ฉาก 1: สนามบินสุวรรณภูมิ - ขาเข้าระหว่างประเทศ

พลอย (พชร) ในเสื้อเชิ้ตสีเทาอ่อนกับกางเกงสแล็คสีดำสนิท ลากกระเป๋าเดินทางใบหรูออกมาจากเกทด้วยท่าทางเหนื่อยล้าแต่ยังคงดูดี มีออร่าจับจ้อง สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบ ๆ ราวกับกำลังมองหาใครบางคน ฝัน ในชุดเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์กับกางเกงยีนส์ขาด ๆ ยืนโบกมือให้พลอยอยู่ตรงประตูทางออกข้างหน้า ทราย มาในลุคสบาย ๆ เสื้อครอปกับกระโปรงยีนส์สั้น ยืนยิ้มกว้างอยู่ข้าง ๆ ฝัน

ฝัน: ไอ้พลอย! มาแล้วเหรอวะ! กูรอจนรากจะงอกแล้วเนี่ย!

พลอย: (ยิ้มบาง ๆ) เออ มาถึงแล้ว มึงก็เว่อร์ตลอด

ทราย: คิดถึงมึงชิบหายเลยไอ้เพื่อนรัก! กลับมาครั้งนี้อยู่นานเลยใช่ปะ?

พลอย: (พยักหน้า) อืม พ่อกูอยากให้กลับมาช่วยบริหารงานที่ไทยแบบจริงจังแล้ว

ทั้งสามคนเดินออกมาจากสนามบิน ฝันตรงเข้าไปคว้ากระเป๋าเดินทางของพลอยไปถือให้

ฝัน: เออดี! กลับมาก็ดีแล้ว พวกกูเหงาจะตายห่า ไม่ได้เจอหน้ามึงตั้งห้าปี

พลอย: กูรู้น่า... แต่ตอนนั้นมันก็มีเหตุผลของกู

ระหว่างทางขึ้นรถ ฝันก็อดไม่ได้ที่จะแซว

ฝัน: แล้วนี่กลับมาทั้งที มีหนุ่มที่จีนตามมาด้วยป่าววะ? เห็นในไอจีลงรูปไปเที่ยวกับใครก็ไม่รู้ดูสนิทสนม

พลอย: (ถอนหายใจ) ไม่มี๊! กูโสดสนิท เข้าใจยัง? เรื่องนั้นช่างมันเถอะ

ทราย: เออ ๆ ไม่เซ้าซี้แล้ว ขึ้นรถ ๆ เดี๋ยวรถติด

ฉาก 2: คอนโดหรูใจกลางเมือง - ห้องนั่งเล่น

พลอยนั่งลงบนโซฟาตัวยาวในคอนโดสุดหรูของครอบครัว มองวิวเมืองกรุงเทพฯ ยามค่ำคืนผ่านกระจกบานใหญ่ ฝันกับทรายนั่งอยู่ตรงข้าม คอยซักถามเรื่องราวต่าง ๆ ที่จีน

ฝัน: แล้วชีวิตที่นั่นเป็นไงบ้างวะ? ธุรกิจอสังหาฯ ที่บ้านมึงใหญ่โตขนาดนั้น ทำไมพ่อมึงถึงอยากให้มึงกลับมาทำที่ไทยด้วยวะ?

พลอย: ก็ดี... ทุกอย่างมันก็โอเค แต่พ่อกูบอกว่าตลาดที่ไทยมันกำลังโต แล้วเขาก็อยากให้กูมาเรียนรู้งานที่นี่ด้วยตัวเอง

ทราย: แล้วมึงโอเคจริง ๆ เหรอที่ต้องทิ้งทุกอย่างที่นู่นกลับมา?

พลอยเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง

พลอย: ก็... ต้องโอเคแหละ มันเป็นสิ่งที่กูต้องทำ

ฝันกับทรายมองหน้ากันอย่างมีความหมาย ทั้งสองรู้ดีว่าการกลับมาของพลอยครั้งนี้ไม่ได้มีแค่เรื่องธุรกิจอย่างเดียว

ฝัน: เออ แล้ว... มึงได้ข่าวคราวของ... ใครแถวนี้บ้างปะ?

พลอยชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาหลุบต่ำลง

พลอย: ไม่ได้ตามข่าวใครเลย กูยุ่ง ๆ

ทราย: (เสียงแผ่วลง) บอส... มันก็ยังอยู่ที่เดิมนะ โรงแรมก็ยังดังเหมือนเดิม แถมยังขยายธุรกิจอสังหาฯ เพิ่มด้วย

พลอยกำมือแน่นโดยไม่รู้ตัว

พลอย: อือ... ก็ดีแล้วนี่

ฝัน: พวกกูเห็นมันล่าสุดในงานเปิดตัวโครงการใหม่ของเขา หล่อขึ้นเป็นกอง แถมยังดู... นิ่งขึ้นเยอะเลย

พลอย: (เสียงเริ่มสั่น) พอเถอะพวกมึง กูไม่อยากฟังเรื่องเขา

บรรยากาศในห้องเงียบลงทันที ฝันกับทรายมองหน้ากันอย่างเห็นใจ

ฉาก 3: ร้านกาแฟสุดฮิต - ตอนกลางวัน

พลอยนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างของร้านกาแฟชื่อดังใจกลางเมือง เขากำลังจดจ่ออยู่กับเอกสารในมือ จู่ ๆ ก็มีเสียงทักทายคุ้นเคยดังขึ้น

เสียง: พลอย? นั่นพลอยใช่ไหมวะ?

พลอยเงยหน้าขึ้นก็ต้องชะงัก เมื่อเห็น ศิลป์ เพื่อนสนิทของบอส ยืนยิ้มทะเล้นอยู่ตรงหน้า

ศิลป์: ไอ้เหี้ย! ไม่เจอกันตั้งนาน โตขึ้นเป็นกองเลยนะมึง!

พลอย: (ทำหน้าไม่ถูก) ศิลป์... สบายดีนะ?

ศิลป์: สบายดีดิ มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย? ทำไมไม่บอกพวกกูบ้างวะ?

พลอย: เพิ่งกลับมาเมื่อวันก่อนเอง ยังไม่ได้บอกใครเท่าไหร่

ศิลป์: เออดี ๆ ว่าง ๆ ไปกินข้าวกันหน่อยดิ คิดถึงเสียงบ่นของมึงชะมัด

พลอย: (ยิ้มเจื่อน ๆ) อืม ไว้ค่อยว่ากัน

ศิลป์: แล้วนี่มาทำอะไรแถวนี้คนเดียววะ?

พลอย: มาดูลาดเลาหน่อย กูต้องมาบริหารบริษัทต่อจากพ่อ

ศิลป์: อ้าวเหรอ? ยินดีด้วย ๆ แล้ว... ได้เจอบอสบ้างยัง?

คำถามของศิลป์ทำเอาพลอยถึงกับสะดุ้ง

พลอย: ยังเลย... ทำไม?

ศิลป์: เปล่า ๆ แค่ถามดู เห็นว่ามึงกลับมาทั้งที ก็น่าจะ... เจอกันบ้าง

พลอย: (เสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย) เรื่องของกูกับมัน จบไปนานแล้ว

ศิลป์: เออ ๆ กูเข้าใจ ๆ แต่บางที... อะไรที่มันจบไปแล้ว มันก็อาจจะเริ่มต้นใหม่ได้นะเว้ย

พลอยมองหน้าศิลป์อย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่ศิลป์จะพูดต่อ

ศิลป์: กูไปก่อนนะ ไว้เจอกัน ว่าง ๆ กูโทรหามึง

ศิลป์เดินจากไป ทิ้งให้พลอยนั่งจ้องแก้วกาแฟในมือด้วยความสับสน คำพูดของศิลป์เหมือนจุดประกายบางอย่างในใจเขา

ฉาก 4: คอนโดหรู - ห้องนั่งเล่น - ตอนเย็น

พลอยนั่งไถโทรศัพท์มือถือไปเรื่อยเปื่อยอย่างเบื่อหน่าย สายตาพลันหยุดอยู่ที่ไอคอน Instagram อย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาเผลอกดเข้าไปในแอคเคาท์ที่ไม่ได้เข้าไปส่องนานแล้ว... "boss.jt"

รูปโปรไฟล์ยังคงเป็นรูปเดิม รูปที่บอสถ่ายคู่กับทะเลเมื่อหลายปีก่อน พลอยเลื่อนดูรูปเก่า ๆ อย่างช้า ๆ ความทรงจำในอดีตไหลบ่าเข้ามาในหัว ภาพบอสในรอยยิ้มสดใส คำพูดหวาน ๆ ที่เคยกระซิบข้างหู ทุกอย่างยังคงชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

พลอยเลื่อนไปดูโพสต์ล่าสุดของบอส เป็นรูปงานเปิดตัวโรงแรมใหม่เมื่อไม่กี่วันก่อน ในรูปนั้นบอสดูภูมิฐานและประสบความสำเร็จมาก แต่แววตาของเขากลับดูเศร้าสร้อยอย่างบอกไม่ถูก คอมเมนต์ใต้รูปส่วนใหญ่เป็นการแสดงความยินดี แต่มีคอมเมนต์หนึ่งที่สะดุดตาพลอย

Comment by: Bank.T: เก่งมากน้องชาย โครงการต่อไปขอให้ปัง ๆ เหมือนกันนะ 😊

พลอยกดเข้าไปดูแอคเคาท์ของ Bank.T ก็พบว่าเป็นพี่ชายของบอส ในนั้นมีรูปคู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาคุ้นเคย... ไพลิน น้องชายของเขาเอง!

พลอย: (พึมพำกับตัวเองอย่างตกใจ) ไอ้ลิน... ไปสนิทกับพี่ชายของบอสตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย?

ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาในหัวพลอย ทั้งประหลาดใจ สงสัย และเริ่มมีความกังวลบางอย่าง

ฉาก 5: ร้านอาหารหรู - ตอนค่ำ

พลอยมาทานอาหารค่ำกับฝันและทราย บรรยากาศในร้านหรูหรา แต่พลอยกลับดูเหม่อลอย

ฝัน: เป็นอะไรของมึงวะไอ้พลอย ตั้งแต่เจอไอ้ศิลป์เมื่อกลางวันก็ดูแปลก ๆ ไปนะ

พลอย: กู... กูบังเอิญไปเห็นไอจีพี่ชายบอส

ทราย: แล้วไง?

พลอย: พี่ชายเขากำลังคบกับไอ้ไพลิน

ฝันกับทรายถึงกับสำลักน้ำ

ฝัน: หา! จริงดิ? น้องมึงไปคบกับพี่ชายของไอ้บอสตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?

พลอย: กูไม่รู้... กูเพิ่งเห็น

ทราย: โลกมันกลมชิบหายเลยว่ะ แล้วมึงรู้สึกยังไงบ้างเนี่ย?

พลอยเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่สับสน

พลอย: กูไม่รู้ดิ... มันรู้สึกแปลก ๆ เหมือนทุกอย่างมันกำลังพาให้กูต้องกลับไปวนเวียนกับเขาอีกครั้ง

ฝัน: มึงคิดมากไปแล้วไอ้พลอย บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้

พลอย: แต่กูรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญว่ะ... ตั้งแต่กูกลับมา กูเจอเรื่องที่เกี่ยวกับเขาตลอดเลย

ทราย: แล้วมึงอยากเจอเขาไหมล่ะ? ในใจมึงยังรู้สึกอะไรกับเขาอยู่หรือเปล่า?

พลอยเงียบอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่สามารถตอบคำถามของทรายได้ ความรู้สึกในใจมันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูด

พลอย: กูไม่รู้... กูสับสนไปหมดแล้ว

ฝันกับทรายมองหน้ากันอย่างเป็นห่วง พวกเขารู้ดีว่าบาดแผลในใจของพลอยที่เกิดจากความรักครั้งเก่ากับบอสนั้นยังไม่เคยจางหายไปไหน และการกลับมาครั้งนี้อาจจะทำให้ทุกอย่างกลับมาปั่นป่วนอีกครั้ง

ฉาก 1: คอนโดหรู - ห้องนั่งเล่น - เช้าวันต่อมา

พลอยนั่งดื่มกาแฟอยู่บนโซฟา มองโทรศัพท์มือถือในมืออย่างลังเลใจ ข้อความแชทกับศิลป์ยังคงค้างอยู่ เขาคิดถึงคำพูดของศิลป์เมื่อวาน "บางที... อะไรที่มันจบไปแล้ว มันก็อาจจะเริ่มต้นใหม่ได้นะเว้ย"

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ ดังขึ้น พลอยเปิดดู เป็นข้อความจากไพลิน น้องชายของเขา

ไลน์ - ไพลิน: พี่พลอย กลับมาถึงนานยังอ่ะ? ทำไมไม่เห็นบอกน้องเลย?

พลอย: เพิ่งถึงเมื่อวันก่อนเอง ยุ่ง ๆ เลยยังไม่ได้ทัก

ไลน์ - ไพลิน: อ๋อ หรอ... ว่าง ๆ พี่มาหาผมที่คอนโดหน่อยดิ มีเรื่องอยากคุยด้วย

พลอย: เรื่องอะไร?

ไลน์ - ไพลิน: มาก่อนเดี๋ยวบอก คิดถึงพี่ชายสุดหล่อ

พลอยขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่ก็ตอบตกลงน้องชายไป

ฉาก 2: คอนโดมิเนียมหรูอีกแห่ง - ห้องนั่งเล่น - ตอนบ่าย

พลอยมาถึงคอนโดของไพลิน บรรยากาศอบอุ่นและเป็นกันเอง ไพลินออกมาต้อนรับพี่ชายด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ในแววตาก็มีความกังวลบางอย่าง

ไพลิน: พี่พลอย! คิดถึงจังเลย กอดหน่อย

ไพลินโผเข้ากอดพี่ชายแน่น

พลอย: คิดถึงเหมือนกัน ว่าแต่มึงมีอะไรจะคุยกับกูกันแน่วะ ทำหน้าแปลก ๆ

ทั้งสองนั่งลงบนโซฟา ไพลินสูดหายใจลึก ๆ ก่อนจะเริ่มพูด

ไพลิน: คือ... พี่พลอยรู้เรื่องพี่แบงค์แล้วใช่ปะ?

พลอย: (เลิกคิ้ว) พี่แบงค์ไหน? พี่ชายของบอสน่ะหรอ? รู้สิ กูบังเอิญไปเห็นในไอจี

ไพลิน: แล้ว... พี่รู้สึกยังไงบ้าง?

พลอย: (หัวเราะเบา ๆ) ทำไมกูต้องรู้สึกอะไรด้วยวะ? มันก็เรื่องของพวกมึงสองคน

ไพลิน: แต่... พี่กับพี่บอสเคย...

พลอย: (เสียงเข้มขึ้น) พอได้แล้วไพลิน เรื่องนั้นมันจบไปนานแล้ว อย่าพูดถึงมันอีก

บรรยากาศในห้องเงียบลงทันที ไพลินมองหน้าพี่ชายอย่างรู้สึกผิด

ไพลิน: ผมขอโทษนะพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจจะ...

พลอย: ไม่เป็นไร... ว่าแต่มึงกับพี่แบงค์... ไปเจอกันได้ยังไง?

ไพลินเล่าเรื่องราวความรักของเขากับแบงค์ให้พลอยฟังด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พลอยฟังอย่างเงียบ ๆ แต่ในใจกลับรู้สึกถึงความซับซ้อนของความสัมพันธ์ที่กำลังเกิดขึ้น

ไพลิน: พี่แบงค์เขาดีกับผมมากเลยนะพี่ เขาเข้าใจผมทุกอย่าง

พลอย: อืม... ถ้ามึงมีความสุข กูโอเคด้วย

ไพลิน: แล้ว... พี่พลอยล่ะ ไม่คิดจะเริ่มต้นใหม่กับใครบ้างเหรอ?

พลอยเงียบไปอีกครั้ง คำถามของน้องชายจี้ใจดำเขาอย่างจัง

พลอย: กูยังไม่พร้อม... เรื่องความรักมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับกู

ฉาก 3: โรงแรมหรูของบอส - ล็อบบี้ - ตอนเย็น

พลอยตัดสินใจมาที่โรงแรมของบอส เขาบอกตัวเองว่ามาติดต่อเรื่องธุรกิจ แต่ในใจลึก ๆ กลับมีความรู้สึกอื่นแอบแฝงอยู่

ล็อบบี้ของโรงแรมหรูหราอลังการ พนักงานต้อนรับทักทายเขาด้วยความสุภาพ พลอยเดินตรงไปยังเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์

พลอย: ผมขอพบบอส เจษฎาครับ

พนักงานต้อนรับ: ไม่ทราบว่าคุณมีนัดไว้ล่วงหน้าหรือเปล่าคะ?

พลอย: ผม... เอ่อ... เป็นเพื่อนเก่าครับ อยากจะมาทักทาย

พนักงานต้อนรับมองพลอยด้วยความสงสัย แต่ก็โทรศัพท์ติดต่อไปยังห้องทำงานของบอส

พนักงานต้อนรับ: สักครู่นะคะคุณลูกค้า... ค่ะ... ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ เชิญคุณลูกค้าขึ้นไปรอที่ห้องรับรองชั้นบนได้เลยค่ะ เลขที่ห้อง 1205

พลอยเดินไปยังลิฟต์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขาไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับบอสอย่างไร

ฉาก 4: ห้องรับรองของโรงแรม - ชั้นบน

พลอยนั่งรออยู่ในห้องรับรองสุดหรู บรรยากาศเงียบสงบ แต่ในใจของเขากลับว้าวุ่น จู่ ๆ ประตูก็เปิดออก บอสเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางที่ยังคงสง่างามเหมือนเดิม แต่แววตาของเขากลับดูเย็นชาเมื่อสบกับพลอย

บอส: พลอย... ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่

พลอย: (พยายามควบคุมน้ำเสียง) พลอย...ผมมาติดต่อเรื่องธุรกิจ

บอส: ธุรกิจ? กับผมเนี่ยนะ?

น้ำเสียงของบอสเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

พลอย: ใช่... บริษัทผมกำลังมีโครงการใหม่ที่อาจจะร่วมงานกับโรงแรมของคุณได้

บอส: (หัวเราะเยาะ) ตลกดีนี่ ในที่สุดคุณก็กลับมาทำธุรกิจจริง ๆ จัง ๆ สักที หลังจากหายหน้าหายตาไปตั้งห้าปี

คำพูดของร่างหนาแทงใจดำร่างบางอย่างจัง

พลอย: มันไม่ใช่เรื่องของคุณ

บอส: แล้วเรื่องของเราล่ะ? คุณคิดว่ามันจบไปแล้วจริง ๆ หรอ?

พลอยเงียบไป ไม่กล้าสบตาบอส

บอส: ผมไม่เคยลืมเรื่องของเราได้เลยนะพลอย ทุก ๆ วันที่ผ่านมา ผมยังคง...

บอสหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

บอส: ช่างมันเถอะ คุณมาเรื่องธุรกิจก็คุยเรื่องธุรกิจ

บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นทันที ทั้งสองคนนั่งคุยกันเรื่องงานด้วยน้ำเสียงที่ห่างเหิน ราวกับไม่เคยมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันมาก่อน

ฉาก 5: บาร์ในโรงแรม - ตอนกลางคืน

ร่างบางนั่งดื่มวิสกี้อยู่ที่บาร์ของโรงแรมคนเดียว ความคิดถึงและความสับสนวนเวียนอยู่ในหัว เขาคิดถึงช่วงเวลาที่เคยมีความสุขกับบอส ที่บาร์แห่งนี้ก็เป็นหนึ่งในสถานที่ที่พวกเขามักจะมานั่งดื่มด้วยกัน

จู่ ๆ ก็มีคนมานั่งลงข้าง ๆ เขา

เสียง: ขอโทษนะครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหม?

พลอยหันไปมองก็พบว่าเป็น ดิน เพื่อนสนิทอีกคนของบอส

ดิน: ไง ไอ้พลอย ไม่เจอกันนานเลยนะ นึกว่าจะไม่ได้เห็นหน้ามึงอีกแล้ว

พลอย: ดิน... สบายดีนะ?

ดิน: สบายดีตามประสาคนแก่แถวนี้ ว่าแต่มึงกลับมาทำอะไรที่ไทยวะ?

พลอย: มาช่วยพ่อบริหารงาน

ดิน: เออดี ๆ แล้ว... ได้คุยกับไอ้บอสบ้างยัง?

พลอย: เพิ่งเจอเมื่อตอนเย็นที่ห้องทำงานเขา

ดิน: เป็นไงบ้าง? บรรยากาศมาคุเลยดิ?

พลอยถอนหายใจ

พลอย: ก็... ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

ดิน: กูว่าแล้ว... พวกมึงสองคนมันเหมือนเส้นขนาน ยังไงก็กลับมาเจอกันอยู่ดี

พลอย: มึงหมายความว่ายังไง?

ดิน: ก็... ตั้งแต่ที่มึงไป ไอ้นั่นมันก็ไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลยนะเว้ย ทำแต่งาน ๆ ๆ เหมือนคนไม่มีชีวิตจิตใจ

คำพูดของดินทำให้พลอยรู้สึกแปลก ๆ ในใจ

ดิน: กูรู้ว่าตอนนั้นพวกมึงทะเลาะกันหนัก แต่กูว่าลึก ๆ แล้วพวกมึงยัง...

เสียงโทรศัพท์ของดินดังขึ้น เขาขอตัวไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก

พลอยนั่งจิบวิสกี้ต่อ ความคิดเริ่มตีกันวุ่นวายในหัว คำพูดของเพื่อน ๆ บอส และสายตาที่เขาได้เห็นจากบอสเมื่อตอนเย็น มันมีความหมายมากกว่าที่เขาคิดไว้หรือเปล่า?

ฉาก 6: หน้าโรงแรม - ตอนดึก

พลอยเดินออกมาจากโรงแรมด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เปิดเข้าไปในอินสตาแกรมอีกครั้ง เลื่อนดูรูปของบอสอย่างเหม่อลอย

จู่ ๆ ก็มีข้อความ Direct Message (DM) เด้งขึ้นมา เป็นข้อความจากแอคเคาท์ที่ไม่คุ้นเคย

DM: พลอยใช่ไหม? ผมมีเรื่องสำคัญเกี่ยวกับบอสอยากจะคุยกับคุณ

พลอยขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ใครกันที่ทักเขามาในเวลานี้ และมีเรื่องอะไรสำคัญเกี่ยวกับบอสที่อยากจะคุยกับเขา?