ในลอนดอนยามค่ำคืนที่แสงจันทร์ส่องลงมาไม่ถึงมีร้านแห่งหนึ่งเปิดไฟสว่างจ้าร้านเหล้ามูนดอปร้านตกแต่งเป็นแนววินเทจแต่ว่าวันนี้มูนดอปไม่ใช่พระเอกของเรางั้นเราไปดูลูกค้าสองท่านกันดีกว่าท่านแรกเป็นชายตัวสูงผิวขาวใส่แว่นตาสีทองมานั่งและสั่งวิสกี้กับกาแฟและมีอีกคนตามมาเป็นชายผิวสีใส่หมวกสีขาวทั้งคู่นั่งลงข้างกันและเริ่มคุยกันชายผิวสีแนะนำตัวว่า "ผมมอริสเป็นนายหน้าหางาน" ชายผิวขาวแนะนำตัวตามว่า "ผมมาคัส" มอริสเริ่มด้วยการถามว่า "คุณต้องการให้เราช่วยอะไร" มาคัสยิ้มพร้อมบอกว่า "คุณก็น่าจะรู้นะว่างานแบบใหน" มอริสยิ้มพร้อมบอกว่า "ค่าตัวเขาไม่ถูกนะ" มาคัสก็ยิ้มพร้อมยื่นกระเป๋าให้มอริสพร้อมบอกว่า "นี่ค่ามัดจำหลังจากเสร็จงานจะจ่ายที่เหลือ "มอริสส่งที่อยู่ให้กับมาคัสพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงพอใจว่า "ข้อมูลไปบอกเจ้าตัวเองดีกว่านะ" มาคัสหยิบกระดาษแล้วเดินออกไปมอริสยิ้มพร้อมพูดว่า "โชคดีเจ้าหนู"

ณ บาร์ฮันติ้งมาคัสเดินเข้าไปและก็ยื่นกระดาษให้กับพนักงานต้อนรับพนักงานต้อนรับพามาคัสเดินเข้าไปหลังร้านเพื่อพบกับชายผมสีขาวใส่เสื้อสีแดงกับดาบรูปกระโหลกและปืนพกคู่ที่ชื่อว่าดันอะไรซักอย่างมาคัสถามว่า "นายใช่มั้ย" เขาชี้ไปทางห้องน้ำและคนที่เดินออกมาก็คือเด็กหนุ่มผมยาวสีขาวชื่อเรนเขาดูจากภายนอกน่าจะอายุประมาน16-17แต่ความจริงนั้นอายุเขานั้นไม่มีใครรู้จำนวนที่แท้จริงแต่บางคนก็บอกว่า3หลักเข้าไปแล้วเขาทักทายมาคัสว่า "นายคงเป็นคนที่มอริสเล่าให้ฟัง" มาคัสยิ้มพร้อมพูดว่า "พาไปห้องทำงานนายเลย" เรนพามาคัสเข้าไปในห้องน้ำและภายในห้องน้ำก็คือห้องทำงานที่ดูวินเทจตามการแต่งตัวของเรนที่ใส่แจ็คเกทสีแดงยาวถึงเขาและเสื้อยืดสีขาวพร้อมกับไทสีดำกางเกงยีนสีดำกับรองเท้าบูธหนังสีดำที่มีเข็มขัดรัดอยู่รอบรองเท้าเขานั่งลงบนเก้าที่นี่หน้าตาเหมือนส้วมและถามว่า "ต้องการให้ล่าอะไร" มาคัสตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ปีศาจ" เรนหัวเราะพร้อมถามกลับไปว่า "บอกลักษณะมันมาหน่อยซิจะได้ระบุได้" มาคัสตอบพร้อมกับหยิบกระดาษมาวาดให้ดูว่า "มันรูปร่างเป็นผู้หญิงแต่มีปีแล้วก็ผิวสีน้ำเงินอ่อนผมสีแดง" เรนยิ้มและตอบว่า "นายแน่ใจนะว่าไม่ใช่พวกคอสเพลเพราะสมัยนี้คนคอสเพลกันเยอะ" มาคัสทุบโต้ะพร้อมตอบว่า "แน่ใจสิ!" เรนก็ตอบด้วยท่าทีสบายใจว่า "โอเคงั้นจากรูปก็คือพวกปีศาจบินได้น่ารำคาญนี่เอง" มาคัสนั่งลงตรงหน้าเรนพร้อมตอบว่า "ไม่ใช่แค่บิน" เรนรีบหยิบดาบและปืนลูกซองเดินออกไปมาคัสรีบเดินตามออกมาและ...

....โปรดติดตามตอนต่อไป....

ณ สวนสาธารณะดัน เฮ้ย! เรนนั่งลงบนเก้าอี้กับมาคัสพร้อมถามว่า "นายเคยกินปีกไก่ทอดของไทยมั้ย" มาคัสทำหน้างงและถามว่า "อะไรนะ" เรนยิ้มพร้อมบอกว่า "มันอร่อยนะแต่ออกเสียงยากมากเลยนายลองออกเสียงดูสิ" มาคัสงงกว่าเดิมพร้อมกับมองไปทางด้านหลังตัวเงอและเจอกับปีศาจตัวนั้นอยู่เรนยิ้มพร้อมบอกว่า "งั้นเด็กๆมาออกเสียงพร้อมกันนะ!!"เรนพูดพร้อมกับหยิบปืนลูกซองขึ้นและยิงพร้อมทำเสียงตามเสียงปืนด้วยแต่ปีศาจที่โดนยิงไปก็ยังไม่ตายและรีบบินขึ้นฟ้าเรนที่เห็นก็ยิ้มพร้อมกับหยิบเครื่องMP3ขึ้นมาและก็กดเลือดเพลงอย่างใจเย็นจนมาคัสต้องถามว่า "นายจะไม่ตามไปงั้นหรอ!" เรนก็ทำมือไว้ที่ปากว่าให้เงียบหน่อยมาคัสสงสัยว่าเรนทำอะไรนานนักก็พูดว่า "เพลงอะไรก็เลือกไปเถอะน่า!!" เรนกดเลือกเพลงพร้อมพูดว่า "ทุ่มพลังใส่เต็ม100พร้อมกับยิงไปข้างหลังและปีศาจที่จะแอบเข้าหลังเรนก็ปลิวไปกระแทกกับต้นไม้จนหักเรนพุ่งใส่แล้วเอาดาบปักกลางอกของปีศาจจนปีศาจร้องไห้ออกมาและก็พึมพำอะไรบางอย่างออกมาเรนที่ได้ยินไม่ชัดก็เดอนเข้าไปฟังใกล้พร้อมพูดว่า "แม่แกไม่เคยสอนหรอว่าพูดอมควายไว้ในปากใครจะได้ยิน!" ปีศาจดิ้นเพื่อจะหนีแต่เรนก็เอาปืนยัดปากปีศาจพร้อมพูดว่า "ลาก่อนปีศาวสาวสวยจัง~" และยิงเข้าไปจนสมองปีศาจเละกับพื้นมาคัสที่เห็นก็ตกใจพร้อมถามว่า "นายเป็นใครวะเนี้ย" เรนก็ยิ้มพร้อมพูดว่า "นักล่าปีศาจไง" มาคัสกลัวจนเผลอฉี่ราดออกมาเรนเลยถามว่า "ให้แวะซื้อกางเกงใหม่ให้มั้ยหนูน้อย" มาคัสที่อายก็รีบพูดตัดบทว่า "เอาละฉันจะส่งมอบเงินให้มอริสในวันพรุ่งนี้" เรนยิ้มพร้อมพูดว่า "ฉันยังไม่ทันสนุกเลย" มาคัสที่เริ่มสงสัยก็ถามไปว่า "แล้วสรุปร้านไก่ทอดนั้นชื่ออะไร" เรนก็หันหลังไปพร้อมพูดว่า "ไก่ทอดหาดใหญ่" มาคัสตกใจก็ถามว่า "แล้วเกี่ยวอะไรกับเสียงปืนลูกซอง" เรนก็หันมาพร้อมพูดว่า "ไม่เกี่ยวกันแม้แต่นิด!" พร้อมกับเดินหนีมาคัสและในยามค่ำคืนนี้แสงจัทนร์ก็ส่องลงมาถึงลอนดอนอีกเช่นเคย

....โปรดติดตามตอนต่อไป....

ณ ห้องน้ำในบาร์เก่าๆแห่งหนึ่งมีชายหนุ่มกำลังยืนจัดตรงผมอยู่หน้ากระจกพร้อมหันไปถามเพื่อนของเขาว่า "ดูเป็นไงบ้าง" เพื่อนเขาก็ตอบว่า "ฉันตอนหนุ่มหล่อกว่า" พร้อมเดินออกไปแต่ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีกครั้งชายหนุ่มหันหลังไปพร้อมชี้ไปที่ประตูและเริ่มเต้นแต่ก็มันก็ไม่ใช่เพื่อนคนเดิมที่เข้ามาแต่เป็นสาวสวยผมทองเดินเข้ามาพร้อมถามว่า "เรนใช่มั้ย" ด้วยน้ำเสียงเย็นชาและความสวยของสาวสวยทำให้เรนตกใจพร้อมพูดว่า "แม่เจ้า!" สาวค่อยๆปิดประตูและเดินออกไปแต่เรนก็รีบดึงไว้พร้อมพูดว่า "เธอหน้าเหมือนคนที่ฉันรู้จักนะ" สาวสวยจึงบอกว่า "งั้นคงไม่ใช่แล้วละ" เรนหันหลังไปและถามว่า "งั้นเธอชื่ออะไร" สาวสวยตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "มาซิคีน สมิธ" เรนยิ้มพร้อมพูดว่า "เมส" มาซิคีนยิ้มและถามว่า "นายเก่งเหมือนที่ได้ยินมารึป่าว" เรนหันไปหาพร้อมพูดว่า "ลองดูมั้ยละ!" และเริ่มเปิดฉากต่อยมาซิคีนแต่ก็ไม่โดนเมสถีบไปที่อกของเรนพร้อมถามว่า "มีแค่นี้หรอ" เรนหยิบดาบขึ้นมาพร้อมกับพูดว่า "เร็วอีกสิ!" และพุ่งไปแทงมาซิคีนพร้อมตะโกนว่า "เจ้าแห่งดาบ!" มาซิคีนชักมีดคู่ขึ้นมาและปัดดาบของเรนพร้อมฟันกลับแต่เรนก็หลบพร้อมพูดว่า "นั่นดาบพ่อฉันนะ!" มาซิคีนยิ้มพร้อมพุ่งใส่และพูดว่า "นายยังไม่คู่ควร!" พร้อมใช้มีดคู่แทงเข้าไปที่อกของเรนแต่เรนก็ผลักเธอออกและยิ้มพร้อมพูดว่า "เจ็บนะเล่นงี้" และดึงมีดออกและพูดว่า "แมวน้อยนิสัยไม่ดี!!" หลังพูดจบก็ปาดาบใส่มาซิคีนแต่มาซิคีนก็รับไว้ได้และปากลับใส่เรนแต่น่าจะเพราะเรนคิดเรื่องอื่นอยู่ทำให้เขาโดนดาบของพ่อตัวเองปักไปที่กลางอกเต็มๆมาซิคีนยิ้มพร้อมพูดว่า "ไม่น่าเชื่อว่านายคือลูกชายของเขาปีศาจนักล่าปีศาจในตำนานซามาเอล" เรนยืนขึ้นพร้อมแขนของเขาเริ่มกลายเป็นแขนปีศาจและมีแสงกระพิบในตามาซิคีนยิ้มพร้อมพูดว่า "ต้องงี้สิถึงจะสมกับตำนานที่แม่ของฉันเล่าให้ฟังก่อนนอนทุกคืน" เรนดึงดาบออกจากอกพร้อมถามว่า "เธอต้องการอะไร" มาซิคีนหัวเราะและก็ชี้ให้เรนเห็นในมือของเธอเรนมองไปที่มือของมาซิคีนและตกใจพร้อมถามว่าเธอไปเอามาจากใหน!" เขาพุ่งใส่เธอและในมือของเธอก็คือรูปของเธอกับเรนตอนเด็กเรนถามด้วยน้ำเสียงโกรธว่า "เธอคือเมสจริงด้วย" มาซิคีนยิ้มพร้อมเก็บมีดและพูดว่า "ฉันคิดถึงนายนะเจ้าหนู" เรนถามกลับว่า "เธอต้องการอะไร" เมสยิ้มพร้อมบอกว่า "แค่คิดถึงลูกชายคนเล็กของเพื่อนต้องมีเหตุผลด้วยหรอ" เรนยิ้มพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้และถามว่า "ต้องการอะไร" เมสทำหน้าตาจริงจังและน้ำเสียงเย็นชาพร้อมพูดว่า "อังเกล" เรนได้ยินถึงกับยืนขึ้นพร้อมพูดว่า "ได้ยินมั้ยครับท่านผู้ชม!เธอพูดว่าอังเกลราชาทัพมารที่พ่อผมผนึกไปเมื่อเกือบ1000ปีที่แล้ว" หลังเรนพูดจบก็มีเสีบงดังขึ้นพร้อมกับมีปีศาจที่มีมือเป็นดาบหน้าตาคล้ายๆหุ่นชักใยพุ่งเข้ามา

....โปรดติดตามตอนต่อไป....