ล่ามรักนักฆ่า
ของเล่นชิ้นใหม่¹
แอด
วางพล็อตเรื่องนี้กับฝึกบรรยายโดยใช้ // ให้น้อยที่สุด
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
ย....อย่า...อย่า!!!!!
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
อ...อั้ก...เฮือก.!//ตาย
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
//เช็คชีพจร
ร่างสูงหยิบทิชชู่มาเช็ดมีดที่เปลื้อนเลือดอย่างใจเย็น ก่อนเก็บมีดใส่ปอก และเก็บทิชชู่ใส่กระเปล่าให้เรียบร้อย
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
เป้าหมายที่ 199 ถูกกำจัด
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
มาเก็บกวาด
วันนี้ ทีมเก็บกวาดไม่ว่างสักทีม ไรน์ นายเก็บเองเลย
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
สงสัยต้องเพิ่มทีมเก็บกวาดละมั้ง..//มองศพ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
//ล้างมือ
ในที่ๆมืดมิด กลับมีองค์กรลับในชั้นใต้ดิน องค์กรนี้ร่วมมือกลับคนใหญ่คนโตมากมาย
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ไรน์....รายงานตัวครับ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
เป้าหมายที่ 199 ถูกกำจัดแล้วครับ...
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
ดี....พักผ่อนได้
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
//ถอดถุงมือ+ทิ้งขยะ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
//สูบบุหรี่
ดวงตาของไรน์มองดวงดาวบนฟ้าในยามค่ำคืนอย่างนิ่งสงบ พลางหลับตาลงเบาๆ
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
เป้าหมายต่อไป... เป็นคนสำคัญ
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
เขาเป็นนักธุรกิจหนุ่ม กวินภัทร หรือกวิน อายุ 26 ปี ที่กำลังมีอิทธิพลอย่างมหาศาล และตอนนี้กำลังขยายอำนาจเข้ามาในพื้นที่ที่ละเอียดอ่อนของเรา มีคำสั่งให้กำจัดเขาอย่างเด็ดขาด
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
จัดการคนในรูปนี้มาซะ
เมฆา"เมฆ"(พ่อกวิน)♠️⚫
ครั้งนี้ห้ามพลาด..เด็ดขาด
ไรน์พยักหน้ารับภารกิจอย่างนิ่งสงบ
ในค่ำคืนที่เสียงฝน ดังกว่าเสียงใด
ร่างคนใส่ชุดคลุมดำเดินอย่างแผ่วเบาในคฤหาสน์อย่างเงียบเฉียบ ไร้เสียงหรือร่องรอยใดๆ
ร่างนั้นเดินไปหยุดที่ประตูบานใหญ่หรูหรา ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูเข้าไปอย่างใจเย็น
มีเสียงเพียงเล็กน้อย เล็กน้อยมากพอที่เสียงฝนจะกลบมิด
บนเตียงใหญ่ มีร่างสูงโปร่งกำลังนอนหลับอย่างนิ่งสงบ
ไรน์เดินเข้าไปอย่างช้าๆเตรียมพร้อมที่จะปลิดชีพคนตรงหน้าอย่างไม่ปราณี
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ห..หาย.!?
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หว้า~...เกือบไปแล้วนะครับพี่
ร่างที่เคยอยู่บนเตียงตอนนี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย และกลับไปอยู่ข้างหลังไรน์แทน
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ไม่น่ารักเลยนะครับบ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
นี้เพิ่งเจอกันก็จะฆ่ากันเลยหรอ~
ไรน์ไม่ตอบกลับด้วยคำพูด แต่ถือมีดพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเล็งอีกครับ เป้าหมายที่จุดตายและมีช่องโหว่เยอะที่สุด
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
อ้า..! เสื้อผม.!
ไรน์หันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะแทงอีกครั้ง
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ช้าไปนิดเดียวเองนะครับพี่~
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
แต่ก็ไม่ได้แย่เท่าไร...สำหรับนักฆ่าที่จะมาเป็น'ของเล่น'ของผม//ยิ้มกวน
คำพูดนั้นจุดชนวนความโกรธของไรน์ ไรน์ไม่รอช้าพุ่งไปโจมตีอีกครั้ง เปลี่ยนจากการใช้อาวุธเป็นใช่ หมัด เข่า ศอก ทุกส่วนของร่างกายเป็นอาวุธในการต่อสู้
ไรน์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและว่องไว หมายจะปลิดชีพคนตรงหน้า
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
เร็วขึ้นมากนะครับ แต่ก็ไม่พออยู่ดี
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
(หลบได้หมด การเคลื่อนไหวรวดเร็วกว่าเรามาก.!)
จังหวะที่ไรน์จะใช้ศอกกระแทก กวินภัทรกลับวาดแขนรับ และใช้แรงเหวี่ยงนั้น กระชากร่างของไรน์ให้เสียหลัก ก่อนจะออกแรง ฟาดฝ่ามือลงกลางใบหน้าของไรน์ อย่างแรง
ร่างของไรน์ เซเล็กน้อยก่อนจะล้มลงกับพื้น
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
เห้อ..ดื้อจังนะครับพี่
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อะ...อึก.//พยายามลุก
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
บอกแล้วไงครับ ดื้อไปก็เท่านั้น
กวินย่อตัวลงและบีบกรามของไรน์บังคับให้ไรน์มองหน้าตน
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ยินดีต้อนรับ.!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
สู่กรงของผมนะครับ...นักฆ่า//ยิ้ม
ก่อนที่เขาจะใช้มืออีกข้าง กระแทกสันมือลงที่ท้ายทอยของไรน์อย่างแรง
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ่ะ.!//สลบ
กวินยิ้มมุมปาก เขาใช้ปลายเท้าเขี่ยร่างของไรน์เบาๆ ราวกับกำลังสำรวจของเล่นชิ้นใหม่ที่เพิ่งได้มา
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
เอาล่ะ... ของเล่นชิ้นใหม่ของผม//ยิ้ม
บทเรียนสำคัญ²
ไรน์ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่กว้างขวางและหรูหรา แต่กลับถูกพันธนาการไว้บนเตียงด้วยโซ่โลหะเย็นเฉียบที่ข้อมือและข้อเท้า
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ซ....โซ่หรอ
ทันใดนั้นความเจ็บจากแรงกระแทกที่ท้ายทอยเมื่อวานก็เจ็บแปลบขึ้นมาทันที
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
(ที่นี้คือ..)
โดยสัญชาตญาณของนักฆ่า ไรน์มองสำรวจรอบๆอย่างละเอียด และดูจุดอ่อนของห้องนี้ออกทันที
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
(ประตูน่าจะไม่ได้ล็อค)
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
//มองรูกุญแจโซ่
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก.!//พยายามดึงมือ-ออก
ไรน์ ใช้ความรู้นักฆ่าของเขาในการพยายามปลดล็อคกุญแจทีละอัน แม้จะเจ็บปวดแต่เขาก็พยายามที่จะทำแบบนั้น แววตานักฆ่านั้นกลับมาอีกครั้ง ไม่นานเค้าก็ทำมันได้สำเร็จ
เขาค่อยๆก้าวไปที่หน้าประตูอย่างแผ่วเบา และค่อยๆแง้มประตูออกทีละน้อย
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หืม.? อ้าวพี่ไรน์...ตื่นแล้วหรอครับ
ชายร่างสูงยืนพิงกำแพงอยู่ข้างประตู ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มต่ำขึ้น
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
แหม~...เพิ่งเจอกันเอง จะรีบไปไหนแล้วหรอครับ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
กูจะไปไหนก็เรื่องของกู
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ปล่อยกูไปซะไอ้เวร!.!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
เฮ้อ~...ดื้อจังเลยนะครับ ของเล่นชิ้นใหม่ของผม...ไม่น่ารักเลย
กวินค่อยๆเดินก้าวเข้ามาในห้องอย่างช้าๆ ปิดประตูข้างหลังลงอย่างเงียบเชียบ
ท่าทางของเขาสงบนิ่งแต่กลับแผ่รังสีอำนาจที่ทำให้ไรน์รู้สึกถึงอันตรายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
พี่ไม่เชื่อฟังกันเลยนะครับ
กวินเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ไรน์พยายามถอยหนีจนแผ่นหลังชิดกับกำแพง
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ถ้าอย่างงั้น...ผมคงต้องสอนบทเรียนสำคัญให้กับพี่ไรน์แล้วล่ะครับ
มือของกวินคว้าข้อมือที่ปลดโซ่ของไรน์ไว้แน่น แรงบีบมหาศาลทำให้ไรน์เจ็บจนนิ่วหน้า
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ป..ปล่อยกู!.!!
ไรน์พยายามสะบัดข้อมืออย่างรุนแรง แต่ก็ไม่เป็นผล
ฝ่ามือของกวินฟาดลงแก้มไรน์อย่างรุนแรง ไรน์สะบัดหน้าไปตามแรงตบ ความเจ็บปวดเล่นแปลบไปทั่วใบหน้า กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งอยู่ในปาก
เขาหันกลับมามองกวิน แววตาของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธและความเกลียด
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
นี่คือบทเรียนแรกครับ พี่ไรน์
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ดื้อกับผม....ก็จะเจอแบบนี้
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
มึง!.!! กูจะฆ่ามึง.!!!กูจะฆ่ามึง.!?.!
ฝ่ามือของกวินฟาดลงบนหน้าของไรน์อีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มันแรงจนไรน์ทรงตัวไม่อยู่และทรุดลงไปกับพื้น
กวินไม่รอช้าใช้เท้ากดทับอกของไรน์ไว้ไม่ให้ลุกขึ้นได้
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
โอ๊ย!..เสียงดังจังเลยนะครับ รู้ไหมมันหน้าหนวกหูมากเลยนะ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ปากร้ายแบบนี้...ต้องโดนสั่งสอนดีๆหน่อยแล้ว
เขาใช้เท้าบดขยี้ลงบนอกของไรน์เล็กน้อย แรงกดทับทำให้ไรน์หายใจติดขัด
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก..! อึก.!...เฮือก!!...!
กวินย่อตัวลงใช้มือบีบปลายคางของไรน์ให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
รู้มั้ยครับ...ผมไม่ชอบของเล่นที่ดื้อนะ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
แต่ผมก็ชอบเวลาที่พี่ไรน์พยายามต่อต้าน...มันทำให้การ'ควบคุม'ของผมสนุกขึ้นเยอะเลย//ยิ้มแย้ม
กวินไม่รอให้ไรน์ตอบโต้ เขาใช้กำลังที่เหนือกว่าจับและบังคับให้ไรน์หันหลังให้กดเขาไว้กับพื้น
กวินใช้เท้าเหยียบมือสองข้างของไรน์ไว้เหนือหัว
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อะ..อีก.!!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ฮ๊า~...มาครับ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
เริ่มกันเลยมั้ย
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
บทเรียนสำคัญ...แก่ของเล่นที่สำคัญ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ...อึก.!
กวินค่อยๆปลดเข็มขัดของเขา ก่อนจะเอาแก่นกายมาจ่อที่ช่องทางหลังของไรน์
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ห...เห้ย.!!
กวินค่อยๆดันแก่นกายของเขาเข้ามาช้าๆ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อุ้บ.!อึก.!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
เจ็บ.! อ๊ะ..!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ๊ะ.! ฮึก...//กัดฟัน
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
อ๊าห์~ สุดแล้วครับ
น้ำตาของไรน์คลอเบ้าเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ป...ปล่อย
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หึ.!//กระแทก
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ๊ะ.!!!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก!!เจ็บ.!!!
ร่างของไรน์ดิ้นพล่าน แต่มือที่เค้าใช้เป็นอาวุธบัดนี้ถูกกวินเหยียบอยู่
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ๊า.!!!//เสียงหลง
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก.!//เม้มปาก
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก.!! อึก..อ๊ะ.?!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ดิ้นอีกสิครับพี่
เสียงของกวินกระซิบข้างหูของไรน์
ไรน์หันกลับไปมองกวินด้วยความแค้น และโกรธเป็นอย่างมาก
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ดิ้นให้มากกว่านี้สิครับ....ผมชอบที่พี่แสดงความรู้สึกออกมาแบบนี้
ดวงตาของไรน์เบิกกว้างเมื่อกวินพูดจบก็กระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วง เขาไม่ได้เหยียบมือของไรน์แล้ว แต่ตอนนี้ไรน์นั้นสั่นคลอนจนไม่มีแรงต่อต้านแม้แต่น้อย
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ๊ะ.!! อ๊า.!!!ไอ้...เหี้ย.!!!อึก...
กวินเห็นท่าทีของไรน์ทำให้เขายิ่งสนุกมากยิ่งขึ้น เจากระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงขึ้นกว่าเดิม
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ย...หยุ--อ๊า.!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก//ปิดปากตัวเอง
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อื้อ.!! ฮึก.!!อ๊าา.!!!
ดวงตาของไรน์เหลือกลอยขึ้น เมื่อโดนกระแทกเข้ามาถึงส่วนลึก ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาอย่างหนัก
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ตาลอยซะแล้ว..น่ารักจังเลยนะครับ55
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อั๊ก.!! อ๊ะห์~!อึก.!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
(กูจะต้องฆ่า....ไอ้เด็กนี้ให้ได้)
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
(ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม..)
'ของเล่น'ของผม³
ในห้องที่มีแสงไฟสลัวๆออกมาจากโคมไฟเพียงเล็กน้อย มีร่างกายเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียง
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก...แค่ก.!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ่า..แฮ่ก..แค่กๆๆ..!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ไอ้เชี้ยเอ้ย.!
ชายบนเตียงตัวร้อนรุ่ม เครื่องปรับอากาศไม่ช่วยอะไรแม้แต่น้อย แต่กลับทำให้ไรน์ ตัวร้อนขึ้นกว่าเดิม
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ป...เป็นไข้จนได้
ชายร่างสูงโปร่ง เดินเข้ามาในประตูบ้านหรู มองมาที่เตียงก่อนจะยิ้มอย่างพอใจ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
พี่ไรน์ครับ~
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ..อึก....ม...มาทำไม
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
นี่บ้านผมนะครับ...ทำไมผมจะเข้ามาไม่ได้ล่ะ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หรือพี่รังเกียจผมแล้ว ผมเสียใจนะครับ...
ชายร่างสูงทำหน้าตาใสซื่อ แต่แววตากับเต็มไปด้วยความมืดมิด
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
แค่กๆ.!!อึก..ก...กูรังเกียจมึงตั้งแต่แรกแล้ว!แค่ก.?!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
รังเกียจกันเลยหรอครับ~
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ผมบอกแล้วว่าผมเสียใจนะ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
งั้นมาทำให้พี่รักกันดีกว่า
กวินเดินเข้ามาที่เตียงช้าๆ ก่อนจะจับที่ขาของไรน์
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อะ...อึก!!!
เมื่อถูกจับที่ขา ไรน์ไม่รอช้ารีบดีดตัวออกทันที กวินก็บีบขาของไรน์อย่างแรง แรงบีบทำให้ไรน์นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ป...ปล่อยนะไอ้เด็กเปรต.!!!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก..แค่ก.!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หืม..?.ตัวร้อนจัง
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
เป็นไข้หรอครับ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
แค่กๆๆ.!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก..ป..ปวดหัว
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
อะไรกัน เมื่อวานโดนไปแค่นิดเดียวเป็นไข้เลยหรอครับ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ไม่สมกับเป็นนักฆ่าเลยนะ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ของเล่นที่อ่อนแอแบบนี้
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ต้องสั่งสอนแล้วมั้ยครับ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ย...อย่า.!!
กวินจับขาของไรน์อ้าออกอย่างง่ายดาย
ก่อนจะปลดเข็มขัด และเอาแก่นกายที่กระตุกหงึกออกมารูดต่อหน้าไรน์
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อะ....ย...อย่า.!!
สัญชาตญาณของไรน์บอกให้เขารีบดีดตัวออกอย่างเร็วไว
กวินดึงขาไรน์กลับมาอย่างง่ายดาย ก่อนจะจับขาไรน์อ้าออก และเอาแก่นกายจ่อช่องทางหลังของไรน์
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ม...ไม่..!.อึก..แค่กกๆๆ..!!
แก่นกายของกวิน เข้าไปอย่างไม่ปราณี
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ๊า.!!!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
จ...เจ็บ!!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก..แค่กๆๆ.?!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ย...หยุด.!!
ไรน์ดีดดิ้นไม่หยุด ด้วยความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ฝ่ามือของกวิน ฟาดไปที่แก้มของไรน์อย่างรุนแรง ความเจ็บปวดที่หัวเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
อยู่นิ่งๆครับ
กวินดันแก่นกายเข้ามาโดยไม่สนคนใต้ร่าง แม้จะไม่ลื่น แต่เขาก็ยัดเข้ามาอย่างไม่สนใจ
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
อืมห์~แน่นจัง..
ไรน์ในตอนนี้ตัวสั่นงกๆด้วยความเจ็บปวด เขากัดริมฝีปากแน่นจนได้กลิ่นเลือดคละคลุ้งในปาก
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ย....หยุดเถอะ...อึก!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ผมเสียวจัง
กวินก้มตัวลงไปจุ๊บแก้มไรน์เบาๆ ก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าไปรวดเดียว
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
เฮือก.!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
แค่ก.! อั่ก.?!? เจ็บ.!!!!!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
มองหน้าผมหน่อยสิ..
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ไออย่างเดียวเลย....น่าเบื่อจังนะครับ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก.! อ๊ะ.!!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หยุดสำออยได้แล้ว ไม่มีใครสงสารหรอกนะครับ
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ก...กูไม่ได้สำออ---
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ดื้อจังวะ
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อ๊า.!! อ๊ะ.! แค่กๆ!! อั่ก..!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
พ...พอแล้ว.?!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก...เจ็บ.!!!!!
ไรน์ทุบ-อกของกวินด้วยแรงที่มีอยู่
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ทำอะไรหรอครับ
ปั้บ.!!ๆๆพั่บ.! แจ๊ะ.!ปั้บ.!!!
ดวงตาของไรน์เหลือกลอยขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
อื้อ.!!แค่ก.!!ๆๆ..ข...ขอร้อง!!!
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
พ..พอที.!!!!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ทำไมครับ.?
ไรน์ไม่มีปฝแรงต่อต้านอีกต่อไป เขาใช้แรงเฮือกสุดท้าย พยายามคลานหนี
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
หึ.!55555
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
น่ารักจังเลย~
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
'ของเล่น'ของผม
แก่นกายของกวิน ถูกรูดชักอย่างรวดเร็วต่อหน้าไรน์ ในตอนนี้ร่างของไรน์เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงๆมากมาย ตัวของไรน์สั่นคลอนอย่างควบคุมไม่ได้
ก่อนที่น้ำสีขาวข้น จะเพิ่งออกมาจากหัวแก่นกายสีชมพู และพุ่งมาที่ร่างของไรน์
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก....แค่กๆ!!
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
กี่โมงแล้วน้า
กวินดูนาฬิกาข้อมืออย่างใจเย็น
"กวิน"กวินภัทร🥀🖤
ฝันดีนะครับ พี่ไรน์~
กวินหันหลังและโบกมือ ก่อนจะเดินออกไป โดยไม่หันมองข้างหลังแม้แต่น้อย
"ไรน์"รวินทร์🌹❤️
ฮึก...แค่กๆ.!!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
