เรื่องราวรัก
ตอนที่1
ความรักของฉันเป็นสิ่งสวยงามเมื่อครั้งยามแสงอาทิตย์สาดลงบนผืนหญ้า
แต่ช่วงเวลาถดถอยกลายเป็นรักที่มีแต่คำโกหกหลอกลวงและความแค้นที่กัดกินหัวใจ
ลิน
รีบไปกัน เดี๋ยวยัยครูพรทวีจะกินหัวเอา
เบสท์
เพราะแกนี่แหละ วันๆเอาแต่อ่านหนังสือ
ลิน
แต่แกนอนหลับไง กว่าจะปลุกได้
เบสท์
หล่อๆแบบเนี่ยมีหรอจะตายเร็ว
ลิน
//รีบจูงมืออีกฝ่ายและเดินอย่างเร่งรีบ
ลิน
เอ่อ....ขอโทษด้วยค่ะ //เงยหน้ามอง
ลิน
เอ่อ.....ไม่...ไม่ค่ะ //พูดด้วยความอาย
วายุ
ผมช่วยเก็บหนังสือนะครับ //เก็บหนังสือที่ตกที่พื้น
เบสท์
ว้าวๆๆ พรหมลิขิตบรรดาลพลัดผ่าน
วายุ
ของคุณครับ//ยื่นหนังสือให้
เบสท์
นายหน่ะ เด็กใหม่หรอกหรอ ไม่เคยเห็นหน้าเห็นตา
เบสท์
ละดูนี่สิ //แย่งหนังสือจากลินมา
เบสท์
หนังสือสิ่งลี้ลับ ตลกดีว่าม่ะ5555555 //หัวเราะขบขัน
ลิน
(ไอ่บ้าเอ้ย) //คิดในใจพร้อมเขม็งมองเบสท์
เบสท์
เฮ้ ได้ยินที่พูดป่าว
วายุ
ผมพึ่งย้ายเข้ามาเมื่อวานนี้
เบสท์
55 งั้นเองสินะ //ขำแห้ง
เบสท์
งั้นเราไปกันเถอะที่รัก //เอาแขนคล้องคอลิน
เบสท์
มัวแต่ยืมอยู่แบบนี้ เดี๋ยวยัยพรทวีได้มาตามถึงถิ่นชัวร์ๆ
เบสท์
ทำไมหรอที่รัก//เยอะเย้ย
เบสท์
5555 หน้าตาใช้ได้เลย ไปเถอะ
เบสท์
//เดินๆ+หันกลับไปมองวายุอีกครั้ง
เบสท์
//ทำหน้าจริงจังใส่วายุ
เบสท์
รีบๆหน่อยสิวะ ยัยเฉิ่ม
ลิน
อย่าบ่นเยอะ ฉันปวดขาไปหมดแล้ว
ครูพรทวี
รีบๆหน่อย เหลืออีก4รอบ
ครูพรทวี
พวกเธอเข้าเรียนของฉันสายก็ต้องเจอแบบนี้แหละย่ะ
ครูพรทวี
วิ่งไป ครูจะได้ไปพัก
เบสท์
โถ่ครู อยากพักก็ลดให้พวกเราหน่อยสิ
เบสท์
ไหนจะยัยลินที่วิ่งช้า อืดอาดอยุ่นั่นแหละ
ตอนที่2
ช่วงเวลารักเมื่อหมดลง คงต้องยอมรับความจริงและฝืนก้าวไปเรื่อยๆด้วยความแค้นที่ขับเคลื่อนจนกลายเป็นมารร้าย
ภาพตรงหน้าเห็นชายร่างสูงหล่อจ้องลงมาที่ตัวเอง
ลิน
หน้าคุ้นๆจังเลยนะนายเนี่ย
ครูพรทวี
ตื่นแล้วหรอจ๊ะ ยัยลลิตา
ครูพรทวี
ฉันหล่ะตกใจหมด อยู่ๆก็สลบไป
ครูพรทวี
ละก็ไม่ต้องไปวิ่งต่อละนะ ครูให้วชิราวิตวิ่งแทนแล้ว
ครูพรทวี
อยู่ๆก็เป็นลมครูก็ตกใจ
ครูพรทวี
เห็นนายธราวุฒิเดินผ่านพอดีเลยเรียกให้อุ้มเธอมาห้องปฐมพยาบาล
ครูพรทวี
โอ๊ยตายละ ครูหล่ะลืมเลยว่าสกินแคร์ครูหมด
ครูพรทวี
ขอตัวก่อนนะจ๊ะเด็กๆ
ลิน
(โอ้ ปีเดียวกันเลยแฮะ)
ลิน
ปี2เหมือนกัน คณะวรรณกรรม
ลิน
(หน้าตาใช้ได้ น่าจะรวยน่าดู)
เบสท์
เป็นไรมากปะวะ ตกใจแทบแย่
เบสท์
//รีบเดินเข้ามาใกล้ลิน
ลิน
ตอนเช้าไม่ได้กินข้าวเฉยๆ
เบสท์
ตลอดเลยนะแกเนี่ย //ยีหัวลิน
เบสท์
ขอบคุณนะเว้ย ที่อุ้มลินมาที่ห้องพยาบาล
เบสท์
ว่างๆมาอยู่กะพวกเราได้นะ
เบสท์
นี่มันหินรึไงวะ //มองลิน
ลิน
ใครจะไปดี๊ด๊าเหมือนแกกัน
ลิน
วายุหน่ะ ดูยังไงก็เป็นผู้ใหญ่
ลิน
สุขุม เรียบร้อย //มองประตูเบื้องหน้าที่ชายคนนั้นเดินออกไป
เบสท์
ฉันว่าจะเอาเล่มนี้ไป
ลิน
อย่าลืมเขียนชื่อบนบอร์ดด้วยนะว่าเอาไป
เบสท์
นี่อย่าบอกนะว่าเบียวแวมไพร์
ลิน
บ้าหรอ ใครบอกว่าฉันเบียว
เบสท์
ขยันอ่านจังนะ //เอามือไปลูบหัวลิน
ลิน
//ไม่ได้ว่าอะไร เพราะชินแล้ว
ลิน
ลูบหัวเยอะระวังโดนต่อยนะเว้ย //หน้ามุ่ย
เบสท์
ย๊าา //ชักมือออกทันที
เบสท์
เตี้ยแคระแบบแกมีหวังจะล้มก่อนนี่แหละ
ตอนที่3
คุณคิดว่าความรักคืออะไรกันนะ?
เบสท์
ลิน //เดินอย่างเคร่งเครียด
เบสท์
ได้ตามข่าวบ้างมั้ยวะ
เบสท์
เดี๋ยวนี้ผู้หญิงวัยมหาลัย หายตัวไปทีละคน
เบสท์
เรื่องแม่งเกิดขึ้นกับมหาลัยเราแล้วนะเว้ย
เบสท์
เมื่อคืนเด็กปี1หายไป
เบสท์
ตอนนี้ยังหาไม่เจอเลย
เบสท์
ก็อาจารย์เขาเครียดๆกันตอนฉันเดินมาเนี่ย
เบสท์
แกหน่ะ ระวังตัวหน่อยนะเว้ย
เบสท์
ยิ่งเป็นผู้หญิงร่างบางๆอีก//มองด้วยความห่วงใย
ลิน
อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ใครจะรู้
ลิน
บางทีอาจจะเครียดจนหนีออกไปเองก็ได้นี่นา
เบสท์
ยังไงก็อย่าเป็นอะไรนะเว้ย
เบสท์
และจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป
เบสท์
ก็หมายความว่า แก...แกเป็นเพื่อนคนเดียวของฉันไง
เบสท์
ถ้าเกิดหายไปใครจะให้ลอกงานละ
เบสท์
ยังไงแกก็คือคนที่สำคัญที่สุดนะ
ลิน
//มองเบสท์ด้วยรอยยิ้มจางๆ
ลิน
//อ่านหนังสือโดยไม่ได้รับรู้ถึงคำพูด
ลิน
(มาห้องสมุดทีไรเห็นวายุทุกทีเลยแฮะ)
ลิน
(หรือจะชอบอะไรเหมือนเรารึป่าวนะ)
ลิน
//มองวายุที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ
ภายในห้องมีเพียงลินและวายุที่นั่งอ่านหนังสือ และนั่งตรงข้ามกันอีกด้วย
ลิน
(ไอ่เบสท์ก็ไม่มาอยู่เป็นเพื่อนเลย)
วายุ
มีอะไรรึป่าวครับ //เดินมาหาลินที่โต๊ะ
วายุ
ว่าแต่เพื่อนคุณไม่มาหรอ
ลิน
เจ้านั่นไปแข่งกีฬาระดับมหาลัยประมาณ3วัน
ลิน
อาจจะไม่ได้เจอเท่าไหร่ค่ะ
วายุ
ถ้าไม่รังเกียจ ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณนะครับ
วายุ
//นั่งลงตรงข้ามหญิงสาว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
