“คุณลืมของค่ะ!” เสียงแม่ค้าร้านกาแฟตะโกนเรียก เวย์หันกลับอย่างนิ่ง ๆ รับกระเป๋าสตางค์คืนมาพร้อมพยักหน้าขอบคุณเบา ๆ เขาไม่ใช่คนที่ใครจะจำได้ง่าย เขาใช้ชีวิตธรรมดาแบบคนแปลกหน้าท่ามกลางเมืองใหญ่ ทุกเช้าเขาจะเดินเส้นทางเดิม จิบกาแฟเงียบ ๆ อ่านหนังสือเก่า ๆ แล้วก็หายตัวไปเหมือนไม่เคยอยู่ตรงนั้น ความโดดเดี่ยวไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับเขา และเขาไม่เคยรู้ว่ามีบางอย่างซ่อนอยู่ในตัวเอง
วันนั้น ท้องฟ้าเหมือนเดิม ถนนคึกคัก แต่บางสิ่งแตกต่าง แรงสะเทือนบางอย่างแผ่ออกมาจากตัวเขาโดยไม่ตั้งใจ ชั่วพริบตา คนรอบข้างหยุดเดินหนึ่งจังหวะ หันมามองอย่างงุนงง แต่เขาไม่ได้สังเกต ร่างกายของเขาเพียงรู้สึกอุ่นวาบ แล้วก็กลับสู่ปกติ เขาเดินจากไปอย่างเคย โดยไม่รู้ว่าจังหวะชีวิตของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว
ใต้ดินลึกหลายชั้นของตึกรัฐบาลกลาง “นอ.” หญิงสาวเจ้าหน้าที่ระดับสูงของหน่วยลับยืนหน้าจอโปร่งใสที่แสดงผลการวิเคราะห์พลังพิเศษ เธอไม่แสดงอารมณ์แต่ดวงตาเต็มไปด้วยสมาธิ เสียงจากหูฟังรายงานข้อมูลเร่งด่วน
“ตรวจพบคลื่นพลังระดับ B ที่ยังไม่ลงทะเบียนค่ะ ลักษณะไม่คงที่ น่าจะเป็นการปลุกพลังครั้งแรกโดยไม่ได้ตั้งใจ”
“ตำแหน่ง?”
“ตลาดเก่า เขตกลางครับ” เสียงลูกทีมตอบกลับ
นอ.ขมวดคิ้ว กดดูภาพคลื่นพลังซ้อนบนภาพถ่ายวงจรปิด แสงบางอย่างแผ่ออกจากตัวชายคนหนึ่งที่เดินออกจากร้านกาแฟ ไม่มีท่าทางผิดปกติ ไม่มีสัญลักษณ์ใดว่าเขาเคยผ่านการฝึกหรืออยู่ในทะเบียนหน่วยงานใด
“ชื่อ?”
“ไม่ปรากฏในระบบพลังพิเศษค่ะ เป็นพลเรือนธรรมดา”
“ไม่มีใครธรรมดาจะสร้างคลื่นแบบนั้นได้” นอ.พูดเรียบ ๆ ก่อนหันกลับไปมองจออีกครั้ง “ตามตัวเขามา ไม่ว่าจะโดยสมัครใจหรือไม่ก็ตาม เขาเพิ่งตื่น แล้วเขาไม่รู้เลยว่าโลกนี้... เปลี่ยนไปแล้ว”
นอ.เหลือบมองภาพชายหนุ่มบนหน้าจออีกครั้ง ก่อนเอ่ยเสียงเบา “สีตาแบบนั้น... คล้ายคนคนนั้น” เธอหยุดคิดเพียงครู่ ก่อนตัดสินใจเดินออกจากห้องควบคุมด้วยจังหวะหนักแน่น “ฉันจะไปเอง” เสียงประตูเลื่อนปิดตามหลังเธออย่างเงียบงัน ทิ้งไว้เพียงเงาสะท้อนของชายปริศนาที่เพิ่งตื่นขึ้นในโลกที่กำลังเปลี่ยนไปโดยไม่มีทางหวนคืน
เสียงลมหายใจแผ่วเบาในห้องพักเงียบงัน เวย์ลุกขึ้นมาช้าๆ เหงื่อซึมทั่วแผ่นหลัง ความฝันเมื่อครู่เหมือนจริงเกินไป เสียงหนึ่งยังคงดังก้องในหัว "ตื่นแล้วหรือ ผู้สืบทอด..." เขาไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร และทำไมถึงรู้สึกว่าร่างกายหนักอึ้งผิดปกติ
เมื่อก้าวเท้าลงจากเตียง รอยไหม้บางจุดบนพื้นไม้ทำให้เขาชะงัก “นี่มัน...” เขาก้มลงดู ร่องรอยคล้ายแรงสั่นสะเทือนจากภายใน คล้ายจุดที่ถูกพลังงานบางอย่างปะทะ เวย์พยายามระงับใจ ไม่ให้คิดว่านั่นคือฝีมือตัวเอง
เขาเปิดลิ้นชัก โต๊ะเขียนหนังสือมีแค่สมุดโน้ตกับปากกาธรรมดา แต่เมื่อมือสัมผัสปกสมุด จู่ๆ แสงเรืองสีฟ้าอ่อนก็แผ่ออกมาอย่างจางๆ ราวกับบางอย่างตอบสนองเวย์โดยอัตโนมัติ “ไม่ปกติแน่...” เขาพึมพำ แล้วจู่ๆ ประตูห้องก็มีเสียงเคาะ
“นายเวย์?” เสียงผู้หญิงเรียบแต่แฝงแววเฉียบคมดังขึ้น เวย์เดินไปเปิดประตูอย่างระวัง
นอ.ยืนอยู่หน้าห้อง สวมชุดลำลองเรียบง่ายแต่สายตายังคงวิเคราะห์ทุกอณู “ฉันแค่มาเช็กเรื่องเมื่อวาน มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นบ้างหรือเปล่า?” เธอก้าวเข้าห้องทันทีเมื่อเวย์เปิดทาง
เวย์ลังเล “ก็... ฝันประหลาด” เขาตอบ แต่ไม่พูดถึงแสงฟ้า หรือรอยไหม้
นอ.เดินดูทั่วห้องก่อนหยุดที่โต๊ะ "มีอะไรอยู่ใต้สมุดเล่มนั้น?" เธอถามโดยไม่มองหน้า เวย์สะดุ้ง หยิบสมุดขึ้น—เบื้องล่างมีรอยสัญลักษณ์แปลกประหลาดสลักบนไม้ ราวกับเพิ่งปรากฏขึ้นเมื่อคืน
นอ.ขมวดคิ้ว “นี่คือ...อักขระปลุกพลังต้นแบบ” เธอกระซิบเบา ก่อนเงยหน้ามองเวย์อย่างจริงจัง “ฟังนะ ถ้านายปลุกพลังแล้วจริงๆ มันจะไม่หยุดแค่นี้”
เวย์อึ้ง “หมายความว่ายังไง?”
“มันจะเริ่มดึงดูดสิ่งอื่นเข้าหานาย—ทั้งฝ่ายเรา และฝ่ายที่ไม่ควรเข้าใกล้”
เวย์หายใจลึก ความเงียบในห้องเหมือนจะหนักขึ้น
นอ.เดินเข้ามาใกล้ พูดช้าๆ “นายจำอะไรได้ไหมตอนเกิดพลัง?”
เขาหลับตานึก แล้วตอบด้วยเสียงแผ่ว “เสียงหนึ่งในความฝัน มันเรียกผมว่า...ผู้สืบทอด”
ทันใดนั้น นอ.ชะงักไปเล็กน้อย สีหน้าหนักแน่นกว่าเดิม “เราต้องรีบตรวจระดับพลังของนาย และซ่อนตัวตนไว้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ว่านาย ‘ตื่น’ แล้ว”
นอ.พาเวย์ไปยังอาคารเก่าแห่งหนึ่งที่ซ่อนอยู่หลังแนวตึกทรุดโทรมในย่านชานเมือง ประตูเหล็กสนิมเปิดออกโดยใช้ลายนิ้วมือและเสียงพูดของนอ. "ศูนย์วิเคราะห์ลับ 9B" ป้ายเล็กๆ เหนือกรอบประตูปรากฏขึ้นเพียงครู่ก่อนจะจางหาย
ภายในอาคารเงียบสนิท แสงไฟสีฟ้าอ่อนสะท้อนผนังเหล็ก เวย์มองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกประหลาด ราวกับทุกอย่างในนี้กำลังจับตาเขาอยู่
"นั่งลงที่เก้าอี้นั่น" นอ.ชี้ไปยังเบาะกลมตรงกลางห้อง เวย์ทำตามอย่างลังเล แผ่นโลหะบางเคลื่อนลงมาครอบศีรษะเขา เสียงเครื่องจักรเริ่มทำงาน เบาแต่กดดัน
นอ.ยืนมองจอภาพที่ฉายข้อมูลไหลยาวเหมือนรหัสลับ สักพัก ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง
“นี่มัน...ผิดปกติ” เธอพูดเสียงต่ำ “ระดับพลังของนายเกิน B แน่นอน แต่เครื่องมันอ่านไม่สุด ราวกับมีอะไรบังการวัดไว้”
เวย์ยกมือขึ้น “บัง? หมายความว่าไง?”
“บางคน—หรือบางสิ่ง—ซ่อนพลังนายไว้ มันไม่ใช่แค่พลังธรรมดา มันมีโครงสร้างเก่าแก่ เหมือน...พลังยุคต้นแบบ”
เวย์รู้สึกหนาวสั่นโดยไร้สาเหตุ “ผมเป็นใครกันแน่?”
นอ.เดินเข้ามาใกล้ แววตานิ่ง “นายอาจไม่ใช่แค่ ‘ปลุกพลัง’ ทั่วไป แต่นายคือคนที่พวกเขารอคอย”
“พวกเขา?”
“องค์กรเงา ฝ่ายตรงข้ามกับเรา พวกมันตามหาคนที่สามารถ ‘เชื่อมต่อ’ กับพลังต้นแบบได้โดยไม่พึ่งยาเร่งหรือพิธีกรรม” นอ.กดปุ่มที่แขนเสื้อ จอ hologram แสดงภาพสัญลักษณ์เดียวกับที่ปรากฏใต้สมุดของเวย์
“นี่เป็นตราของผู้สืบทอดรุ่นก่อน ที่หายไปเมื่อ 20 ปีก่อน” เธอพูดต่อ “และตรานั้น...เหมือนกับที่ปรากฏในห้องนาย”
เวย์นิ่งงัน หัวใจเต้นแรง “ผมเกี่ยวข้องกับเขางั้นเหรอ?”
นอ.มองหน้าเขา “ถ้าใช่ นายอาจเป็นกุญแจสำคัญของสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น”
ในขณะที่ทั้งสองยังคงจ้องกันเงียบๆ เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น พร้อมข้อความสีแดงบนจอ
“มีผู้ไม่ทราบฝ่ายเจาะระบบกลาง – ตำแหน่งปัจจุบัน: ใกล้จุดที่คุณอยู่”
นอ.สบถเบาๆ “พวกมันรู้แล้ว…”
เวย์ลุกพรวดจากเก้าอี้ สายตากวาดมองรอบห้องทันที “แปลว่าพวกมันมาแล้ว?”
“ยัง” นอ.รีบเดินไปที่แผงควบคุม “แต่ใกล้กว่าที่ควรจะเป็น และที่สำคัญ—พวกมันรู้ว่านายคือใครแล้ว”
“แล้วผมต้องทำยังไง?”
“ฝึก” นอาตอบทันควัน “จากนี้ไป นายจะต้องควบคุมพลังให้ได้ ไม่ใช่แค่เพื่อเอาตัวรอด แต่เพื่อไม่ให้มันควบคุมนาย”
เสียงเตือนยังไม่หยุด ไฟในห้องเริ่มกระพริบอ่อน “ระบบกำลังถูกแทรกแซง นายต้องออกไปก่อนที่ข้อมูลจะรั่ว”
นอาคว้าข้อมือเวย์แล้วดึงเขาไปยังทางลับด้านหลังห้อง “เราจะกลับฐานหลัก มีคนที่รอฝึกนายอยู่ และเขา...ไม่ต้อนรับใครง่ายๆ”
“เขาคือใคร?”
นอาหยุดเดินแค่ครู่ก่อนตอบ “อดีตผู้สืบทอด ที่หายตัวไปเมื่อยี่สิบปีก่อน”
เวย์ชะงัก เท้าแทบหยุดก้าว “หมายความว่ายังไง...เขายังอยู่?”
“ใช่ และเขาจะเป็นคนเดียวที่รู้ว่านายควรเริ่มฝึกจากตรงไหน”
เสียงระเบิดเบาๆ ดังขึ้นเบื้องหลัง ระบบประตูห้องเก่าถูกทำลาย นอาพาเวย์กระโจนลงช่องทางใต้ดิน มืดสนิทแต่ลมเย็นแทรกผ่านผนังดินอับชื้น
“ฟังให้ดี ตั้งแต่ตอนนี้ ชื่อ เวย์ จะไม่ใช่แค่ชื่อของนายอีกต่อไป มันจะเป็นชื่อที่ทุกฝ่ายจดจำ ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม”
เวย์เงียบ ไม่ตอบ แต่แววตาเริ่มเปลี่ยนไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
