ณ อาณาจักร "ลูมินา" ดินแดนแห่งแสงซึ่งรุ่งโรจน์เพราะพระจันทร์สีเงินอาบฟ้าไม่มีวันดับแสง
แต่ไม่มีผู้ใดรู้ว่า...ใต้เงาจันทรานั้นมี "คำสาป" หนึ่งซ่อนอยู่
"เจ้าหญิงไนท์" คือผู้ถือกำเนิดจากเลือดผสมระหว่างราชาแห่งแสง และราชินีแห่งเงา
เธอจึงต้องถูกซ่อนไว้ในหอคอยกลางป่าเวท เพื่อปกป้องดินแดนจากคำสาปในตัวเธอเอง
เธอเติบโตขึ้นมาพร้อมคำเตือนจากเหล่านางกำนัล
"ห้ามออกไปยามค่ำ... เพราะหากแสงจันทร์ต้องผิวเจ้า—จะมีคนผู้หนึ่ง ‘ตื่น’ ขึ้นมาอีกครั้ง"
คืนหนึ่ง เธอแอบออกไปยืนใต้แสงจันทร์...
...และโลกทั้งใบก็เปลี่ยนไปตลอดกาล
—
“ในที่สุด... ข้าก็เจอเจ้า”
เสียงหนึ่งกระซิบขึ้นจากเบื้องหลัง
เด็กหนุ่มผมเงินยาวถึงแผ่นหลัง ยืนอยู่ใต้ต้นอาเรเทียสีดำที่ออกดอกแค่ทุกพันปี
ดวงตาของเขาเปล่งแสงสีฟ้าราวกับน้ำแข็ง... เยือกเย็นจนหัวใจแทบหยุดเต้น
“เจ้า...เป็นใคร?”
ไนท์ถอยหลังอย่างระแวดระวัง
“ข้าชื่อโร” เขายิ้มบาง ราวกับคุ้นเธอมานานแสนนาน
“เราเคยพบกันเมื่อห้าร้อยปีก่อน... เจ้าเคยจูบข้า”
“…!!!”
ไนท์เบิกตากว้าง หัวใจเต้นระส่ำ
“ไม่มีทาง...” เธอส่ายหน้า “ข้าเพิ่งเคยพบเจ้าวันนี้”
แต่แววตาของเขาไม่ได้โกหก...
“เจ้าหลงลืมทุกอย่าง เพราะคำสาปจากจันทร์ดวงนี้...
เจ้าลืมข้า... ลืมคำมั่น... ลืมทุกสิ่งที่เคยสัญญาไว้”
ฝ่ามือของเขายื่นมาช้า ๆ
“แต่ข้ายังอยู่ตรงนี้เสมอ ไนท์… เจ้าคือผู้เดียวที่ข้าจะไม่ลืม แม้ต้องใช้ชีวิตนิรันดร์ในเงามืด”
เงามืดจากรอบป่าเริ่มไหลเข้าหาเธอช้า ๆ
เสียงกระซิบของอดีตเริ่มแผดร้อง
"ตื่นเถิด… ผู้ถือครองเลือดแห่งแสงและเงา"
—
ทุกอย่างรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป ราวกับเวลาเองก็หยุดนิ่งลง
ลมกลางคืนที่เคยเย็นเฉียบกลับอบอวลไปด้วยกลิ่นของกลีบดอกไม้โบราณ
กลิ่นที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน แต่กลับทำให้หัวใจสั่นรัวเหมือนกำลังจะร้องไห้
“ทำไม...” ไนท์พึมพำเบา ๆ “ทำไมใจข้าถึงเจ็บ...ทั้งที่ไม่รู้จักเจ้าเลยสักนิด...”
โรไม่ตอบ เขาเพียงมองเธออย่างอ่อนโยน ดวงตาสีฟ้าเต็มไปด้วยความอดทนและรอคอยที่แทบจะทะลุทะลวงกำแพงของเวลา
“เจ้าคือดวงจันทร์ของข้า… แม้เจ้าจะมืดมิด ข้าก็ยังจะเฝ้ารอให้เจ้าส่องแสงอีกครั้ง”
ไนท์เม้มริมฝีปากแน่น หัวใจเต้นแรงจนปวดร้าว ร่างกายของเธอเริ่มสั่นไหวด้วยแรงบางอย่างที่ไม่ใช่ความหนาว หากแต่คือพลังงานบางสิ่งที่กำลังตื่น
“เจ้า...ต้องการให้ข้าจำทุกอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?” เสียงเธอแผ่วเบาราวกับลม
“มิใช่เพราะข้าอยากได้ความทรงจำคืน” โรกล่าว “แต่เพราะเจ้าควรรู้ว่า...เจ้าคือใคร”
ทันใดนั้น ลำแสงจากดวงจันทร์เสี้ยวหนึ่งทอประกายแหวกผ่านเงาดำตรงกลางระหว่างเขากับเธอ
เงาดำเหล่านั้นกรีดร้องเบา ๆ แล้วสลายกลายเป็นฝุ่นละออง — ดั่งว่าพวกมันยอมสลายเพราะพลังแห่งสายตาทั้งสองที่มองกันไม่กะพริบ
—
เสียงกระซิบหายไป
เงามืดสงบลง
เวลาทั้งหมดดูเหมือนจะหยุดนิ่ง
และในความเงียบนั้น... โรค่อย ๆ ก้าวเข้ามา
“ข้าขอ...จับมือเจ้า” เขากระซิบ
นิ้วเรียวของไนท์ลังเล แต่ก็ยื่นออกไปอย่างช้า ๆ
ทันทีที่ปลายนิ้วของทั้งสองสัมผัสกัน แสงสีเงินก็ปะทุขึ้นจากพื้นดินเบื้องล่าง ล้อมรอบทั้งคู่ไว้
ภาพมากมายพรั่งพรูเข้ามาในหัวของไนท์อย่างไม่อาจหยุดยั้ง — เธอเห็นตัวเองในอาภรณ์ขาว กำลังวิ่งหัวเราะท่ามกลางสวนดวงจันทร์ เธอเห็นใบหน้าของโรในยามยิ้ม และยามร้องไห้
เธอเห็นภาพสุดท้าย... มือของตนเองที่เปื้อนเลือด และดวงจันทร์สีแดงที่แหลกสลาย
“...ข้า...” ไนท์ทรุดตัวลงช้า ๆ น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่
“ข้า...จำเจ้าได้แล้ว...โร...”
โรทรุดลงข้างเธอ ดึงร่างของไนท์มากอดไว้แน่น เสียงลมหายใจของเขาหนักและสั่นเทาไม่ต่างจากเธอ
“ขอบคุณที่ยังเลือกจำข้า...แม้ต้องเจ็บอีกครั้งก็ตาม”
ไนท์ซุกหน้าในอกเขา พึมพำเบา ๆ
“คราวนี้...ข้าจะไม่หนีอีกแล้ว”
—
ณ หอคอยกลางป่าเวท แสงจันทร์เริ่มเปลี่ยนจากเงินเป็นน้ำเงิน
เงามืดเฝ้ามองจากไกล ๆ เหล่าเทพโบราณเริ่มกระซิบผ่านเงาแห่งหมู่ไม้
"ผู้ถือครองเลือดแห่งแสงและเงา...ได้ตื่นแล้ว"
"จงเตรียมตัว... เพราะบททดสอบแรก กำลังมา"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!