HEART IN THE DARK
บทที่ 1 เสียงที่ไม่ควรได้ยิน
─ วันที่ 13 มกราคม 2564 ─
เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นในโรงเรียนแห่งหนึ่ง
พบว่ามีเด็กนักเรียน 5 คนสูญหายไปอย่างปริศนา ไม่พบเบาะแส หรือหลักฐานที่หลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย
แม้แต่ชื่อของพวกเขาทั้ง 5 คนก็หายไปเช่นกัน ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาเคยมีตัวตนอยู่
หนึ่งในเด็กทั้ง 5 คนนั้นคือพี่สาวฝาแฝดของผมเอง
ครอบครัวของผมไม่มีใครรู้เลยว่าพี่สาวของผมคือใคร หรือเคยมีตัวตนอยู่หรือเปล่า
ยกเว้น "ผม" แค่คนเดียวที่รู้ว่าพี่สาวมีตัวตนอยู่จริงๆ
─ วันที่ 15 มกราคม 2568 ─
ผมและครอบครัวกำลังกลับจากโรงเรียนในระหว่างทางแยกที่กำลังถึงบ้านจู่ๆก็ได้มีรถบรรทุกขับพุ่งเข้ามาที่รถของครอบครัวผม
ทำให้พ่อและแม่ของผมเสียชีวิตลงในทันที
เหลือเพียงแค่ผมคนเดียวที่ยังอยู่รอด
ความทรงจำทั้งหมดที่เกี่ยวกับครอบครัวของผมหายไปเหลือไว้เพียงแค่ ชื่อ อายุ และวันเกิดของผมเอง
นั่นจึงทำให้ผมได้ย้ายมาอยู่กับญาติของผมที่ชนบท
─ วันที่ 20 มกราคม 2568 ─
Luna
จะสายแล้วนะเปิดเทอมวันแรกด้วย
Luna
ไปโรงเรียนใหม่ก็ยิ้มเข้าไว้ล่ะ
Luna
คินก็ด้วยดูแลน้องด้วยนะ
Luna
น้องเหลือแค่เราสองคนแล้วคอยปกป้องช่วยเหลือกันไว้ด้วยล่ะ
Kin
รู้แล้วน่า พี่จะพูดย้ำอะไรหลายรอบเนี่ย
Luna
ดูพูดเข้าถ้าพี่หายไปเดี๋ยวจะคิดถึงเสียงบ่นพี่คอยดูละกัน
Kin
' หนึ่งคนพูด หนึ่งคนจำ '
Kin
' แม้แต่พระเจ้าก็มิอาจได้ยิน '
Luna
พูดกลอนอะไรแปลกๆอีกแล้วเนี่ย
พูดจบทั้งสองก็เดินออกไปพร้อมกัน
Ace
ผมว่าเราแยกกันตรงนี้ก็ได้นะครับ
Kin
เอางั้นก็ได้ แต่ก่อนไป
Kin
นี่คือเอกสารการย้ายเข้านะ
Kin
เอาไปยื่นให้ครูห้องทะเบียนแล้วเขาจะบอกเองว่าอยู่ห้องไหน
Kin
ถ้ามีอะไรก็ทักมาได้ตลอด
Kin
และที่สำคัญระวังตัวด้วย
เอซมองไปบรอบๆเพื่อสำรวจบริเวณใกล้ๆนั้น
และมองหาคนที่เขาพอจะถามทางได้ว่าห้องทะเบียนไปทางไหน
Ace
คือผมเป็นเด็กใหม่น่ะครับ
Ace
เลยอยากจะถามคุณว่าห้องทะเบียนไปทางไหนหรอครับ
Ren
มองหาต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนสิเดินตามมันไป
Ren
แล้วนายจะพบกับสิ่งที่หาเอง
Ace
ต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุด..?
สิ่งที่พบ หรือ สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่ความจริงที่เป็นอยู่แต่มันอาจคือมิติที่บิดเบี้ยวไปก็เป็นได้
1.1
Ace
ขอโทษนะครับมีใครอยู่หรือเปล่าครับ?
No identity
─ เดินออกมาจากหลังห้อง
No identity
ติดต่อเรื่องอะไรคะ?
Ace
ผมพึ่งย้ายเข้ามาใหม่ครับ
Ace
เลยจะเอาเอกสารมายื่นให้เพื่อจะดูว่าได้อยู่ห้องไหนน่ะครับ
No identity
ขอดูเอกสารหน่อยค่ะ
No identity
─ มองเอซด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป
No identity
─ ยิ้มบางๆก่อนจะพูดขึ้น
No identity
เดินขึ้นไปตึกเก่าหลังโรงอาหารนะ
No identity
ห้องสุดท้ายทางเดินฝั่งขวา
No identity
เธอจะเจอเองถ้าเธอควรเจอ..
No identity
─ ประทับตราลงในเอกสาร
เสียงฝนกระหน่ำลงมาเบาๆต้อนรับวันเปิดเรียนวันแรก
เอซเดินฝ่าฝนไปจนถึงอาคารเรียนหลังเก่า
อาคารนี้ดูเหมือนถูกปิดตายแต่ประตูไม้หน้าตึกกลับเปิดอ้าเล็กน้อยพอให้คนลอดเข้าไปได้
Ace
ประตูเปิดเล็กน้อยสงสัยจะมีคนมาก่อนแล้วแน่ๆ
Ace
อาคารดูน่ากลัวอย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่คนเดียวล่ะนะ
ทุกย่างเก้าขึ้นบันไดเสียงไม้ดัง เอี๊ยดๆ เหมือนโครงสร้างกำลังหายใจอยู่
Ace
มีคนขึ้นมาก่อนแล้วจริงๆด้วย
Ace
คงฝ่าฝนมาเหมือนกันสินะ
ทางเดินชั้น 4 มืดกว่าปกติ
หลอดไปกระพริบเป็นจังหวะ เหมือนมีใครปรับมันให้สอดคล้องกับการหายใจของบางสิ่ง
Ace
บรรยากาศดูน่าขนลุกอยู่นะเนี่ย
มีประตูไม้บานเก่าเก็บ ไม่มีป้ายชื่อ ไม่มีเลขห้อง แต่มีรอยเล็บยาวขีดไว้ตรงบานประตู 5 เส้นจางๆ
เสียง 'แอ๊ดดด' ดังลากยาวเหมือนกับฝืนเปิดบางอย่างที่ไม่อยากถูกเปิด
สิ่งที่ถูกจัดให้อยู่กับที่
ไม่ควรไปขยับมัน
สิ่งที่เห็น อาจไม่เรื่องจริง
สิ่งได้ยิน อาจเป็นแค่กลลวงของคำสั่ง
1.2
ภายในห้องนั้นมีโต๊ะเรียนไม่ถึง 10 ตัว ผนังซีดขาว มีคราบเหลืองเหมือนรอยน้ำเก่า
อากาศเย็นจัดอย่างไม่สมเหตุสมผล
มีนักเรียนเพียงสองคนอยู่ในห้อง
เด็กชายคนแรกนั่งที่โต๊ะตรงกลางเขามีผมดำสนิท ตาเรียว แววตามืดมิด นั่งนิ่ง ไม่พูด ไม่ไหวติง
เอซพูดทักทายคนในห้องด้วยน้ำเสียงเก้ๆกังๆ
หนึ่งในสองคนนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมาช้าๆแล้วพูดกับเอซว่า
เพียงคำเดียวห้องทั้งห้องก็เงียบสนิท
แม้แต่เสียงฝนยังหยุดลงทันที
Ace
( รู้สึกหายใจไม่ค่อยออกเลยแฮะ )
Ace
( บรรยากาศมันดูน่าอึดอัดไปหมด.. )
เด็กชายอีกคนนั่งพิงโต๊ะเรียนหลังห้อง ในมือลับมีดพับไปมาเหมือนเป็นงานอดิเรก
เขาเอียงหน้ามองเอซนิด ๆ แล้วยิ้มเหมือนรู้จักกันมาแต่ชาติก่อน
จากนั้น..เขาพูดเป็นกลอนโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าเลย
Hex
ใครก็ตามที่เดินเข้ามาได้
Hex
แปลว่า...เคยอยู่ที่นี่มาก่อน
เอซเย็นวาบไปถึงหลังคอเมื่อได้เห็นรอยยิ้มบางๆของอีกคน
Ace
นายรู้จักชื่อผมได้ยังไง..?
Ace
เคยรู้จักผมมาก่อนงั้นหรอ
เว็กซ์ไม่ตอบอะไร เขาเพียงนั่งมองใบหน้าเรียบนิ่งเหมือนรูปปั้น และริมฝีปากนั้น...ปิดสนิท
เหมือนเขาจะพูดไม่ได้หรือ...ไม่กล้าพูด
Ace
ทำไมถึงเอาแต่เงียบกันล่ะ
เฮ็กซ์ลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆเอซ
เขายื่นกลอนต่อมาอีกท่อนด้วยน้ำเสียงเหมือนอ่านจากกระดาษที่ไม่มีใครเห็น
Hex
เด็กชายที่พูดได้เพียงคำ
Hex
เพราะหากเอื้อนเอ่ย...ใครนั้นต้องตาย
Hex
เขาสั่งความตายได้เพียงแค่ใช้เสียง
Hex
คำพูดของเขา...คือคำสาปของโลก :)
บรรยากาศเริ่มไม่ใช่แค่หลอน แต่มันบิดเบี้ยว เหมือนความจริงที่เห็นมัน...ไม่ใช่ของโลกนี้
Ace
พวกนายพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย
Ace
อย่าบอกนะว่าเล่นต้อนรับเด็กใหม่
Ace
ถ้าจะทำหลอนขนาดนี้ผมไม่อยู่แล้วนะ
ความจริงที่เห็นอาจจะเป็นแค่ของปลอม
คำพูดของคนที่มองอาจจะไม่ใช่ของจริง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
