สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อ ปุณณ์ อายุ 17 ปี ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ที่วิทยาลัยปี 3 และกำลังรอฝึกงาน

วันนี้ฉันฝันถึงเพื่อนคนหนึ่งที่ชื่อ ซัมเมอร์ จนทำให้เกิดความสงสัยในตัวเอง ว่าจริงๆ แล้วฉันรู้สึกยังไงกับเขากันแน่ ฉันเลยตัดสินใจถามแชท GPT ว่ามันคืออะไร โดยเล่าทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ และสุดท้าย ฉันก็รู้ว่า...ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันไม่เคยรู้ตัวเลยว่าความรู้สึกของตัวเองมันคืออะไร

ฉันนอนร้องไห้พร้อมกับคิดถึงมัน แล้วเริ่มเล่าเหตุการณ์

ย้อนกลับไปตอนเด็ก

ตอนเด็ก ฉันเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูด เพราะพูดไม่เก่ง ทำให้โดนแกล้งบ่อยๆ แต่ฉันไม่กล้าบอกใครว่าโดนแกล้งนะ เหมือนจะโดนหยิกแขน หรือโดนแกล้งในแบบต่างๆ จนมันกลายเป็นเรื่องปกติที่ฉันต้องทนเจอ จนเริ่มชินไปเอง

ตอนที่ฉันอยู่ ป.3 มีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ บีบี ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนของฉัน ตอนแรกฉันไม่ได้คิดอะไรกับมัน เพราะคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ทุกครั้งที่เห็นเพื่อนๆ เล่นกัน ฉันจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เหมือนว่าฉันได้สนุกไปกับพวกเขาด้วย

ช่วงนั้น บีบี ก็เริ่มเข้ามาทำความรู้จักกับฉัน และกลายเป็นเพื่อนกัน ในตอนนั้นฉันรู้สึกดีนะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรเท่าไหร่ เราไม่เคยพูดคำว่า "กูมึง" กันเลย

พอมาถึง ป.4 ฉันยังคงอยู่กับ บีบี และเพื่อนอีกคนที่ชื่อ พริ้งค์ เราสามคนมักจะอยู่ด้วยกัน แต่สิ่งที่ทำให้มันยากคือ พวกเรารู้สึกเหมือนครูห้องนี้ไม่ค่อยชอบพวกเรา ครูมักจะลำเอียงและตีพวกเราบ่อยกว่าคนอื่น

พริ้งค์ เลยไปบอกพ่อของเธอที่เป็นครูโรงเรียนนี้ทุกครั้งที่โดนทำโทษ แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ได้บอกใครอะไรเลย พ่อของ พริ้งค์ เลยเข้ามาจัดการเรื่องครูคนนั้น จนสุดท้ายครูคนนี้ก็ย้ายออกไป

เมื่อฉันขึ้น ป.5 ฉันเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น เริ่มสนิทกับคนอื่นๆ จนวันหนึ่งฉันถึงขั้นพูดคำว่า “มึงกู” กับเพื่อนๆ เป็นครั้งแรก ซึ่งเพื่อนๆ ก็ตกใจมาก เพราะฉันไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อนเลย ฉันรู้สึกเขินนิดหน่อย

ในช่วงนั้นฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กห่าวๆเหมือนกัน

ฉันกล้าแสดงออกมากขึ้น ในช่วงนั้นฉันเพิ่งเล่นฟีฟายจากช่องไลฟ์สดในยูทูปช่องนึง จนเจอเพื่อนคนนึงที่ชื่อ ดราฟ เป็นเด็กภูเก็ต ฉันก็แอบชอบนะแต่ไม่คิดไรคงแค่เพื่อน

จนวันนึงฉันลองทำช่องยูทูป เป็นของตัวเอง แล้วในช่วงนั้นแอพนีโม่กำลังดัง ฉันเลยเขาไปไลฟ์สดดู

ฉันได้แฟนมาคนหนึ่ง ... ฉันดีใจนะที่มีคนมาจีบมาสนใจ เพราะฉันเป็นคนเงียบๆ ไม่มีใครสนใจ ชีวิตฉันคล้ายๆอากาศ..เหมือนตัวประกอบซะมากกว่า

แต่เมื่อเวลาผ่านไป2วัน ..แฟนคนนั้นกลับหายไป จนตอนนี้ฉันอายุจะ18แล้ว ฉันยังไม่รู้ว่าเขานั้นหายไปไหน

ในตอนนั้นมันเป็นรักแรกของฉัน..ฉันยึดติดกับการที่โดนคนสนใจและจีบ ฉันเหมือนคนบ้าที่ขาดความรัก จนมันทำให้ฉันกลายเป็นคนที่ "เจ้าชู้สุดๆ"...

^^^โปรดติดตามตอนต่อไป....^^^

ความเดิมตอนที่แล้ว

ฉันได้แฟนมาคนหนึ่ง ... ฉันดีใจนะที่มีคนมาจีบมาสนใจ เพราะฉันเป็นคนเงียบๆ ไม่มีใครสนใจ ชีวิตฉันคล้ายๆอากาศ..เหมือนตัวประกอบซะมากกว่า

แต่เมื่อเวลาผ่านไป2วัน ..แฟนคนนั้นกลับหายไป จนตอนนี้ฉันอายุจะ18แล้ว ฉันยังไม่รู้ว่าเขานั้นหายไปไหน

ในตอนนั้นมันเป็นรักแรกของฉัน..ฉันยึดติดกับการที่โดนคนสนใจและจีบ ฉันเหมือนคนบ้าที่ขาดความรัก จนมันทำให้ฉันกลายเป็นคนที่ "เจ้าชู้สุดๆ"...

ในช่วงนั้นฉันหยุดไปตัวเมืองบ่อยมากเพราะว่ายายเข้าโรงบาล ฉันเป็นคนไม่ชอบไปเพราะไม่อยากเห็นคนเจ็บรึทรมาน ฉันเห็นยายนอนเตียงที่โรงบาล

ฉันไม่กล้าเข้าไปแตะตัวแกเลยได้แต่มองเพราะอะไรไม่รู้นะ เหมือนมันทำใจไม่ได้ ว่าแบบคนที่เรารักต้องมาอยู่ในที่ที่เราไม่อยากเห็น...

ฉันลองเล่นฟีฟาย ตอนนั้นฉันจำได้ว่ามันเป็นซีซั่นแรกๆเลย ฉันได้รู้จักกับพี่คนนึง เขาสอนฉันเล่น แล้วเขาก็หายไป ในตอนนั้นฉันไม่รู้ว่า ไอ้วงเขียววงแดงคือไรฉันก็วิ่งเข้าใส่ตลอด

มันน่าขำดีนะ...เหมือนความสุขมันเริ่มกลับมา ..จากเด็กที่มีอดีตหมองหม่น...

...ฉันกลายเป็นเด็กที่ติดเกมเลยละ...

จนฉันได้รู้จักกับสตรีม เมอร์หลายๆช่องฉันเลยโหลดดิสก์คอสมา ...

ในตอนนั้นมันก็มีความสุขนะ...เพราะเพื่อนในชีวิตจริงนั้นก็ไม่ได้สนิทมากนัก ... มักจะสนิทกับเพื่อนในเกมซะมากกว่า

จนฉันมาอยู่ ป.6 มันผ่านอะไรมามากอยู่เลยนะ..ในตอนที่ฉันยังพอจำได้ ก่อนวันทัศนศึกษา เขาก็จะให้ใบขออนุญาติเรามา.. ฉันคิดในใจ

"ไม่ไปได้มั้ย...กลัวไปเมารถแล้วเพื่อนเกลียด"

ในใจฉันคิดแบบนั้นแต่จู่ๆ อินเดินมาถามฉัน

"ปุณณ์....ไปทัศนศึกษาไหม?"

ฉันลังเลอยู่พักนึง .."เอ่อ..." อินก็พูดขึ้นเหมือนคนที่คิดได้ "ที่ผ่านมาพวกเราขอโทษนะ..หลังจากนี้ก็มาปรับตัวเข้าหากันดีไหม?"

ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะมันก็อยากอยู่แหละ อีกใจก็กลัวว่าจะโดนแกล้งอีกรึป่าว จนพวกเพื่อนๆของอิน เข้ามาพูดว่า "ไปทัศนศึกษาด้วยกันเถอะนะ" แล้วอิงที่เป็นพี่สาวของอินก็บอกกับฉันว่า

"งั้นเอางี้มั้ย เองปรับตัวแล้วเราก็ไปทัศนศึกษากัน"

ฉันก็แอบลังเลนะแต่ก็ "ได้" ฉันแอบดีใจด้วยแหละที่มีเพื่อน พอใกล้ถึงวันทัศนศึกษา เพื่อนๆก็ถามนะว่า ไปไหม แต่ฉันนั้นตอบว่า "ไม่ได้ไป"

อินเหมือนจะเศร้าๆเลยถามฉันว่าแบบ ทำไมอะ ฉันก็เลยโกหกไป ว่าต้องไปนั่นไปนี่ เพื่อนๆก็โอเคไม่ได้อะไร

ในตอนที่เพื่อนๆไปทัศนศึกษากัน ฉันก็หยุด ลุงที่บวชเป็นพระก็มาเยี่ยมยายแล้วก็สวดมนต์ต่ออายุให้ยายอีก 3ปี ในตอนนั้นฉันลองคำนวณดูว่ายายจะไปปีไหนจะได้ทำใจไว้

ฉันคำนวณแล้วได้รู้ว่ายายจะไปตอนฉัน อยู่ ม.3 ฉันแอบเสียใจนะเพราะเขาไม่อยู่รอเราประสบความสำเร็จแต่ทำไรไม่ได้

พอใกล้วันที่เราจะจบ ป.6 ทางโรงเรียนก็ได้จัดงาน ปัจฉิมนิเทศให้พวก พี่ ม.3 เรา และ อนุบาล3 ฉันไม่แน่ใจว่าไปมั้ยแต่ฉันน่าจะไม่ได้ไป

พอปิดเทอมก็ กลายเป็นเด็กติดเกม โดนแม่ด่าแม่ตีทุกวันเพราะว่าติดเกม แต่จริงๆไม่ติดหรอก แต่ว่าเพื่อนมันอยู่ในเกม

^^^ช่วงนั้นโหลดแอพ ฮาโก้มาเล่นด้วยแหละ ก็มีคนบอกว่าอายุ12 ทำไมถึงมีนิสัยเป็นผู้ใหญ่บ้างไรบ้าง จนทำให้ช่วงนั้นฉันมีแฟนเป็นยุงเลย เยอะแยะ ฉันแอบคบซ้อนด้วยละ^^^

^^^^^^โปรดติดตามตอนต่อไป...^^^^^^

ความเดิมตอนที่แล้ว

พอปิดเทอมก็ กลายเป็นเด็กติดเกม โดนแม่ด่าแม่ตีทุกวันเพราะว่าติดเกม แต่จริงๆไม่ติดหรอก แต่ว่าเพื่อนมันอยู่ในเกม

^^^ช่วงนั้นโหลดแอพ ฮาโก้มาเล่นด้วยแหละ ก็มีคนบอกว่าอายุ12 ทำไมถึงมีนิสัยเป็นผู้ใหญ่บ้างไรบ้าง จนทำให้ช่วงนั้นฉันมีแฟนเป็นยุงเลย เยอะแยะ ฉันแอบคบซ้อนด้วยละ^^^

ฉันจำได้ดีเลยว่าช่วงนั้นฉันเหมือนมีเสน่ห์สุดๆในช่วงปิดเทอม ฉันคบกับคนในเเอพแบบแทบไม่เลือกนิสัยไม่เลือกอายุเลยละ เดือนนึงคงคบซ้อนจนใครเห็นก็บอกว่า คาสโนวา เลย

ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันไปเจ้าชู้มาจากไหนนะ

แต่พอฉันรักใครจริงๆสักคนฉันกลับทำไม่ได้เหมือนมันต้องมีคนสำรองอยู่ตลอด มันดูเลวนะกับคนที่เราคบ แต่ก็แบบ...

ในตอนนั้นฉันไม่รู้จักความรักจริงๆ เหมือนความชอบมากกว่า ในตอนนั้นฉันแบบ โหสุดยอดความเจ้าชู้อะ

ออกเริงระบำเลยละ แต่ทำไงได้ละเมื่อเหมือนจะเริ่มมีข่าวโควิดระบาดด้วย

จนโรงเรียนเปิดเทอม ฉันก็ใส่แมสไป ฉันเห็นคนอื่นแบบว่า ใส่แมสผมยาวถักเปียนู้นนี่นั่น วันแรกที่ฉันไป

ผมฉันปะบ่า แม่บอกว่า "มันมัดไม่ได้ลูกถักเปียเก็บข้างแล้วปล่อยไปนะ" ฉันก็ไม่อะไรก็รีบไปเรียนใส่แมส ไปวันแรกก็ เกือบ8โมงเลย

พอขึ้นเรียนได้คาบนึงก็ลงมาข้างล่างกับเพื่อนเพราเขาปล่อยให้พัก มีครูคนนึงบอกให้เรามัดผมให้เรียบร้อย

ในตอนนั้นบอกเลยว่ามัดผมไม่เป็น ให้เพื่อนมันก็บอกว่า"มันมัดไม่ได้อะ " แต่พอเราจะไปบอกครู ครูก็เดินหนีไปแล้ว ฉันเลยรวบละมัดดู มันเหมือนหางหนูมันมัดได้แล้วก็หลุดได้

ในช่วงนั้นฉันฝึกบีทบอค เพื่อนก็ขอให้บีทบ่อยๆ จนมีเพื่อนใหม่เข้ามาในห้อง เขาให้พวกเราแนะนำตัวหน้าห้อง

ฉันก็ออกไปพูดว่า " สวัสดีค่ะ ชื่อ ปุณณ์ ชื่อจริง ปุณยาพร ค่ะ"

ก็แนะนำตัวไปเรื่อยๆ ในก่อนที่จะเริ่มเรียนคาบ2 เพราะคาบแรกปล่อยว่าง ฉันก็ได้เจอเพื่อนคนนึง ชื่อจูเน่ เป็นคล้ายตุ๊ดแต่ก็ไม่ใช่ ในตอนเด็กฉันคิดว่าแบบนั้นนะ แต่พอโตก็รู้ว่า เกย์

ในตอนนั้นฉันก็ไม่ค่อยเข้าหาใครแต่มีเพื่อนใหม่อยู่1คน เข้าหาฉันโดยการ เข้ามาแกล้ง คนนี้ชื่อ ไนต์ ชอบมาแกล้งมาหยอก จะมากับเพื่อนสนิทที่ชื่อ ซัมเมอร์ บ่อยๆ ละก็ชอบมาแหย่ชอบมาแกล้ง

^^^โปรดติดตามตอนต่อไป...^^^