ย้อนชะตากลับมาก่อนชีวิตจะพัง
บทที่ 1
ตัวประกอบ
1 : อ้าว อารียังไม่กลับหรอ
อารี
ผมตรวจอยู่ตรวจของนิดหน่อยน่ะครับ ท่านประธาน
อารี
เผื่อมีอะไรผิดพลาดจะได้แก้ทัน
ตัวประกอบ
1 : รอบครอบจังเลยนะ
อารี
ดีกว่าปล่อยงานให้ผิดพลาดนะครับ
ตัวประกอบ
1 : ดีแล้วล่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นเงินเดือนให้นะ
ตัวประกอบ
1 : ไม่เป็นไร ฉันเห็นเธอทำงานล่วงเวลาตลอด
ตัวประกอบ
1 : เพราะเธอเลยสินค้าเลยไม่เสียหายไม่ขาดไม่เกินด้วย
ตัวประกอบ
1 : ลูกค้าถึงได้ไว้ใจบริษัทเราให้จัดส่งสินค้าให้น่ะ
ตัวประกอบ
1 : ฉันขึ้นเงินเดือนให้เธอก็ถูกแล้ว เธอเป็นเด็กดีอารีทุกคนที่นี่ล้วนรักเธอกันทั้งนั้น
ตัวประกอบ
1 : มีอะไรก็ขอให้บอก ทุกคนพร้อมช่วยเหลือเธอนะ อารี
ตัวประกอบ
1 : อื้ม รีบกลับข้างนอกเหมือนจะมีพายุเข้านะ
อารี
ท่านประธานก็ด้วยนะครับ
ตัวประกอบ
1 : จ้า //เดินออกไป
อารี
หื้อ? ใครโทรมาเวลานี้กัน //ล้วงหยิบโทรศัพท์ในกางเกง
' ไอ้ไอ! ไอเหี้ย! มึงเปิดประตูนะ!! '
' พ่อกับแม่ทะเลาะกันน่ะ '
อารี
ถ้าพ่อจะลงมือกับแม่ล่ะ
' ไม่หรอก เขาก็แค่อารมณ์ไม่ดี '
' กูบอกให้เปิดประตูไง!! '
' กูไม่เปิดเว้ย! นี้ห้องกูทำไมกูต้องเปิด! '
' มึงไสหัวไปเลยนะ!! ไอเฒ่าหัวงูเอ้ย!! '
' จะอะไรล่ะก็เรื่องไร้สาระน่ะสิ '
' แม่ก็นั่งเล่นโทรศัพท์ของแม่อยู่ดีๆมันก็บอกให้แม่ไปช่วยงานมันน่ะสิ '
' พอทำให้มันก็ไม่ถูกใจด่าแม่นู้นนี้ แม่รำคาญก็เลยด่ามันกลับน่ะสิ '
' มันก็ไม่พอใจอีก ก็เลยเป็นแบบนี้จนแม่ต้องหนีเข้าห้องซะเลย '
อารี
ผมขอโทษนะที่ช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลย
' ไม่เลยลูก รอลูกตั้งตัวได้แม่ก็จะออกมาอยู่ด้วยกันไงลูก '
' รายนั้นน่ะก็บอกจะมาหาน่ะอีกสักสองอาทิตย์ '
อารี
(ถ้าตอนนั้นเราช่วยแม่ได้ก็คงดี)
อารี
(ถ้าจริงด้านใดด้านหนึ่งก็คงดี)
อารี
(ไม่ใช่คนที่ทำอะไรได้ครึ่งๆกลางๆแบบนี้)
อารี
(ถ้าตอนนั้นเราขยันขึ้นแม่ก็คงไม่ต้องเป็นหนี้มากมาย)
อารี
งั้นแค่นี้ก่อนนะครับแม่
อารี
ที่นี่พายุเข้าน่ะครับ
' ได้จ๊ะลูก ดูแลสุขภาพด้วยนะลูก '
อารี
ครับผม แม่ก็เหมือนกันนะครับ //ยิ้ม
บทที่ 2
อารี
(ใครน่ะ..) //หันไปมองด้านหลัง
？？？
วันนี้คงได้สนุกมากกว่าทุกวันแน่เลยสิ
อารี
(ข่าวที่กำลังมาแรงช่วงนี้!)
？？？
อา ปกติก็ไม่ค่อยจะเล่นกับเหยื่อเท่าไหร่หรอก
？？？
แต่นายนี่..ยกเว้นเลย //ยิ้มโรคจิต
？？？
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!
？？？
หน้าสวยๆนี้ถ้าถูกกรีดจะเป็นยังไงน้า~ //เอามีดกรีดหน้า
อารี
ฮึก! จ เจ็บ! //ดิ้นแรงขึ้ย
？？？
อา อย่าดิ้นดิ //ตบหน้า
อารี
ฮึก! ย อย่านะ! อย่าเข้ามา.. //ถอย
อารี
ผ ผมกลัวแล้ว! ขอร้องล่ะ..ฮืออ!
？？？
ฮ่าฮ่าฮ่า!!! ร้องอีกสิ!!
？？？
สะใจจริงเว้ย!! //เดินเข้าไปใกล้
อารี
ผ ผมไหว้ล่ะ ปล่อยผมเถอะ..อึก //กุมแผล
？？？
เรื่องอะไรกูต้องปล่อยมึง! //กระชากผม
？？？
หน้าสวยนักหรอมึง! //ต่อย
อารี
(ไม่..พอแล้ว พอเถอะ ขอร้อง..)
อารี
(เจ็บ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้..)
อารี
(ไม่ไหวแล้ว..แม่ผมเจ็บเหลือเกิน)
อารี
(ถ้าผมพยายามมากกว่านี้..ผมจะเก่งขึ้นมั้ย)
อารี
(ถ้าผมมีเงินผมก็คงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ใช่มั้ยครับแม่)
？？？
ชั่งแม่งอย่างน้อยวันนี้ก็สนุกหน่อย //ปล่อย
อารี
(คงช่วยแม่ออกจากนรกเหี้ยๆนั้นได้)
อารี
(ทั้งๆที่รู้ว่าแม่เป็นหนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้มีดีแต่ใช้เงินมากขึ้นเรื่อยๆ)
อารี
(ถ้าตอนนั้นเราฉลาดไม่ขี้เกียจก็คงช่วยแม่แล้วทำงานหาเงินมาให้แม่ได้แน่ๆ)
อารี
(ทำไมเราต้องเกิดมาเป็นคนครึ่งๆกลางๆ)
อารี
(ทำไมเราถึงไม่มีเป้าหมายในชีวิตกันนะ)
อารี
(ทุกอย่างในจิตล้วนว่างเปล่า...) //ตาย
[ ตรวจค้นพบตัวตนที่ถูกต้องตามกำหนด ]
[ กำลังดำเนินการดึงตัวตนสู่มิติอันธการ ]
บทที่ 3
อารี
อะไรกัน..//ค่อยๆลืมตา
อารี
ที่นี่..ที่ไหนกัน //มองรอบๆตัวเอง
' ยินดีต้อนรับสู่มิติอันธการ '
' ข้าคือเจ้ามิติแห่งนี้ '
' เจ้าไม่ต้องมองหาข้าหรอก '
' ข้าเพียงส่งกระแสจิตเข้ามาที่นี่เท่านั้น '
อารี
อา ทำไมผมถึงอยู่ที่นี่ล่ะครับ
' ที่นี่ที่พิพากษาตัวตนอันว่างเปล่า '
' ผู้ที่มีจิตใจที่ว่างเปล่า ที่ไม่มีความฝันและเป้าหมายในชีวิต '
' นั้นถือว่าเป็นตัวตนที่ผิดพลาด '
' ซึ่งถ้าตายแล้วยังรู้สึกว่าจิตใจนั้นว่างเปล่าก็จะถูกส่งมาที่มิติแห่งนี้ และตอนนี้ตัวตนนั้นก็คือเจ้า อารี '
' ข้าเป็นเจ้าของมิติข้าก็ย่อมรู้ชื่อผู้มาเยือน '
อารี
อา แล้วยังไงต่อหรอครับ
อารี
ผม..ยังสามารถกลับไปได้มั้ยครับ
' ขึ้นชื่อว่าคนตายยังไงก็ไม่มีทางกลับไปได้ '
อารี
..นั้นสินะครับ //ก้มหน้า
' ที่นี่นั้นต่างออกไป ที่นี่คือที่พิพากษาเราจะไต่ตรองดูสิ่งที่เจ้าต้องการมีสิ่งใดแลกเปลี่ยน '
' ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีราคาที่ต้องจ่าย ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งที่ต้องการนั่นยิ่งใหญ่มากเพียงใด '
' บอกมาสิอารีว่าเจ้าปราถนาสิ่งใด '
อารี
ผมอยากย้อนเวลากลับไปครับ
อารี
ผมอยากย้อนกลับไปช่วยแม่
อารี
ช่วยครอบครัวให้ไม่ต้องลำบาก
อารี
ไม่ต้องทนอยู่กับหนี้สิน
' ได้ เมื่อพิจารณาดูแล้วเจ้าต้องทำงานให้ข้าเป็นเวลาหนึ่งหมื่นปี '
' ก็สิ่งที่เจ้าต้องการมันแหกกฎของการเวลา เจ้าก็ต้องทำงานชดใช้เป็นเวลาหนึ่งหมื่นปีสิ '
อารี
แล้วผมต้องทำอะไรบ้างหรอครับ
' ข้าจะส่งเจ้าไปเป็นเจ้าหน้าตัวละคร '
' คือการเข้าไปสวมบทบาทเป็นตัวละครในนิยายต่างๆ '
' ก็เพราะพวกผู้ดูแลโลกนวนิยายอยากจะได้ตัวแปรที่ไม่มีในโลกนั้นๆเข้าไปในนิยายของตัวเองน่ะสิ อ้างว่าเพื่อความบันเทิง '
' แล้วหน้าที่ก็เลยตกมาที่ข้าไงล่ะ '
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
