"ผมกับแฟนสาวสุดน่ารักและอ่อนโยน

เราเเต่งงานกันมา '7ปี' แล้ว และมีลูกสาวด้วยกัน เธออายุได้แค่7เดือนและน่ารักมาเหมือนแม่เขาเลย ผมดูและเธอดีมาตลอดสอนเธอมาอย่างดีให้เข้มแข็ง อ่อนโยนและใจดีเหมือนเเม่ เธอคอยอยู่ข้างๆแม่เมื่อแม่ไม่สบายหรือมีบาดแผลจากการซุ่มซ่ามของแม่สุดที่รักของเธอ เธอไม่เคยทิ้งแม่และอยู่ห่างแม่เลย เรียกได้ว่าเป็นเด็กติดแม่เลยก็ได้นะครับ แต่ผมชอบนะ มันดูน่ารักดี ผมชอบถ่ายรูปเก็บไว้เป็นความทรงจำเล็กๆที่มีค่าสำหรับผม

เมื่อไม่นานภรรยาผมเธอมีอาการป่วยเป็น 'โรคมะเร็ง' เมื่อสองเดือนก่อนและอยู่ได้ไม่ถึงสี่เดือน เราใช้เวลาทั้งหมดอยู่ด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน ถ่ายรูปและเก็บเกี่ยวช่วงเวลาทั้งหมดไว้ให้มากที่สุด ผมดูแลและคอยเทคแคร์เอาใจใส่อย่างดี และมอบความสุขให้เธอจนแทบล้นอก คอยพูดคุยกับเธอและทำให้เธอยิ้มพยามยามไม่ให้เธอเครียดเรื่องโรคร้ายที่เธอพบเจออยู่ เสมอ ถึงแม้เวลาเธออยู่คนเดียวตอนผมมีธุระหรือมีงานเธอมักจะร้องไห้และเศร้าเป็นประจำ และจะคอยมีลูกสาวคอยเข้าไปปลอบและดูและเธอคอยให้กำลังใจเธอ และทำให้เธอหัวเราะออกมาตลอด ผมก็พยายามอยู่กับเธอทุกเวลาทุกชั่วโมงเพื่อไม่ให้เธอต้องร้องไห้หรือเศร้าอีก เพราะเธอชอบแอบร้องไห้ตอนผมไม่อยู่หรือไม่ว่าง ผมคอยหาของอร่อยและของที่เธอชอบมาปลอบและเป็นกำลังใจให้เธอไม่ให้เธอเศร้า

   ผมรักเธอและลูกสาว และรักตลอดถึงแม้ว่าเธอจะกังวลว่าผมจะไปมีคนอื่นหรือหมดรักเธอ แต่ผมก็พยายามพิสูจน์ตัวเองตลอดว่าผมรักเธอจริงและไม่คิดนอกใจเธอแน่นอนผมมักจะพาเธอไปเยี่ยมพ่อแม่ของเธอและฝ่ายผมตลอดและพ่อแม่ของผมชอบเธอและลูกสาวของเรามาก พาพวกเราไปเที่ยวสถานที่สวยๆคอยชมเธอและลูกว่าเธอน่ารักและเก่งและคอยดูแลเหมือนลูกตัวเองและคอยให้กำลังใจเสมอ และเธอก็รักพ่อและแม่ของผมเช่นกันครอบครัวเธอก็ชอบผมและลูกสาว และคอยให้กำลังใจผมไม่ให้ผมเหนื่อยและท้อแทนแฟนสาวของผมที่เจอกับโรคร้าย ผมเองก็รักพวกเขาเหมือนพ่อแม่ ผมมีความสุขที่ได้ใช้ช่วงเวลาทั้งหมดกับเธอ

ถ้าสงสัยว่าผมทำงานอะไรผมทำงานบริษัทที่ไม่ได้มีเงินเดือนมากมายแต่ผมพยายามหาเงินด้วยการหาเงินเพิ่มที่ทำอยู่บ้านเพื่อให้พอกับการหาความสุขและค่ารักษาให้เธอ ผมอาจจะมีเหนื่อยและท้อบ้างแต่แค่ผมเห็นหน้าเธอและรอยยิ้มของเธอมันก็ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นมาเลย มันอาจจะดูเว่อร์แต่มันจริงนะครับผมไม่เคยเจอใครสวยและน่ารักเท่าเธอเลย เธอคือทุกอย่างของผมจริงๆ ถ้าผมขาดเธอไปผมคงแย่แน่ผมสามารถยอมตายแทนเธอและลูกได้สบายๆเลย ผมแอบรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับตัวเองนิดหน่อยเพราะผมค่อนข้างขี้เบื่อและไม่รักจริงอยู่บ้าง ทุกคนและเพื่อนผมรู้ดีแต่เธอคนนี้ทำให้ผมทิ้งนิสัยแย่ตัวเองไปเลยผมยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอและดูแลเธอเหมือนเจ้าหญิงคนนึง ผมเคยปรารถนารักที่อ่อนหวานและยาวนานแต่คนที่ผมเจอมันไม่ใช่ผมเลยทำตัวเป็นผู้ชายเจ้าชู้ผมรู้ว่ามันดูแย่ แต่ผมเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนนี้เลยครับรักเขามากจริงๆ"

     ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะครับ

"อย่างที่ผมบอกไปผมรักเธอมากจริงๆ และมีลูกสาวตัวน้อยที่น่ารักกับเธอไปแล้วมันโครตดีและดีที่สุดสำหรับผม ผมทำทุกอย่างเพื่อเธอและลูก ในวันที่ลูกผมเข้าโรงเรียนครั้งแรกผมรัองไห้เลยไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ได้ และเธอคอยปลอบผมด้วยนะภรรยาคนสวยของผมน่ะ กอดเธออบอุ่นมาก นานมากแล้วที่ผมไม่ได้กอดเธอเพราะลูกสาวเธอหวงไม่รู้ทำไม ผมก็พ่อเธอนะจะหวงทำไมกัน แต่ไม่เป็นไรผมได้กอดเธอแล้ว

ผมรอลูกสาวผมกลับบ้านและซื้อตุ๊กตากระต่ายไว้ให้เธอกลับมาจากโรงเรียนเมื่อเธอกลับมาผมเอาให้เธอ เธอดีใจและกระโดดกอดผมซึ่งเธออยากได้มานานแล้วแต่ผมยังไม่ได้ซื้อให้สักทีดูเหมือนเป็นพ่อที่ไม่ดีเลยแฮะแย่จัง°^°

และเวลาผ่านไปจนเหลืออีกแค่สามเดือนที่เธอจะมีเวลาอยู่กับผม ผมแอบใจหายแต่ไม่เป็นไรเหลืออีกตั้งสามเดือนที่เธอจะได้อยู่กับผม ผมคอยทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีตลอดและไม่เคยละเลยหน้าที่นี้เลย เอาตรงผมเองก็อยากจะเป็นมะเร็งแทนเธอเหมือนเหมือนกันนะครับ ผมแอบคิดตลอดถ้าวันนึงผมสูญเสียเธอและลูกสาวไป มันจะเป็นยังไง ผมพยามพยายามทิ้งความคิดเหล่านั้นไปแต่มันก็กลับมาคิดอีก ผมรู้สึกแย่นะครับมันเป็นความรู้สึกที่อึดอัด และเศร้าอยู่ในอก มันแอบทรมานแต่มันห้ามความคิดไม่ได้ครับ

ผมรักเธอมาก ผมพูดคำว่ารักกี่ครั้งแล้วเนี่ย แต่รักจริงๆครับ และครั้งนึงผมเคยรู้สึกอย่างบอกความคิดของผมและความรู้สึกตอนมีความคิดนั้นออกไป แต่ผมกลัว กลัวว่าเธอจะคิดมากอีกว่าผมจะคิดถึงมันอีกหรือเปล่าผมเลยเก็บมันเอาไว้

เวลาผ่านไปเร็วจังนะครับ เหลืออีกแค่เดือนเดียวแล้ว :( มันแย่มากจริงๆครับ มันจุกอก มันเหมือนจะร้องไห้ตลอดเวลา มันทรมารที่ร้องไม่ได้เพราะกลัวเธอเป็นห่วงผม ผมแสร้งทำว่าไม่เป็นอะไรตลอด ผมบอกเธอทุกครั้งที่เธอถามว่าผมเหนื่อยหรือท้อไหม ผมตอบเธอไปทุกครั้งว่าผมโอเคดีแค่เห็นเธอก็มีแรงแล้วและยิ้มออกไป แต่ผมอยากจะร้องไห้แล้วเข้าไปกอดเธอกับลูกและร้องไห้ออกมาหนักๆจนไม่เหลือน้ำตาให้ไหลออกมาเลย แต่ผมสู้ครับผมเป็นพ่อและสามีคนเก่งที่เก่งที่สุดของลูกสาวและภรรยา ผมรักเธอมากจริงๆ

คำนี้อีกแล้ว ผมไม่รู้จะทำยังไดีผมอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ และบอกรักเธอจนหมดลมหายใจเลย อยากอยู่กับเธอจนแก่เฒ่าเข้าโลง และดูลูกของเราค่อยๆเติบโตและประสบความสำเร็จ และค่อยเฝ้าดูเขาทุกการเติบโต ผมอยากร้องไห้เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ แต่ผมยังมีลูกสาวที่อยู่เคียงข้างผมในอนาคตที่เธอจากไปผมพูดกับตัวเองตลอด มันช่วยให้ผมหายเศร้าขึ้น แต่ผมก็ทนเห็นอนาคตนั้นไม่ได้จริงๆ มันจุกอยู่ในออกอย่างบอกไม่ถูกเหมือนมันค่อยๆหายไปกับตาตัวเองทันที :( "

ไว้เจอกันตอนหน้านะครับ

"มันหมดลงแล้วครับ...เวลาของเธอมันจบลงแล้ว เธอจากผมไปแล้ว ผมนั่งร้องไห้อยู่ในพิธีงานศพของเธอหนักมากจนจบงาน ผมทำใจไม่ได้จริงๆที่เธอจากไปเร็วแบบนี้ ผมรู้สึกเหมือนผมยังทำหน้าที่สามีได้ไม่ดีพอ มันรู้สึกแย่จริงๆนะครับ มันเหมือนมีมีดปักกลางอกตลอดเวลา มันจุก มันเศร้า มันทรมาร ผมร้องไห้ตลอดเพราะผมคิดถึงเธอผมรักเธอสุดหัวใจ แต่สุดท้ายเธอต้องมาจากผมไปเพราะโรคมะเร็งนั่น ทำไมกันคนที่ผมรักที่สุดถึงจากผมไปเร็วแบบนี้ แล้วอนาคตที่เราวาดฝันไว้ด้วยกันหรือวันที่เราดูลูกสาวของเราค่อยๆเติบโต และวันที่เธอประสบความสำเร็จและสร้างครอบครัวที่ดี ทำไมมัน...มันไม่ถึงวันนั้น อยู่กับผมไม่ถึงวันนั้นวันที่เรามีความสุขได้ยาวนานกว่านี้

ลูกสาวผมเธอโตขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เธอสูงเท่าเอวผมแล้วครับ เธอน่ารักมากเลยT^T ใครมาจีบลูกสาวผมนะผมจะร้องไห้ให้ดูเลย ผมไม่ยอมหรอกใครมาจีบต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบจากผมก่อนว่าผ่านไหม และอีกอย่างนะครับเรื่องนี้ผมภูมิใจสุดๆ เธอเก่งและฉลาดเหมือนแม่เลยครับ เธอเรียนเก่งมากทำเอาผมมีกำลังใจขึ้นเยอะ ถึงเธอจะกวนๆเหมือนแม่ไปนิด...นิดหรือเปล่านะ เธอเป็นเด็กดีกับผมมากไม่เคยทำผมผิดหวังเลยจริงๆ เธอคอยให้กำลังใจผมในวันที่ผมเหนื่อยหรือท้อ เหมือนแม่เขาเลยนะครับ :)

ตอนนี้ลูกสาวผมเข้าประถมศึกษาปีที่ 4 แล้วครับ ลูกผมโตไวมากและรู้สึกเหมือนตัวเองแก่มากเลยเหมือนกัน°^° ผมชอบพาเธอไปเที่ยวที่สวนดอกไม้ครับ เธออ่อนหวานและอ่อนโยนเหมือนแม่เลย เธอชอบให้ผมถ่ายรูปถึงผมจะถ่ายไม่สวยแต่เธอก็ชอบนะครับ ผมจะล้างรูปและเก็บไว้ในสมุดเก็บรูปภาพ เธอสูงขึ้นอีกแล้วครับ คราวนี้อยู่ใต้ซี่โครงผมแล้ว อย่างน้อยก็ได้ส่วนสูงผมมานะครับ ได้ผมมาหนึ่งอย่างผมดีใจแล้วครับเหมือนผมอย่างเดียวคือความสูง°-°

เธอเข้ามัธยมศึกษาแล้วครับ ไวมาก ไวจริงๆ ผมรู้สึกแก่ขึ้นไปอีก เธอสูงเท่าไหล่ผมแล้วครับ ผมจะเตี้ยกว่าเธอแล้วหรอ เธอไปสวนดอกไม้ทุกปีและไปหาแม่ของเธอทุกปีเลยครับไปเล่าเรื่องต่างๆมากมายที่เธอเจอในโรงเรียนหรือสถานที่ต่างๆที่เธอไปกับผม และเธอชอบดอกกุหลาบเหมือนแม่ ชอบผีเสื้อเหมือนแม่ ไม่ชอบแต่งสวยเหม่อนแม่ ผมชอบนะครับมันดูเป็นธรรมชาติที่แบบมั่นใจในความสวยของตัวเองอยู่แล้ว ส่วนเรื่องการแต่งตัวของลูกสาวผมเขายังไม่ค่อยเก่ง เขาจะแต่งตัวเหมือนทอมบอย และตัดผมสั้น แต่เธอไม่ได้ชอบผู้หญิง เธอแค่ชอบทำตัวเหมือนผู้ชายแต่ก็อ่อนหวานเหมือนผู้หญิงทั่วไป เธอไม่เคยร้องไห้เลยด้วยซ้ำเวลาโดยบอลอัด หรือโดนต่อย เพราะเธอบอกว่าความเจ็บมันอยู่ไม่นานหรอกเดี๋ยวมันก็หายร้องไห้ไปก็ไม่ช่วยให้หายเจ็บเธอเลยไม่ร้องและปล่อยมัน แต่เวลาเธอเสียใจหรือเสียของที่รักที่หวงไปเธอร้องไห้นะครับ เธอบอกว่ามันมีความทรงจำแต่เสียของที่สร้างความทรงจำกับเราไปเราก็ต้องไห้อยู่แล้ว มันน่าเสียดายที่ต้องเสียมันไป ทำเอาผมคิดถึงเธอเลยครับ :)

เธอโตจนขึ้นม.ปลายแล้วครับ เธออายุ 17 ปีแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าผมจะอยู่กับเธอได้นานขนาดนี้ และผมคิดถึงเธออีกแล้วครับ เราเจอกันตอนที่เราอายุ 17 และก็คุยกันมาเรื่อยๆจนแต่งงานกัน ก่อนหน้าที่ผมบอกผมทำตัวแย่จริงๆนะครับ และเธอก็รู้เธอบอกเธอสามารถเปลี่ยนผมได้แน่นอน ผมก็ไม่ค่อยเชื่อครับ ผมคิดว่าผมคงจะเบื่อเธอเหมือนคนก่อนๆแต่ไม่ใช่เลยครับ เธอชอบหาเรื่องเซอร์ไพรส์มาให้ผมตลอด ผมไปเบื่อเลยสักนิด เธอซุ่มซ่าม ตลก อ่อนหวาน เเปลก กวน และดื้อ...ดื้อมาก แต่ผมชอบนะครับมันเป็นความธรรมดาที่แสนพิเศษ คนนี้แหละครับลูกของแม่ผม เธอเปลี่ยนผมได้จริงๆครับ ทำเอาผมอึ้งเพื่อนอึ้งทุกคนอึ้ง เธอเปลี่ยผมจริงๆ

ลูกสาวผมชอบไปคาเฟ่และชอบลากผมไปถ่ายรูปให้ตลอด และชอบพาผมไปสวนสนุก เล่นบ้านผีสิง เล่นม้าหมุน ชิงช้าสวรรค์ ปาโป่ง และยิงตุ๊กตา เล่นหลายอย่างแถมเธอยังเก่งเรื่องหาเงินอีกด้วย ได้ผมามาอีกแล้ว และใช้เงินเก่งเช่นกัน เหมือนแม่เขาเลย แต่แม่เขาละลายทรัพย์ผมT^T

ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ