ดันเกิดในนิยายตัวเองซะงั้น??
ตู้มมสะระหู้มมม!!!
พรีม
ไม่น่าเขียนมาแบบนี้เลย
พรีม
กูไม่น่าแต่งให้ตัวร้ายตายเลย
พรีม
กูไม่อ่านแม่งล่ะ//วางนิยายลง
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
120คะ
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
ขอบคุณคะโอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
ชาวบ้าน:เห้ยมีคนถูกรถชน
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
คนขับบาดเจ็บสาหัส
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
คนโดนชนตายคาที
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
หึ้ยน่ากลัว
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
ไปดีกว่า
พรีมไม่มีญาติคนอื่นนอกจากชาวบ้านละแวกนั้น
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
ยายข้างบ้าน:ไม่น่าจากไปไวขนาดนี้เลยกำลังหนุ่มกำลังแน่นไม่ต้องห่วงนะลูกหลับให้สบาย
พระเจ้า
มันใช่เวลามั้ยเนี่ย
พรีม
วิญญาณพรีม:คุณเห็นผมหรอ
พระเจ้า
นายอยากได้อะไรก่อนไปไหม
พรีม
แล้วก็ความทรงจำยังเหมือนเดิม
ทำไมไม่ตายว่ะ
พะแพง
เหมือนตัวร้ายในนิยายกูเลย
พะแพง
ใช่อย่างที่ผมคิดใช่ป่ะ
พะแพง
กำลังคิดว่าอยากจะเปลี่ยนบทให้ตัวร้ายมันเป็นนายเอกแทน
พะแพง
นายเอกตัวจริงมันอ่อนแอเกิน
พระเจ้า
โห่คิดว่าเองจะโวยวายซะอีก
เเละนี่คือพะแพง ตัวร้ายในนิยายของผมเองเป็นคนที่นิสัยไม่ดีเอาแต่ใจแต่ผมกลับแอบสงสารเพราะตอนจบพระแพงดันตาย ผมอยากเปลี่ยนบทมากแต่ผมดันตายซะก่อน
อายุ 25
ชื่อจริง พะแพง เพชรจรัส
นิสัยก่อนนายเอกจะมาอยู่
นิสัยไม่ดีเอาแต่ใจขี้หงุดหงิด
ชอบพระเอกมากและชอบไปตอแยพระเอก แต่พระเอกดันไม่ชอบซะงั้น
สูง169 นน.54
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
คุณพะแพงฟื้นแล้วหรอคะ
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
มานั่งก่อนค่ะถ้ายืนนานเดี๋ยววูบนะคะ
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
(พูดเพราะจัง)
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
เดี๋ยวหนูไปตามคุณผู้หญิงคุณผู้ชายก่อนนะคะ
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
คุณผู้หญิงคะคุณผู้ชายคะคุณพะแพงฟื้นแล้วค่ะ
พะพิง:แม่พะแพง
//รีบวิ่งขึ้นไป
โชติ:พ่อพระแพง
นี่คุณระวัง
โชติ:พ่อพระแพง
แต่ต้องรีบแล้วแหละ
โชติ:พ่อพระแพง
นี่เธอพูดจริงใช่มั้ยเนี่ย
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
ใช้คะ
โชติ:พ่อพระแพง
//เดินตามขึ้นไป
พะพิง:แม่พะแพง
พะแพงลูก//ไม่กล้ากอดเพราะพะแพงคนก่อนไม่ชอบ
พะแพง
ผมรู้ว่าแม่อยากกอดผม//อ้าแขน
พะพิง:แม่พะแพง
ฮื่อ..พะแพง//เข้าไปกอด
โชติ:พ่อพระแพง
พะแพง//ยืนดูสองแม่ลูก
พะแพง
มากอดสิครับจะยืนดูทำไมไม่คิดถึงแพงหรอ
พะแพง
แต่ตอนนี้ผมจะเป็นแล้ว
พะพิง:แม่พะแพง
อุ้ยแม่ขอโทษ
พะพิง:แม่พะแพง
กินไรมั้ยลูก
พะแพง
กินครับแม่ผมหิวข้าว//ลูบท้อง
พะพิง:แม่พะแพง
โอเคเดี๋ยวแม่ไปทำมาให้นะ
พะแพง
ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมลงไปกินข้างล่าง
โชติ:พ่อพระแพง
พึ่งจะฟื้นเองนะ
พะแพง
พ่ออ่ะชอบบ่นแพงอยู่เรื่อยเลย//☹️
พะแพง
พ่ออ่ะชอบบ่นแพงอยู่เรื่อยเล-
โชติเป็นพ่อเลี้ยงพะแพงแต่พะแพงไม่ยอมรับ โชติก็พยายามมาโดยตลอดเพื่อจะทำให้พะแพงยอมรับในเอง
โชติ:พ่อพระแพง
ยอมเรียกพ่อแล้วหรอไอ่เด็กหัวแข็งเอ้ย//ร้องไห้
พะพิง:แม่พะแพง
ไปกินข้าวกัน
พะแพง
(ไอ่พระอวยหัวเคกนิ่หว่า)
พะพิง:แม่พะแพง
พูดกับพี่สิงหาเขาดีๆหน่อยลูก
พะแพง
เขาเองไม่ใช่หรอที่ทำให้แพงต้องเป็นแบบนี้
พะพิง:แม่พะแพง
มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดไม่ใช่หรอลูก
พะแพง
กินข้าวเถอะครับไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศ
พะแพง
เดี๋ยวผมเอาจานไปเก็บเอง
พะแพง
ผิดหวังมากเลยหรอครับที่ผมยังไม่ตาย
พะแพง
ถ้าผมตายพี่จะได้รักกับพิ้งแบบเปิดเผยหรอ
พะแพง
(ทั้งที่เจ้าของร่างรักแกมากแท้ๆ)
ภีมวัสดุ📦
นี่เป็นนิยายเรื่องที่2ของแอดแล้ววว
ภีมวัสดุ📦
เรื่องก่อนยังแต่งไม่เสร็จหรอก
ภีมวัสดุ📦
แต่อยากแต่งเรื่องนี้ก่อน
อดีดนิสนึง
พะแพง
//นั่งคิดเรื่องนิยาย
เรื่องก่อนหน้าที่นเอกจะมา
พะพิง:แม่พะแพง
คือมีนาเราว่าลูกเราก็อายุเยอะแล้วนะ
พะพิง:แม่พะแพง
เราว่าให้ท้ังสองแต่งงานกันมั้ย
มีนา:แม่สิงหา
แต่ถ้าภายใน3ปีพวกเขาไม่รักกันก็หย่าเลย
พะพิง:แม่พะแพง
ลูกแกไม่ว่าไรหรอเห็นนั่งเงียบนานล่ะ
มีนา:แม่สิงหา
แล้วพะแพงเขาไม่ว่าไรหรอ
พะพิง:แม่พะแพง
เดี๋ยวทางนี้เครียเอง
พะแพง
ไหนคนที่จะแต่งงานกับแพง
พะพิง:แม่พะแพง
//ยื่นรูปให้ดู
？？？
คุณจะรับคุณพะแพง เพชรจรัสเป็นภรรยาตลอดไปมั้ยครับ
？？？
คุณจะรับคุณสิงหาเวชกุลเป็นสามีตลอดไปมั้ยครับ
？？？
เชิญสวมแหวนและจุมพิตกันได้เลยครับ
สิงหา
พูดให้เต็มชื่อกูกับมึงไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
พะแพง
ทำไมในพิธีพี่พูดไปแบบนั้น
พะแพง
ก็รับครับแต่ไม่ตลอดไปอะไรนั่นหน่ะ
พะแพง
เราต้องอยู่ด้วยกันตลอดไปสิ
สิงหา
มึงอย่าลืมสิว่ากูกับมึงแต่งงงานกันเพราะอะไร
สิงหา
ก็เพราะแม่กูขอกูถึงยอมแต่ง
สิงหา
มึงมันก็แค่แต่งในนาม
พะแพง
อีนั่นมันคือใครทำไมมันถึงได้ใจพี่ไป
พะแพง
นี่มันคืนเข้าหอนะพี่จะไปไหน
คิดว่าแพงจะทำไรนอนร้องไห้หรอ
พะแพง
//เดินไปกระชากผมพิ้ง
พิ้ง(นอ.ในเรื่อง)
//ร้องไห้
พิ้ง(นอ.ในเรื่อง)
พี่สิงอย่า!!
พิ้ง(นอ.ในเรื่อง)
อย่าทำเขาเลย
พะแพง
ตบมาเลยพี่สิงหาตบมาเลย
พะแพง
เอาให้มันตายกันไปข้างนึงเลย
สิงหา
ไปหนูไม่ต้องอยู่บ้านนี้หรอก
พิ้ง(นอ.ในเรื่อง)
แล้วจะไปอยู่ไหนหรอ
สิงหา
ไปอยู่บ้านหลังเล็กกัน
สิงหา
เดี๋ยวพี่ถือกระเป๋าให้
พิ้ง(นอ.ในเรื่อง)
//เดินออกไป
ตะ้งแต่วันนั้นสิงหาก็ไม่กลับมาบ้านอีกเลย
หรือวันที่ไปกินข้าวกับคนรอบครัว
ปล่อยให้พะแพงอยู่บ้านคนเดียว
แต่พะแพงก็ไปหาเรื่อยๆไปตามตื้อตามอ่อย
สิงหาเริ่มจะทนไม่ไหวกับการกระทำของพะแพงสิงหาจึงได้คิดแผนหลอกพะแพงให้ไปที่ๆนึง
สิงหาได้พาพะแพงเดินไปตรงริมสุดของหน้าพาและได้ทำการผลักพะแพงลงไปอย่างไร้ความปราณี
พะแพง
โหสวยมากเลยครับพี่สิงหา
สิงหา
แต่คงได้มองเป็นครั้งสุดแล้วแหละ
สิงหา
เพราะว่า//ผลักอีกฝ่าย
ไม่กี่ชั่วโมงก็ได้มีคนมาพบร่างของพะแพง
และได้นำส่งโรงพยาบาลได้ทันเวลา
แม่พะแพงได้แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจให้ไปสืบมาว่าใครเป็นคนทำ
แต่ก็ยากเพราะพะแพงได้กลายเจ้าชายนิทราเพราะตกลงมาจากที่สูงกระแทกพื้นอย่างแรง
และนั่นก็กินเวลาไปมากกว่า2ปีแล้วถ้ารวมกับหลังแต่งงาน
ครอบครัวของพะแพงหารู้ไม่ว่าเจ้าของร่างตัวจริงนั้นได้ตายไปแล้วเหลือเพียงแต่ร่างไร้วิญญาณนอนอยู่
จนพรีมผู้แต่งนิยายนี้ได้มาแทนที่พะแพง
พะแพง
นี่พะแพงเค้าเจอกับอะไรบ้างว่ะเนี่ย
พะแพง
กูสงสารไม่น่าเขียนมาแบบนี้เลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
