"สุดท้ายชีวิตฉัน ก็จบลงแค่ตรงนี้ ฉันขอโทษนะ ขอโทษทุกคน ตัวฉันเอง และ...ใครอีกนะ ขอโทษฟ้าล่ะมั้ง ขอโทษท้องทะเลและผืนนํ้า ขอโทษดาวและดวงจันทร์ ขอโทษพระอาทิตย์และผืนโลกธรณี สิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตทั้งปวง จากนี้ฉันจะหลับไปตลอดกาล ขอโทษนะ และขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ฉันไปก่อนนะ"
คำสั่งเสียสุดท้ายก่อนตายจาก หญิงสาวกางแขนทั้งสองข้างออกรับลมเย็น ราวจะสังเวยตนให้กับผืนทะเลลึกตรงหน้า ท่ามกลางท่าเรืออันมืดมิดและเงียบสงัด มีเพียงเสียงคลื่นเท่านั้นที่ดึงจิตใจของเธอให้ยิ่งดำลึกลงไปในห้วงแห่งวังวนที่ออกมาไม่ได้ ผมยาวพริ้วไสวไปกับสายลม เธอแหงนหน้าขึ้นและหลับตา
"*ซืดด*~" เธอหายใจเข้าให้ลึกที่สุด สูดบรรยากาศสุดท้ายก่อนจะไม่ได้รับมันอีกตลอดไป
"*ติ๊ด ติ๊ด*" นาฬิกาข้อมือดังบอกเวลาเที่ยงคืนตรง วันใหม่เริ่มต้นขึ้นแล้ว ใช่ หมายถึงสำหรับคนที่กำลังนอนอยู่ ส่วนสำหรับเด็กสาวมันคงถึงเวลาแล้ว 18 เดือน 4 ปี 2544
.
.
.
.
"ตู้มม!!!"
'*อึก...อึก*!!!'
ด้วยดวงจิตที่อยากตายเต็มทน จึงพยายามหายใจเข้าเอานํ้าทะเลเข้าท่วมท้นไปถึงปอด มันทั้งแสบและทรมาน จมูกที่รับออกซิเจนข้างบน ตอนนี้รับนํ้าเย็นเฉียบแทน ไม่สามารถที่จะหายใจได้เลย เหมือนสมองสั่งห้ามว่าห้ามตาย
มือทั้งสองข้างพยายามจะเอื้อมเพื่อโผล่พ้นผิวนํ้าตามสัญชาตญาณของร่างกาย เมื่อใกล้ขีดอันตราย สมอง จะสั่งให้เอาตัวรอด แต่มันจะไปมีประโยชน์อะไร ถ้าเจ้าของร่างกายต้องการจะทิ้งตัวลงไปให้ลึกที่สุด แม้ว่าจะอยู่ในนํ้า หญิงสาวก็ยังสัมผัสได้ถึงนํ้าตาเอ่อล้นที่ผสมกับนํ้าเค็มของสมุทร
ตาเริ่มพร่ามัวและหรี่ลง ความเจ็บปวดเริ่มเลือนลางลง เหลือเพียงความชินชา นี่สินะวินาทีสุดท้าย
ก่อนสติจะดับวูบประสาทสัมผัสจากทางด้านหลังรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว มันอาจจะเป็นนักล่า ที่กำลังอ้าปากกว้าง หรือฝูงปลาจำนวนมากที่เข้ามารอกัดกินเธอ แต่ไม่อาจรู้ได้เลย เพราะใต้นํ้านี้มันช่างมืดมิดราวกับหลับตามอง
"*รินซ์*!"
'*เหมือนมีคนเรียกเลย มันคือเสียงที่คุ้นเคย อาจจะเป็นเสียงสุดท้ายอะไรอย่างนั้นสินะ*'
"*รินซ์*!!"
เสียงเรียกใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่สติของหญิงสาวที่กำลังดิ่งลงก้นทะเล ก็เหลือเพียงน้อยนิด
'*อย่าเรียกฉันให้ตื่นขึ้นไปอีกเลย ฉันขอพักผ่อนอย่างสงบสุขเถิดนะ ฉันขอหลับสักงีบนึงเถิดนะ* .."
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
