ราตรีสีฟ้า
บทนำ
หลิงหลิง
พักหน่อยเถอะนะเจ้าคะนายหญิง
หลิงหลิง
เหนื่อยเกินไปแล้วนะเจ้าคะให้ข้าจัดการที่เหลือเถิด//พยุงหญิงสาวร่างบาง
หลิงหลิงแสดงท่าทีเป็นห่วงหญิงสาวร่างบางที่ดูเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้อย่างหนักเมื่อครู่ทำให้สภาพดูไม่ได้เนื่องจากคู่ต่อสู้ก็มีฝีมือที่พอๆกับนางทำให้ต่อกรได้ยาก
เซียน
เจ้าฆ่าเหล่าเซียนอีกไม่นานเจ้าต้องถูกลงโทษ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
จะตายอยู่แล้วแท้ๆยังขู่ข้าอีก//น้ำเสียงเรียบ
เซียน
สักวันเจ้าต้องได้รับโทษอย่างสาสม!
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ถ้าเซียนอย่างพวกเจ้าไม่มารุกรานพวกข้าก่อนไม่ทำให้เผ่าของข้าสิ้นลมหายใจจนเกือบหมดข้าจะทำเช่นนี้หรือ
เซียน
พวกเจ้าก็แค่อสูรเดรัจฉานถูกกำจัดก็ถูกแล้ว
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
เราก็อยู่ของเราดีๆพวกเจ้าเริ่มก่อนเป็นเซียนแท้ๆกลับไม่แยกแยะถูกผิดตายซะเถอะ
เซียน
ถึงข้าตายก็จะมีคนมากำจัดเจ้า!
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
หึ//ตวัดกระบี่
เซียน
//ร่างสลายกลืนไปกับอากาศ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
อั๊กก//ออกพุ่งออกจากปาก
หลิงหลิง
ในร่างกายท่านตอนนี้ลมปราณปั่นป่วนไปหมด
หลิงหลิง
หากฝืนใช้อีกจะแย่เอานะเจ้าคะ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ไม่เป็นไร
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
เดี๋ยวข้าจะพักสักหน่อย
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ฝากดูข้าด้วยข้าอาจจะต้องใช้เวลาจำศิลหน่อย
หลิงหลิง
เจ้าค่ะพักให้เต็มที่เถิด
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//กลับร่างเป็นงู
หลิงหลิง
//อุ้มงูตัวเล็กเยียนฉีไว้ในอ้อมแขน
หลิงหลิง
ที่นี่ไกลจากตำหนักมาก
หลิงหลิง
ข้าเดินทางมาชั่วยามแล้วยังไม่ถึง
หลิงหลิง
หากเป็นนายหญิงป่านนี้คนถึงนานแล้ว
หลิว อี้ฮวา
นายของเจ้าไปไหนซะแล้ว
หลิว อี้ฮวา
ข้าแค่ถามไถ่ถึงสหายข้าเท่านั้นเอง
หลิว อี้ฮวา
ข้าแค่เป็นห่วงเห็นว่าช่วงนี้นางอาการไม่ดีเท่าไหร่ไม่ได้หรอ
หลิงหลิง
นายหญิงข้าไม่เคยนับเจ้าเป็นสหายสักหน่อย
หลิว อี้ฮวา
เจ้านี่ยังโอหังไม่เลิก
หลิว อี้ฮวา
เป็นแค่บริวารรับใช้กลับไม่เคารพข้า
หลิว อี้ฮวา
ระวังเถิดข้าจะสั่งสอนเจ้าให้เข็ดหลาบ
หลิงหลิง
ตอนนี้ข้าไม่มีเวลามาคุยกับเจ้า
หลิว อี้ฮวา
//ฉวยโอกาสหยิบถุงผ้าที่มีสีและลวดลายที่น่าดึงดูดมาจากตัวหลิงหลิง
หลิงหลิง
เอาคืนมานะ//พยายามคว้า
หลิว อี้ฮวา
นี้มันถุงผ้าที่นายหญิงเจ้าชอบมาก
หลิว อี้ฮวา
ถ้ารู้ว่าเจ้าทำหายจะเป็นยังไงน้า
หลิว อี้ฮวา
//ปล่อยถุงผ้าตกหายไปกับหมอกควัน
หลิงหลิง
แย่แล้วหากลงไปยังโลกมนุษย์ต้องแย่แน่ๆ
หลิงหลิง
//รีบตามถุงผ้าลงไป
หลิว อี้ฮวา
หลิงหลิงอย่าโทษข้าเลย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
มีอะไรรึ
หมิง เทียนสวี
เหตุใดวันนี้จึงชวนมาโลกมนุษย์ซะหละ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าแค่อยากมาหาของบางอย่าง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไขมุกวิญญาญ
หมิง เทียนสวี
มาหาที่โลกมนุษย์เนี้ยนะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าเชื่อว่าอยู่บนโลกมนุษย์นี่แหละ
หมิง เทียนสวี
เหตุใดจึงมั่นใจขนาดนั้น
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้ารู้สึกได้
หมิง เทียนสวี
ข้าต้องกลับตำหนักก่อน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไว้เจอกันใหม่
หมิง เทียนสวี
อืม//หันหลังเดินออกไป
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
หิมะตกเยอะซะจริง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ยื่นมือไปรับเกร็ดหิมะ
มีถุงผ้าสีมุกลายท้องงูตกลงบนมือหานป๋อเสวียน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ของใครกันเอามาดู
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ลายนี้งดงามนักใครเป็นคนทอออกมากันช่างมีฝีมือยิ่งนัก
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//เปิดดูข้างใน
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หลับในร่างงูตัวเล็กๆ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
มีงูน้อยด้วย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เหมือนจะไม่ใช่งูธรรมดา
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้างในลมปราณเสียหายหนัก
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้าคงเจออะไรมาเยอะสินะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่มีเจ้าของ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เอาหละข้าจะช่วยรักษาเจ้าแลกกับเจ้าตื่นมาแล้วต้องรับใช้ข้า
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//ดิ้น
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
คงจะไม่อยากสินะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
งั้นข้าไม่บังคับเจ้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
แต่จะช่วยเจ้าฟื้นฟูละกัน
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//นิ่ง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ก็ไม่แย่เท่าไหร่
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//พาเข้าห้องนอน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
นี่ห้องบรรทมข้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ช่วงนี้หิมะตกเยอะเจ้าหนาวรึป่าว
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//ขดตัว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
นั้นสินะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
นี่เป็นผ้าปักจากนางกำนันของข้าคงทำให้เจ้าพออุ่นได้บ้าง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//เปลี่ยนผ้าให้
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//คลายตัวออก
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
อุ่นแล้วสิ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ต่อไปก็ข้าจะช่วยเจ้าฟื้นฟูละกัน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ถ่ายทอดลมปราณให้งูตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
นี่เจ้าอยู่ระดับไหนกันข้าเสียพลังไปเยอะแล้วแต่กลับพึ่งรักษาเจ้าได้แค่ครึ่งนึง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันพรุ่งนี้ค่อยเอาใหม่
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ฟ้ามืดแล้วคืนนี้ก็นอนด้วยกันเถิด
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ไปอาบน้ำ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หลับ
งูน้อย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ตื่น
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หลับบนหัวนอน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
อรุณสวัสดิ์งูน้อย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้านอนรอข้าที่นี่วันนี้ข้าจะไปทำธุระแล้วรีบกลับมา
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//รีบลุกไปแต่งตัว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
หงส์อรี้
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อย//คำนับ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ได้เบาะแสอะไรเกี่ยวกับไข่มุกวิญญาณมั้ย
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อยไขมุกวิญญาณนั้นหาไม่ง่ายเลยแม้แต่เบาะแสก็ไม่มี
หลี่ หงส์อรี้
บางทีสิ่งที่เป็นไปได้คือไข่มุกวิญญาณนั้นอาจแฝงตัวเป็นคน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
จะเป็นไปได้ยังไง
หลี่ หงส์อรี้
เรียนนายน้อยไขมุกวิญญาณนั้นเดิมเป็นสิ่งมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์สามารถบำเพ็ญเพียรได้
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
มีเรื่องแบบนี้ด้วยสินะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่ว่ายังไงก็ต้องหาให้เจอ
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อยไขมุกวิญญาณนี่มีอะไรรึ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไขมุกวิญญาณเป็นภัยต่อเซียนมาก
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
หากเซียนคนไหนโดนไขมุกวิญญาณดูดวิญญาณไปก็จะไม่มีทางได้กลับไปเกิน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
พร้อมกันนั้นวิญญาณนั้นยังต้องทนทุกทรมานอีกยาวนานนับอนันต์
หลี่ หงส์อรี้
เป็นเช่นนั้น
หลี่ หงส์อรี้
ข้าจะทำสุดความสามารถ
หลิงหลิง
ปานนี้จะถูกมนุษย์จับไปทำอะไรรึยังนะ
หลิงหลิง
อ่ะใช่สิหากนายหญิงเป็นอะไรไขมุกที่ตำหนักจะเปลี่ยนสิ
หลิงหลิง
ตอนนี้จะเป็นสิอะไรนะ
หลิงหลิง
แล้วข้าจะรู้ได้ไงเนี้ยยย
หลิงหลิง
อะฮ่ะฮ่าาา//ขำแห้ง
หลิงหลิง
ท่านอย่าโกรธหม่อมฉันนะเจ้าคะ
หลิงหลิง
นายหญิงตกมาบนโลกมนุษย์เจ้าค่ะ//ก้มหน้า
ผิง ตงหัว
นางไม่เป็นไรหรอก
หลิงหลิง
รีบตามหาเถอะเจ้าค่ะ
ผิง ตงหัว
ไม่ต้องหรอกเมื่อวานอยู่ๆลูกแก้วก็มีสีดอกท้อปรากฏออกมาเล็กน้อยจากที่ตอนแรกมีแค่ไอสีครึ้ม
ผิง ตงหัว
ข้าก็ว่าพี่ข้าจะไปมีความรักได้อย่างไรเช่นนี้นี่เอง
หลิงหลิง
แต่นายหญิงเราจะรักกับมนุษย์ไม่ได้นะเพคะ
ผิง ตงหัว
เขาอาจจะไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาไม่งั้นพี่หญิงไม่เกิดหลงรักหรอก
หลิงหลิง
ยังไงก็รีบตามหาเถอะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
งูน้อย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้ากลับมาแล้ว
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หลับ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้านี้จะจำศิลนานแค่ไหนนะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ด้วยตอนนี้อีกสองเดือนก็น่าจะตื่น
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ถ้าข้าถ่ายทอดพลังให้อีกก็น่าจะเหลือเดือนครึ่ง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ยังนานไป
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อย//เคาะประตู
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เข้ามา
หลี่ หงส์อรี้
//เข้าไปหาหานป๋อเสวียน
หลี่ หงส์อรี้
นี่//มองงูตัวน้อยที่นอนขดตัวอยู่บนผ้าที่นุ่มสบาย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าเก็บมา
หลี่ หงส์อรี้
ขนาดเก็บมายังได้นอนสบายขนาดนี้
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
อึ้ม
หลี่ หงส์อรี้
ข้าน้อย...ขออภัย
หลี่ หงส์อรี้
ข้าน้อยเอาสมุนไพรเซียนมาแล้ว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
มีอะไรอีกมั้ย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
งั้นออกไปได้ละ
หลี่ หงส์อรี้
ข้าน้อยขอตัว//ออกจากห้อง
หลี่ หงส์อรี้
ทีกับข้าเย็นชานักนะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าได้ยิน
หลี่ หงส์อรี้
ขออภัย!//รีบหนี
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//เด็ดดอกสมุนไพรเซียนใส่ใต้ผ้าที่นอนของงูน้อย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ทีนี้เจ้าก็นะฝืนมาภายในอาทิตย์นี้แล้ว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้างูน้อย//ลูบหัวเบาๆ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ถ่ายทอดลมปราณ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//สลึมสลือ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//หันไปกอดคนข้างๆ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
งูน้อยเจ้าตัวใหญ่ขึ้นรึป่าวนะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าเจ้าตัวใหญ่เหมือนคนเลย
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หลับ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//อยู่ในร่างมนุษย์
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ลืมตา
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
อร๊ากกกกกกกกกก//ตะโกนลั่น
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หลับสนิท
หลี่ หงส์อรี้
มีอะไรรึนายน้อย!//รีบเข้ามา
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่มีไรๆรีบออกไป
หลี่ หงส์อรี้
ทราบแล้วข้าไปเดี๋ยวนี้
หลี่ หงส์อรี้
//รีบออกจากห้อง
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อยเรากำลังจะมีความรักสินะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
งูน้อยของข้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
กลายเป็นหญิงสาวซะแล้ว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ต่อไปคงต้องนอนเก้าอี้แล้วสิ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//รีบลุกไปแต่งตัว
งูน้อย
หลิงหลิง
จนตอนนี้ข้าก็ยังหานายหญิงไม่เจอ
หลิงหลิง
นายหญิงจะอยู่กับใครนะ
ผิง ตงหัว
ข้าบอกแล้วนางไม่เป็นไรหรอก
หลิงหลิง
หากมนุษย์ผู้นั้นคิดร้ายหละ
ผิง ตงหัว
นางเป็นใครพี่หญิงข้ามองคนเก่ง
หลิงหลิง
หากท่านไม่คิดจะช่วยตามหาก็อย่าขวางหลิงหลิงเถอะ
ผิง ตงหัว
ข้าขวางเจ้าตรงไหน
ผิง ตงหัว
ข้าแค่ให้เจ้าเฝ้าลูกแก้วห้ามไปไหน
ผิง ตงหัว
นี่ดูสิๆสีดอกท้อเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว
หลิว อี้ฮวา
ยังไม่หัดเคารพข้าอีก//กำลังจะตบ
ผิง ตงหัว
ข้าว่าท่านคงไม่ถือสาหรอกกระมัง
หลิว อี้ฮวา
เหตุใดต้องใช้คำพูดทางการกับข้าเช่นนี้
ผิง ตงหัว
ในเมื่อบ่าวพูดไม่ดีข้าจะพูดเอง
หลิว อี้ฮวา
หมายความว่าอะไร
ผิง ตงหัว
เจ้าก็แค่เป็นลูกเมียน้อยที่ต้องการจะแย่งสามีของชาวบ้านเข้าบ้านโดยไม่ได้แต่ง
ผิง ตงหัว
มีลูกออกมาจึงได้เป็นงูพิษชอบแย่งของผู้อื่น
ผิง ตงหัว
อยากจะชิงดีชิงเด่นกับพี่หญิงข้าที่เป็นถึงพญางูขาวคงไม่ได้หรอก
ผิง ตงหัว
จงรู้ฐานะตัวเองเสียบ้าง
หลิว อี้ฮวา
หึพวกเจ้ารังแกข้า
หลิว อี้ฮวา
//สังเกตุลูกแก้ว
หลิว อี้ฮวา
อ้อที่เยียนฉีไม่อยู่กับพวกเจ้าเพราะมีความรักนี่เอง
หลิว อี้ฮวา
ป่านนี้นางอยู่ที่ไหนซะหละ
หลิว อี้ฮวา
รู้ข่าวที่เจ้าทำถุงผ้าหายรึยังน้า
หลิว อี้ฮวา
ก็ถุงผ้าที่พี่หญิงชอบที่สุดไงหวงขนาดนี้ถ้าหากรู้ว่าบ่าวรับใช้ข้างกายทำหายจะเป็นไง
ผิง ตงหัว
เรื่องนั้นไม่ต้องกังวน
ผิง ตงหัว
กังวนว่าต่อไปเจ้าจะใช้ชีวิตยังไงดีกว่า
ผิง ตงหัว
ข้าพบว่าเจ้าแอบซ่อนมนุษย์มากมายที่เจ้าจับมาขังในตำหนัก
ผิง ตงหัว
เจ้าคงไม่ได้เอามาทรมานและดูดพลังหรอกนะ
หลิว อี้ฮวา
เจ้ารู้ได้อย่างไร
ผิง ตงหัว
ข้าสืบนะสิพี่หญิงข้ากลับมาเจ้าตายแน่
ผิง ตงหัว
แต่ถ้าเจ้ารับปากข้าว่าเจ้าจะปล่อยมนุษย์พวกนั้นไปและไม่ทำอีกข้าจะไม่บอกพี่หญิง
หลิว อี้ฮวา
//รีบกลับตำหนักตัวเอง
ผิง ตงหัว
นางไม่รู้หรอว่าพี่หญิงอยู่ในถุง
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้านอนเก้าอี้สองวันแล้วนะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ปวดทั้งตัวแล้วเนี้ยยย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้าตื่นเถอะงูน้อย
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่งั้นข้าจะพาเจ้ากลับตำหนักเซียนแล้วนะ!
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//ขมวดคิ้ว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
โอเคๆข้าล้อเล่น
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าคงต้องไปนอนอีกห้องหละ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//ลืมตา
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
งูน้อย!
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้าตื่นแล้ว
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้าชื่ออะไร
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
เจ้าเป็นใคร
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ห๊าา
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
หลิงหลิงหละ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่คิดจะขอบคุณข้าเลยรึ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้าหนะหล่นจากฟ้าข้าเลยช่วยไว้
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้าตื่นไวกว่ากำหนดตั้ง4วัน
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
นี่ที่ไหนรึ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
โลกมนุษย์สิ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
นี่ๆชานี้หอมมากเป็นชาที่ข้าชอบที่สุด
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่เคยแบ่งใครเลยนะ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ท่านเป็นเซียน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ใช่สิแล้วเจ้าชื่ออะไร
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ข้าพญางูขาวผิงเยียนฉี
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ขังปีศาจ!//พูดพร้อมใช้คาถาเพื่อกักขังเยียนฉี
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
อึก//ไม่พูดอะไร
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เหตุใดจึงไล่ฆ่าเซียน
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
เซียนอย่างพวกท่านเพื่อครอบครองเขาผิงอันถึงขั้นจะฆ่าพวกข้าให้สิ้นซาก
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ให้เหตุผลว่าพวกข้าสักวันต้องสร้างความเดือดร้อน
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ข้าแค่เอาคืนพวกที่เคยทำร้ายพวกข้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าไม่เห็นเคยได้ยิน
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เจ้ากุเรื่องขึ้นรึ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ข้าให้ความจริงทุกอย่าง
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ตัวการคือองค์ชายรอง
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ข้าแค่ต้องการล้างแค้นทวงคืนความบริสุทธิ์ให้เผ่าข้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//ปลดคาถา
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่ใช่ว่าเจ้าฆ่าทุกคนหรอกนะ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ข้ารู้จักแยกแย่ถูกผิด
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ไม่เหมือนพวกเจ้า
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เหอะ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
หงส์อรี้
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
เข้ามา
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อยมีอะไรสั่งรึ
หลี่ หงส์อรี้
//มองเยียนฉี
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าจะไปข้างนอก
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ดูแลนางให้ดี
หลี่ หงส์อรี้
ไม่ให้ข้าน้อยติดตามไปด้วยรึขอรับ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ไม่ต้องดูแลนางนั้นแหละ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
(ดูแลข้ารึเฝ้าไม่ให้ข้าหนี)
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//มองหน้าเยียนฉี
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
//หน้าบูด
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
พานางไปเดินเล่นด้วยก็ได้
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
ข้าไปหละ
หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|
//รีบเดินออกไป
หลี่ หงส์อรี้
ท่านหญิงท่านนี้ไม่ธรรมดา
หลี่ หงส์อรี้
นายข้าไม่เคยแลหญิงใดเลย
หลี่ หงส์อรี้
แต่ท่านข้าไม่เคยเห็นมาก่อนได้บรรทมกับนายข้าแบบงงๆ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ไร้สาระ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
เรียกข้าเยียนฉี
หลี่ หงส์อรี้
วันก่อนเอางูมานอนด้วยได้นอนดีกว่าข้าซะอีก
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
พูดมาก
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
ข้าจะไปเดินเล่น
หลี่ หงส์อรี้
นี่เจ้าช่วยอย่าเย็นชาเหมือนนายข้าได้มั้ยยย
หลี่ หงส์อรี้
ข้าหละเบื่อจริงๆ
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
มีเงินมั้ยข้าไม่มี
หลี่ หงส์อรี้
นายน้อยทิ้งให้ท่านอยู่
ผิง เยียนฉี|นางเอก|
อืม//ลุกเดินออกจากโรงเตี๊ยม
หลี่ หงส์อรี้
เอ้ารอข้าก่อนสิท่านทั้งสองนี่เหมือนกันไม่มีผิดเล๊ยยยย//รีบตามเยียนฉี
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
