🚨 คำเตือนสำหรับคนที่ไม่ยอมอ่าน มีคำเตือนหน้าโปรไม่อ่านอยากจะเข้ามาอ่านเนื้อหามากจนลืมศึกษา ลืมทำการบ้านที่ครูให้

⚠️🚨 นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวาย⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠ (Boy's Love) ⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠แนวผู้ใหญ่ มีเนื้อหา รุนแรงมากและไม่เหมาะสมกับเยาวชนทุกกรณี ⚠️🚨

[NSFW / R18+ / R21+] [ไม่มีการเซ็นเซอร์คำใด ๆ ทั้งสิ้น]

– มี ภาษาหยาบคาย และคำพูดรุนแรงจำนวนมาก

– มีการ ใช้ภาษาทางเพศแบบชัดเจน ทั้งเปลือยและตรงไปตรงมา

– มีการกล่าวถึงหรือสื่อถึง การมีเพศสัมพันธ์แบบดุเดือด รุนแรง ดิบ เถื่อน

– มีเนื้อหาเกี่ยวกับ BDSM / Dom-Sub / Dirty Talk / Roleplay / ความสัมพันธ์เชิงอำนาจ

– มีฉากที่อาจกระทบจิตใจ (เช่น การบังคับ การคุกคาม ความเจ็บปวด ความเสี่ยงทางอารมณ์ ฯลฯ)

ผู้เขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมหรือยกย่องพฤติกรรมไม่เหมาะสมในชีวิตจริงทุกกรณี นิยายนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

ขนาดนี้แล้วเด็กที่ต่ำกว่า 18 ปีถามว่าอ่านไหม ? แน่นอนว่าน่าจะอ่านกันนะคะ ก็ไม่เป็นไร อ่าน ๆ ไปเถอะอย่าจำก็พอค่ะ แต่ขออนุญาตเกริ่นว่าแซ่บมาก อิพี่ก็แซ่บ อิน้องก็ดี คือมันไม่มีอะไรมากเลยค่ะนอกจากการแนะนำตัวของตัวละครทั้งสองคนของเรา มันไม่มีอะไรดีมากไปกว่านี้ถ้าจะมาทำความรู้จักกันสักนิด ก่อนที่เราจะเริ่มเข้าไปอ่านเนื้อเรื่อหลักกันนะคะ

⚠️ หากอีกแล้วงดเร่งจ้า หยุดทำตัว .com เนาะ คืออัปแล้วคืออัป ถ้าไม่มีต่อคือพอจ้า ไม่ต้องเร่งว่าเมื่อไหร่จะอัป เมื่อไหร่จะมา คือพร้อมตอนไหนก็จะมานะคะ ไม่ได้อัปทุกวันด้วยค่ะตารางเรียนก็สำคัญต่อชีวิตนักเขียนเหมือนกัน ช่วยเห็นใจแล้วใยดีทีจ้า ไม่น่ารักเลยคนที่เร่ง ถ้ารักนักเขียนก็อย่ากัดดันนะคะ ⚠️

⚠️ ห้ามก็อปผลงานเด็ดขาด ผลงานชิ้นนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนแต่เพียงผู้เดียว และไม่อนุญาตให้นำไปดัดแปลงเป็นเนื้อหาของตนเองเพื่อแสวงหารายได้ อยากเด่นอยากดังก็ดังด้วยความสามารถของตนเองไม่ใช่ของผู้อื่น กรุณาเคารพสิทธิ์และกฎหมายด้วยค่ะ ก่อนจะทำอะไรให้นึกถึงหน้าตำรวจ เพราะถือว่าผิดกฎหมายหากทำโดยไม่ได้รับอนุญาต เว้นแต่จะนำไปเป็นแรงบันดาลใจในการแต่งนิยายแนวแชท/บรรยายเท่านั้น แต่ต้องขออนุญาตและใส่เครดิตให้ครบถ้วนไม่งั้นแม่จะเอาประแจฟาดหัว ⚠️

...แนะนำตัวละครหลัก ( พระนาย )...

...สิงหราช โสภณธีรเดช ( 27 ปี )...

...ส่วนสูง 182 เซนติเมตร น้ำหนัก 75 กิโลกรัม ไซส์ขนาด 52 📍...

...น้องชายคนเล็กสุด มีพี่ชายหนึ่งคน...

นิสัยสุดแสนจะเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ยืนหนึ่ง แต่พอมีความรักก็จะกลายเป็นคนโง่ทันทีแบบไม่ต้องสืบค้นอะไร เป็นคนที่ตัดสินใจเด็ดขาดและรวดเร็ว ไม่ชอบรอ เป็นคนใจร้อนยิ่งกว่าพระอาทิตย์ พระอาทิตย์ตกงานเพราะร้อนไม่เท่าอารมณ์ของพี่สิงห์ ปากหมายืนหนึ่ง ไม่รู้ว่านั้นปากหรือโถส้วมคำพูดแต่ละคำหมาไม่ค่อยจะรับประแดก ไม่มีงานทำ ห่าไรไม่รู้จบมาก็ไม่หาทำงานสู งึดหลาย มีพี่ชายเป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถแถมยังเป็นอู่ที่ทำรายได้เยอะด้วย แต่คนน้องไม่คิดจะสานต่อกิจการอะไรทั้งนั้น อยากมีงานดี ๆ ทำแต่หาไม่ได้ คุณพี่จบปริญญาตรีมาได้ไงคะ ชอบหาแว้นรถเล่น รับบทเป็นเด็กแว้นประจำเมืองกรุงเทพแล้วหนึ่งรายค่ะท่านสส. เป็นคนมีเงินแต่ดูเหมือนจะไม่มีอนาคตไรเลย พึ่งพาได้แต่อนาคตยังหาไม่เจอ ทำหารเป็น ทำอาหารเก่งแต่ไม่ทำเพราะขี้เกียจ งงมากค่ะแม่ อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ คล้ายคนเป็นประจำเดือนในเพศชาย

สิ่งที่ชอบคือเงิน เงินหอมมากอันนี้ชอบด้วยคนค่ะ ชอบผู้หญิง รสนิยมคือสเตรท ชอบแว้นรถเล่นให้คนเขาเอือมระอา เห็นแบบนี้ก็นักแข่งรถเก่าอยู่แหละค่ะแต่ออกมาทำไมให้อายบ้านนา

สเปกคือผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาวหมวย ดัดฟัน สวย เรียนเก่ง เอาใจใส่และน่ารัก ตอนนี้พี่สิงห์มีเจ้าของหัวใจแล้วค่ะ และกำลังจะหายไปในตอนหน้า มูฮาฮาฮ่า คนนั้นคือเราเองค่ะ ความเป็นจริงแล้วเราคือนางเอกของเรื่องนี้และเป็นภรรยาของพี่สิงห์ค่ะ อิหัวดำมาจากไหนไม่รู้ตอนนี้กำลังตัดบทค่ะ (หยอกเล่น)

สถานะตอนนี้คือไม่โสดนะคะแต่กำลังจะโสดเร็ว ๆ นี้และก็จะไม่โสดอีกครั้ง งงมั้ยคะ ใช่ค่ะ กูก็งงอะไรวะ แต่ก็นั้นแหละค่ะ เจ้าของหัวใจของเขาคือ “ฝนทิพย์” เด็กปีสี่คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชมงคลกรุงเทพ ทั้งสวยและเก่ง แถมยังเป็นแฟนพี่สิงห์ด้วยค่ะ แต่ทางเรากำลังเขี่ยนางทิ้งไป เพราะตำแหน่งนั้นคือของเราค่ะ ขอบคุณหาสาระได้สาหร่าย

ฐานะทางบ้านไม่ได้รวยมากแต่ก็ปานกลาง มีเงินซื้อรถได้หลายคันอยู่ค่ะ ยกเว้นคันห-- เช่นนั้นนะคะอิพี่ก็จะไม่ได้รวยถึงขั้นซื้อประเทศได้

แนะนำตัวพี่สิงห์หรือสิงหราชแค่นี้ค่ะ เพราะถ้าเอายาวกว่านี้พระเอกจะไม่ได้แนะนำตัวนะคะ

...ติณห์นภัทร วงศ์ธราธร ( 21 ปี )...

...ส่วนสูง 188 เซนติเมตร น้ำหนัก 80 ขนาดไซส์ 58 ( จุกๆ )...

...เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของตระกูลวงศ์ธราธร...

นิสัยไม่ต้องถามหาค่ะ หมาเด็ก ขี้อ้อนสุดๆ(?) ขอโทษค่ะ ขี้เงี่ยน ไม่มีอะไรมากชีวิตนี้ไม่เอาอะไรแล้วนอกจากบั้นท้ายแน่น ๆ ของพี่สิงห์ เป็นคนใจเย็นมาก ๆ ต่างจากนายเอกโดยสิ้นเชิง ยิ่งกว่าขั้วโลกเหนือรวมกับใต้ พูดจาเพราะมากค่ะหมาชอบรับประทานเป็นอาหารเช้าทุกมื้อ อารมณ์นิ่งมากคงที่ อารมณ์ไหนอารมณ์นั้นไม่มีคำว่าโบโพลาร์ในสมอง ยิ้มเก่ง ยิ้มหวาน หยอดคำเก่ง แต่ละคำดี ๆ ทั้งนั้น (ปกป้องลูกสุดชีวิตing) ธงเขียวค่ะ เขียวมาก เออ เขียวขนาดนี้ต้องตำบักหุ่งแล้วค่ะ แถมยังอ้อนเก่งมาก ๆ คุมเกมเก่ง รุกเก่ง รุกแรงขั้นสุดแพรวพราว ฮอตมากในหมู่ผู้หญิงเพราะหล่อสะดุดตา วาจาสะดุดใจ เป็นเด็กวิศวกรรมศาสตร์ ชอบมั้ยคะ ชอบเถอะค่ะ เผลอบังคับ หล่อมากอย่าลืมเอาขึ้นหิ้งบูชานะคะ แถมยัง ****เย็ดดุ**** อีกต่างหาก ไม่ชอบหรอเอาดี เออ ฉันทำอะไรก็ผิดหมด #หมาเด็กพกขวดใต้กางเกงในทุกวัน #เกย์เด็ก

สิ่งที่ชอบขอไม่อ้อมค้อม ตูดสิงหราช ก็ใครบอกให้เกิดมาบั้นท้ายแซ่บแน่นขนาดนั้น ไม่เหมาะกับเป็นผัวค่ะติณห์ไม่ได้กล่าวไว้ใครกล่าวไม่รู้ ชอบทุกอย่างที่เป็นสิงห์ ตกหลุมรักแต่แรกพบอยากได้มากเห็นบั้นท้ายแล้วโคยแข็ง โคยตั้ง อยากจะกระแทกว่าซั่น แล้วก็ชอบพวกกาแฟและการเล่นบาสเป็นชีวิตจิตใจอันดันสอง อันดับหนึ่งคือการเติมตูดพี่สิงห์ ไม่มีอะไรมากขอพับไมค์เก็บ แต่มันเอาจริง

สเปกคือสิงหราชค่ะ ติณห์มันเป็นเกย์โว้ย! เกย์เด็กอ่ะเข้าใจป่ะคือมันก็ผ่านชายมาหลายคนแต่ดันมาสะดุดรักกับคนปากหมาแถมยังเป็นสามีนักเขียนอีก เผลอโดนติณห์ต่อย นั้นแหละค่ะ ภารกิจคือทำให้รุกเป็นรับ ถ้าให้เล่าคือชอบคนผมสีเหลือง สีตาออกสีน้ำผึ้ง ๆ ผิวสีแทนเพราะชอบดื่มนมช็อคโกแลต สักลายที่สะโพก สูบบุหรี่ เจาะหู บั้นท้ายแน่น เอวเป็นเอว อายุ 27 ปีที่มีพี่ชายเป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถ ชื่อเล่นสิงห์ ชื่อจริงพร้อมนามสกุลคือสิงหราช โสภณธีรเดช ค่ะ ล็อคมงเวอร์พ่อหนุ่มคนนี้!

ฐานะทางบ้านร่ำรวยค่ะ เออ รวยเพื่อเอามาเลี้ยงเมีย เมียต้องสุขสบายเช่นนั้นผัวขอรวย แม้ผัวจะเด็กแต่ก็มีเงินเลี้ยงทั้งชาติ แต่งวันนี้แถมฟรีบ้านหนึ่งหลัง รถหนึ่งคัน ที่ดินสี่สิบไร่ มีเงินพร้อมทุกอย่างยกเว้นอิพี่เพราะอิพี่ยังไม่มีใจ มีคฤหาสน์ เป็นนายน้อย มีบอดี้การ์ด มีรถเป็นสิบคัน มีทุกอย่างแม้กระทั่งถุงยางและเจลหล่อลื่น

จบการแนะนำตัวค่ะ ก็นั้นแหละค่ะอยากรู้ว่าจะเป็นยังไงแนะนำให้อ่านค่ะ รู้แค่ว่าแซ่บก็พอจบ เรื่องนี้บรรยายครั้งแรกไม่ดีตรงไหนติชมได้ยกเว้นการปั่นคะแนน อย่าให้เห็นไม่งั้นแม่จะฟาดด้วยประแจ ขออนุญาตบล็อคด้วยค่ะ ไอด้อนแคร์ และถ้าไม่ชอบอย่ามาลงอารมณ์ใส่กันนะคะตัวเอง จำไว้นะคะ I'm not your toy (ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณ) ที่จะมาลงอารมณ์ใส่ได้ ฉันเห็นฉันบล็อค ไม่ไว้หน้าจ้า จะใครก็ช่างทำตัวไม่น่ารักบล็อคสถานเดียว มีคนอ่านน้อยแต่น่ารักดีกว่าคนอ่านเยอะแต่ไร้มารยาทนะคะเตง ชอบก็กด ♡ ชอบก็กด like ดีมากก็แชร์ต่อ รักมากก็ให้ของขวัญ รู้สึกประทับใจให้กระโดดทับปุ่มกดโหวตนะคะคนดี แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะจุ้บๆ

---

...ภาพเต็ม (พระนาย)...

...“ กูไม่ใช่คนที่มึงจะมาตามตอแยได้ กูไม่ให้มึงจีบหรอก ”...

...“ ไม่ให้ผมจีบหรอครับ แล้วไหงมานอนครางเหมือนกระหรี่แบบนี้ ”...

...ท้าทายระบบหมาเด็ก #ผัวเด็กมันดุ...

...นามปากกา: บ่กัดดอกจ้าคนบ่แม่นพังพอน...

...“ เย็ดให้ขนาดนี้ยังบอกว่าลืมคนเก่าไม่ได้อีกหรอครับ ? ”...

...“ พี่คนสวยครับ ช่วยหันมามองผมทีสิ ”...

รถกระบะสีดำเงางามที่เพิ่งได้รับการทำความสะอาดไปเมื่อไม่นาน กำลังแล่นอยู่บนถนนอย่างช่ำชองโดยมีคนขับคือ สิงหราช ชายหนุ่มวัย 27 ปีที่ปัจจุบันไม่มีอาชีพ เขาอาศัยอยู่ที่อู่ซ่อมรถของพี่ชายที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองกรุง บางครั้งจะไปที่คอนโดที่เช่าอยู่กับแฟนสาวของตนเองบ้าง

ภายในรถที่ไม่ได้เก่ามากมันยังคงอยู่ในสภาพที่ใช้งานได้ สายตาของสิงหราชเหลือบมองแฟนสาวของตนเองด้วยหางตา ฝนทิพย์ แฟนสาวของสิงหราช ที่กำลังนั่งไขว่ห้างทาแป้งอยู่ที่เบาะนั่งข้างคนขับ

“วันนี้จะแต่งสวยอะไรขนาดนั้น หรือเพราะเป็นวันพิเศษเหรอครับเบ้บ”

เสียงทุ้มเอ่ยถาม ก่อนจะบังคับพวงมาลัยมือเดียวอย่างชำนาญและใช้มืออีกข้างเอื้อมมาจับข้อมือบาง

“เค้าก็แต่งแบบนี้ปกติแหละเบ้บ แต่ที่แต่งสวยเพราะวันนี้วันครบรอบของเราไงคะ”

“นึกว่าลืมกันไปซะแล้วสิคนสวย”

ใช่ วันนี้เป็นวันครบรอบของสิงหราชและฝนทิพย์ที่คบกันมาได้เจ็ดเดือน วันนี้เขาตั้งใจจะพาเธอไปเลือกซื้อของขวัญด้วยกันเพราะเธอมีเรียนคาบบ่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่วันครบรอบของเขากับฝนทิพย์แค่สองคนนี้สิ

“เค้าจะลืมไปได้ยังไง วันสำคัญที่สุดของเค้ากับเบ้บเลยนะ แถมเค้ายังตั้งเป็นรหัสล็อคหน้าจอตลอด ลืมได้ก็แย่แล้ว”

สิงหราชหัวเราะให้กับประโยคของฝนทิพย์ ที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังแถเรื่องราวให้กับคนที่รู้มันตั้งแต่แรก

“งั้นหรอครับ น่ารักจังแฟนเค้าเนี่ย...”

มือหนาเลื่อนจากการจับมือไปบีบแก้มนุ่มของฝนทิพย์แทนด้วยความหมั่นเขี้ยวเต็มทน

“แต่วันนี้เบ้บสวยมากเป็นพิเศษ แต่งตัวซะน่ารักเชียว”

“ก็เบ้บบอกจะพาเค้าไปเดินห้างนี่นา ไม่ให้แต่งตัวสวยได้ไงเดินคู่กับแฟนเชียวนะ”

สิงหราชเริ่มเลี่ยนให้กับคำพวกนี้ เมื่อก่อนเคยฟังแล้วชอบมากแต่บัดนี้ยิ่งฟังยิ่งอยากตัดหูทิ้งขึ้นทุกที

“ไม่ว่าเบ้บจะแต่งตัวยังไง เค้าก็ชอบเหมือนเดิมนั้นแหละ ขอแค่เป็นเบ้บก็พอแล้ว”

“ทำเสียงหวานซะด้วย...เค้าเขินนะ เลิกชมได้แล้ว”

เขายิ้มมุมปากอย่างชอบใจ ที่ได้เห็นใบหน้าของคนที่เขารักมากที่สุดในตอนนี้ กำลังปั้นหน้าตอแหลให้เขาอยู่อย่างไม่รู้ตัว เขาโง่มามากพอแล้วและครั้งนี้เขาจะไม่ยอมอีกครั้ง

รอยจูบที่ต้นคอของฝนทิพย์เมื่อเช้าที่เธออ้างว่าเป็นยุงกัดแล้วเธอเกาเพราะคัน กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นชินและไม่ใช่กลิ่นที่เขาซื้อให้แต่เธอยังอ้างว่าเป็นกลิ่นที่พ่อซื้อให้...แต่เธอลืมไปหรือเปล่า เธอเคยบอกว่า พ่อตายแล้ว กับเขานี่ เสื้อคลุมตัวใหญ่เกินตัว ไม่ใช่ของเขา เธอก็อ้างว่าซื้อมาผิดไซส์

หญิงสาวแถไปเรื่อยจนไม่สามารถมองเห็นเส้นทางที่จะสิ้นสุดได้ ใบหน้าสวยที่มีแต่ความจอมปลอมนั้นเขาเริ่มเบื่อแล้ว

“แล้วเบ้บไม่ชอบเหรอที่เค้าทำแบบนี้”

“ก็มันไม่ใช่สไตล์ของเบ้บนี่คะ แฟนของเค้าไม่ใช่คนแบบนี้สักหน่อย”

สิงหราชยิ้มหวานละมุนแต่ไม่ถึงนัยน์ตาของเขา ความขุ่นเคืองมันยังคงคับแค้นอยู่ในใจ เพราะว่าคนนั้นของแฟนสาวเป็นพ่อหนุ่มเสียงขาวหน้าตี๋ คงถูกใจแม่ทูนหัวของเขาน่าดู

ไม่นานนักรถกระบะก็ขับมาจอดที่คอนโดแถวทองหล่อ ทำให้ฝนทิพย์ขยับตัวเล็กน้อยด้วยความสงสัย ไหนบอกจะพาไปที่ห้างดังแล้วไหงมาจอดที่คอนโดได้ แถมยังไม่ใช่คอนโดที่พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันอีก ใบหน้าสวยเริ่มเผยความกังวลออกมาทีละน้อย จนทำให้สิงหราชยิ้มได้ใจ

“พาเค้ามาที่นี่ทำไมหรอคะเบ้บ มันมีอะไรพิเศษเหรอ?”

“ก็คอนโดเพื่อนเบ้บไม่ใช่เหรอ เมื่อวานก็บอกจะมาหาเพื่อน”

ฝนทิพย์เลิกคิ้วอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก

“เบ้บกำลังหมายถึงการ์ตูน เธออยู่แถวลาดพร้าวไม่ใช่ทองหล่อหรอก เบ้บจำผิดคนแล้ว”

คิ้วของสิงหราชเริ่มกระตุก เรื่องนั้นเขารู้อยู่แล้วแต่ที่พาเธอมาที่นี่ก็เพราะว่า มันคือสถานที่ของเธอกับแฟนคนแรก ต่างหาก มือหนากำพวงมาลัยแน่นด้วยความโกรธที่มาถึงขนาดนี้ยังโกหกกันหน้าตาย

“วันนี้ไม่กลับคอนโดใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ เค้าจะทำคลาสกับเพื่อนพอดีอาจารย์สั่ง แล้วมันก็ทำนานด้วยเค้าเลยขอพักบ้านเพื่อน”

“เพื่อนชื่ออะไร” เขาหันหน้าไปมองอย่างจริงจัง เขาเบื่อละครน้ำเน่านี้มากพอแล้วมันควรจบลงสักที

“บะ...เบ้บจะไปจำมันทำไมคะ เพื่อนเขาแต่ละคนจำไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกนะ”

ประโยคคำถามที่สิงหราชถามทำให้ฝนทิพย์ขยับตัวอีกครั้งด้วยความอึดอัดใจ จู่ ๆ ก็ยิงคำถามเข้ามากระทันหัน

“เปล่า เพราะเค้าจะได้เอาตัวเบ้บไปส่งถูก แต่ตอนนี้ก็น่าจะมาถูกที่แล้วนะ” สิงหราชเยียดยิ้มออกมา

เขาได้รับรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ ที่หนึ่ง เขาได้รับรู้ว่าเขา ไม่ใช่คนแรก ที่เธอนึกถึง เขาได้รับรู้ว่า เขาเป็นตัวสำรอง มาโดยตลอดเจ็ดเดือน เขาไม่เคยได้รับความรักจริง ๆ จากผู้หญิงตรงหน้าของเขาสักครั้ง แม้แต่ครั้งเดียว...ก็ยังไม่เคย

“พูดอะไร? เบ้บเป็นอะไรอีกทำไมชอบชวนให้ทะเลาะกันตลอด” ฝนทิพย์เริ่มมีอารมณ์ร้อนขึ้นมาบ้าง แต่ยังข่มอารมณ์มันเอาไว้ เธอวางแป้งพัฟแรง ๆ เชิงประชด

“เค้าพูดไม่ถูกหรอคะ ดูเหมือนเธอจะมีเพื่อนผู้ชายอยู่ที่นี้ไม่ใช่หรือไง”

เขายิ้มละมุนแต่ไม่ได้หลงเหลือความหวานอะไรเอาไว้เลย ไม่มีอะไรหลงเหลือสักอย่างตั้งแต่รู้ความจริง มูฟออนไวยิ่งกว่าอะไรเพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเป็นสองรองใคร

“บ้าล่ะ เค้าจะไปมีได้ยังไง” ฝนทิพย์กอดอกและมองออกนอกหน้าต่าง ไม่แม้แต่อยากจะมองหน้าแฟนหนุ่ม

“วันนี้ครบรอบเจ็ดเดือนของเรา เค้ามีของขวัญมาให้”

มือหนาของสิงหราชเอื้อมไปหยิบกล่องที่แอบซ่อนเอาไว้ออกมา เป็นกล่องเล็ก ๆ ไซส์น่ารักที่เขาตั้งใจเลือกมาอย่างดี ใส่ใจทุกรายละเอียด ทุกวันครบรอบ แต่สิ่งที่เขาได้กลับมากับกลายเป็นคนที่สังคมต้องรังเกียจ ที่ไปเป็นมือที่สามของครอบครัวคนอื่นโดยไม่ทันได้เอาของกลางไปทิ้ง เขาใช้ความซื่อสัตย์ในการแลกกับความรักจอมปลอมไปได้ยังไง เขาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งนั้นไม่ได้เรียกว่ารัก แต่เรียกว่า ‘ โง่ ’

“มันอาจจะไม่ได้ใหญ่เหมือนกับไอ้ที่ครบรอบสองปีของเธอหรอกนะ แต่หวังว่าเธอจะชอบมัน”

ฝนทิพย์เบิกกว้างด้วยความตกใจ หน้าซีดเมื่อรู้ว่าตนเองโดนจับได้แล้ว แต่ด้วยความไม่อยากแพ้ ไม่อยากผิด จึงเลือกที่จะแถแบบไม่สนใจอะไรแล้ว

“อะไร ครบรอบสองปีอะไรของเบ้บ”

“ขนาดนี้มึงยังตอแหลได้อีก กูเหลือจะเชื่อ”

ตอนนี้คำพูดหวาน ๆ จากปากของสิงหราชอีกแล้ว น้ำเสียงกลับมาเย็นชาอีกครั้งเหมือนวันแรกที่เจอกัน

“อึก...ไม่...ไม่ใช่สักหน่อย” ฝนทิพย์เริ่มเหงื่อตก เริ่มพูดไม่ออกเมื่อรับรู้ว่าตอนนี้ตนเองจะแถอะไรต่อไม่ได้แล้ว

“มึงมีเขา มึงรักกับเขา มึงคบกับเขามาสองปีแต่สาระแนมาคบกู”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะ! คนนั้นเขาแค่...เอ่อ...แค่...” น้ำเสียงตะกุกตะกักของหญิงสาวทำให้รอยยิ้มสิงหราชเริ่มเผยความมั่นใจออกมา เป็นที่สองแล้วไง กูแพ้ไม่ได้เด็ดขาด

“ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มึงมารักกู ทั้งชีวิตกูไม่เคยคิดว่ากูจะคว้ากระหรี่ในซ่องมาเป็นเมียในอนาคตและแม่ของลูก”

เขาทุบพวงมาลัยไปหนึ่งทีเพื่อระบายความโกรธ ยิ่งผสมกับอากาศของประเทศเขายิ่งกว่าไฟที่โดนน้ำมันราดใส่

“ตั้งแต่ที่กูเห็นมึงอยู่ที่อู่ซ่อมรถ กูก็ชอบมึงแล้วกูไม่ได้สนใจไอ้เตด้วยซ้ำไป เบ้บคะ เค้ารักเบ้บนะ”

เสียงหวานละมุนเลี่ยนแสบหูดังขึ้นมา พร้อมกับจับมือหนาของอีกคน สายตาที่สองนั้นออดอ้อนเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจ

‘ เพี๊ยะ! ’

สิงหราชไม่ตอบอะไรทั้งนั้น ฝ่ามือหนาฟาดลงแก้มนิ่มของหญิงสาวทันทีโดยไม่สนใจอะไร ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพศไหน ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกยังไง ไม่สนว่าอีกฝ่ายกำลังจะกลายเป็นแฟนเก่า ในสมองของเขาในตอนนี้คือ ขอตบอีห่านี่สักครั้งเถอะ

“อร๊ายยยยย!” เสียงร้องแหลมดังขึ้นมาด้วยความตกใจ ไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าตบหน้าเธอ

“เป็นบ้าอะไรของมึงไอ้สิงห์!!”

“เป็นคนบ้าที่เผลอไปรักมึงไงลูกอีขวัญ!!”

ตลอดที่เจ็ดเดือนที่ผ่านมามันไร้ค่ามากเหลือเกิน ทุ่มสุดตัวเพื่อผู้หญิงที่เขาเรียกว่าแฟน แต่กลับต้องมารู้ความจริงหลังจากโดนคนบอกว่าโคตรชั่ว

“อึก...กูไม่ได้รักไอ้เตแล้ว!! กูรักมึงมึงได้ยินกูไหม!” ฝนทิพย์เขย่าแขนแกร่งของอีกคนพร้อมกับสะอื้นไห้ออกมา หยดน้ำตานั้นมันหยดลงมาที่แขนทำให้รู้สึกขนลุกเบา ๆ สำหรับสิงหราช แม้ว่าภาพตรงหน้ามันจะทิ่มแทงใจเขามากขนาดนั้น แต่สิ่งที่เขากำลังนั่งอยู่มันเป็นที่ของคนอื่น

“ตั้งแต่ตอนไหนที่มึงไม่รักกัน”

เพียงประโยคสั้น ๆ ที่ไม่ได้มีความยาวมากแต่กลับทำให้บรรยากาศมันเงียบสงบลงไปทันที ทุกอย่างเริ่มอึดอัดเมื่อไม่มีใครปริปากพูดอะไรสักคำ แม้จะเปิดเครื่องปรับอากาศภายในรถแต่มันกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ยิ่งเงียบยิ่งหายใจไม่ออก

“ตอนที่ไปหาแล้วรู้สึกไม่อยากเจอ ตอนที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วไม่อยากเห็นหน้า ตอนที่กินอาหารจานโปรดที่มันทำให้แล้วไม่อยากกลืนลงไป ตอนที่บอกรักแล้วเลี่ยน และตอนที่ไม่มีมันก็อยู่ได้ แต่ถ้าไม่มีมึงกูอยู่ไม่ได้นะสิงห์”

แม้สิงหราชจะไม่ใช่คนที่ได้รับคำพูดนั้นจากปากของฝนทิพย์ แต่ยิ่งฟังแล้วมันก็เจ็บแทนที่ทำไมคน ๆ หนึ่งที่เป็นคนแรกอยู่แล้วแต่กลับได้รับการปฏิบัติเหมือนตัวสำรอง แทนที่ตรงนั้นมันควรเป็นเขาที่ได้รับแบบนั้นไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นที่มาก่อน

“ลงไปจากรถของกู ลงไปตอนนี้และอย่ากลับมาให้กูเห็นมึงอีก ลบเพื่อนให้หมดอย่ามาติดต่อกู”

“มึงจะไล่กูไปแบบนี้ไม่ได้นะ!! กูไม่เหลือใครแล้วนอกจากมึง”

“มึงเหลือเขาไงอีโง่!”

เขากระแทกเสียง คำพูดหวาน ๆ นั้นทำให้เขาอยากจะอาเจียนออกมาเป็นสายรุ้ง ไม่เคยเห็นอะไรที่เลี่ยนขนาดนี้มาก่อน ไม่สามารถทิ้งเขาได้แต่กลับทิ้งคนนั้นได้ ช่างย้อนแย้งกับความเป็นจริงสิ้นดี

เขาหัวเราะในลำคออย่างข่มขื่น ก่อนจะปลดล็อคประตูออกเพื่อเป็นสัญญานให้อีกคนรับรู้ว่า ควรออกไปจากเบาะข้างคนขับของเขาได้แล้ว

ฝนทิพย์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่ขยับตัว ไม่ไปไหนสักทีแม้ว่าจะโดนไล่แต่ศักดิ์ศรีของเธอมันค้ำคอ ให้ตายยังไงก็ไม่ลง

“มึงจะไม่ลงดี ๆ ใช่ไหม?” สิงหราชเริ่มหมดความอดทนกับความดื้อรั้นนี้ ทั้งชีวิตเขาไม่เคยเจอใครที่ดื้อขนาดนี้มาก่อน

“ไม่!” ฝนทิพย์ปฏิเสธเสียงแข็ง ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ร้อนของสิงหราชมากขึ้น

“งั้นก็มีสองทางเลือก หนึ่งมึงจะลงไปหามันดี ๆ ที่ห้องเหมือนเมื่อวานนี้ หรือ จะให้กูขับรถไปที่สะพานแล้วโยนมึงลงไปให้แม่งจมน้ำตายไปเลย”