ณ หมู่บ้าน เเถบเชิงเขาเเห่งหนึ่งมีหมู่บ้านเล็กๆตั้งอยู่ผู้คนอาศัยพึ่งพากันเเละกันอยางสงบสุขเงินหามีค่าไม่ในหมู่บ้านเเห่งนี้ทุกคน ล้วนแล้วแต่ ใช้สิ่งของเพื่อแลกกัน อย่างเท่าเทียม อย่างเช่น ใครอยากได้อะไร ต้องดูว่า ของเรานั้น มีคุณค่าเท่าเทียมกันหรือไม่

เชิดเด็กหนุ่มวัย7ขวบที่ตอนนี้กำลังเล่นกับเพื่อนที่ลานกลางหมู่บ้าน

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด): เชิดจ้ะกลับกันจ้ะเย็นเเล้วเองไม่หิวข้างบ้างหรอไอ่ลิงน้อยมาเร็วๆ

:เชิด:โห่เเม่จ๋ามันยังเช้าอยู่เลยนี้ก็พึ่งจะ5โมงเย็นเองน่ะจ้ะเเม่

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด):ก็เเล้วเเต่เองล่ะกัน

เเม่ลำดวนหลับตาใส่เชิดพร้อมเดินหั้นหลังให้เด็กน้อง

เชิดเห็นดังนั้นก็รู้เลยว่าเอาเเล้ว ขืนไม่กลับบ้านตอนนี้มีหวังได้เห็นนางมารร้ายคลั่งเเน่นอน

จึงรีบบอกาเพื่อนๆ พร้อมกับวิ่งหน้้าตั้งตามหลังคนเป็นเเม่ไปอย่างติดๆ

...ณ.สำนักหมอสิงห์(บ้านของเชิด)...

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):เอาๆเเม่ลำดวนให้ไปตามลูกไหยกลับมาคนเดียวล่ะเเม่คุณ

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด):ฉันไปตามเเล้วเเต่มันบอกเช้าอยู่ฉันก็เลยเดินกลับมาก่อน เดะมันหิวก็ค่อยให้มันมาหาอะไรกินเองก็เเล้วกัน

คนเป็นเเม่กล่าวด้วยท่าทาง น้อยใจลูกชายที่ไม่ยอมฟัง

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):เอาๆเด็กมันก็คือเด็กปล่อยมันเล่นบ้างจะเป็นไรไปอีกอย่างไอ่เชิดมันเป็นเด็กดีข้าเชื่อว่าเดะมันก็คงวิ่งตามเเม่ลำดวนกลับมาเองเเหละค่อยดูเถอะ. เอา!นั้นไงมาโน่นเเล้ว วิ่งหน้าตั้งมาเชียว

เเม่ลำดวนก็หั้นไปด้านหลังพร้อมกับยิ้มมุมปาก

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด)ไหนบอกเช้าอยู่ไงทำไมไม่เล่นให้เเรงหมดจนหิวข้าวค่อยกลับล่ะ

:เชิด:โห่เเม่จ๋าเชิดขอโทษจ้ะเเม่เชิดจะไม่ทำอยางงี้อีกเเล้ว

พร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดขาเเม่ พร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความไร่เดียงสา

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด):เเหม่เเค่นี้ก็ร้องให้ไอ่ลูกลิงเอ้ย โอ๋ๆ เเม่ขอโทษ ป่ะเราไปกินข้าวกัน วันนี้เเม่มีไข่เจียวทอดที่เองชอบด้วยน่ะเเต่พิเศษวันนี้เเม่ใส่เเหน่มเข้าไปด้วย

:เชิด:ว่าว!จริงหรอจ้ะเเม่รักเเม่ที่สุดๆๆเลย

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):เอาเร็วๆมั่วเเต่ร้องไห้เดะกับข้าวก็เย็นหมดพอดี

ว่าเเล้วก็นั้ง ล้อมวงกินข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย

เเต่ให้ขณะนั้นนั้นเองเสียงนึงก็ตะโกนมาจากทางหน้าบ้าน

ชาวบ้าน:พ่อหมอ!!พ่อหมอสิงห์อยู่ไหมช่วยด้วยๆ!

หมอสิงห์ ได้ยินดังนั้นก็รุกพรวดออกจากวงข้าวพร้อมวิ่งมาหน้าบ้านชนิดที่ว่ายังเคี้ยวข้าวอยู่ให้ปาก

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):ใครใครเป็นอะไรมาเรียกข้าตอนข้ากินข้าว

ชาวบ้าน:ช่วยด้วยครับพ่อหมอ เพื่อนฉันมันเป็นอะไรก็ไม่รู้ มันไปขุดหน่อไม้ที่ไร่ท้ายหมู่บ้าน

เเต่มันผิดสังเกตที่มันหายไปนานไปเเต่เช้าเย็นมายังไม่กลับฉันเลยตามเพื่อนอีกคนไปช่วยหาเเต่พอไปเห็น มันก็นั้งตาลอยอยู่ใต้ต้นตะเคียน ที่ศาลตะเคียนเเถวป่าท้ายหมู่บ้าน มันเอาเเต่พูดว่า. มันกำลังจะมาๆๆพูดไม่หยุด เเละฉันกับเพื่อนอีกคนก็พามันมาหาผู้ใหญ่นี้เเหละครับ

หมอสิงห์มองหน้าชายที่ถูกหามมา เเต่ชายคนนั้นก็มองกลับมาเช่นกัน ตาประสานกัน ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็ตะโกนออกมาว่า มันจะมาเเล้ว!! พร้อมกับสบัดตัวออกกจากการจับกุมทั้ง2คนพร้อมวิ่งเข้ามาหาพ่อหมอ

เเต่หมอสิงกลับได้ตกใจไม่เเต่กลับ สาวหมัดเข้าหน้าชายคนนั้นจนชายคนนั้น ตีลังกากลับหลัง

ชนเสาบ้านนั้งลงสงบนิ่ง เอาซะเพื่อนของชาย 2 คน ที่พามานั้น ถึงกับอึ้ง

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):เอาล่ะพังกูมึงเป็นใคร ใครส่งมึงมา

ชายคนนั้นมองตาเเข็งใส่

ชายคนนั้น:มึงันไม่รู้อะไรกูคือนางตะเคียนที่ท้ายหมู่บ้านกูมาเตือนมึงเพราะ กำลังมีบ้างอยางกำลังมาบ้างอย่างที่จะพรากลูกกับเมียมึงไปเเละหมู่บ้านนี้จะถูกมันเหยียบยับบ้านทุกหลังจะ มอดไหม้ทุกชีวิตจะ สูญสิ้น

คำพูดที่ออกมาจากชายคนนั้น หาได้เป็นเสียงของผู้ชายหรือไม่ แต่กลับเป็นเสียงของผู้หญิง อย่างเห็นได้ชัดหมอสิงห์ ได้ยินดังนั้นถึงกับขมวดคิ้ว พร้อมกับถามไปว่า มึงรู้ได้ยังไง

ชายคนนั้น: กูเป็นถึงนางตะเคียน มีฤทธิ์อำนาจเยอะ ทำไมกูจะไม่รู้ มึงเถอะ ระวังตัวไว้ให้ดี ถึงตานั้น กูก็ช่วยอะไรไม่ได้ กูแค่มาเตือนมึงไว้

พร้อมกับชายคนนั้น ก็ตาลอย พร้อมกับหน้าฟาดกับพื้นสลบไป

ชาวบ้าน: พ่อหมอ อะไรหรอครับ ที่ว่ากำลังจะมา

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด): เฮ้ย ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน จะเอาเป็นว่าช่วงนี้ อย่าให้ใคร ออกไป ห่างจากหมู่บ้านโดยไม่จำเป็น และรีบไปแจ้งผู้ใหญ่บ้าน

ชาวบ้าน: ครับผม

คำพูดของหมอสิงห์หรือคำทำนาย มักจะเป็นจริงอยู่เสมอ นี่คือสาเหตุ ที่ผู้นำหมู่บ้าน เชื่อใจ และเชื่อในคำพูด ของหมอจอมขมังเวทย์คนนี้

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด):นี้คุณเกิดอะไรขึ้นหรอ เสียงดังโวยวาย ลูกกลัวหมดแล้ว

เชิด จับชายกางเกงแม่ และหลบอยู่หลัง พร้อมกับมองหน้าพ่อ ด้วยความหวาดกลัว

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):ไม่มี อะไรหรอก กลับไปกินข้าวกันเถอะ เเละรีบอาบน้ำเข้านอนได้แล้ว

...ณ.เช้าอีกวัน...

ชาวบ้าน: พ่อหมอช่วยด้วย!!มีคนตาย!!ที่ท้ายหมู่บ้านรีบไปดูเร็ว

หมอสิงได้ยินดังนั้น ขนลุกพรวดพราด จากที่นอน ในขณะที่ลำดวนกับลูก ยังนอนหลับอยู่

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด): จะไปไหนคะคุณ

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด): มีค่ากลับมา เอ็งอยู่กับลูกเถอะ ข้าไปไม่นาน

ชาวบ้าน:เร็วเข้าพ่อหมอ!!

:เเม่ลำดวน(เเม่ของเชิด): ระวังตัวด้วยนะคุณ

หมอสิงห์ พยักหน้าพร้อมกับลุกออกไป

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):ไหนใครตายพาข้าไปเร็วเข้า!

ชาวบ้าน: เอาหัวหมอเร็วๆไป!

...ณ .บ้านของชาวบ้านคนนึง...

เสียงร่ำไห้ ดังมาแต่ไกล จากบ้านหลังนั้น ผมกลับชาวบ้านหลายสิบคนยืนมุงดู พอหมอสิงห์เข้าไปถึง ถึงกลับต้องเบือนหน้าหนี พร้อมกับปิดปากแทบไม่ทัน มันเป็นร่างของหญิงสาว ที่สภาพร่างกาย ถูกกัดตรงสะโพก เนื้อตรงนั้นหายไป พร้อมกับแขนอีกข้างหนึ่ง ที่ขาดออกจากกัน และหายไป ดวงตาของเธอ เบิกโพลง ด้วยความตกใจ เหมือนกับว่า ปลาร้าสุดท้ายของเธอ สิ้นใจไป ด้วยความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

ข้างๆนั้น เห็นหญิงชรา คาดว่าน่าจะเป็นแม่ กำลัง เอามือกอดศพลูกสาว พร้อมกับรำไห้ออกมา ด้วยหัวใจคนเป็นแม่

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด):ข้า ขอดูหน่อยได้ไหม ว่ามันเกิดจากอะไร

หญิงชรา: พ่อหมอช่วยฉันด้วย ใครมันทางอีนาง จัมปาเเบบนี้

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด): ไม่เป็นไรนะแม่เฒ่า เดี๋ยวให้ฉันดูก่อน

ทางก็เข้าไปดูใกล้ๆ พร้อมกับ นั่งลง และวิเคราะห์อยู่สักพัก แต่สายตากับสะดุด ไม่เห็นรอยเท้า ขนาดเท่าฝ่ามือ มันคือรอยเท้าของเสือ ดูจากตัวแล้ว น่าจะราวๆ 6-7ศอก ถือว่าเป็นสาววัยรุ่น

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด): มีใครเห็นรอยเท้าพวกนี้ไหม

ชาวบ้าน: รอยเท้าอะไรพวกเราไม่เห็น

:หมอสิงห์ (พ่อของเชิด): เข้ามาดูใกล้ๆสิ

ว่าแล้วชาวบ้านประมาณ 3-4 คนที่ใจกล้า ก็เดินเข้ามาดู

ชาวบ้าน: เฮ้ย! ล ..ลอยเท้า. สะ เสือ นิ รอยเท้าเสือ

ทำไมเมื่อกี้ไม่มีใครสังเกตเลย ไปเรียกผู้ใหญ่บ้านมา

หญิงชรา เห็นดังนั้นถึงกับร้องไห้ออกมาอีกครั้ง พร้อมกับเป็นลม จนชาวบ้านหลายคนต้องมาพยุงแก่ และหามกลับเข้าไปในบ้าน

เบรคก่อน แอดลอง แต่งขึ้นมา ได้สักพักแล้ว ใช้เวลาหลายเดือนเหมือนกัน🤣 หวังว่าทุกคนจะชอบ ถ้าอยากให้มีตอนต่อไป ฝากกดไลค์ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ🙏🙏🙏

ขอให้ทุกคนที่เข้ามาอ่าน สุขภาพร่างกายแข็งแรง และดูแลสุขภาพ ในช่วงหน้าฝนนี้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ