...Whisper of the south...
...: เสียงกระซิบเเห่งเเดนใต้...
...คำนำ...
...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...
นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างมีเนื้อหาที่รุนเเรงเเละหยาบคาย,สำหรับผู้อ่านท่านใดที่รับไม่ได้ต่อเนื้อหา สามารถที่จะไม่อ่านได้ โดยหลักของเนื้อหาจะเน้นไปกับ การก่ออาชญากรรม,เเละปม,จิตใจลึกๆที่ซ่อนความโรคจิตของตัวเอกเอาใว้,เเละการพจญภัยไปที่ต่างๆ เพื่อค้นหาความต้องการที่เเท้จริงของชีวิต นิยายเรื่องนี้เป็นการถ่ายถอดความรุนเเรง เเละจิตใจของมนุษย์โดยถ่องเเท้ เเละตัวเอกคือเด็กชายคนหนึ่ง ที่เขานั้นเสมือนฆาตกรในเรื่องนี้ เมื่อไปที่ใด ต้องมีสักคนที่จบชีวิตลง เเละนั่นก็ไม่ไช่เนื้อเดียว เเละยังมีการเล่าถึงชีวิตที่เส้นบั่นทอน ของตัวละครอื่นๆ เเละการข่มเหงรังเเก ฯลฯ อีกด้วย.
โดยสรุป
นิยายเรื่องนี้เป็นเสมือนการเล่าเรื่องของฆาตกรคนหนึ่งที่มีทั่งชื่อเสียงที่ดีเเละไม่ดี เเละเขาตัวเอก ที่ก่ออาชญากรรมไปทั่วทุกสารทิศ เเต่ภูมิหลังก็เเสนลันทดไม่เเพ้กับใคร โดยเรื่องจะเริ่มเล่าอดีตของเขาก่อนเเละไปยังระปัจจุบันที่เขาอยู่จนจวบอดีตเเล้ว
.
.
: ความเป็นมาเเละเค้าโครงโดยย่อ
นิยายเรื่องนี้เป็นการเล่าผ่านมุมมองของเด็กชายคนหนึ่งที่เกิดในทางตอนใต้ เเละเริ่มเดินเส้นทางของอาชญากรรม เเละเรื่องราวทั้งหลายที่เขาจะได้เจอระหว่างทางเเละบทเรียน ตัวของเด็กชายนั้นเปรียบซาตานตนหนึ่งในร่างมนุษย์ที่ ไร้ความปราณี ไม่มีจิตใจเอื้ออาทรต่อสิ่งมีชีวิตใด ไร้ความรู้สึกรู้ผิดชอบชั่วดี เเต่โดยเเท้เขาก็เเค่เด็กคนหนึ่ง เเต่ทุกสิ่งรอบตัว เเละสุดท้าย,ที่สำคัญตัวของเขาเองที่เลือกสิ่งเหล่านี้
จากสายตาผู้อื่นบุคลิกของเขา คือ เด็กชายผิวขาว สูงราวๆ 178 ซม. จะได้
(ในขณะนั้น)
จมูกโด่งเเละใว้ผมสั้นทรงหยักโศก
เด็กชายได้เกิดเเละเติบโตในครอบครัวที่ยากจน เเม้กระทั่งพ่อหรือเเม่ ก็ไม่มีใครมีปัญญาส่งเขาล่ำเรียน จึงทำให้อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ พออายุเข้าหลักสิบต้นๆ เขาก็ได้ออกไปทำงานเลี้ยงปากท้อง ส่วนเเม่ของเขานั้นไม่มีงานทำ เเละได้เพียงอยู่บ้านเลี้ยงลูกๆอีกสามคน
ตัวเขาเป็นพี่ชายคนโต ส่วนพ่อก็ทำงานเป็นเเรงงานใช้เเรงเเรกเศษเงินไปวันๆ
เเละหลังจากกลับมาบ้านก็ต้องมาช่วยเเม่เลี้ยงน้องๆ เพราะเเม่ของเขาเเบบจะไม่ทำอะไรเลย เเค่ทำเศษอาหารวันละสองมื้อ เเค่นั้นเธอก็เหนื่อยมากพอเล้วเเล้ว เเละเมื่อไหร่ที่พ่อของเด็กชายกลับมา เธอก็จะรีบเสเเสร้งว่าเธอนั้นเลี้ยงลูกคนเดียว จนเหนื่อยล้า.
(นี่เป็นเพียงเรื่องย่อ ที่นำมาเสนอ ยังไม่ได้เข้าเนื้อหาจริง)
ขอบคุณสำหรับผู้อ่านที่เข้ามาอ่านคำนำจนจบด้วย.
...Whisper of the south....
...: เสียงกระซิบเเห่งเเดนใต้...
.
.
.
.
.
ตอที่ : 1
ณ เมืองเล็กๆทางใต้ เเห่งหนึ่ง
ประมาณเวลา 13:49 ของวัน พุทธ ในเดือน เมษายน
ได้มีเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดจากการคลอดบุตรของหญิงสาวนางหนึ่งดังขึ้น หลังจากสิ้นเสียงนั้นไม่นาน ก็มีเสียงร้องให้ของเด็กทารกเพศชายดังขึ้นตามถัดจากเธอ
หลังจากที่ตัดสายสะดือได้ไม่นาน นางพยาบาลก็เข้ามาบอกเเก่เธอว่า : “คุณได้ลูกผู้ชายนะคะ ”
หลังจากที่เธอได้ยินก็ได้รับฟังเเต่นะขณะนั้นเธอเหนื่อยล้าเเละเจ็บระบบไปจนหมด จนไม่ได้สนใจในสิ่งที่พยาบาลพูดเลยสักนิด เเละเมื่อชายหนุ่มมาถึง ก็เต็มไปด้วยความรนราน เพราะนี่คือครั้งเเรกที่มีลูก เเละไม่รู้จะทำอะไร จึงยืนดูอยู่เฉยๆ
,ทั้งสองพึ่งเป็นวัยรุ่น เเละได้คบหากัน ทางฝ่ายชายนั้นมีอายุ เพียง “21” ปี เเละฝ่ายหญิงมีอายุเพียง “19” ปี เเต่ทั้งสองก็หาสนใจไม่
หลังจากที่พึ่งคลอดลูกได้ไม่นาน แม่ของทางฝ่ายชายก็ทราบเรื่องเรื่องเข้า จึงบอกเเก่ลูกชายของเธอว่า ให้เลิกกับหญิงสาวคนรักของลูก เเละลูกชายของคุณก็เเค่ยกให้เเก่
“ใครสักคนหรือไม่ก็ยกให้กับบ้านเด็กกำพร้าสะ” เธอเอ่ย
เเต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ยอมเเละไม่ฟังที่เเม่ของเขาพูด เเละได้นำเรื่องราวนั้นไปบอกกับหญิงสาวให้ได้ทราบ เเละเขาก็พาเธอไปจากที่นี่ พวกเขาออกเดินทางออกจากหมู่บ้านเล็กๆเเห่งนั้น โดยพึ่งรถโดยสารไป เเละการไปในครั้งนี้พวกเขาก็ไม่มีจุดหมายที่เเน่ชัดด้วยซ้ำว่าจะไปลงเอยที่ไหน หรือที่เเห่งใด หญิงสาวได้เเต่ถามว่าเราจะไปที่ไหน
เเต่เขากฌไม่ตอบ เธอได้เพียงมองตาที่ไร้จุดหมายของเขาเเละหันกลับมาป้อนนมลูกเเทน
เเละเมืองเเรกที่มาถึง ก็คือเมืองที่ห่างจากบ้านเกิดของพวกเป็น พันกิโล พวกเขาใช้เวลาหลายอาทิตย์กว่าจะมาถึงที่นี่
โดยที่พวกเขาต้องพึ่งรถจากคนที่ผ่านไปผ่านมา เเละหาเศษอาหารตามทางเพื่อประทังชีวิตทั้งเธอเเละลูกของเขา เเละที่นั่นเอง ก็ได้เป็นจุดเริ่มต้นชีวิตวัยเด็กของเด็กชายปริศนาคนนั้น
.
.
เมื่อมาอยู่ได้ไม่นาน ก็ได้ห้องเช่าเล็กๆข้างในตรอกในราคาเเสนถูกจนพบ เเละพวกเขาก็จำยอมย้ายเข้าไปอาศัยอยู่ที่นั่น เเละงานของเเรกชายหนุ่มก็คือ ผู้ช่วยในอู่ซ่อมรถโซมๆของ ตาเเก่หลังค่อม ที่เปิดอู่มานานก็ว่า 30 ปีเเล้ว, เขาได้ค่าจ้างเพียงหยิบมือ
ส่วนหญิงสาว เธอได้เพียงทำงานบ้านเเละดูเเละลูกอยู่ที่บ้าน พอถึงตอนเย็นที่เขาได้เดินทางกลับมาถึงบ้าน เธอก็จะต้อนรับเขา
เเละพอจบเดือนหรือสิ้นเดือนนั้น เขาก็ได้ถือเงือนเดือนนั้นกลับมาหาเธอ เเละได้มอบส่วนหนึ่งให้เเก่เธอเพื่อเป็นค่าการสำหรับเรา “สามคน” เขาพูด
เเละเมื่อผ่านไป เด็กชายก็ได้เติบโตอยู่ที่นั่นจนอายุ ได้ 1ขวบ เเละนั้นก็เป็นครั้งที่สองที่เเม่ของเขาได้ตั้งท้องลูกคนที่สอง พ่อของเด็กชายหลังได้ยินเขาก็มีความสุขมากที่จะได้เป็นพ่อในอีกครั้ง
.
.
เเละเด็กชายก็เช่นกัน ในตอนนั้นเขาฟังหรือเริ่มพูดออกบ้างเเล้วเเต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาดีใจอะไรกัน เเต่ที่เขารู้คือ ทุกคนยิ้มเเย้มเเละหัวเราะกัน เขาจึงทำตาม
เเละในวันอาทิตย์ที่เเดดจ้า ขณะที่เธอกำลังเดินไปตลาดเเละกำลังข้ามถนน กับลูกชายวัย 1 ขวบเศษของเธอ
จู่ๆ!! ก็มีรถคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็ว เเละก็ได้พุ่งชนเธอเข้าให้
เเละในเหตุการณ์นั้น ก็มีเพียงเด็กชายที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก เพียงเเต่เเค่เข่าเเละศอกของเขาได้รับการกระเเทกนิดหน่อย
ส่วนเเม่ของเขาที่กำลังท้องได้ สามเดือน ก็ได้เเท้งลูก เเล้วก็ขาข้างซ้ายที่หัก
ส่วนคนชนนั้นก็ไมทราบเรื่อง ไม่มีโผล่หัวออกมารับผิดชอบหรืออะไร
ส่วนพ่อจองเด็กชายหลังจากได้รู้ว่าทั้งสองเกิดอุบัติเหตุ ก็รีบมาดูที่โรงพยาบาล
(โชคดีที่มีคนนำเธอส่งโรงพยาบาล)
พอเขาได้ทราบเรื่องว่าเขาเสียลูกในท้องไปก็ได้เสียใจ ส่วนเธอนั้นก็นอนอยู่ที่โรงพยาบาลได้ไม่นานก็ออกมา เพราะเขาไม่มีเงินที่จะจ่ายเเล้ว
เธอจึงกลับมาอยู่บ้าน เเละเด็กชายก็ด้วย
หลังจากนั้นผ่านไปสามเดือน หญิงสาว เธอก็ได้งานไหม่เป็นเเม่บ้าน ในบ้านของชายชราคนหนึ่ง หรือทั้งทำงานบ้านเเละดูเเลชายชราไปในคราวเดียว
ถึงเเม้อาจจะได้เงินมากขึ้นเพราะทำงานทั้งสองคน เเต่ยังไงก็ยังไม่พอใช้เเละกิน
ส่วนเด็กชายน่ะเหรอ เธอนั้นน่ะจ้างเด็กสาวเเถวตรอกนั้นมาดูเเลลูกชายของเธอขณะที่เธอไปทำงาน
เเละในวันหนึ่งในระหว่างกลับบ้านก็ได้มีคนถามเธอขึ้นว่า :
“ยังไม่พาลูกชายไปเข้าโรงเรียนหรอ ”
“อายุเขาสมควรที่จะเข้าโรงเรียนเเล้ว”
เเละหลังจากที่เธอได้ยินก็กลับบ้านไปปรึกษาชายหนุ่ม ว่าจะเอายังไงดี
เเละเขาก็ได้ตอบกลับมา ว่า
“ เราไม่เงินมากพอที่จะพาเขาไปโรงเรียน ,เเละที่สำคัญเอกสารฉบับเดียวที่เรามีเกี่ยวกับตัวเขา ฉันก็ไม่รู้เเล้วว่ามันอยู่ที่ไหนเเล้ว”
เขาบอกปัดเเละกลับมาสนใจอยู่อาการตรงหน้าเเทน
หลังจากที่เธอได้ยินก็ไม่ได้โต้เเย้งอะไร / สีหน้าหมองมนของหญิงสาวเเรกรุ่นได้เเต่นั่งเงียบๆ เเละเคี้ยวอาหารต่อไป พร้อมกับลูกชายของเธอ
.
เพราะว่าพักหลังชายหนุ่มได้เปรี่ยนเเปลงไปมาก ไม่เหมือนก่อนมีลูก เเละในบางครั้งถ้าเธอพูดอะไรไม่เข้าหูหรือมีการโต้เเย้งที่ไม่ถูกใจเขา เขาก็จะทำร้ายเธอ เเละตอนนี้เธอก็ตั้งท้องอีกครั้ง นี่เป็นการตั้งท้องครั้งที่สาม เเละเธอก็ไม่อยากเสียลูกคนนี้ไปอีก จึงเลือกที่จะอยู่เงียบๆ
เเละนั่นก็เลยทำให้เด็กชายไม่ได้เข้าเรียนเหมือนเพื่อนๆ
เเละพอเขาอายุเข้าได้ 7 ปี พ่อของเขาก็เริ่มพาไปที่อู่ที่เขาทำงานอยู่ เพื่อให้เขามาช่วยงานเล็กๆน้อยๆ เเละดันบังเอิญ ตาเเก่เจ้าของอู่ ดันถูกใจ ไอ้หนูนี่ขึ้นมา จึงให้เงินเดือนเหมือนคนอื่นๆ เเต่ก็น้อยมากๆสมวัยของเขา
เเละนั่นก็เลยยิ่งเป็นการส่งเสริมที่ดี ในการทำให้เขายิ่งคิดว่าการทำหาเงินนั่นดีกว่าต้องส่งลูกชายเข้าเรียนที่มีเเต่การเสียเงินเเละเวลา
.
(เมื่อก่อน)
ชายหนุ่มไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อน หลังจากการมาอยู่ที่นี่ก็เริ่มเปลี่ยนเเปลงไปเยอะ หลังเลิกงานบางครั้งก็ชอบไปเที่ยวกับเพื่อน บางทีก็ไปกินเหล้าจนกลับดึกดื่น เเละหลังก็เริ่มมีการทะเลาะไหญ่โต
จนครั้งหนึ่งพวกเขาทั้งสองทะเลาะกันจนลงไม้ลงมือ ,เขาได้ตบไปที่หน้าของเธอ เเละเธอก็ไม่พอใจในการกระทำของเขา จึงผลักเขาล้ม นั่นก็เลยทำให้เขายิ่งโมโห เขาก็เลยกระชากผมเธออย่างเเรง จนเธอร้องขอความช่วยเหลือ
ผู้คนที่ได้ยินในตรอกนั้น ไม่มีใครเลยที่เข้ามาช่วยเหลือ เเละเด็กชายวัย 1ขวบ ที่กำลังเห็นพ่อเเม่ทะเลาะกัน เขาจึงเข้าไปหาพ่อเเละกอดขาของเขาเอาไว้
ในตอนนั้นที่สติของเขาไปหมดเเล้ว ด้วยความลำคาญจึงได้ปล่อยมือจากผมเธอ เเละเพิ่งเล็งความสนใจมาที่เด็กชายเเทน เขากระชากเสื้อเด็กชาย เเละเด็กชายก็มองเขาด้วยสายตาไร้เดียงสา ไม่นานเขาก็ระดมฝ่ามือตบไปที่หน้าของเด็กชาย จนเข้าออกมาตั้งเเต่ครั้งเเรก
ผผุ้เป็นเเม่ที่เห็นจึงเข้ามาช่วย เเละพอจบเหตุการณ์นั้น ชายหนุ่ม เขาก็ได้ทำเสมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น เเละกลับมาเล่น,หยิกล้อเหมือนเดิม
ส่วนเขาที่คิดว่าพ่อกลับมาเป็นเหมือนเดิมเเล้ว จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก็ตามประสาเด็ก
เเละบางครั้งเองถ้าเป็นวันหยุด ถ้าพ่อของเขากลับบ้านดึกเเละมีอาการมึนเมากลับมาด้วย บางครั้งเเม่ของเขาก็ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ (ถึงเธอจะท้องอยู่ก็ตาม)
.
ส่วนเเม่หลังจากคลอดลูก เธอคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิง ซึ่งลูกคนนี้พ่อของเขาจะดูรักเเละเอ็นดูกว่าลูกคนไหน ถึงเเม้จะเกิดมาตัวเล็กสูบผอม เเต่เขาก็เอ็นดูเธอ
ส่วนเขาเเละเธอมีอายุที่ต่างกัน 5ปี เเละปีนี้เธอพึ่ง 2ขวข.
.
.
.
.
.
...----------------...
...ตอนต่อไป...
...↓↓↓↓↓↓↓...
...Whisper of the south....
...: เสียงกระซิบเเห่งเเดนใต้...
.
.
.
.
.
ตอที่ : 2
ย่านที่พักเเออัด เเห่งหนึ่ง
ยามบ่ายเศษๆ, ในวันนี้เป็นวันอาทิตย์ เเละวันนี้ก็มีเเดดอ่อนๆ ให้ได้รู้สึกอุ่นเมื่อได้สัมผัสมัน ไม่นานเสียงที่คุ้นฝนเคย ก็ได้เรียกเขา
.
“เเก อยู่ไหน มานี่เดี๋ยวนี้”
เเม่ของเขาเรียกเด็กชาย
.
“อยู่นี่ กำลังมานี่ไง”
เขาโต้กลับ
.
“เห็นมั้ยเนี่ยว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ไปดูน้องของเเก ”
.
เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด เเละอารมณ์โมโห
ณ ตอนนี้ความสาวได้ลดหย่อนไปเสียหมด
หลงเหลือเเต่หญิงสาวคนหนึ่งที่มอมเเมมเเละโซม.
.
ในขณะที่เขากำลังเหม่อลอยเเละมองท้องฟ้าอยู่นั่นเองเเม่ของเขาที่กำลังทำอาหารเที่ยงที่อยู่ในครัว ก็ได้ตะโกนเรียกเขา เพราะน้องสาวของเขานั้นได้ไต่เเละเกาะขาของเธออยู่ เเละนั่นทำให้เธอทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก
ส่วนพ่อ หลังๆเขาก็ได้นำเหล้ากลับดื่มที่บ้าน เเละวันนี้ก็เช่นกัน ร่างของเขานอนซบอยู่ที่โต๊ะเเละโชยไปด้วยกลิ่นเหล้า ในขณะที่เขานอนซบอยู่นั้น เด็กชายที่เดินออกมาขณะที่มือข้างขวาก็อุ้มน้องอยู่นั้น ก็ได้เหลือบไปเห็นซองบุหรี่เก่าๆของชายหนุ่มเเละได้ลองหยิบขึ้นมา“ 1”มวน พร้อมกับไฟเเชก
หลังจากนั้นเขาก็ได้วางน้องสาวเขาลงเเละจุดไฟขึ้นมาเเละนำบุหรี่หนึ่งมวนนั้นขึ้นมาลนด้วยไฟ จนได้ที่ พอเขาเห็นความสำเร็จเล็กๆน้อยๆที่ลุล่วงก็ดีใจ เเละรีบซ่อนเอาไว้
เเละพาน้องสาวของเขาออกไปที่ลานกว้างที่เดิม ที่นั่นเองก็ได้พบเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันหลายคนกำลังเล่นกันอยู่ บ้างก็จับกลุ่มนั่งคุยกัน บ้างก็เล่นวิ่งไล่จับ
เขาได้บอกน้องสาวของเขาว่า ให้รออยู่ตรงนี้นะเเละเขาจะกลับมาเล่นกับเธอ ส่วนเขาจะไปหาเพื่อนเเค่เเปปเดียว
“นี่ รอฉันอยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน เเล้วฉันจะกลับมา”
.
เขาพูด
.
หลังจากนั้นก็รีบวิ่งตรงไปที่กลุ่มเพื่อนที่จับกลุ่มอยู่ใต้ต้นไม้ไหญ่ ที่ไม่ไกลออกไปนัก เเละพอไปถึงเขาก็ได้ พูดโอ้อวดว่าวันนี้เขาได้บุหรี่ของพ่อมาหนึ่งมวน เเละพอพูดเสร็จ เขาก็ได้ดูดให้เพื่อนๆของเขาดู เเล้วก็พ่นควันออกมา หนึ่งในกลุ่มที่เป็นเด็กผู้หญิงก็พูดขึ้น “นี่ ขอฉันลองด้วยได้มั้ย” เเละหลังจากเขาก็ยกบุหรี่มวนนั้นเเก่ให้เธอ
.
หนึ่งในกลุ่มที่เป็นเด็กโตสุดก็ได้พูดขึ้นว่า
.
“ถ้าพ่อเเกมีอีก เอามาให้ฉันด้วย จะเเลกกับอะไรก็ได้ ”
.
เสียงท้วมไหญ่ของเด็กอ้วนเอ่ยบอกเขา
.
“เออ ได้ ”
เด็กชายตอบกลับ
.
พอเสร็จเขาก็ได้รีบวิ่งไปที่เดิม ที่เขาบอกให้น้องสาวของเขารอเขาอยู่ เเต่ถาพที่เห็นก็ทำให้เขา“ใจหาย” เพราะน้องสาวของเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นเเล้ว
ในใจตอนนั้นเขาทั้งกลัวว่าพ่อเเละเเม่จะดุด่า จึงรีบวิ่งไปดูรอบๆในบริเวณนั้น เขาวนหาเธออยู่หลายรอบ เเละสุดท้ายก็ได้ไปเจอตัวเธออยู่ในร้านขายของชำเล็กๆที่ไม่ไกลไปจากตรงนั้น หลังจากที่ได้เห็น เขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา เเละสอบถามเธอว่า “ทำไมไม่รออยู่ที่ๆเขาบอกให้รอ”
เเละตัวเขาก็ได้ตีไปตรงเเขนของเธอ เเรงตีเบาๆจากมือเล็กๆของเด็กชาย นั่นก็ทำให้เธอร้องให้ออกมา เเละได้บอกว่า
“ก็มีคนจะให้ขนมหนู หนูก็เลยไป”
.
เธอพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก เเละร้องให้เป็นระยะๆ
.
หลังจากที่ได้ยินที่เด็กสาวพูด,ร่างบางๆของเด็กชายก็ได้จูงมือเธอลากเธอกลับบ้าน
พอกลับมาถึง พ่อขี้เมาก็ได้นั่งอยู่บนโต๊ะเเล้ว เขาได้ตื่นจากการมึนเมาของสุราเเล้ว เเละพอถามถึงอาหาร เเม่ของเขาก็ได้บอกว่า อาหารนั้นหมดไปเเล้วมันเหรือในจำนวนที่เพียงพอเเค่สำหรับน้องสาวของเขา หลังจากที่ได้ยิน เด็กชายก็ไม่ได้ตกใจหรือน้อยใจอะไร เขาทำเป็นว่านี่เป็นเรื่องปกติไปเเล้ว
จากนั้นเขาก็ได้ไปเอาขนมเเห้งที่ซ่อนอยู่ใต้ที่นอนออกมา มันห่อด้วยผ้า เขาจึงเเกะมันออกเบาๆเเละรีบวิงไปหลังบ้าน เขาได้นั่งพิงกำเเพงอิฐเปรือยเเละนั่งเคี้ยวอยู่เงียบๆ,
เเละตรงข้ามกันเขาก็ได้เห็นป้าเเก่ๆ ราว 40 กว่าๆกำลังนั่งซักผ้าด้วยมือในกะละมังสีซีดๆเก่าๆของเธอ พอเธอเห็นเขาเข้า ว่าเขากำลังนั่งมองเธออยู่ เธอจึงยิ้มเฉื่อยๆให้เขาไปเเละเข้าบ้านไปในที่สุด
เเละในเย็นเดียวกัน หน้าบ้านก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ตาเเก่เจ้าของอู่ เขามาหาเราถึงที่บ้าน
เขาบอกว่าภรรยาของเขากลับบ้านเกิดเพื่อไปดูเเลพ่อของนางที่ป่วยสักระยะจึงทำให้ไม่มีคนคอยทำความสะอาด,ทำอาหาร เขาจึงมาที่นี่เมื่อได้ยินว่าเเม่ของฉันเธอรับจ้างทำความสะอาด เขาเลยว่าจ้างเเม่ของฉัน เเละพรุ่งนี้เธอต้องไปตั้งเเต่หกโมงเช้า เพื่อทำอาหารด้วย
ฉันได้ยินมาว่าเขาให้เยอะกว่าคนนั้นสะอีก เธอจึงจะไปบ้านตาเเก่ก่อนค่อยไปบ้านหลังนั้น
น้องสาวของฉันเธอก็ตามเเม่ไปด้วย ส่วนฉันก็ไปกับพ่อเหมือนเดิม
.
“นี่นายทำมันหาย รู้มั้ยว่ามันมีราคาเเค่ไหน”
ตาเเก่เจ้าของอู่
“โธ่เอ๊ย.. ” เขาพูดพร้อมถอนหายใจ ,กับสีหน้าถอดใจ
“คือผมไม่ได้ทำจริงๆนะครับ เมื่อวานผมไม่ได้จับมันเลย”
พอเขาพูดเสร็จก็ผลักตัวฉันเข้ามาใกล้เเละสอบถามฉัน ว่าเห็นบ้างรึป่าว
.
“นี่เเกเห็นมันบ้างมั้ย ”
เขาพูดกับฉันอีกน้ำเสียงเเละพูดกับตาเเก่นั่นอีกน้ำเสียง
เเละฉันก็ส่ายหน้า , ในตอนเย็นวันนั้นก่อนที่เราสองพ่อลูกจะกลับมาถึงเเม่เเละน้องสาวก็กลับมาถึงบ้านก่อนเเล้ว,เขาได้บ่นให้เธอฟังว่าเช้าวันนี้เขาได้พบเจออะไร
“ไอ้ตาเเก่นั่นมันบอกว่าฉันทำอะไหล่หาย เเละเดือนนี้ฉันไม่ได้เงินเดือน” เขาเอ่ย พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม
เด็กชายได้เพียงยืนฟังเงียบๆ
พอเธอได้ยินว่าเงินเดือนนี้จะไม่ได้รับเพราะชดใช้คืนค่าอะไหล่ เธอก็ได้ถอนกายใจออกมา เเละนั่งลงบนเก้าอี้ตัวถัดไปจากเขา พร้อมทีท่าเหนื่อยกาย
เเละเธอก็เล่าให้เขาฟังเช่นกันว่าเช้านี้ตอนที่ไปถึง บ้านเขา,มันรกมาก ตอนเเรกตั้งใจใว้ว่าสักช่วยเที่ยงเศษๆก็จะเสร็จเเละไปบ้านถัดไป
เเต่นั่นก็ไม่ ,ทั้งผ้าที่กองราวกับภูเขา ,ไหนจะจานชามนับสิบ กว่าจะเสร็จ ก็บ่าย, เธอกับลูกเลยโดนบ้านที่สองว่ากล่าวว่าเธอนั้นมาสาย,ไม่ตรงต่อเวลา
เเละพออธิบายเหตุผลไปเขาก็ไม่ฟัง
เเละพอเธอพูดเสร็จก็บอกให้ฉันพาน้องไปอาบน้ำ
“นี่พาน้องสาวเเกไปอาบน้ำสะ”
.
เด็กชายจึงถอดเสื้อให้น้องเเล้วบอกเธอให้เข้าไป เดี๋ยวเขาจะไปถามเเม่ก่อนถึงสบู่ก้อนไหม่ ก้อนเก่านั้นใกล้หมดเเล้ว พอเดินไปถาม เธอก็บอกปัดเเละให้พวกเขาใช้ไปก่อน
เเละในขณะที่กำลังอาบน้ำ น้ำประปาก็หยุดไหลขึ้นมากระทันหัน พวกเขาทั้งสองจึงรีบออกมา เด็กชายพลึมพลำในใจ “ น้ำหยุดมาอีกเเล้วเหรอเนี่ย”
เเละสองพี่น้องก็มองหน้ากัน.
.
.
.
.
...----------------...
...ตอนต่อไป...
...↓↓↓↓↓↓↓...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
