แม่มาแล้วๆๆแม่พาน้องมาแล้

อุ้ย น่ารักจังเลย จ้ำม่ำ ผิวขาว เสียงคนแถวบ้านทีาพากันตางออกมาดู เด็กผู้ชาย ที่เพิ่งเกินใหม่ได้3วัน

เด็กหญิงบัววัย6ขวบ ทั้งตื่นเต้นที่ที่มีน้อง และคิดถึงแม่ที่ไปคลอดน้อง รีบวิ่งมาดูอย่างตาตื่น

อีบัว!!หมาหัวเน่าแล้วมึง ห้าาาา เสียหัวเราะของมนุษป้า

บัว : แม่ ตั้งชื่อน้องว่าอะไร เด็กบัวมองน้องชายด้วยความเอ็นดูผิวขาวมาก คิดในใจว่าน้องชายน่ารักจัง

พ่อ :ชื่อต้าแล้วกัน พ่อเดินมาอุ้มน้องชายจากมือแม่เพื่อให้แม่ได้นอนพัก

สีหน้ายิ้มแย้มของพ่อกับแม่ความสุขจนทำให้ เด็กบัวคิดว่า ตอนเราเกิน พ่อกับแม่คงดีใจแบบนี้แหอะมั้ง

จากนั้นชีวิตของเด็กบัวลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่ก้เปลี่ยนไป

พ่อ :บัวไปดูน้อง ตามน้องกลับบ้านด้วย

บัว: พ่อไอ้ต้ามันไมยอมมามันจะเล่นกับเพื่อน

แม่: ไปซื้อข้าวเหนียวไก่ทอดให้น้องน้อย

บัว คิด ก้อยากกินข้าวเหนียวไก่ทอดเหมือนกันนะแม่

วนลูบอยู่แบบนิ้จนเด็กบัว เริ่มเป็นสาว มอต้น

มีครั้งนึง เพื่อนชวนบัวไปเที่ยวที่บ้าน

เพื่อน:บัวมึงไปบ้านกูกัน

บัว:เออ ไปสิมึง

เด็กบัวลืมว่าวันนิ้ต้องรับน้องกับบ้านด้วยกัน จนกลับมาที่บ้านเช่า มาเห็นแม่กำลังทำกับข้าวอยู่

แม่:บัวต้าละ มึงไม่รับน้องกลับมาด้วยหรอ(ตะโกน)

บัว:แม่หนูลืมคิดว่าแม่ไปรับ (น้ำตาคลอ)

อีห่า อีบัว มึงทำไมไม่ไปรับน้อง อีชาติชัว แม่รีบนั้งวินมอไซร์ไปรับน้อง สวนบัว ยืนร้องไห้ กลัวน้องชายหายในใจเด็กบัว สับสน ว่าถ้าน้องหายจะโดนอะไร

แม่กลับมาพร้อมน้องชาย ที่ชุดอนุบาลแลอะไปด้วยโคลน หน้าตามอมแมมมีคราบน้ำตา เพิ่งร้องไห้มา

บัว:ยืนมองน้องกับแม่ รู้สึกผิด และกลัวแม่ตี

แม่:อีบัวมึง และคำด่าอีกมากมาย แม่หยิบไม้กวาด ฟาดแบบไม่ยั้ง เสียบัวร้องสะอื้น

เด็กบัวคิด ครอบครัวคนอื่นจะเป็ยแบบนี้มั้ย หรือเป็นแต่เรา ความน้อยใจ ทำให้น้ำตาเด็กสาว ไหลไม่หยุด

แม่:เจ้าน้ำตาหรออีบัว มึงมัวทำอะไรอยู่ไม่ไปรับน้อง ไปให้ใครเอามาหรอ

บัว:ซ๊อก ความรู้สึกผิด โกดคำด่าของแม่ น้อยใจเสียใจปนดันไปหมด

ชีวิตเด็กที่เริ่มจะโตเป็นสาวในวัย13ขวบ ประจำเดือนมาแล้ว

บ้านที่เด็กสาวบัวอยู่นั้น เป็นบ้านเช่าชุมชนหรือจะเรียกว่าสลัมก้ไม่ผิดเพราะใต้ถุนบ้านเป็นน้ำเน่า คนที่อยู่อาศัยก้อจะเป็น คนทำงานโรงงานซะส่วนมาก ตั้งวงกินเหล้าในวันหยุด เล่นไพ่ เห็นจนชินตา ในสมัยที่ยังไม่มีโซเซียลเมื่อ เกือบ20ปีที่แล้ว

น้าผญข้างบ้าน :บัวไปซื้อน้ำโค๊กใส่น้ำแข็งให้หน่อย

ตาลุงผชในวงไพ่ :บัวซื้อกองทิพย์ให้หน่อย1ซอง

เด็กสววในวัยม.1รับเงินแล้วเดินไปซื้อแบบไม่คิดอะไรโลขยังสดใส เกินที่จะกล้าพูดออกไปว่าแล้วมาใช่หนูทำไม่!!

เด็กสาวบัว:แม่เลือดออก!!!

การเป็นรอบเดือนครั้งแรกไม่ได้หน้ากลัวสำหรับเด็กชื่อบัวเท่าไหร่นัก เหมื่อนเตรียมตัวไว้แล้วว่าจะต้องเป็นเพราะเพื่อนที่โรงเรียนห้องเดียวกันเค้าทยอยเป็นกันหมดแล้ว ออกจะตื่นเต้นด้วยซ้ำที่ได้ใส่ผ้าอนามัย

เด็กสาวบัวยังคงเดินเข้าออกในวงไพ่วงเหล้าเป็นปกติ เพราะส่วนมากจะรู้จักกับแม่ของเด็กสาวบัวอยู่แล้ว มีวันนึงหลังเลิกเรียนเด็กบัวเดินดับบ้านเข้าซอยมาได้เดินผ่านวงเหล้า เป็นผู้เช้ามาหยู่ใหม่ไม่ได้เห็นหน้ากันเท่าไหร่นัก

คนในวงเหล้า :ผิวปากแซว คนในกลุ่มบางคนร้องเพลงแซว เด็กสาวบัวมองด้วยหางตา เพราะรู้สึกว่ามีสายตาจ้องมองเธออยู่หลายคู่ ใจเต้น รู้สึกไม่ชอบที่มีคนมามองมาแซว รีบเดินผ่านให้ไวที่สุด แล้วเข้าบ้านปิดประตูพอเข้าบ้านได้ก้ออุ่นใจที่เห็นแม่กับน้อง เด็กหญิงบัวเริ่มรู้สึกว่าไม่ชอบร่างกายตัวเอง ไม่ชอบหน้าอก ไม่ชอบที่ให้ใครพูดว่าโตเป็นสาวแล้วมันรู้สึกถึงความไม่ปล่อยภัย ไม่ชอบสายตาผู้ชายในวงเหล้าที่มองมา เริ่มเกลียดซอยนี้แล้ว...

เวลาผ่านไปจนเด็กหญิงบัวอยู่มอ3 จะทำบัตรประชาชนแล้วนะ ชีวิตเด็กบัวก้ยังพบเจอ ดับสังคมเดิมๆ มีวันนึงแม่ใช่บัวเอาแกงส้มไม่ให้เพื่อนแม่ในซอบที่สนิดกัน

แม่:บัวเอาแกงส้มไปให้น้าศรีหน่อย

เด็กสาวบัว :อือแม่ บัวเดินไปต้นซอบบ้านเช่าน้าศรีซึ่งไม่ไกลมาก เวลาจะทุ่มนึงแล้ว

เด็กสาวบัว :น้าศรีแท่ให้เอาแกงส้มมาให้เปอดประตูหน่อย(ตะโกน)ซักพักผู้หญิงใส่ชุดนอนน่าจะอายุน้อยกว่าแม่นิดหน่อยเดิมมาหาบัว รับแกงพร้อมทั้งพูดว่า บัวน้าทำบัวลอยเข้ามากินก่อน เด็กสาวบัวไม่รอช้ารีบเค้าบ้านน้าศรีทันที หน้าศรีมีลูกสาว 2คน คนโต อายุห่างจากเด็กสาวบัว 4-5ปี คนเล็ก อายุเท่ากับบัว

ลูกน้าศรีคนโต :มาบัวมาฟังเพลงกัน เสียลูกน้าศรีเรีบก

เด็กสาวบัว :เพลงอะไรพี่มด เด็กสาวบัวเพลินกับการเกินขนมบัวลอย และฟังเพลง คุณเล่น กับ2สาวลูกน้าศรีจนไม่ดูเวลาว่าดึกเท่าไหร่แล้ว

พรุ่งนิ้วันอาทิตย์ แม่ไม่ตามก้อไม่กลับ ^^

เป็นปกติแม่คงรู้อยู่แล้วว่าอยู่เล่นบ้านน้าศรีจึงไม่ตามและไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมากนัก เวลาผ่านไปจน4ทุ่มกว่า

เด็กสาวบัว :น้าศรี หนูกลับแล้วนะง่วง พี่มด ไอ้เม กับบ้านแล้วนะ

น้าศรี:เออๆเดินกลับดีๆบัว พรุ่งนิ้มาใหม่นะ(เสีย2สาวลูกน้าศรี)

เด็กสาวบัวเด็กเข้าบ้านมืดๆอย่างไม่กัวอะไรเพราะอยู่ในซอยนิ้ตั้งแต่จำความได้ เดินบ้างกระโดดเดินบ้างเหมือนเด็กที่ยังไม่พร้อมโต มาถึงกลางซอยมีวงเหล้าตั้งอีกแล้ว เด็กสาวบัวคิดในใจที่เดิมเลยที่มีคนมาแซว บัวรีบเดินแบบไม่กล้ามองในวงนั้นเลย เดินผ่านวงเหล้ามาได้ระยะนึงจะถึงบ้านแล้วอีกไม่กี่ก้าว ความรู้เหมือนมีฝีเท้าวิ่งตามมาเหมือนจะมาถึงตัวแล้ว เด็กสาวบัวหันมอง มีผู้ชายในวงเหล้าวิ่งตามมาเด็กหญิงบัวด้วยสัญชาตญาณกรืออะไรก้อแล้วแต่ รีบวิ่งหนี้เข้าบ้านจนเปิดประตูแล้วเข้่มาอยู่ในบ้านเด็กสาว หันไปมองอีกครั้งผู้ชายคนนั้นก้อเดินกันหลังกับไปแล้ว พอเข้าบ้านเด็กสาวไม่กล้าบอกแม่หรือพ่อ ได้แต่เก็บไว้ว่าคืออะไรคนนั้นเข้าจะทำอะไรเรา คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน รู้สึกกลัว รู้สึกไม่ปลอดภัย เด็กสาวได้แต่เก็บเอาไว้ คิดว่าต้องระวังตัวเองแล้วต่อไปนี้ ถือว่ายังโชคดี ที่ไม่เกิดเรื่องอะไร ที่ร้ายแรง

ไม่อยากอยู่ที่นิ้แล้วพ่อแม่!!

้

จากเหตุการณ์นั้น ทำให้เด็กสาวบัวเริ่มระแวงคนมากขึ้น กลัวที่จะเดินเข้าซอยบ้าน ในตอนกลางคืน เวลาผ่านไปจนเข้ามอปลาย เด็กสาวเริ่มโตเป็นสาวรุ่น เริ่มมีคนจองมองเวลาเดินไปไหนมาไหนเข้ามาแซว เข้ามาถามชื่อโน้นนี้ มันไม่ได้ทำให้ บัวรู้สึกดีเลยกับขยะแขยงพวกขี้เมาในซอยมากกว่าเดิม

แม่ มีคนที่ทำงานแนนำให้ไปดูบ้านเข้าประกาศขายเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว มี3ห้องนอน ไปดูไม่พ่อ

พ่อ :อยู่แถวไหนละไปดูสิราคาเท่าไหร่ละ

แม่ :เค้าขาย200,000ถูกนะลองไปดูก่อนเพื่อเค้าลดให้

วันที่พ่อกับแม่และน้องชายไปดูบ้านบัวยังไม่เลิกเรียนเพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรม บัวแอบตื่นเต้นภาวนาขอให้พ่อกับแม่ตกลงชื่อบ้าน ถึงบัวจะไม่เคยเห็นบ้านหลังนั้นก็ตามขอแค่ได้ออกไปจากซอยนี้ซอยที่มีแต่คนบ้าพวกนี้

หลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์ พ่อกับแม่ก็พาบัวกับน้องชายย้ายจากบ้านเช่าโทรมๆ หลุดพ้นซักทีนะไอ้ซอยที่มีแต่พวกขยะบัวคิด

บ้านหลังใหม่ความเป็นอยู่สภาพแวดล้อมดีขึ้นจนบัวเหมือนลอยได้ อาจไม่ใช่บ้านที่หรูหรา แต่เป็นบ้านเล็กๆที่เป็นบ้านของครอบครัวบัวจิงๆคนที่นี้ไม่มีพวกขี้เหล้าเมายาเลย ทุกอย่างมันช่างดีจริงจริง

เวลาผ่านไปพ่อแม่บัวก็ทำงานปกติหาเช้ากินค่ำ บัวจบมอ6แล้ว กำลังก้าวเข้าสู่มหาวิทยาลัย ส่วนน้องชายบัวเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นที่คึกคะนองพอสมควร พ่อกับแม่ก็ยังรักและตามใจน้องชายเช่นเดิม

บัวขอแม่กับพอเรียกต่อมาหาวิทยาลัยซึ่งพ่อกับแม่ก็พอมีกำลังส่งไหวแต่ตอนนั้นบัวไม่รู้หรอกว่าพ่อกับแม่ต้องไปหยิบยืมเค้ามา

บัวก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยเริ่มรู้จักสังคมมากขึ้น เพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่มัธยมก็มาเรียนที่เดียวกัน ชีวิตที่ไม่เคยมีแฟนเลยก็เริ่มมีผู้ชายมาเข้าหามากขึ้น บัวเริ่มกล้ามองกล้าคุยกับผู้ชายมากขึ้นและเริ่มรักมีความรักครั้งแรกกับผู้ชายคนนึง ในระหว่างเรียนปี1บัวต้องหางานpart timeทำเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระที่บ้าน แล้วอีกอย่างบัวเริ่มอยากแต่งตัว อยากซื้อเสื้อผ้าสวยๆ เพราะในตอนที่บัวโตเป็นสาวบัวไม่เคยขอเงินพ่อกับแม่ซื้อของที่ตัวเองอยากได้เลย บัวได้ทำงานที่ห้างแห่งนึง ได้ค่าแรงเป็นชั่วโมง เดือนนึงก็ได้ค่าแรง 4-5พันบาท

ทำงานที่นี่เหนื่อยไหมครับ เสียงเบาๆถามอยู่ด้านหลัง บัวหันไปมองคิดในใจเค้าคุยกับเราหรือป่าว

ผู้ชายผิวขาว รูปร่างสูง แต่งตัวค่อนข้างเท่ อายุน่าจะเท่าๆกับบัว ยืนยิ้มตาหยีพร้อมถามคำถามซ้ำอีก เหนื่อยไหมครับ

บัว :ไม่เหนื่อยเท่าไหร่นะ (ใจเต้น)🧒 เราชื่อเกมนะ ทำที่นี่มาได้2เดือนแล้ว เธอชื่ออะไรอ่ะ

บัว:ชื่อบัวค่ะ (ทำตัวไม่ถูก คิดในใจเค้าถามเพื่อชวนคุยหรือจะจีบหรืออะไร)

เกม:เกมขอเบอร์โทรได้มั้ยครับ (ยิ้มหวาน)

บัว :จะได้เป็นเบอร์บ้านนะเรายังไม่มีมือถือ (เสียงสั่น ก้มหน้าไม่กล้าสบตา อยากหายไปจากตรงนั้น) 02-53***

เกม:รอรับสายเกมด้วยนะ จากคำพูดนั้นบัวก็เดินเข้าแผนกใจเต้นไม่เป็นอันทำงาน คิดว่าเค้าจะโทรมาจริงหรอ

พอเลิกงานจากทําพาร์ทไทม์ถึงบ้านเกือบ5ทุ่ม บัวระแวงบวกหวังว่าเค้าจะโทรมามั้ย จนไม่อาบน้ำเสร็จจะเช้าห้องนอนมีเสียโทรศัพโทรมา บัวยกหูรับสายฮัลโหล

ฮัลโหลคับ เกมเองนะใช่บัวมั้ยครับ

หน้าร้อน ใจเต้น อยากกรี๊ด

นี้คือรักแรกแต่จะเป็นรักสุดท้ายมั้ย