย

“อืม” ฮะ? ไม่โกรธจริงเหรอ ยัยนี่เพิ่งจูบปากแลกลิ้นกับเพื่อนนายมาหมาด ๆ เลยนะ

“แอลไม่โกรธเจนนี่ใช่ไหมคะ น่ารักที่สุดเลย” ดูยัยนมโตสิยิ้มหน้าระรื่นเชียว

“มึงกูหมั่นไส้อีนี่ว่ะ กูว่าจูบกับอีตินเสร็จน้ำอีนี่เดินแล้วมั้ง” อีแมนกระซิบต่อ เออฉันก็ว่างั้นแหละ มองตามออสตินอาลัยอาวรณ์เชียว

“เชี่ยตินแม่งอารมณ์แปรปรวนอย่าไปสนใจเลย” เควินพูดขึ้นมาแล้วยิ้มให้ฉัน เฮ้อ! เควินยิ้มสวยจัง นิสัยก็น่ารัก ถ้าฉันไม่ได้แอบรักออสตินฉันว่าฉันคงแอบชอบเควินไปแล้ว

“ผับจะปิดแล้วจะกลับเลยไหมวะ” แอลฟ่าถามขึ้นหลังจากพวกเรานั่งเม้าท์กันมาร่วม ๆ ชั่วโมง แต่หมอนี่ไม่ได้เม้าท์กับพวกฉันนะ เขานัวอยู่กับยัยเจนนี่นมโตอยู่ต่างหาก

“ทำไมอยากแล้วเหรอ?” จู่ ๆ มิลานก็ถามแอลฟ่า แล้วจ้องแอลฟ่าด้วยสายตาเย็นชา แต่มันดูแปลก ๆ เพราะแอลฟ่ากับมิลานแทบจะไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ

“อืม เงี่ยนน่ะ” ฮะ! งะ เงี่ยน คนที่แทบจะไม่เคยคุยกันตอบกันแบบนี้ แล้วยังทำหน้ากวนตีนท้าทายมิลานอีก

“อ้อลืมไปนี่เดือนเก้าแล้ว งั้นก็รีบไปเอากันให้หายอยากเถอะ สงสารเดี๋ยวจะโหยหวนเอา” โหมิลานแม่งกัดแรงมาก มันไปโกรธอะไรสองคนนี้มานะ

“นี่เธอ! ว่าฉันกับแอลเป็นหมาหรอฮะ!” เจนนี่นั่งฟังอยู่นานก็หวีดเสียงแหลม ๆ ขึ้น เสียงยัยนี่ยังกับนกหวีดแน่ะ

“อืม” มิลานยักคิ้วให้ยัยเจนนี่นั่น แล้วจ้องหน้ายัยเจนนี่นมโตแบบที่ไม่ยอมเหมือนกัน ยัยเจนนี่ที่คงจะดูออกว่ามิลานไม่ได้ไก่กาแบบผู้หญิงทั่วไปเลยฟึดฟัดหันไปฟ้องแอลฟ่าแทน

“แอลฟ่าขา ยัยคนนี้มันว่าเจนนี่ เจนนี่ไม่ยอมนะคะ”

“อย่าไปสนใจเลยที่รัก เราไปสนุกกันดีกว่า” แอลฟ่าพูดแล้วปรายตามองมิลานนิ่ง ๆ ก่อนจะช้อนอุ้มยัยเจนนี่ขึ้นพร้อมกับประจบจูบพาเดินขึ้นไปชั้น 3 ของผับ ท่ามกลางสายตาของพวกเราแล้วก็ผู้คนรอบ ๆ

“โห~ มึงไม่เอากันตรงนี้เลยล่ะคะ ถ่างขาตรงโซฟาเลยค่ะ เดี๋ยวกูย้ายโต๊ะให้” เสียงแมนนี่ตะโกนออกมาด้วยความหมั่นไส้ เพราะพวกฉันเห็นยัยเจนนี่นั่นแอบเบะปากใส่มิลานพอดี

“พอแล้วน่าแมนนี่” ฉันหันไปปรามแมนนี่แล้วหันมามองมิลานที่นั่งข้าง ๆ ด้วยตายตาดุเพราะมันเองนั่นแหละที่ไปหาเรื่องสองคนนั้นก่อน

“แค่แซวไม่คิดว่ามันจะดิ้น” มิลานบอกเหมือนรู้ความคิดฉัน แล้วก็นั่งจิบเหล้าต่อ

“งั้นเรากลับกันดีกว่าไหม นี่ก็ดึกแล้ว” ฉันถามทุกคนออกมา นี่ใกล้เวลาผับจะปิดแล้วน่ะ ออกไปก่อนดีกว่าขี้เกียจไปแย่งแท็กซี่กับคนอื่น

“อ้าวทำไมรีบกลับอ่ะมิน อีกตั้งครึ่งชั่วโมงผับถึงจะปิด” เควินถามขึ้น แต่นึก ๆ ดูก็เกรงใจเควินเหมือนกันนะ ถ้าพวกฉันกลับก่อนก็เหมือนทิ้งเขาไว้คนเดียว

“เรามาแท็กซี่อ่ะวิน ถ้าออกไปพร้อมคนอื่นตอนผับปิด มันต้องรอรถนานอ่ะ”

“เฮ้ย! ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวเราไปส่ง เดี๋ยวไปส่งทุกคนเลย สนุกต่อเถอะ” เควินตะโกนบอก ทำให้พวกเราสามคนมองตากันยิ้ม ๆ ด้วยความดีใจที่มีคนไปส่ง ก่อนที่พวกเราจะนั่งดื่มสลับกับออกไปเต้นจนถึงเวลาผับปิด

ตั้งแต่ออกมาจากผับฉันก็ยังไม่เห็นออสตินเลยนะ ไม่รู้ว่าหายไปไหนของเขา ตอนนี้เควินไปส่งมิลาน แล้วก็แมนนี่เสร็จแล้วเหลือแค่ฉันเพราะหอฉันอยู่ไกลสุดเควินเลยไปส่งเป็นคนสุดท้ายจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา

“ขอบใจนะวิน” ฉันหันไปยิ้มขอบคุณเควินหลังจากที่เขาขับรถมาจอดที่หน้าหอของฉัน

“อืม ไม่เป็นไรหรอกใครจะปล่อยให้สาวสวยกลับกันเองล่ะ”

“อื้อ ว่าแต่จะขึ้นไปกินน้ำกินกาแฟก่อนป่าว”

“โอ้โห~ ชวนผู้ชายขึ้นห้องด้วยว่ะ คิดไรกับเราเปล่าเนี่ย” เควินทำเสียงทะเล้นออกมาหลังจากที่ฉันชวนเขาขึ้นห้อง

“บ้า! เห็นจะหลับในหลายรอบแล้วเมื่อกี้น่ะ ขึ้นไปล้างหน้าล้างตาดื่มอะไรร้อน ๆ ก่อนเดี๋ยวขับรถไปเกิดหลับในเรารู้สึกผิดแย่เลย” ฉันสังเกตว่าเควินเหมือนจะหลับในตั้งแต่ส่งมิลานเสร็จแล้ว ฉันก็เลยพยายามชวนเขาคุยตลอดทาง แต่นี่เดี๋ยวเขาต้องขับรถกลับคนเดียว ฉันกลัวจะเกิดอุบัติเหตุเอา

“ฮ่า ๆๆ เสียดายว่ะนึกว่าคิด”

“เควิน! งั้นไม่ต้องขึ้นแล้ว บาย” ฉันชักสีหน้าใส่เควินด้วยความงอน แล้วก็เปิดประตูจะลงจาก

“เฮ้ยๆ ล้อเล่นน่า ขึ้นไปล้างหน้าหน่อยก็ดีเหมือนกัน มึน ๆ ว่ะ” เควินรีบลงจากรถแล้ววิ่งอ้อมรถมาดักฉันไว้ด้วยรอยยิ้มทะเล้น ก่อนที่ฉันกับเควินจะเดินขึ้นไปที่ห้องฉัน

“ขอบใจมากนะมิน เดี๋ยวเรากลับละ” เควินบอกฉันหลังจากที่เขาขึ้นมาบนห้องกับฉันแล้วล้างหน้าล้างตา จิบชาอุ่นๆ แล้วก็นั่งพักให้สร่างเมา

“อื้อ ขอบใจนายเหมือนกัน วันนี้ต้องมาส่งพวกฉันจนอดหนีบสาวกลับบ้านเลย” ฉันเอ่ยแซวเควิน เพราะรู้ดีว่าทุกครั้งที่เควินไปเที่ยวเขาต้องมีสาวกลับไปฟาดด้วยเสมอ ไม่ใช่แค่เควินหรอกนะ แต่เป็นพวกเขาทั้งกลุ่มเลยต่างหาก

“เออดิ อดฟันสาวเลยคืนนี้ รับผิดชอบไหมล่ะ”

“ทะลึ่งแล้วเควิน ไปเลย แล้วเจอกันนะ” ฉันผลักเควินเบา ๆ ให้ออกจากห้องเพราะหมอนี่ดันมาแกล้งทำหน้าหื่นใส่ฉันน่ะสิ

“ฮ่า ๆๆ โอเค ๆ เจอกัน” เควินหัวเราะเบา ๆ แล้วโบกมือให้ฉันก่อนที่เขาจะเดินห่างออกไป

หลังจากที่เควินกลับไปฉันก็รีบอาบน้ำทันที แล้วก็กระโดดมานอนบนเตียงเล็กๆของฉัน ก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คโซเชียลก็เห็นออสตินโพสข้อความเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

A_TIN

รอเวลา...

8,976 Likes

Soy_tip พี่ตินหล่อออ

Nannie-beby มารอห้องแนนก็ได้นะคะพี่ติน

LL.FA รอเชี่ยไร

A_TIN @LL.FA เสือก!

รอเวลา รอเวลาอะไรของเขากันนะ

ก๊อก ๆๆ

จู่ ๆ เสียงเคาะประตูห้องฉันก็ดังรัว ๆ หรือว่าเควินจะลืมของกันนะ ฉันเดินไม่กี่ก้าวก็ถึงประตูห้อง พอส่องตาแมวมองมันก็ทำให้ฉันต้องถอนหายใจออกมา ไม่ใช่เควินแต่เป็นออสติน นี่คงมาเพราะเพิ่งเผด็จศึกจากใครสักคนเรียบร้อยแล้วก็มาหาที่นอนอีกตามเคยสินะ

“มันดึกแล้วนะติน นายจะมาห้องฉันทำไม!” ฉันเปิดประตูออกไปถามออสตินเสียงเหวี่ยง ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้เขามานอนอีกแล้ว

“ทำไม! เข้าได้เฉพาะไอ้เควินงั้นเหรอ! ติดใจมันมากจนไม่อยากให้เพื่อนอย่างฉันเข้าห้องเลยรึไง! เอากันไปกี่ท่าล่ะ ฮะ!”